คนที่ตบแน่นอนว่าต้องเป็นเมิ่งไฉ่หรู

ไม่รู้ว่าเธอมาตอนไหน จ้องมาที่เฉินเกอดวง

“เฉินเกอ เธอพูดมาว่าฉันจะต้องว่าเธอว่า อะไรดี ตอนนี้เธอนี่ยิ่งอยู่ยิ่งไร้ประโยชน์ขึ้น เรื่อยๆแล้ว ใช้ให้เธอทําความสะอาด เธอกลับ แอบเล่นโทรศัพท์ เฮ้อ เธอรู้หรือเปล่า เธอก็แค่ ถูกรางวัลลอตเตอรี่เท่านั้น ส่วนคนที่เขามีเงินมี ทองกันจริงๆน่ะ ในเวลานี้เขาทำตัวเรียบง่ายแล้ว ก็ทํางานหนักกันทั้งนั้น ฉันจะบอกอะไรเธอนะเฉิน เกอ เธอไม่มีเงินที่จะไปสู้กับพวกเขา แถมตอนนี้ ความคิดและความเคยชินของเธอจะทำให้เธอไม่ ไปไหนหรือตกต่ำลงไปอีก!”

โดนตบเสร็จก็ตามมาด้วยคำด่าชุดใหญ่ ของเมิ่งไฉ่หรู

น้องแก !

ถ้าไม่ใช่เพราะเพิ่งจะเพิ่มเมิ่งไฉ่หรูในวีแชท ส่วนตัว เฉินเกอก็จะด่ามันในตอนนี้เลย

แต่ว่านะ แค่คิดว่าในชีวิตจริงเมิ่งไฉ่หรูทำ แบบนี้กับตัวเอง แต่บนวีแชทกลับทำกับตัวเอง แบบนั้น

เฉินเกอก็เกิดความคิดชั่วร้ายแถมมีความสนุกสนานอยู่ในใจ

ดูโรคจิตนิดๆ ใช่ไหมล่ะ แต่ความรู้สึกแบบนี้

ก็ไม่เลวเลย

เฉินแกไม่ได้พูดอะไร รีบกวาดห้องของ เมิงไฉ่หรูให้สะอาด

แล้วก็กลับหอ

บนทางกลับ

เพิ่งไฉ่หรูส่งข้อความทางวีแชทมาหาเฉินเก ออีกครั้ง “เธอว่าโชคชะตาจะลิขิต ให้นักเรียนบางคนเป็นนักเรียนที่ไร้ศักยภาพหรือ เปล่านะ เฮ้อ ในห้องของครูมีเด็กคนหนึ่งชื่อเฉิน เกอ ไม่รู้ว่าเธอรู้จักไหม เขานะ เป็นประเภทคนจน เป็นคนขี้แพ้ที่แค่เห็นก็รู้สึกขยะแขยง!”

แต่ว่านะ เหมือนกับฟ้าไม่มีตาอย่างนั้น ให้ เขาถูกลอตเตอรี่ เธอไม่รู้หรอกว่าเขาดีใจขนาด ไหน แต่ว่าความประพฤติต่างๆของเขา ต่อให้เขา ตั้งใจเรียนอย่างหนักเขาไม่มีทางมีอนาคตอะไร แน่ๆ! ร้อนใจจังเลย ทำไมครูจะต้องมาดูแล นักเรียนแบบนี้ด้วยนะ!”

ไฉ่หรูส่งข้อความที่บ่งบอกถึงความไม่ พอใจของตัวเองมาติดๆกันสองข้อความ

ถึงแม้จะรู้สึกสนุกเป็นบ้า แต่แค่ดูก็ทำให้ เฉินเกอโมโห

เมิ่งไฉ่หรูเอ๋ยเมิ่งไฉ่หรู ยังไงฉันก็เป็นนักเรียนของคุณนะ หลายปีนี้ คุณบอกให้ฉันทำ อะไรฉันก็ทำ

พอถึงตอนนี้ ฉันในใจของเธอ ก็คือนักเรียน ที่ทำให้เธอขยะแขยงจนไม่สามารถขยะแขยงได้ อีก?

“คุณมันคนชั้นต่ำ!”

เฉินเกอพิมพ์ข้อความตอบกลับไป

“หา? มีอะไรหรือเปล่า? ผิงผัน โถ่ ครูรู้ ครู เป็นที่ปรึกษาของเขาไม่ควรจะว่านักเรียนคนหนึ่ง อย่างนี้ แต่ว่าถ้าเธอเคยเจอเขาบ้างก็จะเข้าใจเอง ก็แค่หน้าตาดูดีอยู่หน่อย จริงนะ นอกจากพวกนี้ เขาก็ไม่มีอะไรอีก!”

เพิ่งไฉ่หรูโดนด่าแล้วก็ยังไม่กล้าด่ากลับ

กลับอธิบายเพิ่มต่ออีก กลัวว่าจะทำให้ผิ ผันมีความรู้สึกไม่ดีต่อเธอ

เหอๆ ถ้าเกิดว่าปล่อยให้เธอรู้ว่าคนที่เธอ กําลังคุยอยู่ด้วยคือนักเรียนที่เธอขยะแขยงนัก ขยะแขยงหนา ไม่รู้ว่าเธอจะมีสีหน้ายัง?

เฉินเกอ มอ่อน

ตอบสับเปลี่ยนไปมาหลายประโยค เสร็จ แล้วก็กลับหอพัก

วันนี้เป็นศุกร์ ไม่มีคาบเรียนแล้ว ถ้าตามปกติ พวกหยางฮุยจะต้องไปขลุกกันอยู่ที่อินเทอร์เน็ตคาเฟ่

แต่ว่า เพราะว่าวันนี้ช่วงบ่ายหานเฟยเอ๋อ ถ่ายทอดสด แถมยังเป็นแบบที่กินพลังงานไป มาก

ดังนั้นวันนี้ทุกๆคนก็เลยรวมตัวกันดู ถ่ายทอดสดอยู่ที่หอ

“ครั้งนี้หานเฟยเอ๋อจะต้องได้อยู่ในลิสต์ ดาราอย่างไม่ต้องสงสัย ว้าว เงินเดือนเดือนนี้ ประมาณแสนกว่าๆเลย พี่ผิงผันโคตรเจ๋ง แค่ ยกมือก็สามารถทำให้ผู้หญิงคนหนึ่งดังได้แล้ว!”

“หา! ต่อไปหานเฟยเอ๋อก็จะเป็นเน็ตไอดอล จริงๆแล้วนะสิ มีเงินให้รูดใช้ แล้วดูพวกเรา ยัง ไม่รู้ว่าจะไปฝึกงานที่ไหนดีเลย! เฮ้อ……

เพิ่งจะถึงหอพัก ก็ได้ยินเสียงของหยางฮุ ยกับหลี่ปินคุยกัน”

จะว่ายังไงดี ความอิจฉาที่มีความริษยาปน

มาด้วย ผู้ชายไม่สามารถหาเงินได้เท่าผู้หญิงคน

หนึ่ง ยังไงก็ตามมันทำให้คนๆหนึ่งรู้สึกไร้พลัง ผลลัพธ์แบบนี้ เฉินเกอพอจะเดาออก

เพราะว่าเงินสนับสนุนของตัวเขาเองหาน เฟยเอ๋อโดนผู้ดูแลประกาศลงในหน้าจอ สาธารณะใหญ่โต
ก็เท่ากับว่ากำลังโดนโปรโมตไปเลย โดยตรง

ตอนที่ตัวเขาออกมาจากช่องถ่ายทอดสด ของหานเฟยเอ๋อ ผู้ติดตามของเธอเกือบจะทะลุ เจ็ดหมื่นคนแล้ว

เป็นอย่างนี้ แค่เฉพาะเงินที่แฟนคลับให้ ไหนจะที่สามารถดึงดูดได้จากพวกคนใหญ่คนโต อีก ก็พอที่จะทําให้เธอชนะได้ตลอดแล้ว เป็นคนที่ มีอิทธิพลบนแอพแอพสตูดิโอถงเฉิง

เย็นนี้ที่เธอแข่งขันแล้วได้อันดับหนึ่ง ก็ ไม่ใช่เรื่องที่น่าสงสัยอีกต่อไปแล้ว

“ไอ้เฉิน นายกลับมาแล้วเหรอ! อ๋อใช่ วันนี้ ตอนบ่ายที่พวกเราไปเอาพัสดุ มีพัสดุอันหนึ่งเป็น ของแก ข้างในเหมือนเป็นแค่กระดาษแผ่นหนึ่ง นายลองเอาไปดู”

หยางฮุยพูดไปพลางก็ส่งพัสดุเล็กๆมาให้

เฉินเกอกําลังสงสัย รับมาแล้วก็ล้มตัวนอน ลงไปบนเตียง

ที่แท้ก็ไม่ใช่อย่างอื่น เป็นตั๋วเข้างานเลี้ยง บนเรือสําราญหาดทรายทองหยุนกึ่างหนึ่งใบ คนที่ส่งพัสดุมาคือหลินยี่ยื

ในตอนนี้เฉินเกอเพิ่งจะนึกออกเป็นเรื่องงาน เต้นรำที่หลินยียีเคยพูดถึงก่อนหน้านั้น เริ่มตั้งแต่ วันเสาร์ ก็คือพรุ่งนี้เป็นต้นไป จนถึงวันหยุดสุดสัปดาห์ งจะสิ้นสุด ทั้งหมดก็คือสองวัน แต่สถานที่กลับเป็นเมืองหยุนถ่าง

และในเวลานี้โทรศัพท์ของเฉินเกอก็ดังขึ้น

พอดี

ดูแล้วว่าเป็นหลินยียีที่โทรมา

“คุณชายเฉิน ได้รับตั๋วเข้างานหรือยัง?”

*ได้แล้ว เธอก็เหมือนกัน ถ้ามีโอกาสนายให้ กับฉันเองตรงๆคงดี ทำไมจะต้องส่งมาให้ฉัน ด้วย!”

“ฮ่าๆ คุณชายเฉิน เป็นอย่างนี้ ฉันมาเมือง หยุนกางตั้งแต่เมื่อวานแล้ว มาเยี่ยมคุณป้า เมื่อ วานฉันเองก็เพิ่งจะนึกขึ้นได้ว่าคุณชายยังไม่มีตัว เข้างาน ดังนั้นฉันก็เลยส่งไปให้คุณชาย!”

ตั้งแต่รู้สถานะของเฉินเกอ หลินยียีก็ เกรงใจต่อเฉินเกอมากๆ

บนความเป็นจริง ตอนแรกหลินยียีโดนพ่อ แม่บังคับให้มาป้อยอเฉินยอ

แต่หลังจากที่ทำความรู้จักกับเฉินเกอได้ หลายวัน หลินยี ก็ค้นพบว่าเฉินเกอมีเสน่ห์ที แปลกประหลาดอยู่ในตัว

เขาเป็นลูกคนรวย แต่กลับไม่มีนิสัยจุกจิก จู้จี้แบบที่พวกลูกคนรวยเป็น แถมยังทำตัว ธรรมดาเรียบง่าย
ทําให้หลิน อยากจะเข้าไปดูข้างในใจ ของเฉินเกอ ดังนั้น การเชิญเฉินเกอ ที่จริงแล้วคือ มาจากใจเธอ!

“ที่เมืองหยุนค่างนอกจากหาดทรายทอง ไม่มีที่ไหนสนุกๆแล้วเหรอ?”

“ยังมีอีกเยอะค่ะ ดังนั้น คุณชายเฉินแค่มา พอแล้ว พอไปถึงที่ก็แค่แสดงตั๋วเข้างาน คนของ ทางโน้นก็จะจัดการเรื่องโรงแรม พอคุณชาย จัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้วฉันจะไปหา!”

“อย่างนั้นก็โอเค! ”

พอคุยกันเสร็จแล้ว เฉินเกอก็วางสาย

พูดจริงๆนะ ตั้งแต่เด็กจนโต เฉินเกออยู่แต่ ในหมู่บ้านเล็กๆในชนบท ก็แค่ต่อมาสอบเข้ามหา วิทยาลัยจินหลิงได้ ถึงได้มาเปิดหูเปิดตาในเมือง ใหญ่ๆแบบเมืองจินหลิง

แต่ว่าเฉินเกอนั้นจนมาก นอกจากนั้น เมือ

งอื่นๆเฉินเกิเองก็ไม่เคยไป “ครั้งนี้จะชวนซูมู่หานไปไหม?”

เฉินเกอพูดในใจ

ตอนนี้ทั้งสองคน มีความสัมพันธ์ที่ คลุมเครือกันอยู่

แต่ว่าพอลองคิดๆดู ก็ช่างมันน่าจะดีกว่า ครั้งนี้ไม่ว่าจะยังไงซูมู่หานก็โดนหนิงผ่านทำให้ตกใจกลัวมากๆ วันนี้ก็ไม่มาโรงเรียนยังพักผ่อน อยู่ที่บ้าน อย่างนั้นก็ปล่อยให้เธอพักผ่อนดีกว่า!

ตอนคั่ว เฉินเกอเข้านอนตั้งแต่หัววัน

วันถัดไป เฉินเกอตื่นเช้ามาก

พวกไปเสี่ยวเฟยล่ะ กลับถึงเมื่อหนึ่งวันก่อน หน้านั้นแล้ว

บวกกับเฉินเกอยังไม่ชินทาง ดังนั้นเขาก็ เลยตัดสินใจไม่ขับรถแต่กลับนั่งรถไฟไปแทน

ตอนแปดโมงเช้า ก็ถึงประตูทางเข้าหาด ทรายทองแล้ว

“สวัสดีค่ะคุณผู้ชาย ช่วยแสดงบัตรเข้างาน ด้วยค่ะ!”

เพิ่งจะถึงประตู เฉินเกอก็โดนพนักงาน ต้อนรับที่สวยมากๆรั้งตัวเอาไว้

เธอยกมือขึ้นมาขอตั๋วจากเขา

แถมสายตาที่คนสวยมองมา กลับกำลังมอง

เฉินเกอตั้งแต่หัวจรดเท้า

เพราะว่าเฉินเกอตอนนี้เพิ่งอาบน้ำใหม่และ ใส่ชุดแต่ก่อนของเขา ดังนั้นไม่ว่าจะมองยังไงก็ คงจะทําให้คนสวยมองเห็นเป็นพวกบ้านนอกที่ เพิ่งจะเข้ากรุง?

ตอนนี้ถึงแม้ว่าน้ำเสียงจะไพเราะใจดี แต่ว่า สายตากลับดูเหมือนกำลังไล่คน
ราวกับว่า ถ้ามีก็รีบเข้าไป ถ้าไม่มีก็รีบไสหัว ออกไปเ

ทำไมเฉินเกอจะมองสายตาดูถูกของ พนักงานต้อนรับหญิงไม่ออก ไม่เข้าใจจริงว่าใช้ มารยาทแบบไหนมาต้อนรับ ถึงได้มี มารยาทเหมือนๆกันไปหมด?

เหอะๆ

ครั้งนี้เฉินเกอไม่กลัว มือหนึ่งหยิบตั๋วออกมา อีกมือหนึ่งหยิบโทรศัพท์ เตรียมจะโทรหาไป ที่กำลังเล่นอยู่ด้านใน!”

เสร็จแล้วก็เดินเข้าไปด้านใน

พนักงานต้อนรับคนสวยโมโหเป็นอย่างมาก ที่โดนเฉินเกอเมิน แต่ว่าดูตั๋วเข้างานกลับไม่มี ปัญหาอะไร ถึงแม้เธอจะสงสัยว่าจะเป็นของ ปลอมหรือเปล่า แต่ไม่มีหลักฐาน

แต่ในเวลานี้ พนักงานต้อนรับคนสวยก็กลับ มายืนขึ้นอีกครั้ง

เพราะว่าในเวลานี้ มีรถหรูมากมายกำลัง ทยอยจอดกันตรงหน้าประตู จากนั้นก็มีคู่วัยรุ่น ชายหญิงคู่หนึ่งลงมาจากรถ

ฮ่าๆ สองวันนี้คุณมากันไม่น้อยเลย จะได้หาเพื่อนเพิ่ม ส่วนคุณหนูก็มากันเยอะเหมือน กัน!”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ