บทที่ 526 อยากจะปกป้องพวกเขาให้ดีที่สุด

“จู่ซือซือ เธออยากโดนตีใช่ไหม? ” มู่เฉินหย่วนยกมือ ขึ้น ท่าทางเหมือนจะตีเธอ

จู่ซือซือร้องขึ้น พลางวิ่งไปทางกวนชิงเฟิง แถมยัง ตีเขา “ต้องโทษนายคนเดียว! นี่เป็นบ้านของฉัน ดึก ขนาดนี้ทำไมยังเปิดประตูให้พี่เฉินเข้ามา นายไม่กลัวว่า เขาจะคิดอะไรไม่ดีกับฉันเหรอ!

“หยุดหลงตัวเองได้แล้ว เธอไม่อยู่ในสายตาท่าน ประธานมู่”

“อะไรนะ! นายพูดอีกครั้งซิ? ” จู่ซือซือสีหน้าเปลี่ยน เป็นดุร้าย มือหนึ่งยกขึ้นมาดึงหูเขา “นาย ตาลุงแก่ ไม่ เพียงหน้าตาน่าเกลียด แถมยังพูดเยอะ นายยังกล้าดุ ฉันอีก เชื่อไหมฉันเลิกจ้างนาย? ”

“ก็ได้นะ” มู่เฉินหย่วนมองพวกเขา เหมือนยิ้มแต่ไม่ยิ้ม “ฉันให้ผู้ช่วยจางหาให้ใหม่ให้เธออีกคน”

จู่ซือซือหันกลับไปจ้องมู่เฉินหยวน ใบหน้าเต็มไปด้วย ความไม่พอใจ “ในเมื่อเป็นบอดี้การ์ดของฉัน จะจัดการ กับเขายังไงเป็นเรื่องของฉัน พี่เฉินจะมายุ่งอะไรด้วย? ฮี หนูไม่ไล่เขาออกหรอก!

มู่เฉินหย่วนใช้มือลูบคาง ลากน้ำเสียงยาวๆ “เธอไม่ใช่ บอกว่าเขาดุเธอเหรอ แถมยังรังเกียจเขาหน้าตาไม่ดี ฉันหาคนหนุ่มๆมาให้เธอ แบบฉัน”
พี่เฉินพอเลย! ” จู่ซือซือมองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า พูด อย่างรังเกียจว่า “แบบพี่? พี่แม้แต่พี่ถังซินพี่ยังปลอบ ไม่ได้ จะมีประโยชน์อะไร เทียบตาลุงแกเนี่ยก็ไม่ได้!

เห็นมู่เฉินหย่วนถูกย้อนจนพูดไม่ออก หน้าตาบูดบึ้ง ท่าทางเหมือนจะต่อยคน

ก่อนที่เขาจะระเบิดออกมา กวนชิงเฟิงแบกจู่ซือซือขึ้น บ่า รีบก้าวเข้าห้องนอนไป

“เอ๊ะ เอ๊ะ นายทำอะไร นายปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้! ” จู่ ซือซือทุบอกเขาสุดแรง เอะอะโวยวายขึ้นมา “ไม่ใช่ ตกลงกันแล้วว่าไม่แตะต้องตัวฉัน นายมันวิปริต ชอบ แต๊ะอั๋งฉัน!

“คุณหนูจู่ คุณหนูพักก่อนครับ นอนได้ไหมครับ?

“นอนบ้านอนบออะไรของนาย ฉันกำลังพูดแทนนาย นายยังไม่รู้อีกเหรอ? ” จู่ซือซือเอ่ยขึ้นด้วยความโกรธ “ถ้าหากพี่เฉินถือโอกาสตอนที่ฉันหลับไล่นายออกจะทำ ยังไง นายเนี่ยโง่จริง!”

“ไม่หรอกครับ คุณหนูนอนเถอะ” กวนชิงเฟิงไม่อยาก พูดต่อแล้ว

“นายเป็นบอดี้การ์ดของฉัน ฉันไม่อนุญาตให้นายออก นายไม่มีสิทธิ์ออก ได้ยินหรือยัง? นายไม่ต้องไปฟังคำพูดของพี่เฉิน! ”

……ทราบแล้วครับ”

เสียงเอาะอะโวยวายข้างหูเริ่มเงียบลง แต่ก็ยังคงทำ

ให้มู่เฉินหย่วนปวดหัวอยู่ เขาหาที่ยืนอยู่ด้านนอกรออาหารมาส่งก็ดีแล้ว มาทน

ทุกข์อยู่ที่นี่ทำไม?

ทันใดนั้นกริ่งประตูดังขึ้น

มู่เฉินหย่วนหยิบเสื้อคลุม ลุกขึ้นไปเปิดประตู

เห็นด้านนอกมีพนักงานสวมชุดเครื่องแบบส่งอาหาร ยืนอยู่ ในมือถือกุ้งอบน้ำมันกล่องใหญ่ ได้กลิ่นหอมลอย ออกมาเล็กน้อย

“คุณผู้ชาย อาหารที่คุณสั่งครับ”

“ครับ ขอบคุณครับ”

มู่เฉินหย่วนหิ้วอาหารที่สั่งมาแต่ไม่กลับเข้าไปในบ้าน แต่กลับปิดประตู ขึ้นลิฟต์อีกตัวหนึ่ง ไปห้องของถังซิ นอีกครั้ง

เมื่อมาถึงประตูหน้าห้อง เขาส่งวีแชทหาฉางผิง ให้ เขาเปิดประตู
ฉางผิงน่าจะโกรธแค้นเขาเรื่องที่เขาไม่ให้ทานเนื้อ พูดว่านี้เป็นห้องของถังซิน เขาเป็นแค่คนอาศัย ถ้า เจ้าของบ้านไม่อนุญาตก็ไม่สามารถเปิดประตูให้ใคร เข้ามาได้

มู่เฉินหย่วนรู้ดีว่าไอ้เด็กน้อยคนนี้ชอบแก้แค้นเอาคืน ดังนั้นเขาจึงตั้งใจสั่งอาหารมา

เมื่อเห็นข้อความวีแชทข้อความนี้แล้ว รีบถ่ายรูปกุ้ง อบน้ำมันที่สั่งมาในมือ ส่งออกไป

ไม่ถึงสองนาที ประตูตรงหน้าถูกเปิดออก

ฉางผิงเห็นในมือผู้ชายหิ้วอาหารอยู่ มีรอยยิ้มสดใส ผุดขึ้นมา “อารอง ข้อความเมื่อกี้คือน้าเป็นคนให้ผม ตอบกลับไป น้านอนแล้ว ผมเลยมาเปิดประตูให้อา! ”

“เหรอ? ” มู่เฉินหย่วนยิ้มปลอมๆ “ไม่ใช่นายไม่ได้ ทานเนื้อ แล้วตั้งใจเอาคืนอารอง?

ฉางส่ายหน้าราวกับป๋องแป๋ง แววตาใสไร้เดียงสา “ไม่ใช่แน่นอนครับ! อารองของผมดีที่สุด ดึกขนาดนี้ ยังมาส่งกุ้งอบน้ำมันให้ผม ผมรักอารองที่สุดเลย!”

มู่เฉินหย่วนไม่อยากพูดเล่นลิ้นกับเขา ยื่นอาหารให้ กับเขา ให้เขาเอาไปทานที่ห้องครัว จำไว้ว่าต้องทำลาย หลักฐาน

ฉางผิงหิ้วอาหารไปอย่างพอใจ “อารอง น้านอนไปนานแล้วครับ แต่ว่าน้าลองสังเกตดีๆก่อนเข้าไปนะ ไม่ งั้นถ้าเกิดเรื่องขึ้น อย่าหาว่าหลานไม่ช่วยอา

รอจนฉางผิงกลับห้องนอนไป ในห้องรับแขกเหลือ เพียงแค่มู่เฉินหย่วน ดูเหมือนจะเงียบสงบไปหน่อย

เขายืนอยู่หน้าห้องนอนถังซินครูใหญ่ มองดูทางช่อง ประตูด้านล่างว่ายังมีแสงไฟอยู่หรือเปล่า แถมยังเอาหู แนบกับประตูฟัง แน่ใจว่าในห้องเงียบแล้วจริงๆ ถึงจะ ค่อยๆโยกมือจับประตูเบาๆ

ในห้องนอนมีโคมไฟหัวนอนเปิดอยู่ดวงหนึ่ง แสงไฟ อบอุ่น

บนเตียงนอนถังซินนอนห่มผ้าห่มบางๆหลับอยู่ แต่เป็น แมวแร็กดอลล์ที่นอนอยู่บนรองเท้าแตะลืมตาขึ้น เห็นมู่ เฉินหย่วนเข้ามา ก็ไม่ขยับ กระดิกหางไปมา

มู่เฉินหย่วนเลี้ยงแมวแร็กดอลล์อยู่ช่วงหนึ่ง รู้ว่ามันไม่ ชอบร้อง จึงวางใจเดินเข้าไป

เขานั่งลงบนขอบเตียงอย่างระมัดระวัง ยกมือขึ้น ปลายนิ้วค่อยๆลูบลงบนใบหน้าของผู้หญิง จากหน้าผาก ลงไปเรื่อยๆ

มองเธอนอนหลับอย่างสงบ ใจที่กังวลอยู่เริ่มสงบล

วันนี้เกิดเรื่องขึ้นมากมาย เกินไปจนเขาแทบไม่อยาก เชื่อว่าเขาได้ทำเรื่องเหล่านั้นลงไป
ถ้าหากเขาไม่ถามเรื่องยานั้นกับเย่นจิ่งเหนียน ถ้าหาก เขารีบไปสนามบิน ไม่ได้รับโทรศัพท์ของเย่นจิ่งเหนียน ถ้าหากเขาไม่ใจร้อนเข้าไปแย่งเจ้าสาวในโบสถ์ จากนั้น รู้ความจริงเรื่องเด็ก บทสรุปอาจจะแตกต่างออกไป?

ผู้หญิงคนนี้มักจะทำให้เขาใจร้อน

มองใบหน้าของผู้หญิง เขาถอนหายใจเอ่ยว่า “ขอบคุณการทำไปโดยใจร้อนของเขา”

ไม่งั้นพวกเขาคงต้องพลัดพรากกันตลอดชีวิต

ปลายนิ้วมือที่สัมผัส ทำให้ถังซินรู้สึกจั๊กจี้ หันหน้า อยากจะพลิกตัว

แต่สุดท้ายเพราะท้องโต นอนตะแคงไม่สบายตัว ผ่าน ไปไม่กี่วินาทีก็พลิกตัวกลับมาอีก ขมวดคิ้ว

ผ้าห่มบางๆหลุดออกจากตัวผู้หญิง ชายเสื้อนอนของ เธอถลกม้วนขึ้น ปรากฏท้องขาวๆป่องออกมา

มู่เฉินหย่วนก้มหน้ามองลงไปรอบๆ กลั้นหายใจไว้

ไม่ใช่เขาไม่เคยเห็นผู้หญิงมีครรภ์ท้องโต เพียงเมื่อ อีกคนหนึ่งเป็นคนที่เขารัก มองท้องของเธอ รู้ว่าเธอ กำลังเลี้ยงดูลูกแทนเขา ความรู้สึกแบบนั้นวิเศษยิ่งนัก

ในใจรู้สึกว่ามีความรับผิดชอบเพิ่มขึ้นมาทันที อยาก จะปกป้องพวกเธอให้ดีที่สุด
มู่เฉินหย่วนจ้องมองท้องของเธอ เห็นกายในท้อ งบางๆ เหมือนว่ามีทารกตัวน้อยกำลังขยับ บางครั้งใช้ มือใช้หรือเท้าแตะถีบท้องเธอ ทำให้ท้องป่องขึ้น

ถังซินที่กำลังหลับใหลอยู่ก็ขมวดคิ้วเช่นกัน พูดเบาๆ ว่า : “นอน……อย่ากวน……

ที่แท้นี่ก็คือการเคลื่อนไหวของทารกเหรอ?

มู่เฉินหย่วนจ้องมองอีกครู่หนึ่ง จึงจะค่อยๆวางมือลง บนท้องของเธอ รู้สึกอุ่นๆ

ราวกับทารกตัวน้อยๆกำลังตอบสนอง แตะถีบฝ่ามือ เขาสุดแรง แตะถีบจนเขารู้สึกจั๊กจี้ฝ่ามือ

ทารกน้อยๆยิ่งเคลื่อนไหวถี่ขึ้น สร้างความทรมาณให้ กับถังซิน ขมวดคิ้วยิ่งกว่าเดิม ยิ่งอ่อนเพลียไปอีก ยังไง ก็ไม่ยอมลืมตาขึ้น ปากด่าพวกเขาอย่างจนใจ

“ไอ้เด็กบ้า รีบนอนได้แล้ว..……..หยุดแตะซะที แม่ เหนื่อยมาก..……….”

มู่เฉินหย่วนเห็นถังซินยังไม่ตื่น โน้มตัวลงใกล้ๆกับ ท้องของเธอกระซิบเบาๆ “เชื่อฟังหน่อย ให้คุณแม่นอน ถ้ายังกวนกับคุณแม่ รอพวกนายออกมาพวกนายจบ แน่”

ทารกน้อยๆเหมือนกับได้ยินคำข่มขู่ของมู่เฉินหย่วน ไม่กวนอีก
เห็นทารกน้อยๆต่างเชื่อฟัง มู่เฉินหย่วนอดหัวเราะไม่ ได้ ปากบางๆแนบติดกับท้องของผู้หญิงที่ป่องขึ้น จูบ แล้วจูบอีก

ที่แท้ความรู้สึกของการเป็นพ่อเป็นแบบนี้นี่เอง

ช่วงเดือนนี้ตอนกลางคืนอากาศไม่ร้อนไม่หนาว แต่ว่า มู่เฉินหย่วนกลัวว่าถังซินจะเป็นหวัด อยู่เป็นเพื่อนทารก น้อยๆครู่หนึ่ง ก็ค่อยๆดึงผ้าห่มบางๆมาห่มให้ถังซิน

จากนั้นเขาก็ตะแคงตัวลงจูบแก้มถังซิน พูดเบาๆว่า “ขอโทษครับ ทำให้คุณลำบากแล้ว”

เขาคิดไม่ถึงว่าความเข้าใจผิดระหว่างเขาสองคนจะ มากมายขนาดนี้

ถ้าหากตอนนั้นเขาเอะใจไว้หน่อยก็ดี

เขารู้ว่าถังซินโกรธแค้นเขาเพราะเรื่องที่ผ่านมา โอกาสที่ทั้งสองจะกลับมาคืนกันค่อนข้างน้อย

เขาสามารถพยายามทุกวิถีทางเพื่อให้ได้เธอกลับมา แต่จะไม่ยอมให้เธอแต่งงานกับผู้ชายอื่น