บทที่ 552 งั้นพวกคุณก็หุบปากของพวกคุณกันซะ

ห้องผ่าตัดแทบจะถูกปกคลุมไปด้วยความตาย ทุกคน ต่างเสียสติ

กลุ่มนักข่าวกรูกันเข้ามา แปปนึงก็ล้อมพวกเขาไว้ กล้องกับไมโครโฟนเกือบจะโดนหน้าพวกเขา

“ประธานมู่ ได้ยินว่าคุณลู่เหวินซูถูกแทง ตอนนี้กำลัง ช่วยชีวิตอยู่ที่ห้องผ่าตัดใช่ไหมคะ? ”

มีนักข่าวเอาไมค์ไปจ่อถังซินแล้วถามอย่างเฉียบ คม: “ประธานถัง ได้ยินว่าคนที่ฆ่าคุณลู่คือน้องสาว ของหลี่หวินรุ่ย ได้ยินว่าคุณกับน้องสาวของหลี่หวินรุ่ย สนิทกันมาก ช่วยตอบหน่อยได้ไหมครับ?

“เพราะว่าพี่สาวตาย น้องสาวเลยมาแก้แค้นใช่ไหม ครับ? ”

“ประธานถัง คุณรู้เรื่องนี้ไหมคะ? ”

“เหล่าผู้บริหารของบริษัทเหอเส็งที่ประสบอุบัติเหตุ เกี่ยวข้องกับน้องสาวของหลี่หวินรุ่ยไหมคะ? ”

แสงแฟลชสาดส่องทำให้ถังซินเกือบจะลืมตาไม่ขึ้น หล่อนใช้มือบัง หันหน้าไปไม่อยากสนใจนักข่าวพวกนี้
จู่ซือซือกับผู้ช่วยที่ได้สติก็ช่วยดันนักข่าว

แต่ว่านักข่าวเยอะมากไม่สามารถผลักออกไปได้เลย

พวกนักข่าวก็ไม่สะทกสะท้านยังคงถามถึง ซิน: “ประธานถังคุณไม่พูดเพราะรู้เรื่องที่น้องสาวหลี่ หวินรุ่ยฆ่าคนอยู่แล้วใช่ไหมคะ อยากปกป้องหล่อนเห รอ? ”

“ฉันได้ยินว่าน้องสาวหลี่หวินรุ่ยฆ่าเสร็จก็ไปที่ท่าเรือ แล้วหนีไปต่างประเทศ ต่อมาก็กระโดดน้ำฆ่าตัวตายเห รอคะ”

ถังซินเงยหน้าขึ้นมองไปทางนักข่าว : “คุณพูดอะไร น่ะ? ”

นักข่าวคนนั้นเห็นถังซินสนใจตัวเองก็เลย

โจมตี: “ประธานถังไม่รู้จริงๆเหรอหรือว่าแกล้ง? เรื่อง ที่มีคนฆ่าตัวตายที่ท่าเรือ ตำรวจไปสืบดูแล้วก็ไม่มีเรือ ไหนกล้าออกไปเลย”

“มีผู้โดยสารบอกว่าคนที่กระโดดน้ำฆ่าตัวตายคือคน ที่เคยอยู่กับคุณลู่ เหมือนน้องสาวของหลี่หวินรุ่ยมาก”

“หล่อนรู้สึกผิดที่ฆ่าคุณลู่เลยกระโดดน้ำฆ่าตัวตายเห รอคะ? ”

“ฉันไม่รู้ว่าพวกคุณพูดอะไรกัน”มือถังซินสั่นอยู่ไม่นิ่ง แล้ว”ฉันไม่รู้ว่าน้องสาวของหลี่หวินรุ่ยคือใคร ไม่รู้จักขอทางหน่อย!

หล่อนไม่รู้ว่าพวกนักข่าวเอาข่าวมาจากไหนก็มาที่นี่ เลย

ไม่ว่านักข่าวจะพูดจริงหรือปลอม ถังซินก็อยากไป ตรวจสอบดู

หลี่ซูเจรีบหนีไป น่าจะไปที่ท่าเรือเตรียมไปต่างประ เทศจริงๆ

แต่หล่อนไม่เชื่อว่าสาวสวยจะกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย! ถังซินยิ่งอยากออกไป พวกนักข่าวก็เบียดเข้ามาไม่ให้

หล่อนไป

มีนักข่าวสายตาแหลมคมเห็นถังซินสวมชุดโปร่งๆผิด ปกติและท้องก็ป่องออกมาด้วย รีบทักว่า“ประธานถัง ท้องหรือคะ? ”

และเอากล้องส่องเข้าไปที่ท้องหล่อน

คนรอบๆที่ได้ยินก็ทำเหมือนกะทะร้อนที่จะทอด ต่างดู ท้องถังซิน

พอเห็นว่าท้องถังซินป่องจริงๆเหล่านักข่าวก็คุกคาม เข้ามาถามถังซินว่าท้องเมื่อไหร่ ลูกของใคร

ข้างๆหูถังซินต่างเต็มไปด้วยเสียงพูดไปมา เสียงดังจนหล่อนมึน

รอบๆเบียดเสียดมากเกือบจะไม่มีอากาศให้หายใจ หล่อนหายใจลำบากหน้าเริ่มซีด

เห็นถังซินผิดปกติ สีหน้าของมู่เฉินหย่วนก็หม่นลง หมดความอดทนกับเหล่านักข่าว เขาเอามือจับขาหญิง สาวแล้วอุ้มออกไป

หันไปมองพร้อมหน้าตาไม่โอเคใส่เหล่านักข่าว สายตาเขาหม่นจนน่าตกใจ

“ออกไป!

เขาพูดออกไปอย่างเย็นยะเยือก ความกดดันนั้น ทำให้เหล่านักข่าวตัวสั่นแม้แต่สบตาเขาก็ไม่กล้าแล้วก็ หุบปากทันที ค่อยๆเบิกทางให้

พอคนถอยไปอากาศก็เข้ามา สีหน้าถังชินก็ดีขึ้นมา

หน่อย

มู่เฉินหย่วนยังไม่รีบไปแต่ไปพูดกับจู่ซือซือว่า”โทรหา พี่สามต่อไป เร่งให้เขารีบมาแล้วก็ค่อยโทรหาผู้ช่วยจาง ให้เขามาช่วย

จากนั้นหันหน้าไปมองผู้ช่วยลู่เหวินซู”ยึดอุปกรณ์ สื่อสารของนักข่าวทั้งหมด นอกจากพวกเขาและเสื้อผ้า ของพวกเขาแล้วก็ห้ามเอาอะไรออกไปจากที่นี่เด็ดขาด”
ผู้ช่วยรีบก้มหัว”ประธานมู่ให้ผมจัดการก็ได้ครับ!!

ในกลุ่มนักข่าวก็มีคนพูดอย่างไม่เต็มใจว่า: “เราเยอะ นะครับ ประธานมู่จะปิดปากเราไหวเหรอ?

มู่เฉินหย่วนหันไปมองนักข่าวคนนั้นด้วยสายตาเย็น เฉียบ”งั้นพวกคุณก็หุบปากของพวกคุณเอง! ถ้าผม เห็นว่าพรุ่งนี้ที่ไหนมีข่าวของคืนนี้ที่โรงพยาบาลล่ะก็โด นบริษัทมู่ซื่อจัดการแน่!”

นักข่าวคนนั้นที่ถูกจ้องก็เย็นไปทั้งหลัง รีบก้มหัวลง

นักข่าวคนอื่นก็ไม่กล้าพูดอะไรเลย

พอมู่เฉินหย่วนอุ้มออกไปผู้ช่วยก็รีบพูดเสียงแหลม ดัง: “ทุกคนต่างได้ยินที่ประธานมู่พูดแล้วนะ เอา อุปกรณ์ทุกชนิดวางไว้ที่นี่อย่างเชื่อฟังดีกว่า ตรวจเสร็จ ก็ค่อยๆไปทีละคน! ”

ออกจากโรงพยาบาลมู่เฉินหย่วนก็วางถังซินลงที่นั่ง ข้างคนขับ“เดี๋ยวผมไปส่งคุณ”

“ฉันไม่กลับ! “ถังซินเริ่มได้สติมาก็หลับตาพูด”ขับรถ

ไปท่าเรือ”

“ถังซิน คุณต้องพักผ่อน
ถังซิ่นจับมือชายหนุ่ม มือหล่อนยังสั่นพูดก็ไม่รู้เรื่อง เท่าไหร่“ฉันไม่เป็นไร ไปที่ท่าเรือ ฉันอยากแน่ใจนิด หน่อยไม่งั้นกลับไปฉันนอนไม่หลับแน่ “

มู่เฉินหย่วนรู้ว่าโน้มน้าวหล่อนไม่อยู่เลยคาดเข็มขัด ให้หล่อน

“โอเค ไปท่าเรือ”

รถขับไปที่ท่าเรือ

เห็นว่าถังซินท้องอยู่ มู่เฉินหย่วนก็ไม่กล้าขับไว

เขาคอยมองที่นั่งข้างคนขับเรื่อยๆเห็นถังซินกัดนิ้วตัว

เองอย่างกังวล สั่นนิดหน่อยไปทั้งตัว เหมือนเชื่อคำพูด ของนักข่าวไปครึ่งนึง

มู่เฉินหย่วนมองอย่างสงสาร จับมือของหล่อนเข้ามา

ในฝ่ามือ“ถังซิน ผ่อนคลายหน่อยเถอะ”

ถังซินเลยมองชายหนุ่มแวบนึง ให้เขาจับมือ

แปปนึงก็ถึงท่าเรือ

พอจอดลงถังซินก็เอาเข็มขัดออก เปิดประตูแล้วรีบ

ลงไป

หล่อนเห็นไฟส่องสว่างผู้คนมากมายที่ท่าเรือและก็ มองเห็นตำรวจ
ในใจถังซินตระหนกหน่อยๆ รีบๆเข้าไปจับตำรวจคน นึงมาถาม ถามหน่อยค่ะ เกิดอะไรขึ้นคะ? ”

ตำรวจมองหล่อนแล้วพูด: “เราได้รับรายงานว่ามี หญิงสาวกระโดดลงน้ำ ทีมค้นหาลงไปชั่วโมงนึงแล้วแต่ ยังไม่ขึ้นมาเลย!

เห็นถังซินนิ่งไป ตำรวจก็นึกว่าหล่อนตกใจจึงส่ายหัว พูดว่า”เห้อ มักจะมีคนที่ทางตันมากระโดดน้ำทุกปีเลย เราเห็นจนชินแล้ว คุณซื้อตั๋วจะโดยสารเรือเหรอ? หก โมงเช้าค่อยมาใหม่ละกัน เรือบรรทุกสินค้า เรือโดยสาร ที่ท่าเรือนี้ก็ไปไหนไม่ได้”

มู่เฉินหย่วนรีบเข้ามาก็เห็นว่าถังซินคุยอะไรกับตำรวจ ตัวสั่นเหมือนจะล้มลง

เขาเข้าไปประคองแล้วถังซินก็ผลักออก วิ่งไปทาง

ช่องจำหน่ายตั๋ว

“สวัสดีค่ะ รบกวนช่วยหาบันทึกคนซื้อตั๋วได้ ไหมคะ? “พอถึงช่องจำหน่ายตั๋วถังซินก็รีบถาม พนักงาน“คุณช่วยฉันดูทีว่ามีผู้หญิงชื่อหลี่ซูเจ๋ซื้อตั๋ว ไหม”

“มีเลขประจำตัวประชาชนไหม? ”

“มีค่ะ!

ถังซินเอาโทรศัพท์มาหาข้อมูลของหลี่ซูเจ่แล้วบอกหล่อน

“ซื้อตั๋วเรือสำราญไปยูโกสลาเวียที่นึง ก็เรือนั้น แหละ”พนักงานขายตั๋วเอามือชี้ไปตรงท่าเรือ”แต่ว่ามี คนกระโดดน้ำ เรือนั้นก็ยังไม่ออก คุณลองไปถาม

ถังซินรีบวิ่งไปที่เรือ พอขึ้นไปก็ถามพนักงานที่ดูแล

พนักงานหาข้อมูลบอกว่าฉีกตั๋วของหลี่ซูเจ๋แล้ว แต่ว่า ไม่ขึ้นมา

“หล่อนฉีกตั๋วไปแล้วแต่ทำไมยังไม่ขึ้นมา”ถังซินกับ เขามองหน้าของหลี่ซูเจ่แล้วพูด: “คุณลองคิดดีๆมีคน มารับหล่อนหรือเปล่า?”

พนักงานไม่ตอบแล้วก็พูดกับผู้โดยสารที่เดินผ่าน ว่า“น่าจะเป็นผู้หญิงที่กระโดดลงน้ำไหม? “