บทที่ 87 นายรู้จักยางอายไหม

ไม่จำเป็นต้องคิด เงินเกือก็รู้ว่าหลินหมายถึงอะไร

ต้องอยากให้ตัวเองแกล้งเป็นแฟนของเธอแน่นอน เธอจะไป รับมือกับคุณป้าคนนั้นของเธอ

แกล้งทําเป็นแฟนของคนอื่น เงินเกอแกล้งทำจนมากเกิน พอแล้ว

“คุณชายเฉิน ทำให้คุณรู้สึกไม่ได้รับความเป็นธรรมแล้ว แกล้งเป็นแฟนของฉันหน่อยนะ ได้โปรดเถอะ พวกไปเสี่ยวเฟย ฉันรู้สึกว่า ความเป็นนักเลงบนตัวแรงเกินไป ไม่หนักแน่นเท่าคุณ ดังนั้น คุณเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดแล้ว ถ้าคุณไม่ช่วยฉัน คุณป้า ของของฉัน จะให้ฉันไปเจอผู้ชายคนนั้นแน่ๆ ฉันไม่อยากเจอจริ งๆนะ!”

หลิน ยอ้อนวอน

แม้ว่าเงินเกออยากจะปฏิเสธ แต่ก็ไม่สามารถหาเหตุผลที่จะ ปฏิเสธได้จริงๆ

ยังไงหลินก็ได้ช่วยเหลือตัวเองหลายครั้ง เธอขอให้ตัวเขา ช่วย และมันก็ไม่ยากเกินไปด้วย ถ้าหากตัวเองปฏิเสธ ยังไงก็ รู้สึกอับอายเล็กน้อย

“ก็ได้!”
เงินเกอเลยพยักหน้าตอบตกลง

หลังจากวางสายแล้ว เงินกอก็เลยไม่ได้ขึ้นไปชั้นบน ให้พวก ไปเสี่ยวเฟยขึ้นไปก่อน ตัวเองก็นั่งแท็กซี่ไปที่บ้านป้าของหลิน บ้านป่าของเธอก็ค่อนข้างร่ำรวย มีคฤหาสน์หลังหนึ่งในเมืองหยุ นางตอนที่ตัวเขามาถึง หลินได้รออยู่ที่ประตูแล้ว

และข้างๆ หลิน ยังมีหญิงสาวที่อายุประมาณเธอยืนอยู่ด้วย ฉากนี้ ไม่ว่าจะมองยังไง ก็ทำให้เงินเกอนึกถึงภาพที่ไปบ้าน ของซูมู่หาน ในครั้งที่แล้ว หรือว่าการแกล้งทำเป็นแฟนของคน อื่น? จะเจอกันหมด?

แค่กๆ เฉินเกอลงจากรถ ทักทายกับหลิน

“อ๊าก! พระเจ้า คุณพี่ นี่ก็คือแฟนที่พี่พูดถึง เฉินเกอ? ทำไมเขา ถึงนั่งแท็กซี่มา?”

หญิงสาวที่อยู่ข้างๆค่อนข้างขาวและสวยมาก แต่ว่าในตอนนี้ เมื่อมองมาทางเฉินเกอ ทั้งหน้าเต็มไปด้วยความดูถูกและผิดหวัง ยิ่งนัก

ดูเหมือนว่าหลินไม่ได้เปิดเผยฐานะตัวตนของเฉินเกอ ดังนั้น หญิงสาวผู้ดี จึงไม่รู้อะไรเลย

ดูการแต่งตัวของเฉินเกอ ยังไงก็ดูเหมือนนายกระจอกที่ ยากจน และยังนั่งแท็กซี่มา น่ารังเกียจจริงๆ?

เธอผิดหวังยิ่งนัก
“เธอรู้อะไรเสียวเหมยเงินเกอทำดีต่อพี่อื่นมาก! เป็นแฟนของ พี่แล้วจะทำไมหรอ?”

หลินวิ่งเข้ามาควงแขนของเงินเกอไว้ ยิ้มหวานเล็กน้อย เฮ้อ ถ้าคุณชายเงินเป็นแฟนของตัวเองในเวลานี้จริงๆ คงจะดี มากนัก

หลินยี คิดในใจ

“โอเคๆ หวังว่าเดี๋ยวพ่อแม่ของฉัน และพวกลูกพี่ลูกน้องเห็น แล้ว จะไม่พูดอะไรนะ!”

เหมยเบะปากเล็กน้อย ขี้เกียจจะมองเฉินเกอจริงๆ

หันหลังเดินเข้าไปก่อน เฉินเกอชะงัก “ให้ตายเถอะ คุณไม่ใช่บอกว่าแค่มาเจอคุณลุง

คุณป้าของคุณไม่ใช่หรอ ทำไมคนเยอะขนาดนี้?

หลินยี แลบลิ้นเล็กน้อย “คือหลังจากที่ฉันโทรหาคุณเสร็จ พวกเขาถึงได้มาในทีหลัง ขอโทษนะ คุณชายเฉิน คุณช่วยฉัน ในครั้งนี้นะ!”

เฉินเกอจําใจ “ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ!

จริงๆแล้ว ก่อนที่เฉินเกอจะมา คิดไว้ค่อนข้างง่าย เจอกับ ครอบครัวคุณป้าของหลิน หลังจากนั้น พวกเขาจะต้องเอาตัว เองเปรียบเทียบกับผู้ชายที่จะแนะนำให้หลินอย่างแน่นอน เมื่อถึงเวลานั้น ตัวเองก็เอาทรัพย์สินบางส่วนออก ก็น่าจะเปรียบเทียบได้แล้ว

ก็เป็นเรื่องง่ายแค่นี้

แต่ว่าในตอนนี้ล่ะ ทั้งลุงป้าน้าอาของหลิน อยู่กันครบ ทำให้ เงินเกอ ปวด โตจริงๆ

ที่แท้ วันนี้ได้ยินว่าหลินมาแล้ว เนื่องจากคนทางครอบครัว ของหลินกับทางครอบครัวของคุณป้าเธอ ปกติแล้วจะสนิทกัน มาก และยังมีความสัมพันธ์ทางธุรกิจด้วย

และยิ่งไปกว่านั้น ได้ยินว่าหลิน มีแฟนแล้ว

ดังนั้น พวกเขาจึงมาหมดเลย

พี่ยี เขาก็คือแฟนของพี่หรอ?”

เมื่อเข้าไปแล้ว พวกผู้ใหญ่ยังไม่ได้พูด กลุ่มหนุ่มสาวทั้งหลาย อายุน่าจะไล่เลี่ยกัน ก็เข้ามาพูดคุยกัน

แต่ละคนมองพิจารณาเฉินเกอ

ไม่นานนัก คนเหล่านี้ก็แสดงท่าทางที่น่าสงสัย

ให้ตายเถอะ สวยขนาดนี้ นี่มันรสนิยมอะไรกัน? เห็นได้ ชัดว่า พี่เขยคนนี้ ต่างกันมากเกินไปแล้ว!

“พี่ยี เดิมทีเราอยากจะชวนพี่ไปร่วมงานปาร์ตี้เรือสำราญ พ มักจะพูดว่ามีธุระๆ ยิ้มๆ ที่แท้คือพาแฟนตัวเองมาแล้ว!

ผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้น
“ใช่จร้า แต่ก็พอดีเลย เดี๋ยวเราไปด้วยกัน!” หลิน ยิ้มแย้ม ควงแขนของเงินเกอไว้ โดยไม่เคยปล่อยออกเลย

สำหรับลูกพี่ลูกน้องของเธอพวกนี้ ไม่มีใครกล่าวทักทายเฉิน เทอเลย

หลินก็รู้ ว่าพวกเธอดูถูกเฉินเกอ

อย่างไรก็ตาม หลินยีไม่ได้รับความยินยอมจากเงินเกอ กล้า เปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเงินเกอ อย่างรีบร้อน

เมื่อเห็นว่าเป็นเกอไม่ได้โกรธสักเท่าไหร่ หลินก็รู้สึกโล่งใจ ขึ้นมาหน่อย

แต่เฉินเกอจะไม่โกรธเสียที่ไหน แต่ไชนชาแล้วต่างหาก เขา มีประสบการณ์หมดแล้ว เข้าร่วมสถานการณ์แบบนี้ ก็คือกลั้น หายใจตั้งสติไม่ต้องพูด

ได้แล้ว รีบนั่งลงเถอะ!!

ในเวลานี้ หญิงวัยกลางคนคนหนึ่งยืนขึ้นมา เธอก็คือคุณป้า ของ หลิน ชื่อว่า หลินหงเซียะ

เปิดบริษัทเครือข่ายความงามเอง ที่มีกำไรปีละหลายสิบล้าน

ดังนั้น ผิวพรรณของเธอจึงได้รับการดูแลเป็นอย่างดี แต่ เนื่องจากได้พบเจอคนรวยมามากมาย เลยทำให้เธอเห็นเงินเกอ แบบคนธรรมดา ก็มีความไม่เคยชนยิ่งนัก

“นายชื่อเงินเกอใช่ไหม บ้านอยู่ที่ไหน? ที่บ้านทำอะไร?
หลินหงเซียะ ค่อยๆถามขึ้น

พวกทายาทเศรษฐีทั้งหลาย ต่างก็มองไปทางเฉินเกอด้วย ความรอยยิ้มเยาะเย้ย

“เขาคงจะไม่ตอบว่า บ้านอยู่ในชนบท ทางบ้านทำไร่ทำนา ใช้ ไหม?”

“เฮ้อ ไม่รู้จริงๆ พี่มีคุณสมบัติดีเลิศขนาดนี้ ทำไมถึงหาได้ แย่แบบนี้นะ? ถ้าเขาเป็นแฟนของฉัน ฉันคงกระโดดลงจากที่นี่ ตั้งนานแล้ว!”

“คุณดูเขาสิ ตั้งแต่เข้ามา ก็ไม่กล้าพูดอะไรสักคำเลย เห็นได้ ชัดว่า จะไม่เคยเห็นบ้านแบบนี้ เลยทําให้เขาตื่นเต้น ที่มีความ รู้สึกเหมือนบ้านนอกเข้ากรุง เทียบกับพี่หนูเฉียงแล้ว แตกต่าง กันมากเกินไปจริงๆ!

“ให้ตายเถอะ คุณกำลังพูดอะไรอยู่ เขาน่ะหรือ จะมาเปรียบ เทียบกับพี่หวูเฉียง?”

ด้านข้าง เหล่าชายหญิงต่างก็มือกอดอกเริ่มวิพากษ์วิจารณ์ เฉินเกอตั้งนานแล้ว

และ เหมย เมื่อได้ยินว่า มีคนเอาเขาเปรียบเทียบกับหนูเฉียง ก็พูดด้วยความรังเกียจทันที

หาเลี้ยงคือใคร? ก็คือผู้ชายที่หลินหงเซียะต้องการจะแนะนำ ให้หลินรู้จัก ที่บ้านท่าโรงแรมในเครือ และตัวเขาเอง ก็กำลัง ศึกษาอยู่ที่ มหาวิทยาลัยเชียงหนานในจินหลิง ยังเป็นประธานนักศึกษาของบริหารธุรกิจด้วย

คนเขาทำงานเก่งนัก คนเช่นนี้จะสามารถเปรียบเทียบได้ อย่างไรกัน?

เสียงของพวกเธอไม่ได้เบาแต่อย่างไร เฉินเพื่อได้ยินหมดแล้ว

เขาไม่ได้โกรธ แต่กลัดกลุ่มนัก

คนคนหนึ่งจะมีเงินหรือไม่มีเงิน สำคัญมากขนาดนั้นเลยหรือ? ตั้งแต่เมื่อใดที่มาตรฐานในการอธิบายความดีหรือความเลวของ บุคคลหนึ่ง ไม่ใช่คุณงามความดีของเขาอีกต่อไป แต่คือเขามี เงินหรือไม่มีเงิน

คุณมีเงิน พูดอะไรทําอะไรก็ถูกทุกอย่าง ก็คือเจ้าใหญ่นายโต คุณไม่มีเงิน ไม่ใช่อะไรเลย

เฉินเกอนึกถึงอดีตต่างๆ ในวันวาน ถอนหายใจเบาๆ

ถึงได้มองไปทาง หลินหงเซียะ แล้วพูดว่า “ตอนนี้ครอบครัว ของฉันอยู่ในเมืองเล็กๆ ในเขตมณฑล พ่อแม่ของฉันทำธุรกิจ เล็กๆ!”

เฉินเกอกพูดตามความเป็นจริง

“ฮ่าๆ เป็นบ้านนอกจริงๆด้วย คิดว่าพ่อแม่ก็น่าจะเปิดร้าน ขายของเล็กๆ ในเมืองเท่านั้นมั้ง พระเจ้า!

พวกเหมยก็ยิ่งดูถูกเข้าไปใหญ่

และหลินหงเซียะ ก็ไม่พูดให้เฉินเกอ นั่งลงเลย ในตอนนี้ได้ยินเช่นนี้ ก็ยิ่งโกรธมากขึ้น ด่าทอโดยตรง

“แล้วนายมีสิทธิ์อะไรมาคบกับยียของเรา นายมีสิทธิ์อะไร? นายรู้จักยางอายไหม?”