บทที่ 202 ตอนนี้ฉันไม่สน

ตอนถังซินตื่นขึ้นมาก็ค่อนข้างมึนศีรษะ ลำคอก็ร้อนจน

แสบ

เธอเห็นที่ที่เธออยู่เหมือนจะเป็นห้องผู้ป่วย แล้วเห็นคุณ แม่ถังที่ถักไหมพรมอยู่ข้างๆ ออกแรงที่แขนพยายามยันตัว นั่งขึ้นมาจากเตียง

เอ่ยด้วยเสียงแหบพร่า “แม่”

“ยินยิน ตื่นแล้วเหรอลูก?” คุณแม่ถังรีบทิ้งของที่อยู่ในมือ เอ่ยด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวล “ลูกเป็นไข้มาสาม วัน แม่กับน้องชายตกใจแทบแย่”

“สามวันเหรอคะ?”

คุณแม่ถังพยักหน้า รินน้ำให้เธอ “ใช่ คุณหมอฉีดยาให้ตั้ง หลายเข็ม ไข้ก็ไม่ลดเลย จากนั้นก็มีคุณหมอแซ่เย่นมาช่วย ฉีดยาให้ลูกหนึ่งเข็ม

“มา ดื่มน้ำหน่อยนะ” คุณแม่ถังส่งแก้วน้ำให้ถังซิน เอ่ย ถามอีกครั้ง “ไม่สบายตรงไหนไหม?”

ถังซินสายศีรษะ ดื่มน้ำไปครึ่งแก้ว

ถังซินรู้จากคุณแม่ถึงว่าที่ผ่านมาเธอกับกวนชิงเฟิงคอย ดูแลตนอยู่ไม่ห่าง วันนี้กวนชิงเฟิงได้รับโทรศัพท์ ดูเหมือนจะมีเรื่องอะไรที่โรงเรียนจึงออกไปก่อน

คุณแม่ถึงยังคงไม่วางใจ เรียกคุณหมอมาตรวจถังซิน และ ซื้อโจ๊กอ่อนๆ กลับมานิดหน่อย

ช่วงนี้ถังซินพึ่งพาแต่น้ำเกลือ เธอหิวท้องร้อง โจ๊กหนึ่ง ชามกินหมดเกลี้ยงในเวลาอันรวดเร็ว หลังจากคุณหมอ ตรวจแล้วไม่มีปัญหา เธอก็ลงจากเตียงผู้ป่วย

คุณแม่ถึงกดเธอกลับลงไป “ลูกอยู่อีกสองวันนะ ให้มั่นใจ อีกหน่อย”

“ไข้ลดหมดแล้ว จะอยู่ไปทำไม” ถังซินพูด นอนมาสามวัน เรื่องพวกนั้นก็ควรลืมไปแล้ว และยังมีเรื่องที่สำคัญกว่ารอ เธอไปจัดการอยู่

ระหว่างทางกลับ ถังซินคิดถึงโทรศัพท์ที่ตัวเองโยนทิ้งไป นานแล้ว เลยไปซื้อโทรศัพท์ ซื้อซิมใหม่

โทรศัพท์เพิ่งใช้ ก็มีโทรศัพท์โทรเข้ามาเลย

“ซินซิน เธออยู่ไหนน่ะ?” หลี่เจ๋อวี่ถามอย่างร้อนรนใจ “สองสามวันนี้ฉันโทรหาเธอ เธอก็ปิดเครื่องตลอด ไปหา เธอที่บ้านเพื่อนบ้านก็บอกว่าพวกเธอย้ายบ้านไปนานแล้ว กังวลจะตายอยู่แล้ว”

ความเป็นห่วงเป็นใยของเธอทำให้ถังซินอบอุ่นใจ เธอยัง พูดด้วยเสียงที่แหบพร่า “เป็นหวัดนิดหน่อย เดี๋ยวฉันเอาที่อยู่ใหม่บ้านฉันให้เธอ เลิกงานแล้วมาทานข้าวกัน”

“จะรอเลิกงานทำไม ตอนนี้ฉันก็ไปได้ มีหลายเรื่องอยาก คุยกับเธอ”

“โอเค”

ถังซินและคุณแม่ถึงกลับบ้านมาได้ไม่นาน ออดประตูก็ดัง ขึ้น

ถังซินเปิดประตูเห็นหลี่เจ๋อตี๋โน้มเอวหายใจหอบอยู่ เดิน ไปที่ลิฟต์มอง “ฉันบอกว่าบ้านฉันอยู่ชั้นยี่สิบแปด เธอไม่ ควรวิ่งขึ้นบันไดมาปะ?”

“ไม่อยากรอนี่ ฉันเดินขึ้นบันไดยังได้ออกกำลังกายด้วย นะ!” หลี่เจ๋อวี่พูด เธอมองถังซินตั้งแต่หัวจรดเท้า เกือบจะวิ่ง เข้าหาเธอ “เธอไม่เป็นอะไรก็ดีมากแล้ว”

ถังซินยิ้ม น่าเธอเข้าไปในห้อง

หลี่เจ๋อวี่ถามถังซินอีกสองสามประโยค พอแน่ใจแล้ว ว่าเธอไม่เป็นอะไร ก็พูดขึ้น “โอ้พระเจ้า ใครจะไปคิดว่า ประธานมู่จะยกบริษัทให้กับน้าของเขา!

“มู่เจิ้งย่าเป็นเจ้าของ วันต่อมาก็จัดการผู้บริหารชั้นสูงออก ไปเกินกว่าครึ่ง คนไหนเป็นมิตรกับประธานมู่ นางไม่เหลือ ไว้เลย ไล่ลู่เหวินซูออกแล้วด้วย”
ถังขินไม่ได้มีสีหน้าท่าทางอะไร แค่ตอบอ้มเท่านัน “ก็ สมควรแล้ว เธออยากจะบ่มเพาะคนของตัวเอง รองประธาน กี่คนนะ ก็โดนไล่ออกหมดเลยไหม? หุ้นเป็นยังไงบ้าง?”

เธอยังจําคำพูดของมู่หยางซิวที่พูดกับตัวเองก่อนตายได้

“ลาออกไปแล้วหนึ่ง รองประธานซูนกับรองประธานจ้าว ยังอยู่” หลี่เจ๋อวี่พูด ยังคงสับสนมาก “เมื่อก่อนรองประธาน ศูนยังคัดค้านให้เธอเป็นตัวแทนประธานบริษัทมู่ชื่ออยู่เลย ทำไมเธอยังเก็บไว้ล่ะ?”

ดูเหมือนว่าผู้สนับสนุนเบื้องหลังของรองประธานจ้าวจะ แข็งแกร่งมาก บริษัทมู่ซื่อเปลี่ยนคนงานแล้ว ยังอยู่ที่บริษัท มู่ซื่อได้อย่างมั่นคงไม่ขยับไปไหน

ทําไมเขาอยากฆ่าหัวหน้าหลิว?

“รองประธานซูนเป็นคุณพ่อบุญธรรมของมู่จิ้นหลิงและมี คอนเน็คชั่นกว้างขวางมาก” คุณแม่ถังวิเคราะห์ “มู่เจิ้งย่าได้ บริษัทมู่ชื่อมา สิ่งที่ต้องการมากที่สุดก็คือคอนเน็คชั่น เธอ ไม่ได้โง่ขนาดนั้น

“ไม่ใช่ สิ่งที่ฉันอยากคุยกับเธอไม่ใช่ประเด็นนี้” หลี่เจ๋อ วี่นึกประเด็นสำคัญขึ้นมาได้ “เหวินซูบอกฉันว่า ขาของ ประธานมู่ไม่ได้เป็นอะไร อุบัติเหตุรถยนต์คือแผนการของ เขา”

“เชี่*! มู่เฉินหย่วนแย่มาก! ตระกูลมู่มีปัญหาภายในครอบครัว เขาต้องการความช่วยเหลือเลยไปหาพวกเหวิน ซู มีสิทธิ์อะไรมาขอให้เธอช่วย แถมยังไม่บอกเธอล่วงหน้า อีก?”

หลี่เจ๋อ ยิ่งพูดยิ่งขึ้น น้ำลายกระเซ็นเต็มอากาศ “แล้วก็ เขามันชั่วเกินไป หลังจากทำกับเธอแบบนี้แล้วก็ขยิบตาอยู่ ด้วยกันกับคุณหญิงซ่งอะไรนั่นจริงๆ

“เฮ้เธอรู้หรือเปล่า ต่อไปจู่ซือซือไม่เรียกซ่งจิ้งเหอ แต่ เรียกเธอว่าพี่สะใภ้สอง คนนอกฟังแล้วก็รู้ว่ามู่เฉินหย่วนกับ คุณหญิงซ่งน่ะสนิทกันจริงๆ!”

ฟังถึงตรงนี้ หัวใจถังซินก็อดเจ็บปวดไม่ได้

ยังไงก็เป็นผู้ชายที่เธอเคยรัก

แต่เธอเพิกเฉยอย่างรวดเร็ว สีหน้าเรียบนิ่ง พูดด้วยน้ำ เสียงไม่ใส่ใจ “พวกเขาหมั้นหมายกันตั้งแต่แรก ถึงมู่เฉิน หย่วนไม่ได้อยู่บริษัทมู่ชื่อ แต่งงานกับคุณหญิงซ่งก็ได้ ประโยชน์ไม่เป็นพิษเป็นภัย”

หลี่เจ๋อวี่กุมศีรษะกรีดร้อง “หรือว่าหน้าตาฉันไม่ดีเหรอ? ทั้งๆ ที่ประธานมู่ชายชั่วที่ไม่น่าแต่งเมียได้ ทำไมจะแต่งงาน แล้วล่ะ?”

“นึกสิ่งที่เขาทำกับเธอ ฉันอยากทำตัวเป็นคนทุเรศไป หลอกเขาจัง”
“ไม่ต้องหรอก” ถังซินยิ้มเล็กน้อย “เธอจำเขาได้ตลอด ใน ใจก็เป็นทุกข์ สู้ไม่คิดดีกว่า”

“ซินซิน เธอ……ไม่เป็นอะไรใช่ไหม?” หลี่เจ๋อวี่เดินเข้า มาใกล้ถังซิน แววตาเป็นห่วงและกังวล “ฉันรู้ว่าเธอชอบ ประธานมู่ เธอห้ามทำอะไรโง่ๆ นะ

ถังซินไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี “ฉันดูเหมือนคนที่จะทำ เรื่องโง่ๆ เหรอ?”

หลี่เจ๋อพยักหน้า “ฉันไม่รู้ว่าเธอเป็นหวัดได้ไง แต่มั่นใจ ว่าเกี่ยวกับประธานมู่ เสียงแหบพร่าขนาดนั้น ถ้าไม่ใช่ว่าเคย ชอบประธานมู่จริงๆ คงไม่สนใจขนาดนี้”

เธอจี้ถูกใจดำ

“เมื่อก่อนเคยสนใจ ตอนนี้ไม่สนแล้ว” ถังซินพูด ปัญหา ภายในทำให้มู่หยางซิวตาย เธอจะปล่อยไปได้อย่างไร “แล้วฉันก็จะไม่ชอบเขาอีกต่อไป”

หลี่เจ๋อวี่เคลื่อนตัวเข้ามาทันที กอดเธอไว้เบาๆ “ถูกต้อง ไม่ต้องไปคิดถึงชายชั่วแบบนั้น! ซินซินของเราทั้งสวยและ มีพรสวรรค์ ยังกลัวไม่มีผู้ชายมาจีบอีกเหรอ! พรุ่งนี้ฉันจะไป หาลุงฉันเอาแหล่งข้อมูล ตั้งแต่วัยรุ่นไอดอลอายุสิบหกปีจน รุ่นใหญ่อายุสามสิบปี หามาให้เธอเลือกทั้งหมด!”

ถังซินพูดอย่างรังเกียจ “อายุสิบหกยังเป็นนักเรียนอยู่เลย ฉันทำไม่ได้หรอก”
“เลี้ยงอีกสองสามปีก็ได้แล้ว” หลี่เจ๋อวี่หัวเราะชัวร้าย ขยิบ ตาให้เธอ “ตอนนี้เขาฮิตกันแบบนี้ทั้งนั้น และคนที่เลี้ยงเอง เชื่อฟังด้วย เป็นเด็กดี”

“ฉันเลี้ยงน้องชายฉันมากี่สิบปีเหนื่อยแล้ว ไม่อยาก เหนื่อยอีกแล้ว” ถังซินหัวเราะ อีกอย่างเธอไม่ได้สนใจกับ เด็กนักเรียนที่ยังไม่โตด้วย “เธออย่ามายุ่งเลย”

หลี่เจ๋อวี่ร้องอ๋อ “ฉันเกือบลืมไป น้องชายเธอก็ยังเป็นลูก หมายังไม่หย่านม เขายังเรียนอยู่? เด็กนี่นัดเจอฉันสองรอบ แล้ว ตอนนี้ฉันยังไม่เคยเจอเขาเลย!”

พอเธอพูดแบบนี้ ถังซินก็คิดอะไรขึ้นมาได้

ถังซินพูด “เมื่อก่อนตอนเธออยู่คอนโดไม่ได้เจอวัยรุ่นผิว คล้ำบ่อยๆ เหรอ?”

“ใช่ บอดี้การ์ดของจู่ซือซือ” หลี่เจ๋อวี่พูดอย่างสงสัย “เธอ ถามทำไม เธอก็อยากรู้จักเหรอ? ”

“นั่นแหละน้องชายฉัน”

หลี่เจ๋อวี้อึ้งไปสิบวินาที ไม่อยากจะเชื่อ “ไม่ใช่มั้ง?”

“ใช่” ถังซินยิ้มเล็กน้อย และเอ่ยเสริม “ตอนนี้เขาคบกับจู่ ซือซืออยู่”
หลี่เจ๋ออ ปรบมืออย่างแรงหนึ่งที่ เจ็บไปหน่อย เธอพูด อย่างขมขืน “เ * ซันซัน ทําไมเธอไม่บอกฉัน? เธอยอมห ใน้องชายเธอถูกคนแบบนั้นได้ยังไง?”

“ฉันก็เพิ่งรู้เร็วๆ นี้เอง” ถังซินเล่าตอนที่ไปทานอาหารกับจู่ ซือซือในวันนั้นให้เธอฟังสั้นๆ “แม่ฉันชอบเธอมาก ตอนนั้น ให้ซองแดงเธอด้วย”

“วัยรุ่นไอดอลหล่อๆ ก็ถูกจู่ซือซือคาบไปหมด” หลี่เจ๋อวี้ ยอมรับความจริงนี้ไม่ได้ “ถ้าน้องชายเธอไม่หลอกฉัน น้อง สะใภ้เธอก็คือฉันแล้ว!”