บทที่ 448 หนักมากเลย

เธอคอยติดตามจี้เจียจื้อมาหลายปี น้อยมากที่จะเห็น เขาเสียการควบคุมตัวเองแบบนี้

จี้เจียจื้อหายใจแรง เดินไปเดินในห้องส่วนตัวตลอด เวลา และพูดออกมาอย่างดุดัน “ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ว่า ชอบมู่เฉินหย่วนเหรอ ทำไมถึงมาอยู่กับหลินเฉิงจี๋และ ยังท้องแล้วด้วย!

ยิ่งพูดเขายิ่งก็โกรธและจับเก้าอี้เควี่ยงอีกครั้ง

“มีสิทธิ์อะไรมาโชคดีขนาดนี้ ไม่ต้องพยายาม สามารถได้ทุกอย่าง พ่อมีของดีอะไรก็ให้เขาก่อน ไม่ ถามผมสักคำว่าลูกคนนี้อยากได้ไหม!”

“ผมขบคิดหาวิธีทุกรูปแบบ ไม่ง่ายเลยที่จะได้ของทุก อย่างที่เป็นของตัวเอง! เมียของเขาตอนนี้มีลูกแล้ว!”

“เขาสู้กับผมคนเดียวไม่พอ ลูกยังอยากจะมาสู้กับผม อีก”

“อะไรกันว่ะเนี่ย”

จี้เจียจื้อตะโกนออกมา โกรธจนทำลายข้าวของที่อยู่ ในห้องส่วนตัว เหมือนกับสัตว์ป่าที่กำลังบ้าคลั่ง

หมัดกระแทกกับจอคริสตัลอย่างแรง โดยไม่คำนึงถึง เลือดที่ไหลออกมาจากมือแม้แต่นิดเดียว
“ไซเลส์ พอแล้ว! พอแล้ว!” กาวเหม่ย รีบเข้าไปและ กอดเขาจากข้างหลังไว้แน่น พูดอ้อนวอนเขา “คุณอย่า ทําร้ายตัวเองอีกเลย ฉันเจ็บปวดใจ!”

เธอกอดชายหนุ่มไว้ไม่ให้เขาทำร้ายตัวเอง “ทั้งหมด นี้เป็นของคุณ ฉันจะช่วยให้คุณได้มา ฉันจะไม่ให้ผู้ชาย คนนั้นเอาอเล็กซ์เลียร์ไปได้”

การปลอบใจของกาวเหม่ยซีนั้นได้ผล สุดท้ายจี้เจีย อก็สงบลง

จี้เจียจื้อพูดด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม “เรื่องที่เธอท้อง หลินเฉิงจี๋อาจจะยังไม่รู้ ไม่เช่นนั้นคงไปอยู่เป็นเพื่อน เธอที่หนานเฉิงนานแล้ว คุณหาวิธีดักโจมตีหลินเฉิงจี่ที่ ประเทศR”

“ฉันรู้หมดว่าคุณคิดอะไร” กาวเหม่ยซีพูดไปพลาง และจัดการแผลให้ชายหนุ่มไปพลาง “คุณทำงานของ คุณไป เรื่องพวกนี้ปล่อยให้เป็นหน้าที่ฉันก็พอแล้ว ฉัน จะไม่ทำให้คุณผิดหวัง”

หลังจากที่เธอคลายมือออก จี้เจียจื้อลูบคลำไปที่แก้ม ของเธอ “ลำบากคุณแล้ว”

กาวเหม่ยซีส่ายหน้าและเอาหน้าคลอเคลียไปที่ฝ่ามือ ของเขา “ฉันรักคุณ ฉันยินยอมทำแทนคุณได้ทุกอย่าง ไซเลส์ ถ้าคุณเงินไม่พอฉันสามารถเอาบริษัทของพ่อ ฉันให้คุณได้”
“ตอนนี้ผมยังไม่ต้องการ” จี้เจียจื้อทำตาหรี่ “มู่เฉิน หย่วนขัดขาผม คนของผมเข้าไปประเทศRไม่ได้ บริษัท ของพ่อคุณสามารถเข้าไปสอดแหนมให้ผมได้

“ได้ คุณอยากทำอะไรก็บอกฉัน”

ทั้งสองไปนั่งทีบนโซฟา

จี้เจียจื้อดึงเธอมานั่งบนตัก ลูบคลำที่ผมและเอ่ยถาม “โครงการAobaมีความคืบหน้าไหม?”

“ไม่มี นักธุรกิจที่ร่ำรวยในประเทศZนั้นมีค่อนข้าง เยอะ บวกกับฮ่องกงและใต้หวัน ทำให้ตรวจสอบไม่ ครบ” กาวเหม่ยซีพูดออกมา “หาคนลงทุนไม่พบก็ไม่ เป็นไร ฉันจัดการเอาคนที่คุณพูดถึงเข้าไปแล้ว”

“เป็นเด็กดีจริงๆ” จี้เจียจื้อให้รางวัลเธอด้วยการจูบ หนึ่งครั้ง

กาวเหม่ยซียิ้มอย่างอ่อนหวานและพูดด้วยความกังวล ใจ “คนคอยเป็นหูเป็นตาให้หลินเฉิงจี๋มีไม่น้อย เขาก็รู้ เรื่องโครงการAobaแล้ว”

จี้เจียจื้อไม่สนใจ “เขารู้ก็ทำได้แค่เพียงมองดู ถ้าผม หาไม่ได้ เขาก็ยิ่งหาไม่ได้ คนที่มีความสามารถที่อยู่ เคียงข้างก็คือจงเซิงและถังซิน”

“ถ้ารู้อย่างนี้ตอนนั้นวางยาไปแล้ว” กาวเหม่ยซียิ้มมุม ปาก พูดด้วยความไม่พอใจ “ถ้าเขาตายอเล็กซ์เลียร์ทั้งหมดก็จะเป็นของนาย คงไม่มีเรื่องข้อตกลงนี้?”

จี้เจียจื้อเอนกายลงบนโซฟา พูดด้วยเสียงเบาๆ “ถ้า หากเขาตายอย่างมีเลศนัย พ่อคนหนึ่งแหละที่จะสงสัย ผม คนที่คุกคามผมก็คือลูกที่อยู่ในท้องของถังซิน”

“คุณไม่ต้องกังวล ฉันจะจัดการให้เรียบร้อย” กาวเหม่ ยซีโผเข้าไปโอบกอดที่คอของเขา จูบเขาและแนบชิด ไปกับเขา

“ไซเลส์ คืนนี้อยู่เป็นเพื่อนฉันได้ไหม?”

“ผมยังมีงานที่ต้องจัดการอีกเยอะ” จี้เจียจื้อยิ้มหัว เราะเบาๆ มือลูบคลำจากเอวด้านหลังขึ้นไปเรื่อยๆ แต่ ว่าถ้าหากคุณสามารถอยู่กับผมได้ ผมก็ไม่ไปแล้ว”

เมื่อคืนวานถังซินได้หกล้มขณะอาบน้ำ ไม่ทันระวังจึง ทำให้เท้าเคล็ด

พ่นยาแล้วแต่ก็ทำให้เธอเจ็บจนนอนพลิกไปพลิกมา ตลอดทั้งคืน

เมื่อเสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น เธอจึงรีบเก็บของแล้วไป ที่สนามบิน หลังจากที่เข้าไปในห้องวีไอพีก็ยังคงไร้ชีวิต ชีวา
ถังซินจึงพูดกับพนักงานต้อนรับให้หาโซฟาให้ตัวหนึ่ง เธออยากที่จะพักผ่อนสักครู่

นอนหลับไปสักครู่ เธอรู้สึกว่ามีคนมาตบที่ไหล่ และ พูดข้างหูด้วยเสียงที่เคร่งขรึม

“ถังซิน ขึ้นเครื่องได้แล้ว”

“รอสักครู่” ถังซินปัดมือเขาออก พูดตอบไปอย่างไม่ ชัด “ให้ฉันได้งีบหลับอีกสักครู่”

เขาคนนั้นไม่ยอมยังคงพูดที่ข้างหูเธอ “ตื่นตื่น ขึ้นไป บนเครื่องแล้วค่อยนอนต่อ”

“ไอ้หยา คุณอย่ามารบกวนฉัน” ถังซินคลำหาผ้าห่ม และดึงขึ้นคลุมหน้า พนักงานต้อนรับมองดูชายหนุ่มที่ดู ดีมีเสน่ห์

เห็นเขาปลุกผู้หญิงที่นอนอยู่บนเตียงแล้วไม่ตื่นถึง สองครั้ง พนักงานต้อนรับจึงรู้สึกร้อนใจแทนเขา “ดู เหมือนเพื่อนของคุณจะง่วงมาก ไม่อย่างนั้นฉันจะ เปลี่ยนเที่ยวบินให้กับพวกคุณ”

“ไม่ต้อง” มู่เฉินหย่วนปลดกระดุมเสื้อ ก้มตัวลง และ ช้อนตัวถังซินเข้ามาในอ้อมอก

หลังจากที่ตัวหญิงสาวอยู่บนแขนของเขาแล้ว เขาคิด ไม่ถึงว่าเธอจะตัวหนัก
เอวของชาวหนุ่มก้มลงไปเล็กน้อย ผ่านไปสักครู่ถึงจะ อุ้มเธอขึ้นมา

มองดูเธอที่อยู่ใต้ผ้าห่ม ปรากฏให้เห็นครึ่งใบหน้าที่ เอิบอิ่มเล็กน้อย มู่เฉินหย่วนแอบคิดใจ ช่วงนี้ผู้หญิงคน นี้เปิดท้องกินอย่างเต็มที่เหรอ?

หนักขึ้นมากเลย

ถังซินคล้ายกลับถูกอุ้มแล้วรู้สึกไม่สบายตัวจึงบิดก้น เพื่อหาตำแหน่งที่สบาย

มือเกาะไปที่คอของชายหนุ่มไปโดยธรรมชาติ

เมื่อเห็นเธอไม่ป้องกันตัวเองขนาดนี้ มู่เฉินหย่วนจึง ทอดถอนใจ “นอนหลับไม่ระมัดระวังตัวเลยแม้แต่นิด เดียว ถ้าถูกคนเอาไปขายก็ไม่รู้เรื่องอะไรเลย”

ถังซินนอนหลับอยู่นาน ต่อมาได้ยินเสียงดังเข้ามา ในหู เธอจึงนอนต่อไปไม่ได้ ลืมตาขึ้นอย่างเลือนราง คล้ายกับที่ที่อยู่ตรงนี้ไม่ใช่ห้องวีไอพี

ผ่านไปสักครู่เธอจึงกระปรี้กระเปร่าขึ้นมา พบว่า ตนเองอยู่ในห้องผู้โดยสารเฟิร์สคลาสบนเครื่องบิน

ถังซินรู้สึกมึนงงเล็กน้อย

เธอจำได้ว่าก่อนหน้านี้มีคนตบที่ไหล่เธอ ให้ตนเอง ไปขึ้นเครื่อง เธอเลอะเลือนเดินมาขึ้นเครื่องบินกับพนักงานต้อนรับแล้วเหรอ?

“ตื่นแล้วเหรอ”

ถังซินคล้ายกับได้ยินเสียงของมู่เฉินหย่วน

เธอหันไปมอง เห็นมู่เฉินหย่วนเอนตัวนั่งบนเก้าอี้โซฟา ข้างๆ

ชายหนุ่มมีรูปร่างที่สูง เก้าอี้โซฟาที่สั้นเล็กไม่สามารถ รองรับสองขาที่ยาวของเขาได้ ทำได้เพียงอดทนนั่งอยู่ บนเก้าอี้โซฟาอย่างยากลำบาก

หลังจากที่เห็นว่าเป็นเขาจริงๆ ถังซินจึงชะงักงง “คุณ คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ต้องไปทำงานที่ไหน?”

มู่เฉินหย่วนชำเลืองมองเธอ “เที่ยวบินนี้ไปแม่น้ำหลี

เจียง”

“คุณจะไปทำงานที่แม่น้ำหลีเจียงเหรอ?”

“มู่เฉินหย่วนแสดงออกเปลี่ยนไปเล็กน้อย

ไม่เข้าใจว่าหลังจากที่ถังซินกลับมาจากต่างประเทศ แล้ว ทำไมสมองถึงได้เปลี่ยนเป็นปัญญาอ่อนขนาดนี้

เขาเอ่ยถาม “เรื่องการประชุมเมื่อวานเย็นคุณลืมแล้วเหรอ?”
“บริษัทมู่ซื่อประชุมแล้วเกี่ยวอะไรกับฉัน” ถังซินยังไม่ แสดงปฏิกิริยาออกมา

เมื่อเห็นบนโต๊ะเล็กๆของชายหนุ่มมีอาหารว่างหลาย อย่างวางอยู่ จึงรู้สึกหิวเล็กน้อย จึงยื่นมือไปหยิบเค้ก ม้วน

มู่เฉินหย่วนมองเธอด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

“ฉันหิวแล้ว อีกสักครู่ให้พนักงานต้อนรับเอามาคืนคุณ เยอะหน่อย” ในขณะที่กินอยู่ถังซินจึงพูดออกมาอย่าง ไม่ชัด “คุณอย่ามองฉันแบบนี้ ฉันไม่ใช่คนขี้ขโมยนะ”

“ถังซิน ทำไมเธอถึงไปแม่น้ำหลีเจียง”

ถังซินเอ่ยตอบ “ไปถ่ายหนังสั้นโฆษณาสินค้าตัวใหม่ ของบริษัทเหอซ่ง! หาคนไม่ได้ มีเพียงฉันที่สามารถไป ได้.……………..

ในขณะที่พูดเธอจึงนึกเรื่องบางอย่างออก

เมื่อวานเย็นเธอรีบกลับไปประชุมที่บริษัทเหอซ่ง ได้ รายงานเรื่องสินค้าใหม่กับมู่เฉินหย่วน

เธอพยายามอธิบายเรื่องเงินทุนงบประมาณไม่พอ หา นักแสดงที่เหมาะสมไม่ได้ มีเพียงเธอที่สามารถแสดง ได้และแสดงคู่กับนักแสดงชายที่มีชื่อเสียงไม่ดังมาก หนังสั้นโฆษณาที่ถ่ายออกมาจะต้องดีอย่างแน่นอน
เธอมั่นใจในบทและผู้กำกับ เสื้อผ้าเครื่องสำอางล้วน แล้วแต่มาจากสินค้าที่มีราคาสูง

แต่มู่เฉินหย่วนกลับไม่เห็นด้วยกับความคิดของเธอ บอกว่าเธอไม่ให้เกียรติบริษัทมู่ซื่อ ไม่ให้เกียรติต่อ ความร่วมมือระหว่างพวกเขา และยังบอกอีกว่าก่อน หน้านี้นักแสดงชายคนนั้นมีข่าวฉาว ถ้าหากสินค้าใหม่ โฆษณาออกไป ในอินเตอร์เน็ตขุดคุ้ยเรื่องฉาวของนัก แสดงชายออกมา การโฆษณาก็จบเห่แล้ว

ถังซินยุ่งกับเรื่องนี้อยู่นาน เดิมทีก็เหนื่อยแล้ว นัก แสดงนำหญิงที่เลือกมาก็โก่งราคาสูง ทำให้เธอต้อง แสดงเอง

ครั้งนี้มู่เฉินหย่วนโมโหเธออีกครั้ง ทำให้เธออารมณ์ เสียเช่นกัน

เธอทะเลาะกับมู่เฉินหย่วนต่อหน้ากลุ่มคนในห้อง ประชุม ทะเลาะจนสุดท้ายพูดให้มู่เฉินหย่วนอย่าทำ รังเกียจคนอื่น ถ้ามีความสามารถก็ไปแสดงเอง

ในตอนนั้นชายหนุ่มเงียบไปสักครู่ จากนั้นจึงพูดออก มา “ได้ ฉันแสดงเอง”