บทที่ 303 เย่อหยิ่ง

มู่เฉินหย่วนยิ้มเบาๆ: “ก็ไม่ใช่โครงการลับอะไร มีช่อง ทางให้รับรู้มากมาย เรื่องนี้รออีกแปปเราค่อยคุยกัน ผม มาที่นี่เพราะอยากคุยกับคุณอีกเรื่อง”

ผู้ช่วยจางยื่นเอกสารไปให้

มู่เฉินหย่วนส่งเอกสารให้คุณยามาซากิด้วยสายตาที่ เย็นชาหน่อยๆ“คุณรู้ไหมว่าลูกน้องคุณรับจ้างฆ่าคนโดย ส่วนตัวไหม? ”

“เป็นไปไม่ได้! “คุณยามาซากิไม่ยอมรับ“พวกลูกน้อง ผมต่างเชื่อฟังไม่มีใครแหกกฎ คุณต่างหากล่ะมาหาผม ถึงที่นี่ ไม่มีความเกรงใจผมเลย”

“คุณยามาซากิ ผมยังให้ความเกรงใจกับคุณอยู่”ถ้าเป็น คนอื่น มู่เฉินหย่วนก็ไม่มีท่าทางยินดีขนาดนี้และยังรออยู่ ด้านนอกตั้งนาน“คุณดูเอกสารนี้ก่อนแล้วค่อยพูด”

ท่าทางดื้อรั้นนั้นทำให้คุณยามาซากิไม่พอใจอย่างมาก เหมือนกับว่าที่นี่คืออาณาจักรเขา

แต่คุณยามาซากิก็รับเอกสารนั้นมาให้ลูกน้องเปิดอ่าน ไม่กี่วินาทีต่อมาสีหน้าก็เปลี่ยนเป็นแย่ลง ต่างคนเริ่มโกรธ

มู่เฉินหย่วนมองเขาแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า: “ลูกน้อง ของคุณยามาซากิมีแผนการโจรกรรม ไปรับเงินมาร้อย ล้านเพื่อที่จะฆ่าภรรยาผม
“ได้ยินว่าคุณยามาซากิเลิกยุ่งเรื่องพวกนี้ไปแล้ว แล้ว หันมาพึ่งพากิจการพวกนี้กับธุรกิจสนามแข่งม้า งั้นลูก น้องของคุณทำไมเป็นแบบนี้? ผมต้องการคำอธิบาย

คุณยามาซากิบอกคนข้างๆด้วยความโกรธ: “ไปตรวจ สอบ!

“ไม่ต้องรบกวนคุณยามาซากิหรอก พวกเราตรวจสอบ แล้วเรียบร้อย ผู้ช่วยจางพูดดักแล้วส่งเอกสารอีกชุดไป ให้คุณยามาซากิพร้อมพูดภาษาญี่ปุ่นว่า “นี่คือรายชื่อ แผนการโจรกรรม มีทั้งหมดแปดคน มีเจ็ดคนที่ตาย ส่วน อีกคนหอบเพชรพลอยหนีไปแล้ว ผมหาแล้ว เขากลับมา ที่MOMOตอนตีหนึ่ง

คุณยามาซากิคิดว่าพวกเขาช่างไว อะไรก็หาหมดแล้ว

มาหาเขาที่นี่ก็เหมือนกับมาจับคน

คุณยามาซากิมองรายชื่อ สีหน้าก็ยิ่งแย่ขึ้นอีก ก็หันไป สั่งบอดี้การ์ด

จากนั้นเหล่าบอดี้การ์ดก็ออกไปอย่างรีบๆ

บอดี้การ์ดอีกสองคนเชิญแขกไปที่ห้องรับแขก คุณยา มาซากิพามู่เฉินหย่วนไปนั่งที่ห้องรับแขก บอดี้การ์ดให้มู่ เฉินหย่วน ผู้ช่วยจางเทบรั่นดี

คุณยามาซากิเอามือวางบนโซฟา“คุณอย่ากังวลไป เรื่องนี้ผมจะรับผิดชอบเอง”
คำพูดนั้นแฝงไปด้วยความเย่อหยิ่ง

มู่เฉินหย่วนกลับไปสนใจและก็ไม่แตะต้องเหล้าที่อยู่บน

โต๊ะ

เขามาด้วยตัวเองก็นับว่าให้ความเกรงใจแล้ว ถ้าคุณยา มาซากิยังไม่ไว้หน้าอีกงั้นก็ไม่จำเป็นต้องไว้หน้าให้

ปกติแล้วเขาก็ไม่ใช่คนอารมณ์ดี

สิบนาทีกว่าหลังจากนั้น บอดี้การ์ดที่ออกไปก็พาชาย วัยรุ่นใส่เสื้อเชิ้ตลายดอก แขนมีลายสัก ใบหน้าบวมช้ำ หน่อยๆเข้ามา บอดี้การ์ดพาเขามาไว้ที่ใต้เท้าของคุณยา มาซากิ

ชายคนนั้นมองใบหน้าที่อึมครึมของคุณยามาซากิด้วย ท่าทางกลัวๆ”พี่ พี่—”

“พี่อะไรล่ะ! ฉันไม่มีน้องอย่างแก! “คุณยามาซากิ ว่า ยกเท้าขึ้นก็ทำให้ชายคนนั้นพลิกตัวลงบนพรม“กล้า รับจ้างฆ่าคน? ”

ทั้งสองพูดภาษาญี่ปุ่น ผู้ช่วยจางรับแปลให้มู่เฉินหย่วน

ฟัง

ชายคนนั้นใช้เข่าถูไถพรมคลานขึ้นมาแล้วหมอบลงไป ที่ด้านหน้าของคุณยามาซากิ”พี่ พี่รู้ไหมว่าผมติดพนันม้า ไปกี่ล้าน ผม ผมไม่มีทางเลือก….…….. ”

ร้ายล้านดอลนี่ แรงจูงใจสูงมาก
เวลานี้ เขาเพิ่งมองเห็นผู้ชายที่นั่งอยู่บนโซฟาข้างๆ ท่าทางสุขรุมสง่างาม อีกคนใส่แว่น ผู้ช่วยนั้นกำลังพูด อะไรข้างหูเขา

ชายคนนั้นแปลกใจไปนิดหน่อยแล้วถามคุณยามาซากิ ว่า“พี่ พวกเขาคือ? ”

“พวกเขามาถามหาเรื่องคดีไง! “คุณยามาซากิพูด อย่างเยือกเย็น”คนที่จะฆ่าคือภรรยาเขา!

ใบหน้าเขาสั่น คิดว่าที่นี่คือญี่ปุ่น ตัวเองยังมีคุณนามา ซากิหนุนหลังก็เลยพูดว่า: “งั้นผมขอโทษเขาได้ไหม? ผมยอมรับว่าตอนนั้นผมโลภ”

“อีกอย่าง ภรรยาเขาก็ไม่เป็นไรนี่ แต่ฝังผมตายไปเจ็ด คน ไม่งั้นเอาเงินค่าจ้างนั่นมาแบ่งครึ่งกัน………ผมนี่ช่าง โชคร้ายจริง! ”

ชายคนนั้นบ่นอย่างไม่พอใจ

คุณยามาซากิได้ยินสีหน้าก็เปลี่ยนและแอบด่าเขา ยัง ไม่ทันได้พูดอะไร ผู้ช่วยจางแปลให้มู่เฉินหย่วนฟังหมด แล้ว

สายตาของมู่เฉินหย่วนหม่นหมอง เขาลุกขึ้นแล้วก้ม ลงที่ด้านหน้าของชายคนนั้นด้วยทาทางน่าหวาดกลัว ท่าทางแบบนั้นทำให้ชายคนั้นกลัวมากขึ้นจนต้องกลืน น้ำลาย

มู่เฉินหย่วนมองมือทั้งสองข้างของเขาก็พูดอย่างไม่แยแสว่า: “จางเฉิง ถาม”

“ครับประธานมู่”คำไม่กี่คำนั้นทำให้ผู้ช่วยจางเดินไป ถามชายคนนั้นอย่างเกรงใจ”ประธานมู่อยากรู้ว่าตอนที่ คุณเหนียวไกไปใช้มือไห

“ผม ผมไม่ได้เหนี่ยวไก ชายคนนั้นตกใจพูดอย่าง ตะกุกตะกัก”เป็นพวกผมที่ทำ ตอนนั้นผม…….. พลอย…… ดูเพชร

น้ำเสียงของผู้ช่วยจางอ่อนโยนมากขึ้น“ชายคนนี้ ถ้าให้ ความร่วมมือดีๆก็จะไม่เอาเรื่อง คิดดีๆสิ ใช้มือไหน?

ขาถูกมู่เฉินหย่วนขู่จนตัวสั่น อยากไปขอความช่วย เหลือคุณยามาซากิ แปปนึงกลับถูกมู่เฉินหย่วนจิกหัวขึ้น มาอย่างแรงๆแล้วขู่ด้วยสายตาโหดเหี้ยมน่ากลัว ทำให้ เขาสั่นและพูดตะกุกตะกักมากขึ้นไปอีก

“ซ้าย มือซ้าย………

“อ้อ ที่แท้ก็มือซ้ายนี่เอง”ผู้ช่วยจางพยักหน้าเข้าใจแล้ว เข้าไปบอกมู่เฉินหย่วน

มุมปากมู่เฉินหย่วนยกขึ้นแล้วคว้ามือซ้ายของชายคน นั้นมาวางบนพรมพร้อมหยิบมีดปอกผลไม้บนโต๊ะมาแทง ไปที่หลังมือของเขาชายคนนั้นเจ็บจนหลังมือเลือดออก

คุณยามาซากินึกไม่ถึงว่าจะมีคนมาทำอะไรในเขตเขา และคนที่โดนก็ยังเป็นคนของเขา ครู่หนึ่งก็ลุกขึ้นมาจาก โซฟาด้วยความโกรธ
“ประธานมู่หมายความว่าไง! “สีหน้าของคุณยามาซากิ แย่มาก”คนของผมทำผิด ผมจัดการทดแทนให้คุณเอง ไม่ต้องการให้คุณทำอะไรทั้งนั้น”

สายตานั้นทำให้บอดี้การ์ดเจ็ดแปดคนนั้นมาล้อมเขาทั้ง สอง

“ประธานมู่ไม่ต้องห่วงผม ผมไม่เป็นไร! “ผู้ช่วยจาง ทําท่าทางป้องกันตัว ผมเคยเรียนป้องกันตัวมาสองปี

กับคนสองคนได้อยู่

สีหน้าของมู่เฉินหย่วนอึมครึม”สั่งให้คุณรู้หรือไง? ”

“ไม่ต้องเหรอ? “ผ็ช่วยจางเกาหัวเขาแล้วบ่นอุบอิบ ว่า: “แต่พวกเขาเตรียมเข้ามากันแล้วนะครับ”

มู่เฉินหย่วนเอาท่าทางเตรียมสู้ของผู้ช่วยจางนั่นผลัก ออกไปแล้วพูดกับคุณยามาซากิด้วยสายตาเย็นชา“คุณ ยามาซากิ ลูกน้องคุณไม่มีมารยาทเลย ผมแค่สั่งสอน เขา”

คุณยามาซากิพูดด้วยความโกรธ”คุณก็ข้ามเส้นมากไป แล้ว ไม่เห็นหัวผมเลย!

“อะไรเหรอ”มู่เฉินหย่วนพูดเบาๆ“ถ้าคุณมีเหตุผล ผม ก็จะให้เกียรติคุณ ถ้าคุณลำเอียงให้ลูกน้องคน ผมก็ไม่ จำเป็นต้องดีกับคุ

“คุณ——”
มู่เฉินหย่วนเอาเอกสารส่งให้คุณยามาซากิพูดด้วยนำ เสียงทุ้มๆ : “ผมต้องการมือทั้งสองข้างของเขา เขาต้อง เข้าคุกแล้วจำคุกตลอดชีวิตไม่อนุญาตให้ประกันตัว ถ้า คุณไม่ว่าง คนของผมช่วยได้”

หน้าของคุณยามาซากิสั่นจนเกือบจะเก็บไม่อยู่

เขาอยู่วงการนี้มาหลายสิบปี หลังจากวางมือแล้วก็ยังมี คนให้ความเคารพไม่กล้าขัดใจ แต่เจ้านี่จู่ๆก็มาหา ทำตัว ไม่เคารพเขาแล้วยังมาทำลูกน้องเขาอีก!