ตอนที่ 47 ไม่แปลกใจเลยที่นายไม่มีแฟนสักที

กวนชิงเฟิงแสยะปากยิ้ม “รู้แล้ว ถ้าไม่อยาก แต่งงานอีกก็ไม่เป็นไร ต่อไปผมจะหาเงินมาดูแล เอง!”

“เรียนหนังสือให้จบก่อนแล้วค่อยมาพูด เพราะการที่มี น้องชายที่เข้าใจ ในใจถึงซินก็รู้สึกอบอุ่นขึ้นมา ไป พี่จะ เลือกเสื้อสูทให้เธออีกสักสองชุด ยังไงที่โรงเรียนก็คง มีกิจกรรมให้ต้องได้ใช้อยู่แล้ว”

สองพี่น้องคุยไปพลางเดินไปพลาง ก็เดินเข้าไป ในร้านขายเสื้อสูทเฉพาะ Character ซึ่งร้าน Characterเป็นร้านเสื้อสูทที่สืบทอดต่อมาเป็นระยะ เวลากว่าหนึ่งทศวรรษ ต่อมาก็ถูกตระกูลมู่ อธุรกิจ ไปและได้ประสบความสําเร็จในการเข้าไปเป็นหนึ่งใน แบรนด์ชั้นนําระดับสากล และยังเป็นเป็นเสื้อสูทที่ได้รับ ความนิยมเป็นอย่างมากมาตลอด

“นี่ ถ้าคุณไม่ขอก็ไม่ต้องมาจับ ถ้าเกิดสกปรกจะทำยัง ไง ? ”

“คุณลง ดูยังไงคุณก็ไม่เหาะกับเสื้อสูท คุณรีบออกไป จะดีกว่า ลงไปดูร้านข้างล่างตึกไป ถังขินที่เพิ่งจะพากวนซิงเฟิงเดินเข้ามาที่ร้านเสื้อ สูท ก็ได้ยินเสียงบ่นของพนักงานเข้า เมื่อมองไปตาม เสียง ถังนก็เห็นคุณลุง สวมเสื้อผ้าธรรมดาคนหนึ่ง ยืนอยู่หน้าราวเสื้อสูท เหมือนว่ากำลังเลือกเสื้อสูทอยู่ พนักงานที่อยู่ข้างๆ พูดไม่หยุด บนใบหน้าก็เต็มไปด้วย ความไม่พอใจ

เมื่อพนักงานเห็นคุณลงยื่นมือขึ้นไปจับเสื้อสูทก็ชัก สีหน้าแล้วใช้มือกระชากลงมาอย่างแรง และพูดว่า”ก็ บอกว่าไม่ต้องจับไง ถ้าคุณจับพวกเราจะขายยังไงล่ะ

กวนชิงเฟิงคว้าปากลง เอือมระอาเป็นอย่างมาก ก็แค่ พนักงานขายเสื้อเอง ทําไมถึงยโสแบบนี้

ทนดูไม่ได้ใช่ไหม ? “ถังซินหันหน้าไปมองกวนซิง

เพิ่งยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า “พี่ก็ทนดูไม่ได้ พูดเสร็จยัง ซินก็เดินมุ่งตรงไปยังทางนั้น หยิบเสื้อสูทลงมาจาก ไม้แขวนลงมาหนึ่งตัวล้วพูดขึ้นว่า “คุณภาพไม่เร็วเลย “และยังเอาเสื้อสูทมาลองทาบลงบนตัวของกวนชิงเฟี งอีกสองสามท้

พนักงานคนนั่นเมื่อเห็นถุงชอปปิ้งบนมือของพวกเขา ตาก็เปล่งประกาย นมาทันที แล้วใใบหน้าที่ประจบ สอพลอเข้ามาใกล้พวกเธอแล้วพูดขึ้นว่า “แน่นอนอยู่ แล้วครับ วัตถุดิบทงหมดล้วนนําเข้ามาจากประเทศ อิตาลีทั้งนั้น ล้วนเป็นงานเย็บฝีมือหมด รสนิยมคุณ จริงๆ”

แฟนของคุณก็หล่อมาก เสื้อผ้าพวกนี้เขาสามารถ ลองได้ทั้งหมดเลย พนักงานยังหยิบเสื้อผ้าสองสามชุด จากชั้นวางสินค้าลงมาส่งให้กับถังซินแล้วปากก็พูดชม กวนชิงเฟิง

“อืม ใชได้หมดเลย ถังขิงแกล้งทําท่าเหมือนกำลัง ครุ่นคิดอยู่สักพัก ก็ได้ เอาไปต่อให้ฉันให้หมด”

“หอทั้งหมด ? เสื้อสูทตัวละหลายหมิ่น ลูกค้าท่านนี้ เอาหมดทั้ง ห้าชุด ทำให้พนักงานถึงกับมึนงงจากนั้น รอยยิ้มที่อยู่บนใบหน้าพนักงานที่กว้างขึ้นกว่าเดิม ถือ เสื้อสูทกำลังจะไปท่อ

“เดี๋ยวก่อน ถังบนเรียกพนักงานให้หยุดลง ยิ้มแล้ว พูดว่า “ขอโทษด้วยนะคะ พอดีว่าฉันคนนี้เป็นคนที่รัก ความสะอาด เสื้อผ้าพวกนี้คุณแตะมันแล้ว ฉันไม่เอา แล้ว”

พนักงานหน้าเสียงขึ้นมาอย่างฉับพลัน พูดว่า “คุณ นี่ “ฉันหาไม?”ถังขินถามกลับ “คนเขาอุสาห์มาดูเสื้อสูท ร้านพวกคุณก็นับว่าเป็นเกียรติแล้ว แล้วดูคุณทำหน้า อะไร? คิดว่าคนเขาไม่มีปัญญาซื้อเหรอ? “

“คุณลุง พวกเราไปกันเถอะ!”ถังซินเดินเข้าไปจูงมือ คุณลุงคนนั่นแล้ว ดอย่างสดใส า”บนชั้นนี้ยังมีร้านเสื้อ สูทอยู่อีกตั้ง ร้าน ไม่จำเป็นต้องมาทนดูสีหน้าคนอื่นที่นี่ หรอกคะ

คุณลุงสวมเสื้อผ้าที่ดูธรรมดา แต่ท่าทางนั้นดูใจดี ท่า หาไม่สนใจอะไรเลยตั้งแต่ต้นจนจบ เขาเพียงใช้สายตา ที่เฉียบคมมองมาทางถังซีนเท่านั้น พยักหน้าแล้วพูด ว่า “ได้”

จากนั้นทั้งสามคนก็เดินจากร้านเสื้อสูทนี้ไป

ถังบนถาม นว่า คุณจะเลือกเสื้อสูทไปมอบให้ใคร คะ?”

มอบให้ลูกชายฉันเอง คุณลุงยิ้มแล้วพูดว่า ใกล้จะ ถึงวันเกิดลูกชายฉันแล้ว อยากมอบของขวัญให้เขา น หนิง แต่ฉันกลับ กวันเกิดเขาไม่ออก เลยคิดว่าจะมอบ เนกไทให้เป็นของขวัญ แม่หนูช่วยฉันเลือกหน่อยได้ ไหม? “ได้สิค่ะ ยังไงหนูก็จะซื้อเสื้อสูทให้น้องชายอยู่แล้ว”

ถัง นและพวกเดินเข้าไปในร้าน Armani ที่ขาย เสื้อสูทเฉพาะ หลังจากที่บอกไซส์เสื้อของกวนซึ่งเป็ งกับพนักงานแล้ว ถือโอกาสตอนที่กวนชิงเฟิงไปลอง เสื้อผ้าก็มาช่วยคุณลุงเลือกเนกไท

“คุณลุงคะ โดยปกติลูกชายลุงชอบใส่เสื้อผ้าสีอะไร คะ?”

“น่าจะสีดำาเป็นส่วนใหญ่นะ คุณลุงพูด “เขาเป็นคนช่าง เลือก ไม่ชอบสีฉูดฉาดเกินไป

ถังนมองดูเนกไทที่อยู่ในลิ้นชัก สักพักก็เลือกเนก ไทสองเส้นออกมาแล้วพูดว่า “คุณลุงว่าพอได้ไหมคะ”

คุณลุงแสดงออกว่าพอใจเป็นอย่างมาก แม่หนู สายตามาก

“นรับทั้งสองเส้นเลยนะคะ ถังซันส่งเนกไทให้ พนักงานแล้วพูดว่า “ช่วงห่อให้ดีๆหน่อยนะคะ จะมอบให้ คนอื่นค่ะ”

“ได้ค่ะ พนักงานสอบ ทั้งสองชุด กวนซิงเฟิงได้ลองไป ถังซีนก็เห็นว่าไม่ เลว หลังจากนั้นก็เลือกเนกไทที่เข้ากันกับชุดมาอีกสอง เส้น ส่งให้พนักงานและบอกให้ชาระเงินรวมกับเนคไท ที่เลือกให้คุณลงเมื่อกี้

คุณลุงพยายามห้ามไม่รบกวนแล้ว เดี๋ยวลงจ่ายเอง

ไม่เป็นไรคะ เนกไทสองเส้นราคาไม่เท่าไรเอง ค่ะ”กันนกับบัตรคุณลุงกลับไป เธอแค่รู้สึกว่าตอนเห็น คุณลุงทําให้นึกถึงคุณปู่ที่เสียไปแล้วของตัวเองขึ้นมา เท่านั่น คุณลุงเก็บบัตรไปเถอะค่ะ

ตอนออกจากร้าน คุณลุงยังตามมาขอบคุณด้ง น แล้วยืนยันที่จะเลี้ยง ชาพวกเธอ ถังซินและกวนชิง เพิ่งจะรีบกลับบ้าน เลยแวะเข้าไปร้าน COCO สั่งชา นมมาสองสามแก้วแล้วให้คุณลุงเป็นคนเลี้ยง คุณสงก์ ทันสมัยสั่งนํ้ามาหนึ่งแก้วให้ตัวเองแล้วลงจากห้างไป พร้อมกับพวกเธอ

“คุณลุงกลับบ้านระวังๆนะคะ ขณะขึ้นรถเธอก็ยังหัน มาทาง ถลงย้มแล้วพูด”ลาก่อนค่ะ”

คุณลุงก็ยิ้มแล้วพูด ลาก่อน” หลังจากรถแท็กซี่ที่ถังซินนั่งจากไปได้ไม่นาน ก็มีรถ เก๋งคันหนึ่งมาจอดข้างๆ ผู้ช่วยจางรีบลงมาจากรถ เดิน มาด้านหน้าคณลงแล้วพูดว่า “คุณท่าน ประธานมู่บอกว่า มีธุระ ให้ผมมารับคุณครับ”

“มีธุระก็ทำไปเถอะ ไม่รับคุณลุงเดินเข้าไปในรถที่ ผู้ช่วยงางเปิด และยังดูดชานมไข่มุกเข้าไปอีกสอง อีก แล้วคิดกับตัวเองว่า หวานเลียบไปหน่อย ก็อร่อยดี ถึงว่าทําไมคนหนุ่มสาวถึงชอบ

ตอนที่ผู้ช่วยจางกําลังจะก้าวขึ้นรถ คุณลุงก็พูด ว่า”นายไปที่ร้าน COCO ซื้อน้ำเสาวรสมาหนึ่งแก้ว”

“ซานม?”ผู้ช่วยจางไม่เข้าใจ จากนั้นก็มองเห็นชานม ที่ถืออยู่ในมือของท่าน จ้องมองอย่างตะลึงแล้วพูด ว่า ไม่ใช่ว่าคุณท่านดื่มแค่ชาเหรอครับ ทำไมถึงดื่มอันนี้ ได้ล่ะ?”

“ทําไม มีแต่คนหนุ่มๆสาวๆอย่างพวกนายเหรอที่ดีม ได้และฉันไม่ควรดื่ม?”คุณลุงจ้องเข้มไปที่เขาครั้งหนึ่ง “ไม่แปลกใจเลย ตอนนี้ทำไม่ยังไม่มีแฟน ไม่มีความ น่ารักเอาสักเลย”

คณท่าน ทําร้ายกันเกินไปแล้วนะ ระหว่างทางกลับบ้าน ขณะที่กําลังจะผ่านร้านขาย รองเท้าแบรนด์แอร์จอร์แดน ถังนก็ลากกวนซิงเฟิง ไป อรองเท้าอีกสองสามคู่ รองเท้าห้ามใสของคนอื่น เด็ดขาด ยังไงคนเขาต้องมีกลิ่นเท้าแน่นอน เดี๋ยวจะติด เอาได้”

กวนชิงเฟิงมองถังซีนด้วยสายตาคลุมเครือ

โชคดีที่ถึงขนไม่รู้ว่าอุปกรณ์ติดตั้ง มันคืออะไร ไม่ งั้นเธอคงกลัวแย่แน่นอน

ถังซินและกวนชิงเฟิงถือของเต็มไม้เต็มมือมาถึงบ้าน ที่แม่ตั้งอยู่

ในตอนแรกที่แม่ถึงเห็นกวนซิงเฟิงนั้นก็ตกใจเป็น อย่างมากกับรูปร่างของเขา ดึงเขามานั่งดุยเป็นครึ่ง ค่อนวัน จากนั้นก็ไปวุ่นที่ห้องครัวต่อ กวนซึ่งเพิ่งจะ ลงมือทําอาหาร แม่ถึงก็บอกว่าเกะกะตัวเอง

“ให้แม่ทําเถอะ” ถังขังหยิบแอปเปิ้ลขึ้นมากับหนึ่งลูก แล้วพูดว่า”แม่จะได้ทําอาหารสองสามอย่างก็แค่ตอนที่ เราอยู่แหละ ปกติทำกินเองก็แค่จานเดียว” กวนชิงเฟิงรู้สึกเศร้าใจเล็กน้อย แล้วพูดว่า จากนี้ผม จะพยายามกลับมาบ้านมาอยู่เป็นเพื่อนแม่ล่ะกัน

“ไม่ต้องๆ แค่นายดั่งใจเรียนก็พอแล้ว”ถังซินพูด เธอ ไม่อยากให้การที่เขากลับมาบ้านบ่อยๆ ส่งผลให้เขาเสีย เวลาเรียน ถ้าฉันกับหลิงเออว่างเมื่อไรจะกลับมาดูแล แม่เอง ไม่ต้องให้นายมากังวล

กวนชิงเฟิงส่งเสียง อืม ครั้งหนึ่ง เหมือนคิดอะไรได้ ก็ควักแหวนวงหนึ่งออกมาจากกระเป๋าเสื้อ ส่งให้ถังซิน และพูดว่า”พี อันนี้ผมเป็นคนออกแบบขึ้นมาเอง ข้างใน จะมีระบบบอกตำแหน่งอยู่

วัตถุดิบที่ใช้ทําแหวนเป็นวัตถุดิบที่ธรรมดามาก เป็น แหวนสีดำบางๆวงหนึ่ง และไม่มีการตกแต่งอะไร

เคาะหนึ่งครั้งคือเปิดระบบ เคาะสองครั้งคือปิด กวน ชิงเฟิงเคาะลงบนแหวนครึ่งหนึ่ง แหวนวงสีดำก็เปลี่ยน เป็นสีแดงเข็มทันที เหมือนกับเป็นการเรืองแสงอย่างงั้น “ตอน เจอเรื่องอันตราย พี่ก็เคาะมัน ทางผมก็จะได้รับ สัญญาณ จากนั้นผมก็จะรีบไปช่วยพี่ทันที”