บทที่456เขาไม่ถนัดทางด้านนี้จริงๆ

“ป้าจะให้อันนี้กับฉันทำไม”ถังซินบ่นพึมพำ

ผ่านไปหลายวินาทีเธอก็นึกขึ้นได้ทันทีว่าเมื่อคืนมีแค่ เธอกับมู่เฉินหย่วนที่ออกไปถนนคนเดินเรื่องที่ซื้อต่างหู ก็ไม่ได้บอกใครมีแค่พวกเขารู้กันอยู่สองคน

งั้นต่างหู…..………..

ตอนเช้าตอนที่ทานอาหารเช้าในห้องอาหารบาดแผล บนมือผู้ชายก็แวบเข้ามาในหัวของถังซินเธอมองต่างหู ดอกเดซี่ที่กลีบดูคดเคี้ยวคู่นี้อีกทีใจรู้สึกเต้นแรง

แท้จริงแล้วเมื่อคืนเขาไม่ได้ไปซื้อรองเท้าแตะกลับมา ก็ดึกคือไปทำของพิเศษนี้อยู่เหรอ

ถังซินยืนหน้ากระจกเปิดผมออกแล้วสวมต่างหูคู่นี้ เข้าไป

สัมผัสกลีบดอกสีขาวที่คดเคี้ยวเธอเผยรอยยิ้มออก มาเล็กน้อยความเศร้าที่อยู่ในใจก็จางหายไป

เธอพลาดต่างหูคู่นั้นไปแต่กลับได้อันที่ทำขึ้นมาด้วย มือคู่หนึ่งแทนเป็นต่างหูที่สวยกว่ามาก

ถังซินเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดสบายๆกลัวว่าตอนนั่งรถ จะถูกคนอื่นเห็นท้องของเธอและเพิ่มผ้ามาคลุมไหล่ และไปรวมกลุ่มกับทุกคนตรงด้านนอกโฮมสเตย์ด้วยความอารมณ์ดี

“ประธานถัง” ผู้กำกับเหวินเห็นถังซินมาก็ส่งสัญญา ที่อยู่ในมือให้เธอ”คนของบริษัทเหอซ่งส่งสัญญาเก็บ ความลับมาให้ครับพวกเราทุกคนเซ็นชื่อกันหมดแล้ว ครับ”

เรื่องเพิ่งผ่านไปเมื่อวานนี้เองทัศนคติของผู้กำกับเห วินที่มีต่อถังซินก็เปลี่ยนไปเยอะมาก

ถังซินเปิดสัญญาดูจากนั้นก็เก็บใส่กระเป๋า“โอเคค่ะ ทุกคนมากันครบแล้วใช่ไหมฉันนั่งคันไหน

ผู้กำกับเหวินตอบ”ประธานถังคุณนั่งคันเดียวกับคน เขียนบทอ้อแล้วก็ประธานมู่บอกว่าจะเป็นคนขับรถเอง ครับ”

มู่เฉินหย่วนขับรถเองงั้นเหรอ

ถังซินพึมพำว่าไม่มีใครขับรถเป็นเลยเหรอทำไมให้มู่ เฉินหย่วนมาขับ

ส่ายสายตามองหาเห็นมู่เฉินหย่วนเปิดประตูรถตู้ เข้าไปนั่งที่นั่งคนขับแล้วเรียบร้อยงอตัวเข้าไป

ถังซินก็พูดอะไรมากไม่ได้เลยรีบเดินไปขึ้นรถ
บนรถตู้คันนี้นอกจากมู่เฉินหย่วนที่ขับรถก็มีคนเขียน บทสไตล์ลิสล้วนแล้วแต่เป็นผู้หญิงทั้งนั้นตอนแรกก็มี ความหวาดระแวงอยู่บ้างเล็กน้อยไม่กล้าพูดต่อหน้ามู่ เฉินหย่วน

ต่อมามองผู้ชายที่ขับรถโดยเงียบตลอดทางผู้หญิง สองสามคนก็เริ่มค่อยๆพูดคุยกัน

คนเขียนบทพบเห็นว่าต่างหูที่ถังซินใส่อยู่ดูพิเศษมาก หลายสายตามองมา”ประธานถังนี่เป็นต่างหูทำมือที่คุณ ซื้อใหม่เหรอคะสวยงามมากๆเลยค่ะ”

ถังซินยิ้ม”ไม่ใช่หรอกเพื่อนให้น่ะ”

“น่าจะเป็นของที่เพื่อนคนนั้นของคุณทำขึ้นมา เอง”สไตล์ลิสก็มองต่างหูคู่นั้นพูดเหน็บว่า“ดอกเดซี่มัน เบี้ยวแล้วดูๆไปเพื่อนของประธานถังคงจะเพิ่งเริ่มทำได้ ไม่นาน”

“จริงๆแล้วเขาไม่ถนัดด้านนี้หรอก”ถังซินตอบแต่น้ำ เสียงกลีบมีความสุข แต่ฉันชอบมากนะ”

“อิจฉาประธานถังมากเลยนะมีเพื่อนสนิทให้เครื่อง ประดับฉันไม่มีเพื่อนแบบนี้เลย”นักเขียนบทอิจฉามาก เห็นถังซินอารมณ์ดีต่างก็มีสายตามองมาและเสียง ซุบซิบนินทาขึ้น

“ประธานถังคะเขาที่คุณเอ่ยถึงเป็นเพื่อนผู้ชายหรือ เพื่อนผู้หญิงคะ”สไตล์ลิสก็ถามกลับมา“ฉันก็อยากรู้เหมือนกันค่ะฉันคิดว่าเป็นฝีมือผู้หญิงครั้งแรกทำของ ออกมาก็ไม่ได้ดูแย่อะไรมีนิดหน่อยที่เหมือน…..ของ ผู้ชายทํา

รอยยิ้มของถังซินชะงักไปเล็กน้อยคิดไม่ถึงว่าพวก เขาจะถามเยอะขนาดนี้ เธอเผลอไปมองผู้ชายที่กำลังขับรถเปลี่ยนเรื่อง

คุย บทคุณแก้แล้วหรือยังให้ฉันดูหน่อย”

นักเขียนบทเห็นสถานการณ์คงไม่ดีถ้าจะถาม ซอกแซกอีกยุ่งอยู่กับเอาบทให้ถังซิน

มู่เฉินหย่วนมองถังซินผ่านกระจกมองหลัง

ผู้หญิงก้มหน้าคุยเรื่องบทกับนักเขียนบทด้านหลังหู ดอกเดซี่เล็กๆดูเบี้ยวเล็กน้อย

ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกเหนื่อยหน่ายและอับอายนึกขึ้นได้ ว่าเมื่อคืนหาวัสดุมาทำของพิเศษนี้

มันก็แค่ต่างหูคู่เล็กเท่านั้นคิดไม่ถึงว่าจะทำได้ยาก ขนาดนี้

เขานั่งทําตามวิดีโอตั้งสามชั่วโมงเช็คอยู่หลายครั้งไม่ คิดว่าจะยังเบี้ยวอยู่

แต่เวลานั้นเห็นถังซินไม่ได้ดูรังเกียจอะไรเลยและยัง เอาต่างหูทำมือนั้นมาใส่อีกเขาคิดว่าเวลาที่เสียไปหลายชั่วโมงเมื่อคืนทำออกมาได้คุ้มค่ามาก

หนึ่งชั่วโมงต่อมารถก็มาถึงสถานที่ถ่ายทำ สถานที่วิวนี้เป็นเขตดูทิวทัศน์ระดับAAAของหลีเจียง

แต่ตอนนี้เป็นช่วงนอกฤดูท่องเที่ยวผู้กำกับเหวินก็ ต้อนรับผู้รับผิดชอบในจุดชมวิวเหมาเพื่อการถ่ายทำดัง นั้นสองสามวันนี้จะมีเพียงแค่พวกเขาที่ถ่ายทำภายใน เขตชมวิวเท่านั้นไม่มีนักท่องเที่ยวเข้ามา

หลังจากลงจากรถทุกคนเก็บของทำอุปกรณ์ยุ่งมากๆ

ถังซินอยากช่วยแต่ก็กลัวจะกระทบตัวเองจนทำให้ ทารกได้รับอันตรายจึงหยิบโทรศัพท์ออกมาดูอีเมล

เธอแสร้งทำเป็นยุ่งกับงาน

หลังจากทำอุปกรณ์เสร็จช่างแต่งหน้าก็ตะโกนเรียก ถังซินไปแต่งหน้า

ชุดโบราณค่อนข้างซับซ้อนนอกจากแต่งตัวก็ต้องทำ ผมอีก

ถังซินนั่งตัวตรงพิงเก้าอี้อยู่หลังจากผ่านไปเนิ่นนาน ปวดสะโพกดวงตาดูง่วงนอนจนตาจะปิด

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหนทันใดนั้นเธอก็ได้ยินสไตล์ลิ สพูดข้างๆว่า“ประธานมู่เปลี่ยนชุดมาแล้วเหรอคะรอสักครูนะคะชุดของประธานถังใกล้จะเสร็จแล้วค่ะ”

“คุณทำช้าๆก็ได้ผมไม่รีบ”มู่เฉินหย่วนพูดเสียงเข้ม

ถังซินหลงใหลเสียงไพเราะของผู้ชาย

เธอเปิดตามองผ่านกระจกไปด้านหลังเห็นผู้ชายใส่ ชุดโบราณสีน้ำเงินเข้มยืนสง่าอยู่ตรงนั้นขนคิ้วอ่อนๆดู เย็นชา

ผู้ชายเหมือนจักรพรรดิองค์หนึ่งที่หลุดออกมาจาก ภาพวาดยืนเด่นตรงนั้นคนเดียวก็ทำให้คนต่างชื่นชม

ถังซินเห็นก็รู้สึกตะลึงงัน

สไตล์ลิสตะโกนเรียกถังซินสองครั้งเห็นเธอยัง มองกระจกอย่างตะลึงงันก็ตบไหล่เรียกเธอพูดเอ่ย ว่า”ประธานถังคะฉันก็รู้ค่ะว่าประธานมู่พอใส่ชุดโบราณ แล้วหล่อมากแต่คุณก็ไม่ต้องมองตะลึงงันขนาดนั้นก็ได้ นะคะสักพักพวกคุณก็ได้เล่นด้วยกันแล้วค่ะ”

ถังซินหน้าแดงด้วยความอายรีบลุกขึ้นจากเก้าอี้”ฉัน ฉันไปเปลี่ยนชุดแล้ว”

“ชุดแขวนอยู่บนราวนะคะประธานถังคุณหยิบมาใส่ ได้เลยค่ะ”

เห็นผู้หญิงเดินไปที่ราวหยิบชุดที่แขวนไว้อย่าง ประหม่าดูสับสนมู่เฉินหย่วนตั้งใจจะไปช่วยเธอ
หลังจากถังซินยืนอยู่เขาก็โล่งอกตามรอยยิ้มปรากฏ ในดวงตาของเขาหลังจากกลับประเทศมาก็ไม่รู้จะทำ อย่างไรกับผู้หญิงคนนี้ยิ่งคิดยิ่งสับสน

ตอนถังซินเปลี่ยนชุดในห้องแต่งตัวกังวลว่าชุดใส่แล้ว จะปิดท้องที่นูนออกมาไม่มิดหลังจากใส่ช่วงบนไปก็พบ ว่าชุดใส่ได้พอดีกระโปรงระบายก็ปิดท้องได้ดี

หลังจากเธอออกไปเห็นสไตล์ลิสแต่งตัวให้มู่เฉิน หย่วนเสร็จพอดี

ผู้ชายไม่ต้องออกกล้องดังนั้นหน้าไม่ต้องแต่งใส่แค่ มงกุฎก็พอแล้วหยกที่อยู่บนมงกุฎสีช่างเข้ากับชุดที่ใส่ พอดีทำให้ดูพลิ้วและสง่างามกลมกลืนกับต้นไม้

สไตล์ลิสเอ่ยชมว่า “ประธานมู่พอใส่ชุดสมัยก่อนแล้วดู สง่างามจริงๆหล่อมากเลยค่ะ”

นึกถึงสิ่งน่าเกลียดที่เพิ่งแสดงต่อหน้านักเขียนบท ออกไปถังซินก็ไม่กล้าชื่นชมผู้ชายอีกออกไปด้วย ความเร่งรีบ

ผู้กำกับเหวินก็จัดฉากทางนี้แล้วเรียบร้อยเปิดกล้อง

หลังจากถังซินกับมู่เฉินหย่วนเดินมาผู้กำกับเหวินก็ หยิบบทมาจากนักเขียนบท“นักแสดงชายและหญิงไม่มี บทพูดอะไรสิ่งที่สำคัญคือการแสดงอารมณ์ทางแววตา สายตาจะต้องสื่อถึงกันเข้าใจไหมครับ”
เขาพูดไปด้วยชี้แนะถังซินไปด้วย“โลกหนึ่งคุณเพิ่ง พบเจอนักแสดงชายเป็นครั้งแรกทั้งสองคนยังไม่รู้จัก กันตอนคุณมองที่ผู้ชายสายตาดูแปลกใจดูอยากค้นหา และมีความเขินอายของหญิงสาว”

ถังซินฟังแล้วงงเล็กน้อย”ในเมื่อฉันกับเขาไม่รู้จักกัน ทำไมต้องแสดงความเขินอายของสาวน้อยออกมาด้วย”

ผู้กำกับเหวินอธิบายอย่างอดทนว่า”เพราะว่าความ สัมพันธ์ของคุณกับนักแสดงชายเป็นเรื่องที่ทั้งสอง ตระกูลเป็นคนตัดสินคุณได้ยินจากคนอื่นว่าแย่ไม่มี อะไรดีดังนั้นในใจลึกๆไม่อยากแต่งงานกับเขาแต่ก็หลีก เลี่ยงเรื่องนี้ไม่ได้”