“เรื่องอะไร? ”

เฉินเกอเงยหน้าขึ้นแล้วถาม

“คืนนี้ฉันมีกินเลี้ยงคนหมู่บ้านเดียวกัน โดย เฉลี่ยแล้วในทุก ๆหนึ่งถึงสองเดือนพวกเราจะกิน เลี้ยงหนึ่งครั้ง และเมื่อก่อนก็ไม่เคยเรียกคุณเลย ตอนนี้เจอคุณ ก็เลยแจ้งให้คุณทราบ! ”

“ใช่แล้ว ซือหานก็ไปด้วยนะ ฮึฮึ พูดถึงชื่อ หานฉันก็นึกขึ้นได้แล้ว ตอนนั้นที่เรียนชั้นมัธยม ตอนปลายนั้น เกรดเฉลี่ยของคุณคือที่หนึ่ง ส่วน ของเธอที่สอง และความสัมพันธ์ของพวกคุณสอง คนดีมาก และคุณก็เคยจีบซือหานด้วยใช่ไหม?

เฉินหลินจับปากแล้วหัวเราะ

เฉินเกอก็ไม่ได้พูดอะไร

ซือหานมีชื่อว่าหลี่ซือหาน เป็นเพื่อนร่วมชั้น ของเฉินเกอ และช่วงที่เรียนชั้นมัธยมตอนปลาย นั้นความสัมพันธ์ของพวกเขานั้นดีมากจริง ๆ

เฉินเกอเองก็เคยชอบเขาจริง ๆ แต่ในตอน นั้นเข้าใจสิ่งเหล่านี้สักที่ไหน

ส่วนเรื่องจีบ เฉินเกอยิ่งไม่มีความกล้าหาญ

จําได้ว่าตอนเปิดเรียนปีหนึ่งใหม่ๆ หลี่ซือทานมักจะคุยกับเงินกอบ่อย ๆ แต่หลังจากนั้น เงินเกอเคยริเริ่มไปคุยกับเธอก่อนหลายครั้ง แต่ เธอก็ไม่ได้ตอบ เวลาผ่านไปนานก็ห่างเหินกัน

ชั่วพริบตา ก็ผ่านไปสามปีแล้ว!

“เหอะๆ ไปเถอะ เมื่อเดือนที่แล้วแฟนของ ซือหานเชิญเราไปทานอาหารด้วยกัน ก็พูดถึงคุณ เช่นกัน ซือหานยังถามอีกว่าคนที่ชื่อเฉินเกอคน นั้นตอนนี้หาเกี่ยวกับอะไร? พวกเราทุกคนต่างก็ ไม่รู้ และตอนนี้พอดีเลย คุณสามารถไปได้แล้ว คืนนี้คุณว่างหรือเปล่า?

ในขณะที่เฉินหลินพูดอยู่นั้น ก็ยังมองไปที่ เฉินเกอ เพื่อดูท่าทางที่ผิดหวังของเฉินเกอ

แต่ว่าบนใบหน้าของเฉินเกอ มองไม่เห็น ความผิดหวังเลยแม้แต่น้อย

“คืนนี้ฉันมีเวลาว่าง!

“ดีดีดี งั้นก็ไปเถอะ และก็ให้ทุกคนได้เห็น คุณด้วย!

ในขณะที่พูดอยู่ เฉินหลินก็แอบยก โทรศัพท์มือถือขึ้นมา แล้วถ่ายรูปของเฉินเกอไป หนึ่งภาพ

จากนั้นก็ส่งไปที่กลุ่มของคนหมู่บ้าน เดียวกัน

“พวกคุณทายกันเร็วๆ ไอ่ห่วยคนนี้คือ ใคร? ”
“อือ? ใครเหรอ ทำไมหน้ากันขนาดนี้? เคย เห็น ต้องเคยเห็นแน่นอน! ”

“หน้าคุ้นจริง ๆนะ แต่ไอ่นี้มันธรรมดาเกิน ไป! พวกคุณใครนึกออกไหมว่าเขาชื่ออะไร? ”

หลี่ซื่อหาน: “เขาคือเฉินเกอ? ”

“โอเย่! อย่างไรก็ตามยังคงเป็นความ สัมพันธ์ของพวกคุณสองคนดีมากในสมัยเรียน มัธยมตอนปลาย คุณสามารถรับรู้ได้ในชั่วพริบ ตา ว่าเขาก็คือเฉินเกอ! ”

เฉินหลินกล่าวอย่างตื่นเต้น

ทําไมถึงตื่นเต้น เพราะเธอรู้สึกว่าเธอ กระตุ้นเกี่ยวกับหัวข้อและความคิดเห็นของ สาธารณชนนี้ และรู้สึกเติมเต็มมาก

นี่ก็เป็นเหตุผลว่าเพราะอะไรจู่ ๆเฉินหลินก็ อยากให้เฉินเกอไปร่วมงานกินเลี้ยงของคน หมู่บ้านเดียวกัน

เพื่อนร่วมชั้นหมู่บ้านเดียวกันที่มาจากเมือง มณฑลไปเรียนที่จินหลิงไม่น้อย ลำพังในชั้น เรียนของตัวเองก็มีสี่ถึงห้าคนแล้ว

พวกเขาอาจจะไม่รู้จักเฉินเกอ แต่ต้องเคย

ได้ยินชื่อเฉินเกอสองคำนี้แน่นอน

การพาเขาไปที่นั่น จะทําให้เกิดผลงาน ปาร์ตี้ที่ดีอย่างแน่นอน
เพียงแค่มองไปในกลุ่มที่ขนฟูขณะนี้ก็รู้

หลี่ซือหาน: “เราสองคนมีความสัมพันธ์ที่ดี มาเหรอในช่วงเรียนมัธยมตอนปลาย? ทำไมฉัน ลืมแล้ว? เหอะเหอะ…….”

เฉินหลินพิมพ์ตัวหนังสืออย่างรวดเร็ว: “อุ๊ย หลังจากที่หาแฟนหนุ่มที่หล่อเหลาใน มหาวิทยาลัยเจียงหนานของคุณ ก็ลืมแฟนเก่า แล้วเหรอ? “

หลี่ซือหาน: “ไปให้พ้น แฟนเก่าอะไร ฉันว่า เอาอย่างนี้เถอะ ให้เขามาด้วย จะได้เจอกันด้วย อย่างไรก็ตามก็ยังเป็นคนหมู่บ้านเดียวกัน!

“ได้เลย!!

เฉินหลินมองไปที่เฉินเกออีกครั้งแล้วพูด ว่า : “เฉินเกอ ทุกคนต่างก็อยากเห็นคุณ โดยเฉ พาะซือหาน เธอก็อยากจะเห็นคุณ ในเมื่อคืนนี้ คุณว่าง งั้นก็ไปเถอะ อย่างมากสุดเงินที่AA ฉัน ช่วยคุณเอาก็ได้!

เฉินเกออยากจะพูดว่าตนเองนั้นไม่อยากไป บอกตามตรง ว่าโรงเรียนมัธยมต้นและ

มัธยมปลาย เพื่อนของตนเองนั้นน้อยมากๆ

ไปแล้วก็ไม่รู้ว่าจะคุยอะไรกับคนอื่น

แต่ตอนนี้ เฉินหลินพูดอย่างนี้ เฉินเกอก็ไม่ สะดวกที่จะปฏิเสธเลย
“งั้นก็ดี คืนนี้ไป!

เฉินเกอพยักหน้า

หลังจากที่เฉินหลินบอกที่อยู่งานปาร์ตี้ให้ เฉินเกอเสร็จแล้ว เธอก็จากไป

“ช่างบังเอิญจริง ๆเลย เฉินหลินไปเป็น คุณครูอยู่ที่โรงเรียนที่เขาสร้างขึ้น! ”

เกาหัวสักพัก เฉินเกอพูดขึ้นอย่างช่วยไม่ได้

เขากําลังเตรียมเดินเล่นอีกหน่อย แต่การ สนทนาของเฉินหลิน ก็ทําให้เฉินเกอไม่มีอารมณ์ แล้ว

ตอนเที่ยงพอดี และก็รู้สึกหิวข้าวแล้ว เฉิน เกอจึงเดินออกมา

ในเวลาเดียวกัน หน้าประตูของโรงเรียน มี เด็กสามคนในชุดที่ขาดรุ่งริ่งยืนอยู่ ดูแล้วอายุราว สี่ถึงห้าขวบ มองตรงเข้าไปที่ด้านใน

“พี่ชาย นี้เป็นโรงเรียนแล้วเหรอ? ทําไมไม่ เหมือนกับที่พี่เฉียงเวยพูดเลย? ”

เด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆหน้าตาสกปรกคนหนึ่ง

ถามเด็กผู้ชายตัวเล็กอีกคนด้วยความสงสัย

“อาจจะยังไม่เปิดโรงเรียน…หลังจากเปิด เรียนแล้วก็เหมือนกันแล้ว! “เด็กผู้ชายเช็ดขี้มูก ไปทีหนึ่ง

“ฉันอยากไปโรงเรียน! “
เด็กผู้ชายที่อ้วนเล็กน้อยอีกคนหนึ่งถามขึ้น

*ไปโรงเรียนต้องใช้เงิน พวกเราไม่มีเงิน พี่ เฉียงเวยทำงานหนักขนาดนั้นด้วยตัวคนเดียวเพื่อ เลี้ยงพวกเรา ก็เหนื่อยมากแล้ว!

“พี่ชาย ฉันหิวแล้ว! เด็กผู้หญิงพูดขึ้นอีกครั้ง

“เดี๋ยวซื้อหมั่นโถวกิน! ”

“ขอทานสามคนอย่างพวกหนูมาบังอยู่ที่ หน้าประตูทำไม ออกไปให้พ้นจากที่นี่

!”

ในขณะนี้เอง มีเจ้าหน้าที่รักษาความ ปลอดภัยคนหนึ่งเดินออกมา แล้วดุพวกเขา

ทําให้เด็กน้อยทั้งสามคนผงะ

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนนี้อายุราว

ห้าสิบปี เหมือนคนที่ดูไซต์งานก่อสร้าง

การดุดังกล่าวนี้ ท่าให้เด็กทั้งสามคนผงะ และอยากจะวิ่งหนีไป แต่ก็ยังมองไปที่

โรงเรียนอย่างอาลัยอาวรณ์ “ให้พวกเขาดูหน่อยก็ไม่ได้หรืออย่างไร? นี้

เป็นของบ้านคุณเหรอ?

ในเวลานี้เอง เฉินเกอที่ยืนอยู่ด้านข้าง ตลอดพูดขึ้น

“ไอ้นี่ เมื่อกี้ให้คุณเข้าไปฉันไม่ได้ว่าอะไรตอนนี้คุณกลับให้เกียรติแล้วคุณยังไม่เห็นค่ามัน ใช่ไหม? ฟังความหมายนั้นของคุณ โรงเรียน แห่งนี้ไม่ใช่ของบ้านฉัน เหมือนกับว่าเป็นของบ้าน คุณงั้นแหละ! คุณก็ออกไป! “

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนนี้ค่อน ข้างซ่าน ไม่รู้ว่าตอนเที่ยงทานอาหารที่อย่าง แต่ที่ แน่ ๆดื่มไปไม่น้อยเลย กลิ่นเหล้าเต็มปากไปหมด

“ซื้อเหล่าแท้กินเถอะ! เฉินเกอยิ้มจางๆ และโยนเงินหนึ่งพันหยวน ที่ล้างออกมาจากกระเป๋าของเขาต่อหน้าของเจ้า หน้าที่รักษาความปลอดภัย

เงินหนึ่งพันหยวนนี้ แน่นอนว่าไม่ใช่รางวัล แล้วฉันจะบอกกับลงเหลียงภายหลังอีกที ว่าคน คนนี้ควรที่จะออกไปได้แล้ว! คนขี้เมาคนหนึ่งมา รับหน้าที่เป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ไม่รู้ ว่าเป็นญาติของใครกัน

“อุ้ย ขอบคุณครับคุณผู้ชาย! ” หลังจากที่คนคนนั้นจากไป

เฉินเกอก็นั่งลงยิ้มและมองไปที่เด็กน้อย สามคนแล้วพูดว่า”พวกหนูสามคนก็อยากเข้า

โรงเรียนเหรอ? ”

เด็กผู้หญิงที่อยู่ตรงกลางพยักหน้าอย่าง หนัก

“ฉันอยาก! ”
อีกสองคนมองไปที่เฉินเกออย่างระมัดระวัง และไม่พูดอะไรสักอย่าง

บอกตามตรง เมื่อเห็นเด็กน้อยสามคนนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหน้าตาที่อยากไปโรงเรียน ของพวกเขา

ทำให้หัวใจของเฉินเกอปวดร้าวเป็น ๆ

ไม่มีใครรู้ความหวังนี้ดีไปกว่าเฉินเกออีก

แล้ว!

เฉินเกอเลยต้องการช่วยพวกเขาจากก้นบึ้ง ของหัวใจ

“พวกหนูหิวหรือยัง? อยากให้พี่พาพวกหนู ไปทานข้าวไหม? “

“พี่เฉียงเวยบอกว่า ไม่ให้พวกเราคุยกับคน แปลกหน้า และยิ่งไม่ให้ไปกับคนแปลกหน้า!

เด็กผู้ชายสองคนมายืนอยู่ด้านหน้าของ เด็กผู้หญิงอย่างอัตโนมัติ

เฉินเกอหัวเราะพร้อมกับพยักหน้า: “งั้นดี ฉันซื้อมาเอาให้พวกหนู!

พูดจบ เฉินเกอก็วิ่งไปที่ร้านKFCตรงข้าม และซื้อแฮมเบอร์เกอร์น่องไก่กับน้ำโค้กมากมาย

“ฉันไม่ให้พวกหนูไปกับฉัน พวกหนูรีบกิน เถอะ นอกจากนั้น ฉันจะทำให้พวกหนูได้ไป โรงเรียนอย่างสมหวัง! ”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ