บทที่ 45 คุณจนก็บอกสิ ฉันจะให้เงินคุณ

เวลาน้ม กวนซิงเฟิงกำลังเฝ้ามอง ซือซือทีคอนโด แห่งหนึ่งในสงสัยวาน กำลังทําอาหาร เมื่อเห็นดังน โทรมา ก็รีบปิดเตาแก๊สทันทีและหนีไปห้องน้ำ

หลังจากไม่มีใครอยู่ใกล้ๆ เขาก็รับโทรศัพท์ “พี มี เรื่องอะไร”

“ไม่มีเรื่องก็โทรหาไม่ได้เหรอ?” ถัง มอารมณ์ไม่ดี “อยู่ที่โรงเรียนดีไหม”

“สมากเลย”

“จริงเหรอ ไม่ได้บนกําแพงออกไปเหรอ”

“พี เห็นฉันเป็นคนปืนกำแพงแบบนั้นเหรอ” กวนชิง เพิ่งปาดจมูก เขา ทำการบ้านล่วงหน้าของภาคเรียนจบ หมดแล้ว ก็เลยเดินวางมาดออกมา

อย่างไรก็ตามเรื่องที่ออกมาหารายได้พิเศษ ไม่ สามารถบอกให้ถังซันรู้ได้ ไม่เช่นนั้นต้องถูกถลกผิวแน่

“งั้นฉันคงมองผิดไป” ถังขึ้นพิมพ์ทางโทรศัพท์แล้ว ถามเขา “ครั้ง แล้วแกบอกว่าไม่มีเงินไม่ใช่เหรอ? ทําไมฉันโอนเงินให้ถึงไม่เอา?”

“ตอนนั้นฉันอยาก ออุปกรณ์บางอย่าง แต่เงินในมือ ไม่พอ จึงบอกแม่” กวนชิงเฟิงไอออกมา เมื่อพูดถึง อุปกรณ์ เสียงของเขาค่อนข้างแปลก ต่อมาเพื่อนฉัน ให้ จึงไม่ต้อง อแล้ว”

“ของชนิดนั้นใช้ไม่ดีเหรอ” ถังซินคิดว่าอุปกรณ์ที่เขา พูดถึงคือเสื้อผ้ารองเท้า “อาทิตย์นี้หยุดไหม กลับบ้านสิ แล้วฉันจะอให

“ยังไม่แน่ใจ ตอนบ่ายฉันจะไปถามกวนชิงเฟิงอยู่ ข้างนอก กลับบ้านได้อย่างง่ายดาย แต่ไม่กี่เดือนนี้เขา ไม่ได้ออกจากโรงเรียนเลย ถ้าตอบเร็วเกินไป ถัง นจะ สงสัยเอาได้

” ตอนนั้นก็โทรหาฉันแล้วกัน ฉันจะไปรับ

“ปิงปิง!”

กวนชิงเฟิงยังไม่ทันได้ตอบกลับ ประตูห้องน้ำก็ถูก ทบอย่างแรง ตามมาด้วยเสียงที่ไม่พอใจของลู่ อ อ “เอ้ คุณเข้าห้องนําไปทำอะไรตั้งนาน ออกมาเร็วๆ อีกด้านของประตู ดังนได้ยินเสียงผู้หญิงแว่วๆ ท่า เสียงอ่อ แล้วกระซิบถามว่า “รักแรกหรอ”

“ไม่ใช่ แค่เพื่อนน่ะ พี ฉันวางสายก่อนนะ” กลัวว่าจู่ ชือ อจะพูดขึ้นมาอีก ความลับจะรั่วไหล กวนชิงเฟิงพูด ไนกี่ประโยคก็รีบวางสายโทรศัพท์

เขาบัดฟันและเปิดประตูห้องน้ำ ก้มหน้ามองไปที่จู่ ซือซือที่อยู่ด้านนอก สีหน้าเศร้าหมอง “คุณจู่ แค่เข้า ห้อง คุณก็ไม่พอใจเหรอ?”

ฉันไม่พอใจ !” ออมองเขาด้วยตา โด และซัม เพลง “ห้องน้า สําหรับฉันใช้ คุณใช้ได้แค่ห้องน้ำใน ห้องรับแขกเท่านั้น ได้ยินไหม?

กวนชิงเฟิงไม่พูดอะไร

เขาคิดว่ากวนหลิงเอ๋อปัญญาอ่อนแล้ว ยังมีคน ปัญญาอ่อนยิ่งกว่าเธอ!

“โช คําพูดของคุณจู่ ฉันจะจำไว้” เพื่อเงินก้อนนั้น กวน ซิงเฟิงจึงต้องอดทนไว้

เดือนละสองหมิน ค่าอาหารวันละห้าร้อยบวกกับเงิน สมทบห้าร้อยจากงานบอดี้การ์ด ไ ได้หาง่ายๆ เขาแค่ บรถ ไปช่วย ซือซือถือถุงช้อปปิ้ง แค่นั้น

หลังจากถูกจู่ อ อสั่งสอน กวนชิงเฟิงไปที่ห้องครัว

เพื่อทําอาหารกลางวัน

“ทําไมยังทําอาหารอยู่อีก” จ อ อถูกดึงดูดด้วยกลิ่น ของอาหาร ทำให้วิ่งไปที่ห้องอาหารเล็กๆ มองดูอาหาร บนโต๊ะและพูดด้วยความไม่พอใจ

“เพราะว่าจบ ก็เลยสั่งอาหารเดลิเวอรี่ไม่ได้เหรอ

ขอขอเบะปาก “เป็นบอดี้การ์ดของฉัน ทําไมยังจน ขนานนี้” พูดจบเธอก็ถอดรองเท้าแตะเข้าไปในห้อง หนึ่งนาทีต่อมาก็กลับมาพร้อมกับบัตรหนึ่งใน

เธอส่งบัตรให้กวนชิงเฟิง “รหัส 123456 เงินในบัตร แล้วแต่คุณจะใช้เลย!”

“ฉันไม่ต้องการ” กวนชิงเฟิงปฏิเสธอย่างเย็นชา “คุณ จู่ ฉันแค่ถูกส่งมาคุ้มครองคุณ คนที่จ้างฉันไม่ใช่คุณ ตั้ง นั้นฉันจะไม่รับเงินกับสิ่งของของคุณ

“จีน ณ ชวยฉันสั่งสอนคนคนหนึ่ง เงินนี้จะเป็นของ คุณ” ซือซือดึงแขนเสื้อเขา พูดอย่างน่าสงสาร “ช่วงนี้ ฉันโชคไม่ดี พบผู้หญิงน่ารังเกียจที่สุดคนหนึ่ง ถ้าไม่ใช่ เพราะเธอ ฉันก็ไม่ต้องมาเขียนค่าลงโทษ ด้ง 100 รอบหรอก”

กลับมาจากสนามกอล์ฟคืนนั้น เป็นวันแห่งความ อัปยศของจู อ อจริงๆ เธอร้องไห้ไปเขียนไป ใช้เวลา สามวันจึงเขียนครบ100รอบ

ตอนนี้แค่คิดขึ้นมา เธอก็อยากจะฉีกถังซินออก!

“คุณ ฉันไม่ใช่มาเฟีย ไม่ทําเรื่องผิดกฎหมาย กวน ชิงเฟิงจับมือเธอ ถือชามข้าวและตรงไปนั่งที่ห้องอา หารเล็กๆ

ซือซือตกใจ

มีอะไรผิดปกติ ถ้าเธอแสดงอาการแบบนี้ออกไป ไม่ ว่าจะเป็นมู่เฉินหย่วนหรือลู่เหวินจู่ ไม่มีใครไม่ให้สั่งเธอ ต้องการ แต่ทำไมกับผู้ชายคนนี้ถึงไม่ได้ผล

ขอขอหยิบมีดทําครัวนมา ใช้มีด เกลี้ยงเกลามอง

ดูตัวเอง วัน แต่งหน้าสวยมาก ม้วนผม สวย สวยไม่มีที่ติ

จริงๆ

“ร่างกายคุณมีปัญหาเหรอ?” จู่ซือซือถือมีดทําครัวไป หากวนชิงเฟิง กวนซิงเพิ่งอยู่กับเธอมาหลายวันแล้ว แต่ ยังไม่เหล่มองเธอเลย

เขาไม่เหมือนบอต้การคนก่อนๆ ที่แอบมองเธอ แอบ ขโมยบัตรเธอ แอบติดตั้งกล้องรูเข็มในพัดลมดูด อากาศ บอดี้การ์ดพวกนี้มองเธอเหมือนกับมองเนื้อหมู

ขอขอพิจารณาเขา พูดทันทีว่า “คุณเป็นเกย์เหรอ

“ทะ!” อาหาร กวนซึ่งเพิ่งเก๋งกินเข้าไปนั้น สาลัก ออกมา หน้าเขา ด นึกถึงจู่ซือซือ “เยสเข้” ที่พ่นออก มา ก็กลืนกลับไป

“คุณจู ฉันมีรสนิยมทางเพศปกติ”

“งั้นทําไมล่ะ” จู่ซือซือเข้าใกล้เขามากขึ้น หยิบมีด ทําครัว แวววาว เหมือนว่าจะตกลงบนคอของกวน ง เฟิง “งับไม่สวยเหรอ ทําไมไม่คิดอะไรกับฉัน “เพราะฉันมีแฟนแล้ว แฟนฉันไม่ให้ฉันมองผู้หญิงคน ม” กวนซิงเฟิงดั่งใจโกหกแล้วผลักมีดออกจากหัวเขา

ขอขอประหลาดใจมาก “คุณก็หล่อมากนะ แต่ก็จน

มาก มีแฟนจริงๆเหรอ?”

กวน งเพิงไม่สนใจเธอ ก้มหน้าก้นขาว

แฟนคุณสวยกว่าฉันไหม? เธอเป็นบอดี้การ์ดบริษัท เดียวกันกับพวกคุณหรือเปล่า?

เอ้ หาไมไม่ตอบฉัน

จู่ อ.อถามกวนซิงเฟิงด้วยความสนใจ แต่เขาก็ไม่ สนใจเธอ กินข้าวอย่างเงียบๆ เธอสูดจมูกได้กลิ่นหอม ของอาหาร

อาหารสองจานบนโต๊ะดูมันมาก แต่ก็หอมมาก ทําให้ เธอยากกิน คิดแล้วก็เดินไปที่ห้องครัวหยิบตะเกียบ ออกมา

มองเห็นหม้อเต้าหู้ที่มันเยิ้มแล้วเธอก็ลังเล ในที่สุด หยิบเต่าหมาหนึ่งชิ้น ใสปากแล้วเคี้ยว จาก นาง สอง เปล่งประกาย

“อ้าว อร่อย” จู่ ออปิดแก้มและถอนหายใจพูด คิด ไม่ถึงว่าการปรุงอาหารของคุณจะดีขนาดนี้

“นี่ฉันเป็นคนทําและไม่คิดจะแบ่งคุณ” กวนซึ่งเพิ่งย้าย อาหารไปไว้ข้างตัวเอง “คุณ อาหารกลางคุณอีกสาม นาทีก็ถึงแล้ว

“ตกลงคุณเป็นเจ้านายหรือว่าฉันเป็นเจ้านาย” ซือซึ อดีงอาหารกลับมา พูดอย่างไม่พอใจ “ถ้าคุณรังแกฉัน ฉันจะให้ เฉินไล่คุณออก

เธอหยิบเค้า อีกชิ้นใส่เข้าไปในปาก พูดอย่างไม่ชัด “ไปทําอาหารเย็นให้ฉัน ฉันจะกินข้าว!

ฉันจะทําแค่สวนของฉัน”

คุณทําให้เยอะขึ้นหน่อยไม่ได้เหรอ ไม่งั้นฉันไม่ให้

ข้าวคุณ” จู่ อ อบ่น

เต้าหูอร่อยมาก ต้องกินพร้อมกับข้าว จู ออมองชามข้าว กวนซิงเฟิงถืออยู่ ค กลอบาย ออกก็วิ่งไปที่ห้องครัวหยิบชามมาหนึ่งใบ แล้วตักข้าว ส่วนที่เขาไม่ได้ดักโดนใส่ชาม

กวนชิงเฟิงเม้มปากลง

เขายอมแพ้

เวลานี้เสียงกริ่งก็ดังขึ้น กวนซิงเฟิงคิดว่าเป็นอาหารที่ สั่งเดลิเวอรี่มาส่ง จึงลุกขึ้นไปเปิดประตู

“คุณจาง” ด้านนอกประตูไม่ใช่คนสงอาหารเดลิเวอรี่ แต่เป็นผู้ช่วยจาง ก่อนที่เขาจะไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจ ร่างกาย ได้มอบหมายให้เขามาปกป้องจู ออ