บทที่ 246 ฉันจะต้องฆ่าแกให้ได้

“เธออยากให้อันนี้กับฉันใช่ไหม” หลินเฉิงจี้ถาม แววตาไร้ ซึ่งอารมณ์ใด ๆ

กาวเหม่ย กลัวนิด ๆ แขนสั่นทำอย่างไรก็ลุกไม่ขึ้น จากนั้นเธอก็โดนเข็มฉีดยาแทงแขนเข้าอย่างแรง

พอแทงเข้าไปในร่างกายของกาวเหม่ยซีแล้วหลินเฉิงจื้ ก็บับคางเธอบังคับให้เธอมองตัวเองแล้วยิ้มอย่างอ่อนโยน “กลับไปบอกจี้เจียจื้อว่าฉันจะต้องฆ่าเขาให้ได้”

กาวเหม่ย รูม่านตาขยายใหญ่ขึ้น อ้าปากหอบอยู่บนเตียง

หลินเฉิงจี๋เหวี่ยงเธอลงบนเตียง ยกเก้าอี้ทุบคอมพิวเตอร์ แตกกระจาย แล้วเดินออกไปทั้ง ๆ ที่เสื้อก็ไม่เปลี่ยน

ลูกน้องบนทางเดินเห็นเขาก็รีบเข้ามา “คุณชาย”

“ไสหัวไป ! ” หลินเฉิงจี๋ตะคอกใส่ เหวี่ยงมือออกไปต่อย อย่างรุนแรง เขารู้สึกหวาน ๆ คอจึงพ่นเลือดออกมาเอามือ ยืนกำแพงเอาไว้

“จี้เจียจื้อ ! ” เขาหลับตาลง คิดถึงภาพในกล้องวงจรปิด แล้วก็กัดฟันพูด “ฉันจะต้องฆ่าแกให้ได้ ! ฉันจะฆ่าแก”
ตอนที่มู่เฉินหย่วนได้สติก็ปวดหัวจนจะระเบิด พอพบว่า หน้าอกของเขาถูกกดทับหนักมากเขาได้สติขึ้นมาทันที

นึกขึ้นมาได้ว่าขับรถมาคลับเฮาส์แล้วก็มีเกาพินถึงผลัก ประตูเข้ามา

พอคุ้นกับแสงไฟสลัว ๆ ในห้องวีไอพีเขาก็พบว่ามีผู้หญิง คนหนึ่งฟุบอยู่บนหน้าอกของเขา ในอากาศยังมีกลิ่นนั้น อบอวลอยู่แสดงให้เห็นว่าในห้องวีไอพีนี้มีอะไรเกิดขึ้น

ไอ้อัปรีย์เอ้ย !

มู่เฉินหย่วนรู้สึกอาฆาตแค้นขึ้นมาในใจ พอจะดึงผู้หญิงที่ อยู่บนตัวออกกลับบังเอิญเหลือบไปเห็นตุ้มหูไข่มุกผู้หญิง เข้าจึงชะงักมือ

เขาเคยเห็นตุ้มหูไข่มุกนี้มาหลายครั้งแล้ว

ขณะที่เขาได้สติผู้หญิงที่อยู่บนตัวก็ตื่นขึ้นเงยหน้ามอง เขาอย่างมึน ๆ “เป็นอะไรเหรอคะ”

พอเห็นหน้าเธอมู่เฉินหย่วนก็โล่งอกไปที

โชคดีที่เป็นเธอ

“ฉันเหนื่อยมากจริง ๆ” ถังซินบ่นอุบอิบในคอ เสียงแหบ แห้งแสดงให้เห็นถึงความเหนื่อยล้า
เธอก้มหน้าลงเล็กน้อยจูบหน้าอกของเขาคิดว่าฤทธิ์ยายัง ไม่สลายก็เลยพูดว่า “ขอนอนต่ออีกหน่อยได้ไหม เอวฉันก็ เจ็บด้วย…”

มู่เฉินหย่วนรู้สึกว่าตรงที่โดนเธอจูบร้อนจนอบอุ่นไปถึง หัวใจเลยอดที่จะกอดเธอแล้วบรรจงจูบผมเธอเบา ๆ ไม่ได้

“จู่ ๆ คุณก็หัวใจเต้นเร็ว” ถังซินตกใจจนได้สติกลับมาไม่ น้อยจึงรีบมองเขา “รู้สึกไม่สบายมากไหมคะ”

ทั้งคืนเห็นชัด ๆ ว่า…

ถังซินหัวใจเต้นเร็วชนิดคิดที่จะฉีกเกาพินถึงเป็นชิ้น ๆ

เธอไถ ๆ หน้าอกของชายหนุ่ม ถอนหายใจแล้วพูดว่า

“ก็ได้ ฉันช่วยคุณนะ…แต่ฉันปีนขึ้นไม่ไหวนะ ใช้วิธีอื่นช่วย คุณได้ไหมคะ”

ถังซินจูบริมฝีปากของเขา

จากนั้นก็ลงตาลงเรื่อย ๆ

มู่เฉินหย่วนเห็นรอยจูบบนไหล่เปลือยของเธอจึงจีบดึง เธอขึ้น “ไม่ต้องหรอก”

“คุณอึดอัดมากไหมคะ” ถังซินถาม เงยหน้ามองกลับเห็น แววตาชายหนุ่มที่ได้สติคืนมาแล้ว เธอจึงอึ้งจากนั้นหน้าก็ ร้อนผ่าวจนแดงก่ำขึ้นมา
เธออายจนเอาหัวหมุดลงไป “น่าขายหน้าชะมัดเลย” เมื่อกี้เธอทำอะไรลงไปเนี่ย !

พอได้ยินเสียงทุ้มต่ำของชายหนุ่มถังซินก็ทุบหน้าอกของ เขาอย่างแรงด้วยความที่ทั้งโกรธทั้งเขินอาย “คุณยังจะ หัวเราะอีก ! เมื่อคืนคุณทำเอาฉันตกใจแทบตาย คุณเกือบ โดนข่มขืนแล้วรู้ไหมคะ

“ก็ได้ ไม่หัวเราะก็ได้” มู่เฉินหย่วนกอดเธอเอาไว้ใน อ้อมอกของเขา “ขอบคุณนะ คุณถังที่ปกป้องความบริสุทธิ์ ของผมเอาไว้

ถังซินฟังอยู่ก็หงุดหงิด

พอรู้จากปากของมู่เฉินหย่วนว่าตัวเองส่งข้อความให้เขา มาที่คลับเฮาส์ถังซินก็อึ้งไป “ฉันไม่ได้ส่งนะคะ เมื่อคืน บริษัทฉันมีงานเลี้ยง ฉันกินข้าวกับเพื่อนร่วมงานค่ะ”

“คุณเคยให้ใครใช้มือถือคุณไหม”

ถังซินส่ายหัว “ฉันพกติดตัวตลอด แต่ว่าเมื่อวานตอนบ่าย มือถือฉันโดนแฮกมารอบหนึ่ง”

“ท่าทางอีกฝ่ายจะวางแผนล่วงหน้าเอาไว้” มู่เฉินหย่วน ยิ้มมุมปากอย่างเย็นชาด้วยความอาฆาตแค้นสุดขีด “คิดไม่ ถึงเลยว่าจะกล้ามาลงมือในที่ของผม มันช่างน่าเอือมระอา จริง ๆ”
“ฉันนึกว่าเกาพินถึงชอบคุณเสียอีก” ถังซินพูด ที่แท้เธอ ก็คิดอะไรตื้น ๆ เกินไป “ต้องมีคนทำให้เกาพินถึงทำขนาดนี้ แน่นอน”

มู่เฉินหยวนเอามือของเธอวางที่ข้างริมฝีปากแล้วจูบ “ดัง นั้นเมื่อคืนคุณถึงรีบร้อนมาที่นี่ใช่ไหม”

“คุณเลิกจูบได้แล้วค่ะ” นิ้วมือของถังซินร้อนผ่าว ๆ เธอ อยากจะลุกก็ลุกไม่ได้ขึ้นเลยจ้องเขาตาเขม็ง “ดูสิ่งที่คุณทำ สิ เมื่อวานดุอย่างกับอะไรดี”

เธอเสียใจที่มาที่นี่เสียจริง ๆ โดนลงโทษมาทั้งคืน !

“เจ็บมากไหม ผมดูหน่อยสิ”

“มู่เฉินหย่วน ! ” ถังซินแผดเสียงก้องด้วยความโมโห เอา พรมห่อตัวเองแน่นแถมยังถีบเขาลงไปที่โซฟา ท่าทางทั้ง โกรธทั้งโมโหกลัวว่าเขาจะทำอะไร

มู่เฉินหย่วนพูดอย่างจนปัญญา “ผมก็แค่อยากจะ…”

“คุณหุบปากไปเลยนะ!!

ชายหนุ่มโดนเธอปาของใส่เข้าไปเลยไม่กล้าพูดอะไรอีก พอดึงกางเกงขึ้นมาใส่เห็นเสื้อผ้ากับกระโปรงที่ถูกเขาฉีก ออกเลยโทรออกเงียบ ๆ

ตอนที่เย่นจิ่งเหนียนส่งเสื้อผ้าให้ก็ทำท่ากลั้นหัวเราะไม่ไหว

มู่เฉินหย่วนอยากจะต่อยคนมาก

ถังซินกอดเสื้อผ้าใหม่ไปเปลี่ยนในห้องนํา พอออกมาแล้ว ก็เห็นมู่เฉินหยวนหยิบของออกมาจากโคมไฟติดผนัง

“เมื่อคืนมันเปิดตลอดเลยเหรอ” พอรู้ว่าสิ่งนี้คืออะไรถังซิ นก็หน้าซีด พูดเสียงสั่น “ฉันจะไม่ไปโผล่ในเว็บไซต์สักวัน ใช่ไหม”

เธอรู้สึกอยากจะฆ่าเกาพินถึงให้ตาย

สีหน้ามู่เฉินหย่วนก็เคร่งเครียดเช่นกัน เขารื้อกล้องตัวเล็ก ออกแล้วปลอบใจถังซิน “ไม่หรอก เดี๋ยวผมจัดการเรื่องพวก นี้เอง”

“คุณยังจะมีหน้าพูดอีกเหรอคะ” ถังซินโมโหจนพูดกระ หืดกระหอบ “ทีเรื่องแบบนี้คุณไม่เสียหายน ฮะ ฮะ ฮะ เฉิน หย่วนคุณทําไมโง่จังเลยฮะ ทำไมต้องมาคลับเฮาส์ด้วย ! ”

“ผมคิดว่าคุณส่งข้อความนี้”

“ฉันว่างมากหรือไง วันวันจะได้เลี้ยงข้าวคุณได้” ถังซิ นอยากจะร้องไห้จริง ๆ “ทำยังไงดี ฉันไม่อยากไปโผล่ใน เว็บไซต์นะ มันน่าขายหน้ามาก ฉันโตมาขนาดนี้ยังไม่เคย ขายหน้าขนาดนี้เลย
“มู่เฉินหย่วนคุณมันโง่งี่เง่ามาก !

“รู้งี้ฉันไม่มาหรอก ปล่อยให้คุณโดนข่มขืนไปเลย

มู่เฉินหย่วนอดทนอดกลั้นกับคำหยาบคายของเธอเอา ไว้ครั้งแล้วครั้งเล่า ทำได้แต่ทำท่าอ่อนลงแล้วพูดเสียงดัง “ก็ได้ ๆ ผมปิดเอง คุณร้องไห้อีกทำไมล่ะ ไม่เจ็บแล้วเหรอ”

ถังซินเช็ดน้ำตาแล้วกัดฟันพูด “ฉัน ฉันมันดวงซวยจริง ๆ เลย”

มู่เฉินหย่วนก้มตัวลงไป “มา ผมกอดคุณนะ”

“คุณห้ามหัวเราะแล้วนะ” ถังซินโกรธแทบตาย มองบนใส่ เขา “ไปคิดบัญชีกับผู้หญิงคนนั้นด้วย ! ”

“ผมไม่ได้หัวเราะนะ”

“แต่ตาคุณกำลังหัวเราะอยู่นะ !

มู่เฉินหย่วนกอดถังซินออกจากห้องวีไอพี คิดไม่ถึงว่าลู่เห วินซูกับอีกสองสามคนจะยืนอยู่ในทางเดิน

พอเห็นพวกเขาแล้วถังซินก็อยากจะหาสุสานฝังตัวเอง

เหลือเกิน
“พี่รอง” ลู่เหวินซูขึ้นมาต้อนรับแล้วมองถังซินที่อยู่ในอ้อม กอดของเขาแว๊บหนึ่ง “คือว่าอะไรดีล่ะ ห้องวีไอพีกันเสียง ได้ดีมาก พวกเราไม่ได้ยินอะไรเลยนะ ผมสาบาน”

ถังขินไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกแล้ว

แม่งเอ้ย นายพูดแบบนี้ก็หมายความว่าเค้ารู้เรื่องที่ควร ปกปิดกันหมดแล้วไม่ใช่เหรอหรือไง !

แค้นนี้ เฉินหย่วนจดจําเอาไว้เงียบ ๆ เขาถามลู่เหวินซู “ถามแล้วหรือยัง”

“ยัง รอพวก โดยเฉพาะเลย

“ฉันถามเอง” ถังซินให้มู่เฉินหย่วนปล่อยตัวเอง เห็นเกา พินถิงที่ถูกมัดแน่นยังไม่ตื่นเลยเอาฝ่ามือตบหน้าเธอไป อย่างแรง

เกาพินถึงกรีดร้อง ในที่สุดก็ลืมตาขึ้น

ถังซินจิกผมเธอแล้วถามอย่างเย็นชา “ใครใช้ให้แกทํา ขนาดนี้ฮะ”

เกาพินถึงเห็นผู้ชายหลายคนรอบตัวเอง แต่ละคนสายตา

ไม่ประสงค์ดี ไหล่ก็หด

เธอไม่พูด ถังซินก็ใช้หลังมือตบไปอีกหนึ่งที
“ไม่มีใครหรอก ฉันเกลียดขี้หน้าแก” เกาพินถึงตะคอกใส่ ถังซิน “ฉันก็แค่ทนเห็นนางวันทองหลายสามสี่ตัวอย่างแก ไม่ได้ อยากให้แกได้ลิ้มลองความเจ็บปวดดูบ้าง

เกาพินถึงมองเธอขึ้น ๆ ลง ๆ ด้วยท่าทียินดีปรีดาในความ โชคร้ายของคนอื่น “แม้ว่าจะล้มเหลว แต่ก็ทำให้ผู้ชายเป็น พันเป็นหมื่นได้เห็นเรือนร่างแกก็ถือว่าคุ้มค่า