บทที่ 465 คุณไม่ได้ติดหนี้เขา

ถังซินรู้จักคฤหาสน์ปี้สี่ อยู่ในเขตพื้นที่ที่อยู่อาศัยระ ดับท็อป ก่อนหน้านี้เธอพนันกับเจียวมั่นหนิง ซึ่งคนที่ ชนะจะได้รับอสังหาริมทรัพย์ของคฤหาสน์ปี้สี่ แต่ต่อมา ก็โอนย้ายให้หลินเฉิงจี้ไป

ลู่เหวินซูก็ซื้ออสังหาริมทรัพย์ไว้ที่นั่นด้วยเหรอ

เธอคิดพิจารณาอยู่เงียบๆ ไม่อยากปล่อยให้โอกาส หลุดไป จึงถามนักสืบเอกชนว่า “ มีเลขที่บ้านเฉพาะ เจาะจงไหม ”

“ มีครับ ผมจะส่งให้คุณทางอีเมล

“ โอเค ขอบคุณมาก ”

ถังซินจัดการงานบางอย่างอีกนิดหน่อย หลังจากเปิด อีเมลดูเลขที่บ้านที่นักสืบเอกชนส่งมา ก็กดเรียกผู้ช่วย ไอราให้เลิกงานก่อนเวลา แล้วออกจากบริษัท

ระหว่างทางที่ไปคฤหาสน์ปี้สี่ เธอยังโทรไปหาแผนก ต้อนรับของลู เพื่อสอบถามข้อมูลของลู่เหวินซู

ลู่เหวินซูออกไปทำงานต่างจังหวัดแล้ว อย่างน้อยก็ สามวันถึงจะกลับมา

หลังจากที่ถึงคฤหาสน์ปี้สี่ ถังซินหาเลขที่บ้านที่นักสืบ เอกชนให้มาโดยไม่เสียแรงเลยสักนิด
ระหว่างที่เดินไปที่ประตูใหญ่ เธอก็สำรวจคฤหาสน์ หลังนี้ไปด้วย

สวนดอกไม้ของคฤหาสน์ได้รับการดูแลเป็นอย่าง ดี ความงามของดอกกุหลาบที่กำลังเบ่งบาน กิ่งและใบ ดูเหมือนจะถูกตัดออกไปบ่อยๆ จากหน้าต่างข้างล่าง สามารถมองเห็นว่าคนรับใช้กำลังยุ่งกับงานบ้านอยู่ข้าง ใน

ในหนึ่งเดือนลู่เหวินซูมาแค่ไม่กี่ครั้ง ถึงให้คนรับใช้ ดูแลคฤหาสน์ดีขนาดนี้ และยังให้คนรับใช้พักอยู่ที่นี่อีก ข้างในต้องมีคนอยู่แน่นอน ถังซินจึงสรุปได้ว่าหลี่ซูเจ๋จะ ต้องอยู่ที่นี่แน่ๆ สะกดอารมณ์ไว้ แล้วกดกริ่งหน้าประตู ใหญ่

ไม่นานก็มีคนรับใช้หนึ่งคนออกมาจากในบ้าน

เธอวิ่งเหยาะๆมาตามถนนของสวนจนถึงประตูใหญ่ มองถังซินอย่างสงสัย ” ไม่ทราบว่ามีธุระอะไรคะ”

“ เหวินซูบอกว่าเธอสุขภาพไม่แข็งแรง ให้ฉันมาคอย ดูแลเธอ ” ถังซินพิจารณาท่าทางคนรับใช้

กลัวว่าคนรับใช้ไม่เชื่อ เธอจึงเปิดรูปภาพที่พวกเขา ถ่ายด้วยกันก่อนที่จะเข้าประเทศ R ให้คนรับใช้ดู

หลังจากที่เห็นถังซินกับลู่เหวินซูในรูปภาพ คนรับใช้ก็ คลายความสงสัย
“ งั้นคุณรอตรงนี้นะคะ ฉันจะไปโทรศัพท์ก่อนค่ะ ”

“คุณโทรหาเขาก็ไม่รับหรอกค่ะ ” ถังซินยิ้มตอบ ” ตอนเขาไป เขาไม่ได้บอกกับพวกคุณไว้เหรอคะ ว่าเขา ไปทํางานต่างจังหวัด น่าจะไปประชุม ท่าทางน่าจะยุ่ง มาก ”

คุณลู่ก็มีพูดค่ะว่าช่วงนี้จะยุ่งมาก ”

คนรับใช้เห็นถังซินก็รู้และคิดว่าเธอเป็นคนที่ลู่เหวินซู ส่งมาจริงๆ จนในที่สุดก็ไม่สงสัยอะไร เปิดประตูให้เธอ เข้ามา

เดินตามคนรับใช้เข้าไปในบ้าน ถังซินจึงถือโอกาส ถาม “ อากาศดีแบบนี้ เธอไม่ออกมาเดินเล่นเหรอคะ ”

“ เฮ้อ คุณหลี่ไม่ค่อยลงมาหรอกค่ะ มักจะชอบเก็บ ตัวอยู่แต่ในห้อง ” คนรับใช้ถอนหายใจ “ คุณคิดดูนะ คะ เธออยู่แต่ในห้องทั้งวัน สุขภาพจิตก็แย่ด้วย พวกเรา กลัวว่าเธอจะเก็บเด็กไว้ไม่ได้ค่ะ ”

นางฟ้าน้อยถูกซ่อนไว้ที่นี่จริงด้วย

ถังซินระงับความโกรธเอาไว้ในใจ พูดอย่างเอาใจว่า “ รอให้ฉันเจอเขา แล้วจะชี้แนะเธอเองค่ะ ”

“ งั้นก็รบกวนคุณด้วยนะคะ ”

คนรับใช้เดินนำถังซินขึ้นไปชั้นสาม เคาะประตู “ คุณหลี่คะ มีเพื่อนมาหาคุณค่ะ ”

ไม่กี่วินาทีต่อมา ก็มีเสียงที่ดูอ่อนแอของผู้หญิงดัง ออกมาจากข้างใน “ เข้ามา ”

คนรับใช้เปิดประตู

จากเสียงถอนหายใจของคนรับใช้ก่อนหน้านี้ ถังซินก็ เดาได้ว่าหลี่ซูเจ๋คงมีช่วงเวลาที่ไม่ดี

เพียงแค่เดินเข้ามาในห้อง ก็เห็นร่างกายที่ซูบผอม ใน ดวงตาไม่มีความสดใสเลยสักนิด เธอก็รู้สึกเจ็บปวดใจ

หลี่ซูเจ๋เงยหน้าขึ้นมอง หลังจากที่เห็นชัดเจนว่าคน ที่มาคือถังซิน ดวงตาก็เบิกกว้างราวกับไม่เชื่อ

ถังซินยิ้มให้เธอ

หลังจากนั้นก็หันไปพูดกับคนรับใช้ว่า “ เถอะ ฉันจะอยู่คุยกับเธอเอง ” คุณออกไป

คนรับใช้พยักหน้า “ โอเคค่ะ พวกคุณต้องการขนม หรือชาดำไหมคะ ” ฉันจะเอามาให้ค่ะ

“ ไม่เป็นไรค่ะ ถ้าต้องการอะไรพวกเราจะเรียกคุณ

หลังจากคนรับใช้เดินออกไป ถังซินก็รีบปิดประตูห้อง

ทันที
หลี่ซูเจ๋เดินมา ถามถังซินด้วยความดีใจ “ คุณกลับ มาตั้งแต่เมื่อไหร่ หน้าคุณกลมมาก พวกเด็กยังอยู่ดีใช่ ไหม ”

“ ทำไมมาถามฉันล่ะ คุณไม่ดูแลตัวเองเลย ถัง ซินมองเธอ น้ำตาคลอขึ้นมา “ ทำไมคุณผอมแบบนี้ เด็ก………

เธอมองที่ท้องของหลี่ซูเจ๋ แต่กลับพบว่าท้องของเธอ ไม่มีความนูนออกมา “ คุณ คุณท้องนานแล้วไม่ใช่เหรอ ทำไมท้องยังดูไม่นูนออกมาเลยล่ะ

ได้ยินแบบนี้ รอยยิ้มที่อยู่บนหน้าหลี่ซูเจ๋ก็จางหายไป

สักพักเธอถึงกับปากซีด พูดออกมาอย่างยากลำบาก “ ลูกทั้งสองคนนั้น ไม่อยู่แล้ว……

ในหนึ่งชั่วโมงต่อมา เรื่องที่หลี่ซูเจ๋พูดก่อนหน้านี้เอา มาเล่าให้ถังซินฟัง

รวมถึงว่าแท้งลูกได้ยังไง อีกทั้งทําไมถึงมาอยู่ที่นี่

ตลอด

ตอนที่ได้ฟังถังซินก็ค่อยๆตัวแข็ง จนสั่นไปทั้งตัว พูด อย่างกัดฟันว่า “ เขามันไม่ใช่คน ก่อนหน้านี้ฉันเชื่อใจ เขามาก เชื่อว่าเขาจะดีกับคุณ

“ เป็นฉันที่ติดหนี้เขา เขาเลยจะเอาคืนฉัน ” หลี่ซูเจ๋ หัวเราะ พยายามแสร้งทำว่าไม่เป็นไร “ ก่อนหน้านี้ฉันถือโอกาสตอนเขาหลับอยู่ หยิบโทรศัพท์มือถือของ เขาโทรหาลุงของฉัน ตอนนี้พวกเขาน่าจะเที่ยวอยู่ที่ ประเทศ R เพียงแค่เขาไม่ทำร้ายลุงของฉัน ให้ฉันอยู่ที่ นี่เพื่อต่อชีวิตเขาก็พอแล้ว ”

ถังซินพูดด้วยความโกรธ “ คุณไม่ได้เป็นหนี้เขา คุณ จะแก้แค้นให้ครอบครัวก็ไม่ผิด คนที่ผิดคือเขา เขา สมควรต้องมีพ่อแบบนั้น คนแบบเขามันเป็นปีศาจที่ เอาแต่รังแกผู้หญิง

หลี่ซูเจ๋ลูบท้อง น้ำเสียงเบื่อหน่ายและแผ่วเบา “ เด็ก คนนี้ฉันก็อยากปกป้องเอาไว้ แต่ฉันกินอะไรก็อ้วกออก มาหมดเลย ไม่อยากอาหาร………

ทุกครั้งที่ลู่เหวินซูกอดเธอเอาไว้ตอนนอนหลับ พอ นึกถึงภาพในวันนั้นที่เห็นในห้องหนังสือ เธอก็อยากอ้วก ออกมาด้วยความขยะแขยง

เธอเก็บเด็กคนนี้เอาไว้ไม่ใช่เพราะเขา

การสูญเสียลูกสองคนก่อนหน้านี้ทำให้เธอใจสลาย เธอไม่อยากเสียลูกคนนี้ไปอีก

หลี่ซูเจ๋มองไปที่ท้องของถังซินที่นูนออกมา ใบหน้าก็ แสดงความอิจฉา “ พวกเขาอยู่ในท้องเป็นเด็กดีไหม ”

“ ไม่ดีเลย เวลาก่อนหน้านี้ก็ถีบท้องตลอด ตอนนี้สงบ ไปเยอะแล้ว ” ถังซินพูดอยู่ ก็นึกถึงเรื่องซุปเป็ด ยังติด อยู่ในใจ พูดไม่ออก
ถังซินกลับมาถาม ” คุณมีของอะไรที่ต้องเก็บไหม ฉัน จะพาคุณออกไปเอง ”

“ ไม่ได้ ” หลี่ซูเจ๋ส่ายหน้า “ ตอนนี้ลู่เหวินซูอารมณ์ ” ขึ้นๆลงๆ ฉันไม่อยากให้คุณเดือดร้อน อีกอย่างฉันอยู่ที่ นี่ก็ดีอยู่แล้ว…….

“ จะบ้าเหรอ คุณดูตัวเองว่าซูบผอมขนาดไหนแล้ว ” ถังซินด่าเธออย่างดุเดือด ขอบตาเปียก ” ลู่เหวินซู ทำเหมือนกับคุณเป็นนักโทษ ทิ้งไว้ที่นี่ไม่รับฟังไม่ถาม อะไรเลย ”

ก่อนที่หลี่ซูเจ๋จะพูด เธอแย่งพูดขึ้นมาก่อนว่า “ เขาไม่ ได้ทำกับฉันแบบนั้นหรอก คุณวางใจเถอะ ฉันจะพาคุณ ไปสถานที่ที่เขาหาคุณไม่เจอ ให้คุณเลี้ยงลูกอย่างดี ”

ซินซิน ช่างมันเถอะ….” หลี่ซูเจ๋ยังคงลังเล

เธอไม่อยากดึงถังซินเข้ามาเกี่ยวข้อง ที่แท้เพื่อน เพียงคนเดียวก็จะต้องเสียไป

ถังซินกลับไม่พูดกับหลี่ซูเจ๋อีก แล้วดึงเธอออกไป

ตอนที่ทั้งสองคนลงมาถึงห้องรับแขก ก็พบกับคนรับ ใช้ขัดขวางเอาไว้

“ คุณหลี่ พวกคุณจะไปไหนคะ ”

“ อ้อ ไม่เป็นไร ฉันแค่จะพาเธอออกไปข้างนอก ” ถังซินตอบคนรับใช้ด้วยเสียงเรียบนิ่ง “ ตอนเย็นก็กลับมา ” แล้ว ”

คนรับใช้มองหลี่ซูเจ๋ นึกถึงคำสั่งของลู่เหวินซู จึง สงสัยเล็กน้อย “ งั้นฉันจะให้คนไปกับพวกคุณด้วย ถ้า หากพวกคุณไปซื้อของที่ห้างสรรพสินค้า จะได้มีคน ช่วยพวกคุณถือของด้วยค่ะ ”

ถังซินปฏิเสธ “ ไม่ต้องค่ะ ฉันขับรถมา คุณพูดแบบนี้ ไม่เชื่อฉันเหรอคะ

ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้นค่ะ ”

ฉันแค่อยากพาเธอออกไปข้างนอก ทำไมคุณต้อง ขัดขวาง กลัวว่าฉันจะพาเธอหนีเหรอคะ ” ถังซินยิ้ม ด้วยความเย็นชา ยื่นโทรศัพท์ให้คนรับใช้ ” ได้ งั้นให้ คุณโทรหาเจ้านายคุณ”

คนรับใช้เอ่ยขอโทษพร้อมกับรับโทรศัพท์มือถือมา

ไม่มีคนรับสาย