บทที่ 443 คนนี้เป็นผู้หญิงที่เคยอยู่บริษัทมู่ซื่อ ไม่ง่ายที่ จะรับมือเลยจริงๆ

มีคนพูดขึ้นด้วยความแปลกใจ “หรือว่าประธานถังทำ เตรียมไว้ให้เขา?”

“ชัดขนาดนี้ยังต้องถามอีกเหรอ?” พนักงานหญิงคน นั้นมองค้อนใส้เพื่อนร่วมงาน และพูดนินทา “ถังซินคน นี้นี่นะ ตอนที่อยู่บริษัทมู่ซื่อก็ทำตัวไม่ดี ได้ยินมาว่ามี ความสัมพันธ์กับประธานมู่

“อ่า ประธานมู่เป็นคนระดับไหน จะเห็นเธออยู่ใน สายตาด้วยเหรอ? คงจะเข้าหาประธานมู่ไม่ได้เลยไป จ้องผู้ช่วยของเขาแทน ผู้ช่วยจางคนนี้ได้รับความไว้ใจ จากประธานมู่มาก จึงอยู่ในตำแหน่งสูงของบริษัทมู่ซื่อ”

“ถ้าอย่างนั้นเธอเจ้าชู้มากเลย” มีคนทอดถอนใจ และ เริ่มทฤษฎีแผนการร้าย “พวกเธอว่า หรือเธอเห็นดารา หญิงคนนั้นคบกับประธานมู่ จึงตั้งใจที่จะแก้เผ็ดดารา หญิงคนนั้นคืน?”

“ไม่ต้องเดาหรอก ใช่แน่นอน!”

“ได้ยินมาว่าประธานถังตั้งอยากที่จะเซ็นสัญญาให้ ดาราหญิงมาเป็นพรีเซ็นเตอร์สินค้าใหม่ของบริษัทเรา ด้วยเงินสามล้านหยวน จุ๊จุ๊ เงินสามล้านก็อยากจะเชิญ คนอย่างระดับดาราหญิงมาและยังให้เธอถ่ายหนังสั้น
“ฉันก็คิดว่าเธอทำเกินไป ถ้าเธองกขนาดนี้ สู้ตนเอง ทำเองดีกว่า!”

“เฮ้ย เธออย่าพึ่งพูดเลย ถึงประธานถังเจ้าชู้เล็กน้อย แต่เธอก็สวยมากเลย หน้าอกก็ใหญ่มากด้วยนะ!”

ในห้องทำงาน คนเหล่านั้นพูดคุยกันตามอำเภอใจและ หัวเราะกันทั้งห้อง

ไม่มีใครสนใจว่าถังซินเดินเข้ามา

ถังซินจึงยื่นมือไปเคาะที่ประตูกระจกเพื่อดึงดูดความ สนใจของเขา

เมื่อเห็นคนเหล่านั้นในห้องทำงานเห็นเธอแล้ว จึง เหมือนกับถูกหยิกคอหอยไว้ในชั่วพริบตาเดียว ไม่กล้า ที่จะพูดออกมาอีก เธอเพียงยิ้มอย่างเย็นชา “ขอโทษนะ คะที่มารบกวนพวกคุณ

ทั้งห้องทำงานจึงเงียบกริบ บรรยากาศอึดอัดวางตัว ไม่ถูก

ถังซินทำเป็นมองไม่เห็น และพูดถึงชื่อเอกสารเหล่า นั้น “เอกสารพวกนี้อยู่ที่ใครเหรอคะ?”

“ถัง ประธานถัง อยู่กับฉัน….” หญิงสาวคนหนึ่งที่ใส่ กระโปรงสีตารางขาวดำพูดติดอ่าง รีบร้อนหาเอกสารเหล่านั้นและส่งให้กับถังซินด้วยมือที่สั่นเครือ

“ขอบคุณ” ถังซินพูดด้วยเสียงที่อ่อนโยนและรับ เอกสารมาแต่กลับไม่รีบที่จะเดินออกไป

เธอทำหน้าอ่อนโยนมองไปทางหญิงสาวเหล่านั้นที่ก้ม หน้าอยู่และเอ่ยถาม “ฉันได้ยินเสียงคล้ายกับว่าพวก คุณพูดว่าฉันเจ้าชู้ บอกว่าฉันเป็นมือมืดที่ทำกับดารา หญิงคนนั้น บอกว่าฉันหน้าอกใหญ่……..ไหมคะ?”

“ขอ…..ขอโทษค่ะประธานถัง” หญิงสาวก้มหน้าลงต่ำ มากขึ้น พูดออกมาด้วยเสียงสั่น “พวกเรากำลังพูดล้อ เล่น”

แววตาถังซินเคร่งขรึมและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ผู้นำเป็นคนที่เธอจะเอามาพูดเล่นได้เหรอ?”

หญิงสาวไม่กล้าพูดออกมาอีก

ถังซินเงยหน้าขึ้นกวาดสายตามองคนที่อยู่ในห้อง ทำงานด้วยสายตาดุดัน เพียงแค่ใครก้มหน้าลงหรือมอง ซ้ายมองขวา เธอก็รู้ว่าคนพวกนี้คือคนที่พยายามนินทา เธอจึงมีท่าทางที่อึดอัดวางตัวไม่ถูก

“เวลาทำงานก็ตั้งใจทำงาน อยากที่จะผ่อนคลายก็ไป คุยกันที่ห้องน้ำ” เธอพูดด้วยความโกรธ “คิดไม่ถึงว่า พวกเธอจะมานั่งคุยเรื่องผู้นำและหัวเราะกันที่ห้อง ทํางาน ช่างสุดยอดจริงๆ!
เธอพลิกดูป้ายทำงานของหญิงสาวและฉีกยิ้มริม ฝีปากอันแดงก่ำ “บังเอิญจริงๆ ครั้งที่แล้วที่พูดถึงฉันใน ลิฟต์ก็คือเธอ ครั้งนี้ที่พูดถึงฉันในห้องทำงานก็ยังเป็น เธออีก ทำไม เธอชอบนินทาขนาดนี้เลยเหรอ?”

“ไม่ใช่นะคะประธานถัง” หญิงสาวกลัวจนรีบพูดออก มาด้วยความรีบร้อน “เป็นเพราะฉันไม่รู้จักโต ไม่รู้กฎ เกณฑ์พวกนั้น หวังว่าคุณจะไม่คิดเล็กคิดน้อยกับฉัน”

ถังซินยิ้มหัวเราะ “เธอเป็นคนไม่รู้จักโตขนาดนี้ ยัง สามารถเข้ามาทำงานที่เหอซ่งได้ และยังเป็นหัวหน้า กลุ่มของแผนกวางแผน เธอคิดว่าHRและผู้จัดการของ เธอ แม้แต่เกี่ยวกับเธอก็ยังไม่รู้เหรอ?

“ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น…… หญิงสาวคาด ไม่ถึงว่าถังซินจะเก่งขนาดนี้ ที่พูดโดยไม่สามารถให้ ตนเองแก้ตัวได้

ถังซินไม่มองเธอและใช้สายตาที่เฉียบแหลมกวาดตา มองไปทั้งกลุ่ม หาคนที่วันนั้นพูดถึงตนเองในลิฟต์ “ใน เมื่อพวกเธอปิดปากไม่ได้ ถ้าอย่างนั้นก็ย้ายไปฝ่าย บริการลูกค้าเถอะ อยู่สักปีสองปี”

“ประธานถัง พวกเราผิดไปแล้ว คุณให้อภัยพวกเรา เถอะ” คนเหล่านั้นโดนถังซินชี้แนะจนรู้สึกหวาดกลัว

พวกเธอรู้ว่าฝ่ายบริการลูกค้านั้นเวลาทำงานนานและ ยังได้เงินน้อย ไม่สามารถเอ้อระเหยไปวันๆได้เลย
ถ้าต้องอยู่ที่ฝ่ายบริการลูกค้าหนึ่งปี และกลับมาฝ่าย วางแผนอีกครั้ง ตรงนี้ก็ไม่มีตำแหน่งว่างสําหรับพวกเธอ แล้ว

ถังซินยืนกอดอกอยู่ตรงนั้น ใบหน้าดูอ่อนโยน แต่ พลังที่ออกมานั้นกลับบีบบังคับคนเป็นอย่างมาก “ถ้า พวกเธอไม่ลาออกจากเหอซ่งเอง โดยที่ไม่มีเงินชดเชย และหนังสือรับรองการออกจากงานของบริษัท ก็ไปอยู่ แผนกบริการลูกค้าสักสิบสี่เดือน”

เธอจ้องมองคนเหล่านั้นที่มีสีหน้าซีดเซียว เธอไม่คิดที่ จะเปลี่ยนใจแม้แต่นิดเดียว และเอ่ยถามด้วยความเย็น ชา “เลือกแบบไหน?”

เมื่อยืนแข็งทื่ออยู่นาน คนเหล่านั้นจึงเลือกอย่างที่สอง

ไม่มีเงินชดเชย ไม่มีหนังสือรับรองการลาออกจาก งาน พวกเธอไม่สามารถหางานในวงการนี้ได้อย่าง แน่นอน เพียงแค่ถังซินแอบพูดกับบริษัทเล็กๆที่อื่น ก็ เท่ากับว่าห้ามไม่ให้พวกเขาได้มีโอกาสทำงานได้อีก

ถังซินทำเสียง อืม ออกมา “ตอนนี้พวกเธอก็เก็บของ รับช่วงงานต่อแล้ว ฉันจะแจ้งให้ผู้จัดการแผนกของ พวกเธอทราบ ตอนบ่าย พวกเธอก็สามารถเข้าทำงานที่ แผนกบริการลูกค้าได้แล้ว”

เมื่อเธอพูดจบก็หันตัวไป

คนที่อยู่ในห้องทำงานเห็นถังซินเดินออกไปแล้วก็ทอดถอนหายใจผ่อนคลายเหมือนกับพึ่งกลับออกมา จากนรก

สุดท้ายยังไม่ทันจะถอนใจดี ถังซินก็หันตัวกลับมา อย่างกะทันหัน ทำให้ทุกคนกลับมาอกสั่นขวัญแขวนอีก ครั้ง

ถังซินเพียงแค่กวาดตามองไปที่พวกเขา “คนอื่นก็อย่า คิดว่าจะรอด ถ้าพวกเธอคิดอยากที่จะพูดเรื่องผู้นำก็ไป พูดในที่ที่ไม่มีคน อย่าใช้เวลาทำงานมาทำเรื่องพวกนี้”

“ปีนี้แผนกวางแผนทุกคนไม่มีโบนัสตอนไตรมาสและ ปลายปี รวมไปถึงผู้จัดการของพวกเธอด้วย ถ้าไม่ สบายใจก็พยายามลาออกไป เอาฝีมือของพวกเธอไป หาบริษัทที่ดีกว่านี้ ฉันไม่รั้งไว้”

พูดจบครั้งนี้เธอก็ได้เดินออกไปจริงๆ

จนกระทั่งถังซินออกไปนานแล้ว ทั้งห้องทำงานก็ยัง เงียบสงัด ทุกคนต่างคนต่างมองหน้ากัน ก็เห็นความ กลัวและความท้อแท้ผิดหวัง

ผู้หญิงคนนี้ที่เคยอยู่บริษัทมู่ซื่อมีสไตล์ที่เฉียบแหลม ไม่ง่ายที่จะรับมือเลยจริงๆ

หลังจากที่กลัวในครั้งนี้ ไม่มีพนักงานคนไหนในบริษัท เหอซ่งที่ไม่เคารพเธอและเอาเธอไปพูดล้อเล่นอีก

หลังจากที่ถังซินถือเอกสารกลับมาที่ห้องทำงานได้สักครู่ ผู้ช่วยจึงรีบกลับมา “ขอโทษค่ะประธานถังฉันออก ไปทำธุระข้างนอกเล็กน้อย ไม่ทันที่จะได้บอกคุณ”

“ไม่เป็นไร” ถังซินไม่ได้ใส่ใจและถามเธอขึ้นว่า “ได้ คุยกับนักแสดงคนนั้นของบริษัทมีเดียซินลี่หรือยัง?

สีหน้าของผู้ช่วยก็เงื่อนลงมาเล็กน้อย พูดอย่างจน ปัญญา “คุยแล้วค่ะ แต่ฝ่ายนั้นยืนยันว่าจะเอาสิบล้าน หายไปสักหมื่นก็ไม่ได้ บอกว่าถ้าไม่ให้ก็ให้คุณไปหาคน อื่น”

ถังซินไม่โกรธ พูดเพียงแค่ว่า “ฉันเคยเห็นบทแล้ว เป็นอย่างที่ฉันอยากได้ ถ้ามีผู้กำกับและการตัดต่อที่ดี นักแสดงชายหญิงต้องดังอย่างแน่นอน ถ้าเธอดังแล้ว ยังกังวลว่าจะหาเงินไม่ได้อีกเหรอ?”

“ฉันคิดเหมือนคุณค่ะประธานถัง” ผู้ช่วยพูดขึ้น แต่ว่า ตอนนี้นักแสดงยอมรับแต่เงิน ยิ่งไปกว่านั้นคะแนนใน สองปีนี้ของบริษัทเหอซ่งช่างแย่จริงๆ นักแสดงหลาย คนไม่อยากเสี่ยง

ถังซินถอนหายใจ หยิบข้อมูลของนักแสดงหญิงเหล่า นั้นมาดู “ฉันจะเลือกดูอีกแล้วกัน”

ผู้ช่วยยืนอยู่ข้างๆ เธอมองไปที่ถังซินเหมือนกับค้น พบอะไร และพูดออกมาทันที “ประธานถัง ฉันคิดว่าไม่ ต้องหาแล้ว คุณเหมาะสมที่สุด”

“เธอล้อเล่นเหรอ” ถังซินเงยหน้าขึ้นมองเธอด้วยความประหลาดใจ “ฉันแสดงหนังไม่ได้”

“แค่หนังสั้นสามนาทีเอง ผู้กำกับพูดอย่างไร คุณก็ แสดงตามนั้น” ในขณะที่ผู้ช่วยพูดก็หยิบกระจกที่พก ติดตัวส่งให้ถังซินตรงหน้า

ผู้ช่วยมองถังซินด้วยท่าทางที่จริงจัง “ประธานถังฉัน พูดจริงๆ คุณเป็นคนคิดเรื่องราว คุณเหมาะกับแสดง เป็นนางเอกที่สุด คุณดูลักษณะหน้าตาคุณ จะแต่งหน้า แต่งตัวอย่างไรก็เหมาะ

ถังซินยกมือขึ้นบอกให้เขาหยุดพูด “อย่าพูดเรื่องนี้ ฉันทำไม่ได้จริงๆ”

“ไม่ได้แต่คุณก็ควรจะลองดูก่อน” ผู้ช่วยยังคงพูดโน้ม น้าวเธอ “ฉันรู้ว่าไม่กี่วันมานี้ประธานถังได้ดูผลงานจบ ปริญญาของผู้กำกับมากมาย แต่ก็ไม่ชอบ ผู้กำกับที่ เลือกอยู่ในใจก็ยังคงเป็นผู้กำกับเหวิน”

“แต่ว่าที่บริษัทมีเดียซินลี่พูด คุณก็รู้ดี ตอนนี้ทุกอย่าง ได้จัดวางไว้หมดแล้ว เหลือเพียงแค่นางเอกคนเดียว ถ้าคุณแสดงละก็จะสามารถประหยัดเงินไปได้สาม ล้าน พรุ่งนี้ก็ไปแม่น้ำหลีเจียง และก็ไม่ต้องเสียแรงหาผู้ กํากับใหม่”