บทที่ 188 หินรูปหัวใจ ทะเลนก

หลินเฉิงจี๋แอบหอมเบาๆ ที่แก้มเธอ

แต่คุณรู้ไหม? วิวทิวทัศน์ที่สวยนี้ เทียบกับคุณไม่ได้แม้แต่ ส่วนเดียว

ขณะที่นาฬิกาบนข้อมือดังติ๊ดๆ ขึ้นมา หลินเฉิงจี๋ก็ปลดร่ม ชูชีพออก ร่างทั้งคู่แกว่งลงไป เขาควบคุมทิศทางของร่วม ชูชีพ บินไปทางทุ่งข้าวสาลีสีทอง

ขณะที่ลงไปยังถนนเล็กข้างๆ ทุ่งข้าวสาลี ถังซินก็รู้สึก เสียดายเล็กน้อย “ลงมาเร็วขนาดนี้เลยเหรอ?”

หรืออยากเล่นอีกรอบ?”

“ไม่ๆ!” ถังซินถอยหลังอย่างต่อเนื่อง เธอไม่อยากเสียหน้า ตะโกนเรียกแม่อีกแล้ว

ถังซินยังค่อนข้างชอบทุ่งข้าวสาลีสีทองนี้ด้วย ถ่ายไป หลายรูป เพิ่งจัดการอะไรเรียบร้อยกับหลินเฉิงจี้กำลังจะไป ฝนหลายเม็ดก็ตกลงมายังหน้าเธอ จากนั้นฝนห่าใหญ่ก็เท ลงมา

หลินเฉิงจี๋ถอดเสื้อคลุมตัวนอกออกมากันศีรษะถังซินไว้ ทั้งสองคนวิ่งเป็นบ้าหาที่หลบฝน

ฝนตกห่าใหญ่มาก เสื้อคลุมนั้นไม่ได้มีประโยชน์อะไร ทั้งคู่เปียกโชกไปหมด หลังจากหาหลังคาหลบฝนแล้ว มอง หน้ากันและกันหนึ่งครั้ง อดไม่ได้ที่จะหัวเราะท้องแข็งออก มา

ถังซินชี้ไปที่แว่นเขา แล้วพูดเยาะเย้ยในความโชคร้าย “มองไม่เห็นแล้วใช่ปะ!”

“อืม นิดหนึ่ง” หลินเฉิงจี้ถอดแว่นออกมาเช็ดที่ปลาย

เสื้อผ้า

ไม่มีแว่นแล้ว โครงหน้าของชายหนุ่มดูอ่อนเยาว์ เหมือน เป็นวัยรุ่นที่เพิ่งเรียนมหาลัยจบ

ถังซินถอนหายใจ “ไม่แปลกใจที่มีสาวชอบคุณเยอะขนาด นั้น หล่อเลือกได้ ถ้าฉันหล่อแบบนี้นะ ฉันจะต้องเดินอวดใน เมืองแน่ๆ”

“แล้วคุณชอบไหม?”

“ทำไมฝนยังไม่หยุดอีกนะ” ถังซินรีบหันไปอย่างรวดเร็ว พูดพึมพำคนเดียว ราวกับไม่ได้ยินคำพูดเขา

หลินเฉิงจี๋เม้มปากแน่น

หลายนาทีผ่านไป ฝนหยุดตกในที่สุด ทั้งสองเรียกรถจาก ข้างถนนกลับไป

ไม่มีใครพูดอะไร
หลินเฉิงจีให้คนขับรถจอดที่ถนนร้านคา อยากพาถุงชน ไปเปลี่ยนชุดที่เปียก ขณะที่กำลังเข้าไปในร้าน ก็มีโทรศัพท์ โทรมา เขาจึงให้ถังซินเข้าไปก่อน ไปรับโทรศัพท์อยู่ที่มุม

ถังซิ่นสวมชุดเปียกก็รู้สึกไม่ค่อยดีอย่างมาก เข้าไปในร้าน ก็เลือกส่มๆ มาสองชุด กำลังจะไปเปลี่ยน ก็มีพนักงานขาย คนหนึ่งเข้ามาหยิบเสื้อผ้าในมือเธอไป

“คุณผู้หญิง เราเป็นแบรนด์ดังระดับประเทศ ราคาแพง มากนะคะ” ท่าทางของพนักงานขายที่มองถังซิน สายตา เต็มไปด้วยความรังเกียจและดูถูก “คุณไปดูที่อื่นเถอะค่ะ”

ถังซินขมวดคิ้ว “ฉันแค่อยากซื้อเสื้อผ้า

พนักงานขายรำคาญแล้ว “จะว่ายังไง แบรนด์นี้ของเรา คุณไม่มีปัญญาซื้อหรอกค่ะ! ร้านในถนนร้านค้านี้เป็นแบรนด์ ดังทั้งหมด คุณไปดูถนนข้างๆ เถอะ เสื้อผ้าที่นั่นราคาถูก”

“นี่คุณดูถูกฉันเหรอ?”

“โอ๊ยไม่ใช่นะคะ” พนักงานขายแสร้งยิ้ม “แค่ราคาของเรา สูงเกินไป ไม่เหมาะสมกับคุณน่ะค่ะ”

ถังซินมองพนักงานขายด้วยใบหน้าเย็นชา

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอออกมาซื้อของแล้วเจอพนักงานขาย แบบนี้ ท่าทางอวดเบ่งเย่อหยิ่ง เหมือนดูถูกคนอื่น
“เกิดอะไรขึ้นเหรอ?” หลินเฉิงจทโทรศพทเสร็จแล้วก มา เห็นถังซินยังยืนอยู่ก็พูดขึ้น “เสื้อผ้าเปียกสวมนานๆ แล้ว จะเป็นหวัดเอาง่ายๆ เลือกเสื้อผ้าไปเปลี่ยนสิ

“คุณชาย พวกคุณมาด้วยกันเหรอคะ?”

หลังจากพนักงานขายเห็นแบรนด์เสื้อเชิ้ตของหลินเฉิงจื่ สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันควัน เอียงศีรษะขมวดคิ้วไปถามถังซิน “คุณผู้หญิงชอบแบบไหนคะ?”

ถังซินแค่นยิ้ม “เมื่อกี้คุณไม่ได้บอกว่า เสื้อผ้าของคุณไม่ เหมาะกับฉันเหรอ?”

“ค-คือ……” พนักงานขายเหงื่อเต็มศีรษะ

หลินเฉิงจี้เลิกคิ้ว เอ่ยถามถังซิน “เธอทำให้คุณลำบากใจ เหรอ?”

ถังซินตอบอืม “ฉันเข้ามาดูเสื้อผ้า เธอเข้ามาแย่งเสื้อผ้าใน มือฉันไป บอกว่าพวกเขาเป็นแบรนด์ดัง ฉันไม่มีปัญญาซื้อ ให้ไปดูเสื้อผ้าที่ถนนข้างๆ เอา

หลินเฉิงจี๋แสยะยิ้ม “เป็นแค่พนักงานขาย อารมณ์ร้อนดี นะ! เรียกผู้จัดการพวกคุณมา

เห็นเขาพูดแบบนี้ พนักงานขายก็ตื่นตระหนก ขอโทษขอ โพยถังซินสุดชีวิต “ขอโทษค่ะคุณผู้หญิง ฉันผิดไปแล้ว ฉัน ไม่ควรพูดแบบนั้น!
“แฟนฉันไม่ต้องการค้าขอโทษจากคุณ หุบปากซะ หลน เฉิงจี๋สีหน้าไร้อารมณ์ เรียกพนักงานอีกคนมา ให้เธอไปเชิญ ผู้จัดการร้านนี้มา จากนั้นก็ไปโทรศัพท์

แค่ไม่กี่นาที มีหญิงสาวสวยผมบลอนด์คนหนึ่งเข้ามาใน ร้าน เครื่องแต่งกายสีเข้มกว่าพนักงานขายนิดหน่อย มีระดับ มาก

หลังจากสาวสวยผมบลอนด์รู้เรื่องที่เกิดขึ้นแล้ว โค้ง ขอโทษถังซินและหลินเฉิงจื้อย่างมีมารยาทอย่างมาก แถม สัญญาว่าจะส่งบัตร VIP ตลอดชีพให้อีกด้วย ลด 10% ทุก

ถังซินเห็นว่าผู้จัดการมีลักษณะท่าทางจริงใจ แถมยังลด ราคา ก็คิดว่าช่างมันเถอะ

หลินเฉิงจี๋กลับไม่คิดอย่างนั้น เขาพูดกับผู้จัดการ “ผมไม่ ได้ขัดสน ไม่สนใจบัตร VIP ที่คุณจะให้ แต่คำพูดของเธอ ทำร้ายแฟนผม ทำให้ผมไม่พอใจด้วย

“คุณผู้ชาย ต้องทำยังไงพวกคุณถึงจะหายโกรธคะ?”

“ไล่เธอออก”

พนักงานขายขอโทษสุดชีวิต คุกเข่าลงไปแล้ว หลินเฉิงจี้ กลับเพิกเฉย

ผู้จัดการจึงทำได้เพียงไล่พนักงานขายคนนั้นออก สีหน้าของหลินเฉิงจีถึงได้ดีขึ้นมา เขาลากถงซินออกประตู บ้านถนนเข้าไปยัง VALENTINO ฝั่งตรงข้าม

พนักงานขายที่นี่ดีกว่าร้านนั้นเยอะมาก พอสองคนเข้าไป ก็เข้ามาถามว่าต้องการความช่วยเหลือไหม โทนเสียงฟัง แล้วสบายใจอย่างมาก

หลินเฉิงจี๋ผลักถังซินออกไป “คอลเล็กชันใหม่ฤดูนี้เอา ออกมาให้เธอเลือกทั้งหมด ชุดราตรีก็เอานะ

ถังซินหันศีรษะไปมองเขา “เลือกชุดราตรีไปทำไม?”

หลินเฉิงจี๋ไม่ได้ตอบกลับ แค่ถอยหลังๆ ไปข้างๆ พนักงาน ขายเจ็ดแปดคนเข้ามาล้อมรอบถังซิน เสื้อผ้าแบบใหม่ มากมายในมือ แววตาถังซินเป็นประกายแล้ว

หลังจากเลือกเสร็จแล้ว ถังซินก็ลองชุดราตรีสองชุด

ตอนเธอเปลี่ยนชุดออกมา เสื้อผ้าที่เพิ่งลองไป รวมถึงชุด ราตรี หลินเฉิงจี๋ก็เช็กบิลเรียบร้อยแล้ว พนักงานขายคนหนึ่ง รับบัตรเขาไปพอดี ฉีกยิ้มถึงใบหู

ถังซินมองจํานวนเงินทั้งหมดบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ แค่ พูดว่า “เอาคืนให้คุณ

“ผมให้คุณ”

“ไม่ได้” ถังซินยืนกรานมาก เธอไม่อยากติดหนี้เขา “ถ้าคุณไม่เห็นด้วย เสื้อผ้าฉันก็ไมเอา”

สุดท้ายหลินเฉิงจี๋ก็พูดอย่างหมดหนทาง “ก็ได้”

ช่วงนี้ถังซินกินอาหารตะวันตกจนเลี่ยน หลังจากออกมา จากถนนร้านค้า เห็นตลาดนัดกลางคืนข้างๆ มีซุ้มร้านอาหาร กลางแจ้งขนาดใหญ่อยู่ ก็ลากหลินเฉิงจี๋เข้าไป “รอฉันก่อน เดี๋ยวพาคุณไปทานอาหารตะวันตก”

“ไม่เป็นไร ทานอันนี้เป็นบางครั้งก็ดีเหมือนกัน” หลินเฉิงจี้ เรียกให้เถ้าแก่หยิบเมนูอาหารมา

ถังซินอึ้งไป “คุณเคยทานเหรอ?”

“ลองดูน่ะ” หลินเฉิงจี๋ยิ้มเล็กน้อย “แค่ได้อยู่กับคุณ อาหาร หลายอย่างก็กลายเป็นอร่อยขึ้น”

ถังซินเห็นเขาไม่ใส่ใจกับสถานที่แบบนี้ สั่งอาหารมาเยอะ รวดเดียวเลย

ไม่นาน โต๊ะข้างๆ พวกเขาก็มีหลายคนมานั่ง

พวกเขาสั่งอาหารไปด้วยพูดคุยไปด้วย คู่รักหนึ่งในนั้นดู เหมือนเพิ่งกลับมาจากทะเลนก

“พวกเธอหามาหนึ่งวันก็ยังหาไม่เจอเหรอ?” เพื่อนผู้หญิงพูดสะอืน “ไม่มีอะไรพิสูจน์หินรูปหัวใจของความรักตั้งแต แรกใช่ไหม หลอกลวงทั้งนั้น”

“มีอย่างแน่นอน เมื่อก่อนมีคนเคยหาเจอ!” หญิงสาวพูด ค้าน “พรุ่งนี้ฉันจะไปหา!”

ถังซินฟังบทสนทนาของพวกเขาไม่พลาดแม้แต่คำเดียว

ที่แท้เพราะทะเลนกโดนคลื่นซัด ชายฝั่งมีหินสวยที่โดน ขัดเป็นรูปร่างไม่น้อย หางซีมีตำนานว่า ถ้าคู่รักหาหินรูป หัวใจเจอที่ทะเลนก จะได้อยู่ด้วยกันตลอดชีวิต

ถังซินเห็นด้วยกับคำพูดเพื่อนผู้หญิง เธอพูดกับหลินเฉิงจื้ “ไม่น่ามีหินรูปหัวใจที่มาจากธรรมชาติหรอก พวกเขาก็โดน หลอกเกิน หาที่ชายฝั่งตั้งหนึ่งวัน

“เพราะพวกเขาเชื่อมั่นว่ามี

ถังซินคัดค้าน “ถึงจะมี ฉันก็คงไม่ใช้เวลานานขนาดนั้นหา หินก้อนเดียวหรอกนะ

หลินเฉิงจี้ขยับมุมปาก แต่แค่มองเธอหนึ่งครั้ง