ตอนที่ 11 หนึ่งปีกับการแต่งงานคืออะไรกัน

ไม่สามารถต้านการรบเร้าขอร้องจากแม่ ถังขินจึงตอบตกลงจะส่งเงินไปให้น้อง ถังซินงานยุ่งจึงต้องหาพยาบาลมาดูแลแม่ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง จนกว่าแม่ออกจาก โรงพยาบาล

ทำธุระเสร็จหมดทุกอย่าง ช่วงถังซินกำลังจะกลับก็เป็นช่วงค่ำเวลาแปดโมงกว่า

แล้ว

ถังซินนวดตรงจุดขมับทั้งสองข้าง กำลังจะเข้าไปในบ้าน ก็พบว่ามีรถของมู่ หยางซิวจอดอยู่หน้าประตู ฝีเท้าก็หยุดอยู่ตรงนั้น จากนั้นเธอก็มองเห็นประตูเปิด ออกมา

มู่หยางซิวเดินออกมาก่อน ตามด้วยหลิวฟาง ใบหน้าดูยิ้มแย้มจูงมือหญิงสาวคน นั้นพูดคุยกัน

ถังซินเพิ่งมองดูอีกครั้ง ผู้หญิงคนนั้นก็คือหัวหน้าของมู่หยางชิว

ทันใดนั้น เลือดจากเท้าพุ่งพรวดขึ้นสู่สมอง ทั้งเนื้อทั้งตัวของถังซินเริ่มหนาว เย็น โกรธจนกัดฟันสัน

ไม่คิดว่าเขาจะกล้าพาเมียน้อยกลับมาเปิดเผย?

ไม่นานอารมณ์ถังซินคืนสู่สภาพสงบนิ่ง เดินไปยืนหลบอยู่ในมุมๆ หนึ่ง รอมู หยางชิวพลอดรักกับหญิงสาว ให้เธอขับรถออกจากที่นี่แล้ว พอเดินเข้าบ้าน เธอ ถึงจะเดินออกมา

เธอเปิดกระเป๋า มีหนังสือหย่าหนึ่งชุดวางไว้ข้างในอย่างสงบ เป็นเอกสารที่ เตรียมไว้พร้อมแล้วเมื่อครึ่งเดือนก่อน

ชีวิตแบบนี้ เธอทนมามากพอแล้ว

เมื่อถังซินเข้ามาในบ้าน ได้เจอมู่หยางชิวกับหลิวฟางกำลังพูดคุยและหัวเราะไป ด้วย ทั้งหน้าตาของหลิวฟางเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เหมือนกับว่ามีเรื่องดีอะไรเกิดขึ้น ยังไงยังงั้น มือของเธอก็ค่อยๆ กำแน่นขึ้น “หยางชิวคะ แม่คะ” ถังซินถอดรองเท้าตรงทางเดินเข้าห้องโกง แล้วพูดไปด้วย “ร่างกายแม่ของฉันไม่ดีเท่าไหร่ต้องค้างที่โรงพยาบาล ฉันอยู่โรงพยาบาลดูแล แม่สักพัก ก็เลยกลับมาดึกอย่างนี้”

“เมียจา” มูหยางชิวรีบเดินมาช่วยหยิบกระเป๋าเดินทางไปให้คนใช้ มีความเป็น ห่วงแล้วพูดว่า “คุณไปทำงานที่นิวยอร์คก็เหนื่อยแย่อยู่แล้ว ทำไมไม่เรียกผมไป ดูแลแม่หล่ะ? ”

“ฉันพึ่งกลับมาพอดี คิดว่ามันเป็นเรื่องเล็ก คุณกึงานยุ่ง ฉันไปเองดีแล้ว” ถังซิน ยิ้ม “ฉันได้หาพยาบาลดูแลแม่แล้ว ไม่ต้องเป็นห่วง”

“เมียลำบากแล้ว” มู่หยางชิวอยากหอมหน้าผากของเธอ

ถังซินหลบออกมา ไม่มีการแสดงสีหน้า เพียงแต่พูดว่า “ฉันหิวแล้ว ขอไปกินข้าว

ก่อนนะ”

แต่ว่าห้องอาหารไม่ได้เตรียมอาหารเย็นไว้ มู่หยางชิวรีบเดินตามเธอแล้วพูดว่า “วันนี้ผมกลับมาบ้านเร็ว รู้สึกหิวมากก็เลยให้ทางห้องครัวจัดเตรียมอาหารเย็นเร็ว หน่อย ผมกับแม่กินเสร็จเรียบร้อยแล้ว คุณลองดูว่าอยากกินอะไร สั่งให้คนใช้จัด มาหาให้คุณหนึ่งชุด”

ถังซินเพียงแค่เดาก็รู้ว่าอาหารเย็นก่อนหน้านี้มีหญิงสาวคนนั้น มูหยางชิวและก็ แม่สามีได้กินร่วมกัน

เธอเม้มปากแรง ๆ ครู่หนึ่ง ดีที่รู้สึกเบื่ออาหาร ไม่กินก็ได้

ถังซินขึ้นไปบนตึก น่ำใบหย่าวางไว้ชั้นวางบนหัวนอน รอมู่หยางชิวขึ้นมาก็จะ คุยกับเขา คิดไม่ถึงว่าเธออาบน้ำเสร็จแล้วมู่หยางชิวก็ยังไม่ขึ้นมา

เธอคิดว่ามู่หยางซิวคงไปนอนที่ห้องนอนสำรอง ก็เลยถือใบหย่าเดินไปที่ห้อง นั้น

ไฟในห้องน้ำในห้องนอนสำรองเปิดสว่างอยู่ มีเสียงน้ำ ซ่าๆ ดังมาจากข้างใน มู่ หยางซิวคงกำลังอาบน้ำอยู่ ถังซินจึงเก็บเสื้อที่กองอยู่บนพื้นขึ้นมาโยนเข้าไปใน ตะกร้า มือถือสีดำหล่นออกมาจากกระเป๋าใดกระเป๋าหนึ่ง กระแทกลงบนพื้นพรม

เธอกับมูหยางชิวไม่มีความเคยชินในการดูมือถือของกันและกัน เพราะว่าต่าง ฝ่ายต่างเชื่อใจกัน แต่ว่าในขณะนี้ ถังซินอยากจะรู้อย่างมากว่ามู่หยางชิวกับหญิง สาวคนนั้นปกติแล้วคุยอะไรกัน

ก่อนหน้านี้เคยเห็นมูหยางชิวใส่รหัสผ่าน เธอก็ปลดล็อคมือถือของเขาแบบ ง่ายๆ มองเห็นโลโก้วีแชทช่างน่าสงสัย ก็เลยกดเข้าไปดูการสนทนาที่อยู่บนสุดก็ คือหัวหน้าเขาคนนั้น

ถังซินกดเปิด เห็นการสนทนาของทั้งสองหวานหยดย้อย หญิงสาวคนนั้นยังส่ง รูปภาพของทั้งสองที่กำลังจูบกันมา พอถังซินเห็นภาพนั้นก็คลื่นไส้อยากจะอ้วก พอเลื่อนลงมาก็ได้เจอข้อความที่ทำให้ตะลึง

หญิงสาวผู้นั้นถามมู่หยางชิวเมื่อไหร่จะหย่ามาตลอด แล้วยังคิดกลยุทธ์วิธีให้ เขาอีก

เธอพูดว่า เธอได้สืบมาว่าเดือนหน้าเป็นวันเกิดของหัวหน้าแผนกนักแปล จะต้อง เชิญหลายคนไปรับประทานอาหาร ถึงตอนนั้นเธอให้คนหนึ่งไปมอมเหล้าถึงซิน หลังจากนั้นก็พาถังซินไปนอนที่โรงแรม วันต่อมาก็ให้มูหยางชิวไปจับชู้รัก ถังชิ นนอกใจแบบนี้ยังไงก็ดิ้นไม่หลุด ตอนหย่าก็ไม่ได้เงินไปสักแดงเดียว ในบริษัทมู่ เธอก็ไม่สามารถทนอยู่ได้

เมื่อถังซินได้เห็นทั้งเนื้อทั้งตัวก็เย็นเฉียบ ทำให้เธอยิ่งรับไม่ได้ก็คือ มูหยางชิ วเห็นด้วยกับวิธีของหญิงสาว ยังชมเชยเธอมีความคิดที่รอบคอบ ทั้งสองคนได้ ปรึกษากันหาเพื่อนร่วมงานในแผนกนั้นมาทำเรื่องนี้

ถึงแม้วันครบรอบแต่งงานหนึ่งปีในวันนั้น ได้รู้ว่ามู่หยางชิวได้นอกใจ ถังซินคิด ว่าตนเองกลัวการมีเพศสัมพันธ์ ทำให้เขาไม่สมปรารถนาจึงคิดที่จะหย่า จะแบ่ง ยังไงก็แบ่งไป

คิดไม่ถึงว่าเขาจะเห็นแต่ผลประโยชน์ของตัวเอง ไม่เพียงแต่จะทำให้เธอออก ไปโดยไม่ได้อะไรเลย ยังคิดทำให้ชื่อเสียงในบริษัทของเธอต้องเสียหาย

หนึ่งปีกับการแต่งงานคืออะไรกัน?