บทที่ 81 เรื่องพวกนี้ ให้ผู้ชายทําก็พอ

ตรง เฉินทาง มเห็น เฉินหยวน โงกหัวออกมาจาก รถพอดี ส่หน้าเคร่งขรึม สายตาแบบนั้นทำให้เขาสั่นไป ทั้งตัว

“ประธานมู่สวัสดีครับ

เฉินหยวนแค่ “อืม” เบา ๆ “คุยเสร็จแล้วก็ขึ้นรถ เดี๋ยว ฝนด จะตกแล้ว”

“อากาศดีขนาดนี้ ฝนไม่น่าจะตกนะคะ” ถังซินมอง ท้องฟ้า กระซิบกระซาบหนึ่งประโยคขนาดนี้แต่กลับไม่ คุยกับเฉินคาง

เฉินคางก็ขึ้นรถด้วย

แต่มองไปที่รถออฟโรดคันที่อยู่ด้านหน้า เขาลูบ ๆ หัว รู้สึกไม่สบายใจมาก

น้ำเสียงนั้นของประธาน แสดงว่าเขาอารมณ์ไม่ดีหรือ

เปล่านะ

รถออฟโรคแปดคัน งบดอัดถนนขึ้นไป บนไปบน แผ่นฝุ่นหนา ๆ เหมือนกับมังกรด้วยาว ๆ ท้องฟ้าอัน สดใสบทจะเปลี่ยนก็เปลี่ยนทันที ทันใดนั้นฝนก็ตกลง

มา

ถังซินมองหน้าต่างที่มัว ๆ เพราะน้ำฝน ก็รู้สึกสับสน มึนงง นมาในใจ เสี่ยวซูคาดการณ์ได้เทพมาก

แต่ทว่าฝนครานี้ก็ไม่ได้ตกนานนัก พอตกเย็นห้าโมง ครึ่งฝนก็หยุดตก เพียงแต่ท้องฟ้องยังคงมืดครึ้มอยู่ รถ ออฟโรดแปดดันได้ผ่านเข้าไปในเขาลูกใหญ่ไปสู่อีก สถานที่หนึ่งอย่างราบรื่นแล้ว

หลังจากที่ลงจากรถถังซินก็พบว่าถูกล้มรอบไปด้วย พุ่มไม้ทั้งสี่ด้านซึ่งสูงกว่าตัวเธอเสียอีก ทั้งสี่ทิศราย ล้อมไปด้วยภูเขาลูกใหญ่ ถ้าหากไม่มีถนนลูกรังโผล่ ออกมาเธอก็คงคิดว่าตัวเธออยู่ในป่าดงดิบไปเสียแล้ว

ตำแหน่งของพวกเขาดูเหมือนจะอยู่บนพื้นที่ลาด ปัน ก้มหน้ามองลงไปตามถนนลูกรังไปข้างหน้า จึง เห็นหมู่บ้านที่ถูกพืชพรรณอันเขียวขจีบดบังอยู่ลาง ๆ เหมือนกับเป็นอาคารล้อมรอบอยู่

“เฉินดวง” มู่เฉินหยวนตะโกนเสียงเข้ม เหมือนกับว่าลิงของเฉินคางจะหนีมาอยู่ข้าง ๆ มู่เฉิน หยวน “ประธานมู จะสั่งอะไรเหรอครับ”

ให้ทุกคนไปพักผ่อนที่นั่นเถอะ” เขามองดูท้องฟ้า ตอนนี้ท้องฟ้ายังไม่มีดเสียทีเดียวเลยยังไม่สะดวกที่จะ เคลื่อนไหว ถึงเวลาแล้วจะบอกนะ”

ประธานมู่ ผมไปดูก่อนนะครับ” เฉินคางยังไม่รับปาก ถังขินก็พูดขึ้น “ฉันรู้ว่าท่านคิดว่าถ้าฟ้ามืดลงแล้วจะให้ ทุกคนเข้าไปด้วยกัน แต่ท่านลืมปัญหาไปหนึ่งอย่างนะ คะ”

ถัง น ๆ ไปที่เฉินคางกับอีกสองสามคนแล้วพูดว่า “พวกเขาทั้งหน้าตาและท่าทางดูป่าเถื่อนดุร้าย ดูไม่ เหมือนคนทั่วไปจะทำให้ชาวบ้านที่นี่หวาดกลัวได้ ยังไม่ เริ่มงานด้วยกันก็ทะเลาะกันแล้ว”

มู่เฉินหยวนครุ่นคิดถึงคำพูดของเธอแล้วถามกลับ แล้วเธอคิดจะทํายังไงล่ะ”

เขาทําอะไรว่องไวมาแต่ไหนแต่ไรอยู่แล้ว ในเมื่อพา ถังนผู้ที่พูดภาษาอิกเกอร์ได้มาด้วย ก็อยากให้คุยให้ จบเร็ว ๆ อยู่แล้ว ตอนนี้ถึงชนเสนออีกวิธีหนึ่งขึ้นมา ถ้ามันดี เขาก็จะใช้มันแน่นอนได้

ถังขินยิ้มเล็กน้อย หยิบกล่องจากท้ายรถรถออฟโรด ออกมา เป็นกล่องที่ฝากให้เฉินดางเอามาด้วย พอเปิด ออกด้านในเป็นเสื้อผ้าของชาวบ้านที่นี่กับกล่องเครื่อง สําอางหนึ่งกล่อง

เธอน่ารองพันปริมาณมากมาผสมกับสีย้อมแล้วเอามา ทาผิว ไม่นานผิวขาว ๆ ที่เคลือบกายทั้งตัว กลายเป็น ผิวสีน้ำตาลอ่อนในสายตาของทุกคน

เฉินคางเกา ๆ หัว ถามด้วยความอยากรู้ “คุณถัง คุณ ทําอะไรเนี่ย ผิวคุณก็ขาวสวยดีอยู่แล้ว ทำไมต้องทาให้ น่าเกลียดขนาดนี้ด้วยล่ะ

เฉินหย่วนมองด้วยหางตาแว๊บหนึ่ง เฉินทางก็ หุบปากทันที

“แต่งตัวแบบนี้ก็ไม่เลวใช่ไหมล่ะ” ถังซันรัดเข็มขัด แน่น เธอพอใจในฝีมือการแต่งหน้าของตัวเอง ถ้าฉัน ต้องไปคุยกับพวกเขา ก็ไม่มีปัญหาแล้วล่ะ”

หญิงสาวเปลี่ยนไปใส่เสื้อผ้าพื้นเมืองและแต่งหน้า ด้วย ดูคล้ายกับชาวบ้านที่นี่ ดวงดาเป็นประกายแวววาว เวลา มข้นมาแล้วดูเหมือนไข่มุกสีขาวที่เปล่งประกาย ระยิบระยับยามภายใต้แสงแดด

เฉินหยวนจ้องมองเธออย่างไม่ละสายตา ในที่สุดก็ คิดเรื่องที่คิดไม่ออกมาตลอดออกแล้ว

เขารู้สึกว่าถึงแม้ว่าถังซินรูปโฉมงดงามไม่เท่ากับ ออ แต่กลับดูน่าดึงดูดมาก ที่แท้ดวงตาสองคู่นี้ ไม่ ว่าเมื่อไหร่ ดวงตาของเธอก็สดใสอยู่เสมอ แสดงให้ เห็นถึงความดื้อรั้นไม่ยอมแพ้อยู่ด้วย

ที่แท้คุณถึงแต่งตัวแบบนี้ก็เพื่อกลมกลืนไปกับพวก เขานี่เอง” เฉินคางเข้าใจขึ้นมาทันที “ถ้างั้นผมไปเป็น เพื่อนคุณถังนะ คุณเป็นผู้หญิงไปคนเดียว แถมยังไม่ เป็นกังฟู จะถูกรังแกได้ง่ายเอา”

ขณะที่พูดเฉินดางก็พลิกหาชุดของผู้ชายในกล่อง พอ จะเปลี่ยนชุดก็มีเสียงไอมาจากด้านข้าง

เฉินนางเงยหน้าขึ้นมองเฉินหยวน “ประธานมู่ คุณไอ ไม่สบายหรือเปล่า ผมมียาแก้ไออยู่บนรถนะครับ” “ฉันจะไปกับคุณถังเอง นายไปดูแลพี่น้องพวกนั้น เถอะ” เฉินหยวนหยิบเสื้อผ้าจากมือของเขาไปแล้ว พูดอย่างไม่แยแส “ตัวนายมีแต่กลิ่นคาวเลือด คนเขาจะ ตกใจกลัวกันได้ง่ายนะ

“ต๊ะ มีกลิ่นด้วยเหรอ” เฉินคางดึงเสื้อผ้าขึ้นมาคม รู้สึก ไม่พอใจเหมือนโดนกลั่นแกล้งนิด ๆ

มีกลิ่นคาวเลือดเสียที่ไหนกันล่ะ

เติม ถัง มอยากจะไปเอง พอเห็นเงินคางจะไปแล้ว เปลี่ยนเป็น เฉินหยวนไปอีก ก็รู้สึกมึนงง “ประธาน คะ ฉันไปเองดีกว่าค่ะ เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ไม่ต้องรบกวน

“ถ้าไม่อยากให้รบกวน ผมก็คงไม่ตามมาด้วยหรอก” ปูเฉินหย่วนพูดตัดบทเธอ

ชุดพื้นเมืองผู้ชายที่นี่ค่อนข้างเผยให้เห็นเรือนร่าง ถ้าจะเปลี่ยนชุดก็ต้องถอดเสื้อเชิ้ตออก นิ้วมือของชาย หนุ่มแกะกระดุมออก ไม่นานกระดูกไหปลาร้าอันงดงาม ก็โผล่ออกมาทําให้ดูเซ็กซี่เร่าร้อนมาก

นิ้วของเขาหยุดอยู่ที่กระดุมเม็ดที่สี่ เขามองถึง ซินแว๊บหนึ่ง

ถังขินยังคงจ้องกระดูกไหปลาร้าของเสียว คิดว่าจะ ได้เห็นอะไรด้านล่างลงไปอีก แต่พอสบดามเลี้ยวเข้า ก็ย้มเข็มแล้วรีบหันตัวหนี

ไม่นาน เฉินหยวนก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ เขารูปร่างดี มาก ช่างดูเหมือนใส่เสื้อผ้าเนื้อผ้าหยาบ ๆ แบรนด์ใหญ่ ระดับประเทศ สายตามองต่ำลงอย่างอาย ๆ กล้ามแขน ดูก๋าย่ามีพละกำลัง

ถังซินเอารองพื้นทาตัวใหมู่เฉินหย่วนทําให้สีผิวของ เขาเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลอ่อนจากนั้นก็หยิบมาแลตคอน ทัวร์ออกมา

แต่ เฉินหยวน สูงเกินไป เธอจึงทาไม่ถึง “ประธานมู่ คะ คุณต้องคอนทัวร์หน้าหน่อยนะคะ”

มู่เฉินหยวนขมวดคิ้ว สีหน้าเย็นชา “ต้องทําด้วยเหรอ”

“ต้องทําค่ะ” ถัง นพยักหน้า ไม่อย่างนั้นพวกเขาจะ ดูออก คุณจะทําเองไหมคะ” พูดไปก็ส่งพาเลตคอนทัวร์ ให้แล้วบอกว่าเขาใช้อันไหนก่อน ในสายตาของ เฉินหยวนมีแต่เพียงข้อมูลตัวเลข เท่านั้น พาเลตนทัวร์เป็นเหมือนกับของแปลก ไม่ต้อง พูดเรื่องใช้เลย หลังจากที่ยืนขมวดคิ้วอยู่นานก็โน้งเอว ลงมานิดหน่อย

เขาก้มหัวลงมาห่างจากถังซินเพียงแค่พู่กันด้ามเดียว

“หาเถอะ”

ดัง นอึ้งไปพักหนึ่ง แล้วรีบหยิบแปรงขึ้นมาช่วยคอน ทัวรให้ชายหนุ่ม ทั้งสองคนหายใจใกล้กันมาก ใกล้จน ขนาดที่เธอเห็นได้อย่างชัดเจนได้เลยว่าขนตาของเขามี ก็เสน

หลังจากที่ เฉินหยวนคอนทัวร์หน้าแล้ว เหมือนคน พื้นเมืองอยู่ประมาณแปดส่วน ไม่อาจซ่อนตัวตนนั้นได้ แค่มองก็ดูเหมือนคุณชายผู้มากจากตระกูลที่ร่ำรวย

ถังซันก็ไม่รู้จะทำอย่างไรกับเรื่องนี้เหมือนกัน เธอเก็บ ของที่จําเป็นต้องใช้นิดหน่อย จากนั้นทั้งสองคนก็เดิน ไปด้วยกัน

ถนนลูกรังไม่กว้างมากนัก รอบด้านมีแต่พุ่มไม้ เวลา เดินยังต้องใช้เคี้ยวฟันพุ่มไม้ออกไป ถังซินถือเคี้ยวจะ ไปเดินไปข้างหน้าเพื่อเปิดทาง

เฉินหยวนคว้าเคียวของถังซินมา “เรื่องแบบนี้ ให้ ผู้ชายทําก็พอ”

ถังขินตามหลังเขาไปติด ๆ

เธอเงยหน้าอยู่บ่อย ๆ ก็เห็นเฉินหยวน วัดแขนตัด กิ่งไม้ เกะกะขวางทาง แผ่นหลังกว้างมากราวกับว่าถ้า ได้อยู่ด้วยกันกับเขาแล้วก็ไม่ต้องกังวลใจอะไรเลย

ทั้งสองคนรู้จักกันได้ไม่นาน แต่ถังซินกลับเห็นเฉิน หยวนหลายด้านมาก เช่น ด้านที่ทุ่มเททำงานมาก ๆ ค่อนข้างเลือกกิน เธอคิดว่าเขาเป็นประธานจะต้องสูงส่ง มากราวกับเทพที่อิ่มทิพย์ได้เลย

วันนี้ชายหนุ่มผู้สูงศักดิ์แต่กลับใส่เสื้อผ้าเนื้อผ้าหยาบ ๆ มือถือเคียว เหมือนกับชาวบ้านธรรมดา ๆ ช่างไม่เข้า กันเลยเอาเสียเลย

คิดไปคิดมา ถังนก็อดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้

มู่เฉินหย่วนที่อยู่ด้านหน้าหันกลับมามองเธอ “คุณถัง มีเรื่องอะไรน่านําเหรอ ดัง นสายหัวแล้วถามด้วยความอยากรู้ “ประธานมู่ ลูกน้องคุณเยอะแยะทำไมไม่ใช่เลยละคะ ร่วมมือกันพัน ล้านสําหรับคุณแล้วไม่ถือว่ามากมาย คุณไม่ต้องมาเอง ก็ได้นี่คะ”

เธอรู้ว่ามูเฉินหยวนให้ความสําคัญกับตลาดต่าง ประเทศ ตอนที่รับสมัครคนที่มีความสามารถสองสาม คน สํานักงานในนิวยอร์กเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็วขนาด นั้นก็ยังขาดพวกเขาไม่ได้เลย

แต่ทว่าถึงขินเข้ามาในตระกูล นานมากแล้ว เห็น เฉินหยวนไม่กี่ด้าน ถึงขนาดยังไม่เคยเห็นลูกน้องผู้ แข็งแกร่งและกล้าหาญของเขากลับมาเลย