บทที่263 ผมไม่น่าสนใจกว่างานเหรอ

ไม่ว่าถังซินไล่ยังไงมู่เฉินหย่วนก็ไม่ไป หล่อนบอกว่าเดี๋ยว ตอนดึกหลี่ซูเจ๋จะกลับมา แปปนึงหลี่ซูเจ๋ก็โทรมาบอกว่า เดี๋ยวตอนกลางคืนไปนอนที่บ้านลู่เหวินซู

ทำให้ถังซินพูดไม่ออก

เสี่ยวปู้โอ่วออกมาจากห้องถังซิน ถูตัวไปทางนั้นทางนี้ เหมือนมันชอบมู่เฉินหย่วนเลยไปคลอเคลียอยู่ที่เท้าเขา จากนั้นก็ไม่ไปไหน

มู่เฉินหย่วนจึงหลบไปมา“ถังซิน เอาแมวคุณออกไป”

“ไม่ ! “ถังซินพูดในลำคอและยังเอาถังแช่เท้าย้ายมาวาง ข้างเขาอย่างตั้งใจ”มู่เฉินหย่วนถ้าหลบไม่ได้ก็กลับไปเดี๋ยว ฉันเปิดประตูให้”

“ช่างเถอะ ผมยังทนได้”

ถังซินมองบนใส่แล้วหยิบส้มโยนไปให้“แกะส้มให้หน่อย”

“ผมเพิ่งกินไปอันนึง เปรี้ยวมาก”มู่เฉินหย่วนเอาส้มกลับ ไปวางในถาดเดิม”รอแปป”

“รออะไร ? ”

ถังซินอยากถามเขาว่ารออะไร ทันใดนั้นออดก็ดังขึ้น มู่เฉินหย่วนลุกไปเปิดประตู

“คุณมู่ ผมไม้ที่คุณต้องการล้วนแต่เพิ่งเด็ดมาจากสวน ครับ”

หลังจากขอบคุณพนักงานส่งก็กอดกล่องรักษาอุณหภูมิ อันใหญ่นั่นเข้ามาแล้วเปิดออกมาได้กลิ่นผลไม้สด

หล่อนแปลกใจ“แบบนี้ก็ได้เหรอ ? ”

“แน่นอนสิ นี่ล้วนเด็ดมาจากในสวนที่บริษัทมู่ซื่อรับซื้อ มา”มู่เฉินหย่วนหยิบส้มออกมาปลอกเหมือนกำลังพูดเรื่อง ที่เป็นปกติว่า”ทุกเช้าพวกเขาจะมาที่บ้านผมแล้วเอาผลไม้ที่ เพิ่งเด็ดมาให้”

หลังจากเอาเปลือกออกหมด เขาก็เอากากสีขาวๆนั่น ออกจนสะอาดแล้วเอาออกเป็นชิ้นๆให้ ถังซินกินไปชิ้นนึงก็ แสดงออกมาว่า

“โคตรอร่อยเลย !

มู่เฉินหย่วนหัวเราะเสียงต่ำ “ชาวสวนพวกนั้นคือ สถาบันวิจัยที่นึงที่ศึกษาโดยเฉพาะ ผลไม้ที่ปลูกเป็นเกรดดี ผลไม้พวกนี้เอามาให้แค่ที่บ้านผมและก็พวกบริษัทที่ร่วมมือ กับบริษัทมู่ซื่อพวกนั้น

“……”ถังซินเอาส้มกลืนเข้าไปกินเข้าไปแปปนึงจึงคาย ออกมาไม่กี่อัน“ชีวิตของคนรวยนี่ดีจริงๆ ! ”
เฉินหยวนพูด : “ผมสามารถให้คนส่วนมาส่งผลไม้ให้ คุณทุกวันได้

“จริงไหม ? ”

“งั้นคุณถึงจะตอบแทนผมยังไง หม? ”

ถังซินตอบอย่างโกรธๆ : “ฉันอุทิศตัวเองให้บริษัท ซื้อยัง ไม่พอเหรอ ! ”

“นั่นเป็นเรื่องของบริษัทมู่ชื่อ บริษัทจะให้โบนัสคุณถึงล้าน นึง”มู่เฉินหย่วนพูดต่อ ผมซื้อผลไม้ด้วยตัวเอง คุณถังต้อง ตอบแทนผมเหมือนกัน”

“คุณ——”ถังซินพูดพลางจ้องเขาว่า “หัวพ่อค้าจริงๆ

เลย ! ”

มู่เฉินหย่วนลูบคางพร้อมสังเกตหล่อน”งั้นแบบนี้นะคุณถัง ทุกวันต้องส่งให้ผมว่า : คุณมู่หล่อที่สุด ฉันชอบคุณมาก ก็ จะซื้อผลไม้ให้คุณ”

ถังซินมองเสี่ยวปู้โอ่วด้านหลังขาเขา แปปนึงก็ยิ้มออกมา แล้วมองไปที่เขา“โอเค คุณมู่มานี่ฉันมีอะไรจะกระซิบบอก คุณ”

“ห้องรับแขกนี้มีเครื่องดักฟังเหรอ ? *
“มานี่สิ ! “ถังซินแกล้งทำเป็นอายๆพูดว่า : “คำพูดพวก นั้นฉันอายที่จะพูด

มู่เฉินหย่วนรู้สึกมีอะไรแปลกๆแล้วเห็นหล่อนกัดปากตัว เองอีกรอบอย่างมีอารมณ์ หรือว่าช่างมัน เสี่ยวป้โอ่วยืนขึ้น ก็ตามไป

พอเขาไม่ลุกมาหา ถังซินจึงเรียกเสี่ยวปู้โอ่วให้เข้ามาใน อ้อมกอด

แปปนึงทั้งตัวเขาก็แข็งขึ้นมา

“คุณมู่ดูสิ จาวฉัยชอบคุณมาก”ถังซินไม่ได้มองสีหน้าเขา หัวเราะอย่างมีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น”คุณมู่ก็ชอบ จาวฉัย ใช่ป่ะ ?”

“คุณถัง สนุกเหรอ ? “มู่เฉินหย่วนจ้องหล่อนด้วยสายตา ขรึม

ถังซินรู้สึกวาบๆก็ยิ้มออกมา พอเอาเสี่ยวปู้โอ้ววางลง เขา ก็เข้ามากอด ถ้าแช่ขาเสร็จ ผมจะอุ้มคุณ”

ถังซินพูดอย่างดิ้นรน”ยังแช่ไม่เสร็จ ! ”

“สิบนาทีก็พอแล้ว”

หลังจากเข้าห้องมา มู่เฉินหย่วนโยนหล่อนลงบนเตียง แล้วกดทับไว้พร้อมพูดในลำคอด้วยเสียงต่ำๆ “คุณถังอยากเล่นอะไรก็ได้ผมมีเวลาเยอะ”

“ฉันไม่ชอบเล่น……ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้านี้ ถังซินเริ่มทนไม่ ได้ คุณมู่คุณหลับก่อนเถอะ ฉันมีงานต้องจัดการ”

“ผมไม่น่าสนใจเท่างานเหรอ ? ”

เขายิ้มเสียงต่ำแล้วดึงมือของหล่อนมาลูบช่วงลูก กระเดือกนั่นอย่างอ้อยๆ ถังซินถูกลมหายใจหอมๆบนตัวเขา ทําให้มีนหัวจนอยากยอมแพ้

ในเวลานี้ก็มีเสียงจากห้องรับแขกเข้ามาดึงความคิดของ ถังชินกลับมา

“ฉันไปรับโทรศัพท์ ! “ถังซินออกแรงผลักเขาออก พลิก ตัวลุกจากเตียงแล้วออกจากห้องไป ท่าทางเร่งรีบนั้น ห้า นาทีต่อมาก็ยึดครองโต๊ะกาแฟตรงห้องรับแขก

“หะ ? ”

“ฮือฮือ ผู้จัดการ ! “ได้ยินเสียงของถังซิน ปลายสาย ร้องไห้”คุณรับสายแล้ว”

ถังซินปลอบหล่อน“อย่าร้องไห้ เป็นอะไร ? ”

“รถ รถของคุณระเบิดแล้ว..
“ระเบิด ? “ถังซินร้องอย่างตกใจแล้วรีบถามว่า : “งั้นตอน นี้คุณเป็นไง ? ตอนนี้คุณอยู่ไหน ? ”

หล่อนถามแต่ไม่ได้คำตอบของเสี่ยวหนาน จึงหยิบ

โทรศัพท์มาดู

สายถูกตัดไป

สถานการณ์ตอนนี้ของเสี่ยวหนานไม่ค่อยดี ถังซินกังว ลมาก โทรหาลู่เหวินซูไปก็เข้าห้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้าไป

มู่เฉินหย่วนที่เห็นหล่อนดูตื่นๆจึงถามว่า : “เป็นอะไร ? ” “รถที่เสี่ยวหนานยืมไประเบิดอ่ะในช่วงที่รอลู่เหวินซูรับ

หล่อนก็มีเวลาพอจะตอบมู่เฉินหย่วน หล่อนเพิ่งจะโทรมาบ อกได้สองประโยคสายก็ถูกตัดไปเหมือนเกิดเรื่อง”

“คุณโทรหาเหวินซู ? ”

“ใช่ ฉันให้เขาหาตำแหน่งของเสี่ยวหนาน”

“เขาช้า เดี๋ยวผมหาคนอื่นให้”มู่เฉินหย่วนหาโทรศัพท์ตัว เองรีบโทรไป เขาใช้เวลาอย่างคุ้มค่าโดยการออกไปพร้อม ถังซินอย่างรีบๆพร้อมกับแจ้งปลายสายให้หาตำแหน่ง

สองชั่วโมงต่อมา ถังซินกับมู่เฉินหย่วนก็ถึงโรงพยาบาลที่ เสี่ยวหนานอยู่
“ผู้จัดการ ประธานมู่ ? พวกคุณมาได้ยังไง ? “เสี่ยวหนาน ที่พิงบนเตียงบนศีรษะมีผ้าพันพอเห็นถังซินกับมู่เฉินหยวน มาก็พยายามลุกขึ้น

ถังซินรีบเข้าไปประคองหล่อน”โอเคอยู่ใช่ไหม ? ”

เสี่ยวหนานพยักหน้า”ขอโทษนะผู้จัดการ โทรศัพท์ฉัน แบตหมดพอดีหาที่ชาร์ตไม่ได้”

“แฟนเธอล่ะ ไม่เป็นไรใช่ไหม ? ”

“ไม่เป็นไรค่ะ หลังเขาโดนของทับใส่กระดูกหัก เขาพักอีก ห้องนึง”เสี่ยวหนานพูดด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหวาด กลัว“ยังดีที่ตอนนั้นพวกเราไม่ได้อยู่ในรถ

เสี่ยวหนานพูดว่าเมื่อตอนบ่ายอาจจะกินของมันไปหน่อย ท้องเลยไม่ค่อยสบาย ขับรถไปได้ครึ่งทาง ก็อยากอ้วกเลย ให้แฟนจอดรถหาที่ให้อ้วก แฟนเลยหยิบขวดน้ำตามออกมา

พวกเขาลงจากรถไม่ถึงยี่สิบนาทีก็ได้ยินเสียงบึ้ม”รถก็ ระเบิดออกมาแฟนก็รับให้เสียวนานหมอบลง แล้วก็มีของ หล่นมาทับหลังเขา

“น่ากลัวจริงๆ”เสี่ยวหนานพูดอย่างกระวนกระวายใจ ถ้า ตอนนั้นฉันไม่ลงไปอ้วก ขับรถไปอย่างนั้นดูเหมือนว่ารถจะ ระเบิดจนไม่เห็นซากศพแน่ๆ”

“เสี่ยวหนาน ขอโทษนะ”ตัวของถังซินก็เย็นวาบพูดด้วยเสียงสั่น“ฉันไม่ได้ตรวจสอบดีๆเองก็เอารถให้ยืม ขอโทษ จริงๆ”

เสี่ยวหนานโบกมือ ผู้จัดการอย่าพูดงี้สิ ฉันกับแฟนไม่ เป็นไรก็โอเคแล้วใช่ไหม ? ถ้าไม่ได้คุณให้ยืมรถ พวกเราก็ คงกลับบ้านอย่างลำบาก ! ”