บทที่497 ทารกเสียในท้อง

มู่เฉินหย่วนพูดอย่างไม่พอใจ: “แกทำอะไรอีก? ฝน ตกหนักขนาดนี้จะให้คนจูงไปวิ่งเล่น? ”

เยอรมันเชเพิร์ดเห็นเขานิ่งก็วิ่งมางับกางเกงเขา

พาเขาไปที่หน้าประตู

ไอ้หมานี่นับวันยิ่งกล้า!

มู่เฉินหย่วนอดทนไว้ไปตามเยอรมันเชเพิร์ด

เขานึกว่าเยอรมันเชเพิร์ดไม่ได้ออกไปไหนตลอด อยู่ แต่ในบ้านคงหดหู่ เลยอยากพามันไปเดินเล่น แล้วก็ไล่ เสี้ยงหวั่นฉิงออกไปแล้วพอดี

พอเปิดมาก็ยังเห็นถังซินที่คุกเข่าท่ามกลางสายฝน ทั้งตัวเปียกไปด้วยฝน ตัวสั่นไม่หยุด

สีหน้าเขาเปลี่ยน เดินออกไปอย่างรวดเร็ว

ผู้หญิงโง่นี่ !

เขารู้ว่าถังซินปากแข็ง หล่อนคงกังวลเรื่องลูกในท้อง โดนฝนแป๊ปเดียวก็คงไป เลยทำเป็นใจดำไม่สนใจ
คิดไม่ถึงว่าหล่อนจะตากฝนอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน!

มู่เฉินหย่วนเพิ่งออกไป ใบหน้าหม่นๆนั้นอยากด่าถัง ซินต่อแต่แล้วก็มีชายคนนึงถือร่มเข้ามา

เขาถือร่มอยู่บนหัวถังซินแล้วพยุงหล่อนออก ไป: “คุณถังโง่ที่สุดเลย ทำไมมาตากฝนแบบนี้!

“จงเซิง? “ถังซินเห็นเขาก็คว้ามือเขาไว้”ทำไมคุณมา นี่ล่ะ? หลินเฉิงจี๋ล่ะ หาเครื่องบินเจอยัง? ”

จงเซิงเอาเสื้อคลุมไปที่ตัวหล่อนพูดอย่างเจ็บปวด ว่า : “หาเจอแล้ว คุณชายไม่เป็นไร คุณถังรีบคลุมเสื้อ ไว้ อย่าให้เด็กในท้องเป็นอะไร”

“จริงเหรอ? “น้ำเสียงของถังซินรีบร้อน“พาฉันไปหา เขา! ”

ถังซินรีบร้อนอย่างมากพอรู้ว่าหลินเฉิงจี๋ยังไม่ตายก็ รีบออกไปกับจงเซิง

หล่อนไม่ทันสังเกตตรงประตูที่ถูกเปิดออก มู่เฉิน หย่วนออกมาแล้ว

มู่เฉินหย่วนมองรถที่หายไปท่ามกลางสายฝน ความ โกรธแค้นในใจค่อยๆหายไป สายตาเต็มไปด้วยความ แย็นชา

เขาที่เพิ่งโกรธและเป็นห่วงผู้หญิงคนนี้
น่าเสียใจจริงๆ!

ถังซินคุกเข่าท่ามกลางสายฝนอยู่นาน พอเปลี่ยนชุดก็ สบายขึ้น เลยเป่าลมอุ่น ส่วนหัวยังมึนๆหน่อย

หล่อนกลับไม่สนใจและไปโรงพยาบาลกับจงเซิง

ในขณะที่ไปที่ห้องพักคนป่วย จงเซิงก็บอกถังซินว่า เจอเครื่องที่ไหน เต็มไปด้วยซากปรักหักพัง

ดีที่หลินเฉิงจี๋โดชูชีพลงมาก่อน ขาหักแต่ไม่เป็นไร มาก

ถังซินเข้าไปก็เห็นเขานอนที่เตียง สวมชุดผู้ป่วย ขา ข้างหนึ่งพันแผลไว้ ใบหน้าถลอกไปหมด ดูน่าตกใจ จริงๆ

เก๊ะข้างเตียงวางกล่องที่มีผ้าสีขาวคลุมอยู่

ในกล่องคืออะไรถังซินสามารถทายได้

ในใจถังซินแสบซ่า เดินเข้าไปช้าๆ นั่งข้างๆเตียง กุม มือของเขาเบาๆ

มือของเขาเย็นเฉียบ ไม่มีความอุ่นเลยสักนิด

ถังซินเอามือของเขามากุมไว้ที่แก้ม มองหน้าซีดขาว ของเขา น้ำตาไหลพูดไม่ออก
ลําบากคุณแล้ว”

มือที่ถูกถังซินกุมไว้ขยับ หลินเฉิงจี๋ที่อยู่บนเตียง ค่อยๆลืมตา

พอเห็นถังซิน สายตาของหลินเฉิงจี๋ก็มีรอยยิ้มออกมา พูดเสียงแหบ: “ร้องไห้เพราะผมเหรอ? ”

ถังซินพยักหน้า เม้มปากไว้ น้ำตาไหลหนักมาก

ปากหล่อนสั่น ค่าเขาอย่างอดไม่ไหว : “ทำไมคุณต้อง โง่ขนาดนั้นด้วย ทำไมต้องไป….…..

“อย่าร้องไห้สิ ไม่สวยเลย”หลินเฉิงจี๋เช็ดน้ำตาให้ หล่อน”ผมรู้ว่าน้องชายคุณเกิดเรื่อง คุณเสียใจมาก แล้วทำไมต้องให้เถ้ากระดูกของเขาอยู่ที่ต่างประเทศ ต่อล่ะ? ”

ประโยคนั้นทำให้ถังซินใจสลาย

เพราะกลัวหล่อนจะเสียใจก็เลยกลับไปประเทศYเพื่อ ไปเจรจาต่อรองเอาเถ้ากระดูกของน้องชายแทนหล่อน กับจี้เจียจื้ออย่างไม่สนอันตราย

หล่อนคู่ควรที่จะอยู่ในอุ้งมือผู้ชายแบบนี้ตลอดเห รอ?

“หลินเฉิงจี๋”ถังซินวิ่งไปกอดเขา ร้องเจ็บปวดออก มาขอโทษนะ…..เจ็บไหม?
หลินเฉิงจี๋ตบบ่าปลอบหล่อน : “ไม่เจ็บ อย่าร้องไห้โอ เคไหม ดูผมสิยังไม่ตาย คุณร้องไห้หนักขนาดนี้ไม่ดีต่อ กในท้องนะ” ลูก

ถังซินเช็ดน้ำตาและถามเขา“คุณยังชอบฉันอยู่ ไหม? ”

“ไม่ชอบ”หลินเฉิงจี้ส่ายหัว ฝ่ามือเช็ดคราบน้ำตาที่ ยังไม่แห้งตรงแก้มของหล่อน เพราะว่าผมรักคุณมาก ตั้งแต่เริ่มยันตอนนี้ แม้ว่าต่อไปผมจะหลับยาวนานแค่ ไหน ความรักนี้ก็จะอยู่กับผม”

“คุ้มค่าเหรอ?

หลินเฉิงจี๋ตอบ: “รักคนๆนึงไม่มีราคา จะเอาคำๆนี้มา วัดมันไม่ได้”

ถังซินได้ยินก็รู้สึกแผ่วร้อนที่เบ้าตา ร้องไห้ออกมา

หล่อนจับหน้าของชายหนุ่ม จูบลงไปที่ริมฝีปากซีดๆ ของเขา: “หลินเฉิงจี่รอคุณดีขึ้นแล้วเราแต่งงานกัน เถอะ”

หลินเฉิงจี๋ไม่ตอบสนองกลับมาซักพัก“จริงเหรอ?

“อือ ฉันอยากแต่งงานกับคุณที่ยังรักฉัน”ถังซินจูบลง ไปอีกรอบ ส่วนลูก…ถ้าคุณไม่ชอบ รอคลอดออกมา แล้วเอาไว้ที่แม่ฉัน คุณอยากไปไหนฉันก็จะไปที่นั่น
สายตาของหลินเฉิงจี่เป็นประกาย เสียงมีพลังขึ้นมา หน่อย : “ยินยิน คุณไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ ผมรักพวก เขาได้ จะรักและทะนุถนอมพวกเขา”

ถังซินอึม น้ำตาก็ไหลออกมา”ก็เอาตามนั้น

“ยินยิน จูบผมอีกสิ

ถังซินจูบเขาอีกรอบ

หลินเฉิงจี่ดึงมือหล่อนแล้วจูบ ใบหน้าไม่สามารถ ปกปิดความสุขได้ เหมือนฝันเลย เหมือนว่าผมจะกลาย เป็นคนที่มีความสุขที่สุดในโลก”

“คนที่มีความสุขไม่นอนป่วยที่เตียงแบบนี้นะ”ถังซินขำ

เขา

เพื่อให้หลินเฉิงจี่ที่รอดกลับมามีความสุขนั้น ในลึกๆ อีกมุมนึงของหัวใจก็ซ่อนความเสียใจไว้

กับคนที่ไม่รักและยังทำร้ายหล่อนซ้ำแล้วซ้ำเล่ากับ ผู้ชายที่ในใจมีแค่หล่อน ทำไมหล่อนจะเลือกข้อหลังไม่ ได้ล่ะ?

หล่อนเหนื่อยมากไม่อยากยืนหยัดต่อไปแล้ว

ถังซินถามหลินเฉิงจี่ว่าหิวไหม ให้จงเซิงไปซื้ออาหาร เหลวๆมาให้แล้วป้อนเขากินแล้วก็พูดกับเขาเรื่องสินค้า ใหม่ของบริษัทในเมืองเมืองหนานเฉิง
คุยกันสักพัก ท้องของถังซินก็ปวด มึนหัวหน่อยๆ หลินเฉิง เห็นหล่อนผิดปกติ”ยินยิน ไม่สบายเหรอ? “ไม่เป็นไร…….หล่อนพูดอยู่แค่คำนี้แล้วก็ล้มลง

สีหน้าหลินเฉิงจี้หวาดกลัว เรียกจงเชิงเสียงดังให้ไป เรียกหมอมา

หมอธรรมดามาตรวจก่อนบอกว่าช่วงนี้หล่อนผันผวน มาก พักผ่อนไม่เพียงพอและยังเป็นไข้หน่อยๆ

หลินเฉิงจี้รู้ว่าหล่อนตั้งครรภ์ แล้วหมอสูติก็เข้ามา

หมอคนนี้คือคนที่วันนั้นจู่ซือซือให้มาตรวจถังซินพอดี

พอเข้ามา หล่อนมองหลินเฉิงจี่อยู่สองรอบ เดาความ สัมพันธ์ของเขาทั้งสอง

พอตรวจเสร็จ หมอสูติก็ขมวดคิ้วแล้วถามหลินเฉิง “คุณคือ…..

“ผมคือคู่หมั้นหล่อน”หลินเฉิงจี่มองถังซินที่หลับตา ลง”เด็กๆเป็นไงบ้างครับ?

ที่แท้ก็เป็นลูกของเขา

หมอถอนหายใจนิดๆแล้วพูดอย่างมีมารยาท: “พวก คุณยังหนุ่มยังสาว แค่ให้หล่อนจัดการร่างกายดีๆโอกาสที่จะมีลูกต่อไปยังมีอีกเยอะ ต่อไปคุณก็คอยอยู่ กับหล่อนเยอะๆหน่อย

ได้ยินดังนั้นใบหน้าของเขาก็หม่นลง“เด็กๆมีปัญหาใช่ ไหมครับ?

“หัวใจของเด็กๆเต้นอ่อนมาก เป็นแฝดสามอีก ด้วย….”หมอพูด“ก่อนนี้หมอตรวจให้คนไข้ก็เห็นว่า ท่าทางของเด็กๆไม่ค่อยดี ครั้งนี้คนไข้มีไข้อีก เลยค่อน ข้างหนัก”

“โอกาสที่เด็กๆจะรอดน้อยมาก ทารกน่าจะเสียใน ท้องเยอะกว่า หมอแนะนำให้ไปเอาออก ถ้าเสียในท้อง ร่างกายจะมีปัญหามาก หนักจนอาจจะมีลูกไม่ได้อีก

ลมหายใจของหลินเฉิงจี๋แน่นไปหมดเหมือนว่าปล่อย ผ่านเรื่องนี้ไปไม่ได้

ตั้งแต่ถังซินมา เขาก็เห็นว่าท้องหล่อนไม่ใหญ่มาก

ท้องมาห้าเดือนกว่าแล้ว แต่ท้องยังเหมือนเดิม เด็กๆ ต้องมีปัญหาแน่นอน

พอหมอออกไป หลินเฉิงจี่ก็เรียกจงเซิงแล้วสั่งนิ่งๆ ว่า: “ใช้คอนเนคชั่นทั้งหมดติดต่อหมอที่ดีที่สุดของ ประเทศYและบริการอย่างดีให้พวกเขามา