บทที่ 89 ประธานมูยังเรียกผมว่าเขียวเม่ย (น้องสาวที่ เป็นลูกพี่ลูกน้องทางฝั่งแม่) เลยนะ

ระหว่างทางกลับเข้าไปในเขตเมือง ถังนก็คุยกับผู้ ช่วยจางจึงได้รู้ว่าสองสามวันก่อนหน้านี้เขาได้รับคำสั่ง จากมู่เฉินหยวนให้ชื่อโรงงานแห่งหนึ่งเอาไว้เลยเพื่อที่ จะให้ชาวบ้านได้ปักหลักอยู่ที่นั่น

ถังขนถาม “ชื่อโรงงานเหรอ ฟุ่มเฟือยเกินไปหรือ เปล่า

“ไม่หรอก ตอนที่มาตุรกีเมื่อสองปีก่อน ประธานมู อยากจะได้โรงานนี้อยู่แล้ว” ผู้ช่วยจางพูด “พอมีโรงงาน นี้แล้ว ตระกูลมู่ก็เปิดสาขาของบริษัทที่นี่ได้ง่ายแล้ว ส่วนการจัดหาที่อยู่ให้ชาวบ้าน เป็นเพียงเหตุสุดวิสัย โรงงานกับโรงเรียนใกล้กันมาก เด็ก ๆ พวกนั้นก็ไป โรงเรียนสะดวกด้วย

ถังซิน “อ๋อ” คำเดียว

เธอคิดว่า เฉินหย่วนชื่อโรงงานเพื่อชาวบ้านโดย เฉพาะเสียอีก เธอแค่คิดมากไปเอง ก็จริงสินะ นักธุรกิจ คิดถึงผลประโยชน์เป็นอันดับแรกอยู่แล้ว แต่ว่าชาวบ้าน เหล่านั้นก็ถือว่าเป็นเกราะป้องกันของตระกูลมู่ นึกถึงคืนวันที่มีเงินหยวนดื่มเหล้า คิ้วถังซินก็กระตุก ๆ เธอลองถามหยั่งเชิงดู “ผู้ช่วยจาง คุณอยู่กับประธาน นานขนาดนี้ คุณรู้ไหมว่า ประธาน มีปัญหาสุขภาพ อะไรหรือเปล่าคะ”

ผู้ช่วยจาง ก ๆ ดู ไม่มีนะครับ ประธานมู่ ไปเช็ค ร่างกายที่โรงพยาบาลสามเดือนครั้ง ร่างกายก็แข็งแรง มากนะครับ”

คุณแน่ใจเหรอ” ถังซินสีหน้าดูประหลาดใจนิด ๆ ท่าทางของเฉินหยวนในตอนนั้นดูไม่เหมือนไม่ได้ แกล้งนะ อย่างเช่นว่าแพ้เหล้าอะไรทานองนี้อ่ะค่ะ”

“เหล้า…” ผู้ช่วยจางดันแว่นตาขึ้น นึกขึ้นมาได้ “มีครับ ประธานมู่ดื่มเหล้าดีกรีแรง ๆ ไม่ได้ ถ้าดื่มแล้วจะเกิด เรื่อง”

ถังนถามต่อ “จะเกิดเรื่องอะไรเหรอคะ”

ผู้ช่วยจางไอ ๆ แล้วพูด “ประธานมู่จะเชื่อฟังมาก คน อื่นให้เขาทำอะไรเขาก็ทำ ดังนั้นเวลาที่ประธานไป งานเลี้ยงค็อกเทลผมก็จะตามไปด้วยตลอดเพราะกลัว ว่าเขาจะเกิดเรื่อง” พูดจบ เขาก็หันหน้ามามองถังซินแวบหนึ่ง “คุณถัง หรือว่าประธาน ดื่มเหล้าเหรอครับ”

ง นพยัก ๆ หน้า

“แล้วประธาน ก่อเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ”

“…ไม่ค่ะ” ถังขินเว้นจูบใต้แสงดาวนั้นเอาไว้ พูดแต่ เพียง ” แค่เปลี่ยนเป็นคนที่เชื่อฟังมาก ฉันไปไหน ก็ตามไปด้วย แล้ว แล้วก็ยังเรียกฉันว่าเมียจ๋า….ด้วย

“อ๋อ ฉันไม่เป็นไร เรื่องที่ยากจะเอ่ยปากสําหรับถัง น แต่เป็นเรื่องที่ไม่น่าสนใจสําหรับผู้ช่วยจาง “ประธาน ดื่มเหล้าดีกรีแรง ๆ แล้วชอบพูดจาเลอะเทอะ ประธานมู ยังเคยเรียกผมว่าเปียวเม่ยเลยนะ

เขียว เขียวเม่ยเหรอคะ” ถัง นอึ้งจนอ้าปากค้าง แทบไม่อยากจะเชื่อเลยสักนิดเดียว

“ใช่ครับ ตอนนั้นผมก็งงเหมือนกัน พาประธานมูไป หาหมอที่โรงพยาบาล หมอบอกว่าบางคนก็เป็นแบบ นี้ ที่แพ้อาหารบางอย่าง สติเลื่อนลอย จดจำได้แต่เรื่อง ภายในชั่วเวลาหนึ่ง “นก่อนดื่มเหล้าหนึ่งวันประธานมู่ ผมเจอประธานมู่ดู หนังอยู่ที่บ้าน เฟยเหงินลี่เล่นเป็นเปียวเมียของพระเอก คิดว่าประธานมู่คงจะลืมตัวละครนั้นไม่ลง จนเมาแล้ว เรียกผมว่าเปียวเย

” เฟ่ยเหวินลี่เป็นผู้หญิง แต่ผู้ช่วยจางคุณ…” ถึงขนม องผู้ช่วยจางขึ้น ๆ ลง ๆ “คุณไม่เหมือนเฟยเหวินลี่เลย สักนิด อีกอย่าง ทำไมประธานถึงเรียกฉันว่าเมียล่ะคะ”

ผู้ป่วยจางแบมือหาท่าทางไม่รู้เรื่อง “อันนี้ผมก็ไม่รู้ จริง ๆ อาจเป็นเพราะคุณถังสวยหรือเปล่าครับ”

โรงงานตั้งอยู่ในเขตเมืองทางเหนือที่เรียกว่า “แบ็กซ์ เดอร์” ใหญ่กว่าที่ถังชินคิดเอาไว้มากและสะอาดมาก หลังจากที่รถออกจากลาน บ้านมาถึงโรงงาน ที่นี่มี หอพักเดียวแถมยังมีโรงอาหารอีกด้วย

ถัง นนําเด็ก ๆ ไปกินข้าวที่โรงอาหาร

เด็ก ๆ ในหมู่บ้านกินนกป่ามาตลอด จู่ ๆ ก็ได้มาเจอ เนื้อไก่ เป็ด ปลาสด ๆ แถมยังมีผักสีเขียวสด ๆ อีก แต่ละคนกินข้าวไปสองสามชาย หน้าตาดูอิ่มอกอิ่มใจ ตกบ่ายพอแดดจ้าน้อยลง ถังซินก็ไปเด็ก ๆ ออกไป ชื่อของ

เมืองใหญ่แปลกตา ตึกระฟ้าสูงใหญ่ คนและรถรา ขวักไขว่ เด็ก ๆ ต่างก็อยากรู้อยากเห็นและปรับตัวได้เร็ว มาก ตามถังซันจากร้านนี้ไปร้านนั้น ในมือถือของเต็ม ไปหมด

ถังซินรู้ว่าเหลือเวลาอยู่ที่นี่ได้ไม่นาน หลังจากที่ซื้อ อุปกรณ์การสอนกลับถึงโรงงานแล้วก็มาสอนภาษาตุรกี ให้กับเด็ก ๆ โดยเริ่มจากสระพื้นฐานก่อน เด็ก ๆ แต่ละ คนตั้งใจเรียนกันมาก

ภาษาตุรกีเป็นภาษาหนึ่งที่อยู่ในตระกูลภาษาเตอร์ก เรียบง่ายกว่าภาษาอังกฤษ ภาษาฝรั่งเศสที่เห็นบ่อย ๆ เพราะแต่ละตัวอักษรของมันมีเสียงที่แน่นอน อีกทั้ง ภาษาอังเกอร์ที่เด็ก ๆ พูดก็อยู่ตระกูลภาษาเตอร์กเซน กันเวลาเรียนเลยสบายกว่าคนที่เพิ่งเริ่มเรียนใหม่ ๆ เพียงคนเดียว เด็ก ๆ เรียนรู้สิ่งที่เป็นพื้นฐานที่สุดได้แล้ว

เวลาสองทุ่มกว่า ๆ ดังนยังคงจัดการการบ้านของ เด็ก ๆ อยู่ ความคืบหน้าเร็วกว่าที่เธอคิด อย่างมากที่สุด อีกหนึ่งสัปดาห์ เด็ก ๆ เหล่านี้ก็จะไปโรงเรียนแล้วคุย บนักเรียนคนอื่นได้อย่างไร้อุปสรรคได้แล้ว

ดรวจการบ้านจนถึงชิ้นสุดท้ายถึงซินก็รู้สึกง่วงมาก เลยฟุบลงนอนไปบนโต๊ะ

วันรุ่งขึ้น เมื่อประตูเหล็กด้านนอกโรงงานเปิดออกรถ บัสท่องเที่ยวก็เข้ามา หลังจากที่รถบัสจอดหน้าหอพัก แล้ว หัวหน้าหมู่บ้านกับคนอื่น ๆ ก็ลงมาจากรถบัส

คนในหมู่บ้านของหัวหน้าหมู่บ้านรุ่นแล้วรุ่นเล่าก็อยู่ แต่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ เพราะว่าภาษาเป็นอุปสรรค เลย ทําให้คนออกมาน้อยมาก ทันทีที่ได้เห็นสิ่งปลูกสร้าง แบบนี้ ทุกคนก็เอ๋อไปเลย

ผู้ช่วยจางก็พูดภาษาอังเกอร์ไม่ได้ เขาจึงถาม “ประธานมู่ ให้เรียกคุณถึงลงมาไหมครับ

“คุณให้โรงอาหารเตรียมอาหารเช้า แล้วพาพวกเขา ไปกินข้าวก่อน พวกเขาไม่ได้กินอะไรมาทั้งวันเลย เฉินหย่วนพูด “ให้เธอพักผ่อนอีกหน่อยเถอะ ฟ้าสว่าง แล้วค่อยว่ากัน”

“ได้ครับ” ผู้ป่วยบางบอก เฉินหย่วนว่าห้องที่เขาให้จัดการอยู่ ที่ไหน จากนั้นก็ทําท่าทางสื่อสารกับหัวหน้าหมู่บ้าน สื่อสารอยู่นานมาก ในที่สุดก็พาสี่ห้าสิบคนไปโรง อาหารได้สําเร็จ

ห้องพักในโรงงานล้วนไม่เลวเลย เพียงแต่ว่าไม่มี ห้องน้ำส่วนตัว สีย้อมน้ำตาลอ่อนที่บนตัว เฉินหยวน ก่อนหน้านี้ทําเอาทนไม่ไหวแล้ว เขาเลยหยิบเสื้อผ้าไป อาบน้ำ ห้องอาบน้ำใหญ่ชั้นสาม

ห้องอาบน้ำใหญ่มืดมาก แต่กลับมีเสียงน้ำหยดลงพื้น เป็นสายราวกับฝนตก เหมือนกับว่ามีคนกำลังอาบน้ำอยู่

มู่เฉินหย่วนเปิดปิดสวิชไฟสองครั้งก็ไม่มีอะไรเกิด ขึ้น สงสัยเป็นเพราะไฟเสีย โชคดีที่ในห้องอาบนํ้าบน กำแพงมีหน้าต่างที่เป็นกระจกอยู่ เลยพอยังมีแสงเล็ก น้อยสองเข้ามา แต่ก็ไม่ถึงกับทําให้คนมองเห็นได้ ชัดเจน

เขากระตุก ๆ คิ้ว พอได้กลิ่นกายก็เดินเข้าไปต่อ หา ห้องที่อยู่ใกล้ที่สุด น้ำอุ่นพุ่งออกจากฝักบัวลงมายัง เรือนร่าง ดูเหมือนว่ารูขุมขนจะเปิดกว้างไปทั้งตัว

ห้องด้านในสุดที่อยู่ห่างจากเขาออกไปอีกหกห้อง ถัง ซินก็กำลังอาบน้ำอยู่เช่นกัน

เมื่อคืนหลังจากที่เธอฟุบหลับไปบนโต๊ะ ไปชนเอา ปลั๊กพ่วงอย่างไม่ทันระวังเข้าทำให้ปล็กพัดลมหลวม ตอนตีห้าครึ่งก็เลยร้อนจนตื่นขืนมา หลังซุ่มไปด้วย เหงื่อเลยหยิบเสื้อผ้ามาห้องอาบน้ำ

หลังจากที่ได้อาบน้ำอุ่น ถังซินก็สบายไปทั้งตัว เธอ ใช้ผ้าเช็ดตัวนุ่งกระโจมอกออกมา

เสื้อผ้าของเธอวางไว้ในล็อกเกอร์ชั้นวางของทั้งหมด

ขณะที่เธอออกมา ห้องที่อยู่ตรงหน้าก็มีเงาคนหนึ่ง ออกมาเช่นกัน มองดูด้านหลังดูตัวสูงใหญ่ไม่เหมือนผู้ หญิง ถังซินดึงผ้ารัดตัวแน่น พูดภาษาอังกฤษ “คุณคะ คุณเข้าห้องผิดหรือเปล่าคะ”

ก่อนที่เธอจะเข้ามาก็มองสัญลักษณ์หลายรอบแล้วว่า ห้องอาบนํ้าหญิง สงสัยอีกฝ่ายจะเข้าห้องผิดแล้ว

หลังจากที่ได้ยินเสียงเธอ อีกฝ่ายก็หันตัวมาทันที ตอนแรกรู้สึกประหลาดใจแต่หลังจากนั้นก็ขมวดคิ้วแน่น “คุณดังเหรอ” “ฉันไป ! ” หลังจากที่เห็นผู้ชายคนนั้นชัดเจน ถัง มหน้าเครียด มุมปากกระตุกไม่หยุด “ประธานมู่ สัญลักษณ์ผู้หญิงใหญ่ขนาดนั้น คุณมองไม่เห็นเหรอ คะ”

เฉินหยวนทําหน้าไม่ค่อยถูก “เมื่อกี้มืดเกินไป เลย ไม่ทันได้สังเกตเห็น

ในขณะนั้นเองก็มีเสียงหัวเราะสนุกสนานของสาว ๆ ลอดเข้ามาเบา ๆ ดูท่าจะมีสักสามสี่คน มู่เฉินหยวนกับ ถังขินมองกันไปมองกันมา แล้วก็อึ้งกันไปทั้งสองคน

นี่มันเป็นเรื่องที่น่าอึดอัดเสียจริง

มู่เฉินหย่วนได้สติกลับมาก่อน เขาแค่เดินไปหาถังขิ นอย่างไม่ตื่นตระหนกแล้วลากเธอเข้าไปในห้องข้าง ๆ พอดึงม่าน ม สาว ๆ ด้านนอกก็เดินเข้ามาแล้ว