บทที่ 195 เพราะฉันก็อยากให้เธอตายเหมือนกัน

ถังซินเคาะแหวนบนมืออย่างเร็ว เธอพูดด้วยท่าทีเดิม “เธอไม่มีวิดีโอนั้นแต่แรก แค่อยากนัดฉันออกมา แค่เริ่มทํา เท่านั้น”

“ใช่แล้ว” เฉียวมั่นหลัวยอมรับ ยิ้มเยาะความโง่ของเธอ “คนนั้นก็เก่งดีนะ แค่หาผู้ชายหุ่นคล้ายกับมู่เฉินหย่วนอัด วิดีโอไว้เท่านั้น ไม่คิดว่าเธอจะโง่”

“เขาให้อะไรเธอ ฉันก็ให้เธอได้เหมือนกัน” ถังซินยืดเวลา “ครั้งนี้ฉันจะทําเป็นไม่เคยเจอเธอ

เฉียวมั่นหลัวส่ายศีรษะ จากนั้นก็พูดอย่างบ้าคลั่ง “เธอให้ ไม่ได้หรอก เพราะฉันก็อยากให้เธอตายเหมือนกัน!

ตอนนี้ ถังซินก็ได้กลิ่นแสบจมูก

เธอกลั้นหายใจไม่ทัน ตรงหน้าพร่ามัว เห็นเฉียวมั่นหลัว ใช้ผ้าปิดจมูก หัวเราะอย่างเย็นชาบ้าคลั่ง

หลายวินาทีต่อมา เธอก็สลบไปอย่างสมบูรณ์

เฉียวมั่นหลัวเปิดหน้าต่างรถไล่กลิ่นออกนานสักพักถึง เอาผ้าปิดปากออก จากนั้นจ้องไปที่ถังซินแล้วพูดอย่างโหด เหี้ยม “เขาบอกว่าต้องการเห็นศพของถังซิน งั้นฉันตัดแขน ตัดขาเธอก็ไม่มีปัญหาล่ะมั้ง!”
“ตามใจเธอ” คนขับรถพูด แต่วิธีการของเธอมันโหดร้าย มาก”

“เธอทําร้ายฉันเจ็บปวดขนาดนี้ ไม่มีผู้ชาย แล้วก็ไม่มีงาน เฉียวมั่นหลัวดึงมีดออกมาจากที่นั่ง ใบหน้ามีความพอใจ หลังแก้แค้น “ฉันจะเอารูปของเธอส่งเมลให้มู่หยางซิว!”

เธออยากให้ หยางซิวดูผู้หญิงที่เขาชอบตายในมือของ

เธอ

ฮ่าๆ คิดแล้วมีความสุข!

มีดในมอเฉียว นหลัวกำลังกรีดลงไปบนคอถังซิน

ตอนนี้ ท้ายรถถูกชนอย่างแรงหนึ่งที่มีดในมือเฉียวมั่น หลัวกรีดลงไปที่เบาะนั่ง ดึงออกไม่ได้อยู่นาน เธอมองไปที่ นอกหน้าต่างอย่างโหดเหี้ยม

ตาบอดหรือไง รถก็ขับไม่เป็น

เฉียวมั่นหลัวดึงมีดออก กำลังจะลงมืออีกครั้ง มีเสียงคน กรีดร้องดังมาจากคนขับรถด้านหน้า เธอมองไป รถสีขาวคน หนึ่งพุ่งชนมาที่พวกเขา

“อ๊าก!!”
ถังซินถูกคนดึงอย่างแรงจนตื่น

เธอลืมตามองรอบๆ เหมือนเป็นห้องพิพากษา ตรงหน้าตัว เองมีตำรวจคนหนึ่งนั่งอยู่ ข้างมือมีปากกากระดาษวางอยู่ ใบหน้าเต็มไปด้วยความอดทน

นํารวจถาม “อาวุธที่กระทำผิดล่ะ?”

“อ-อาวุธที่กระทำผิดอะไรคะ?” ถังซินยังคงงงนิดหน่อย เธอไม่เข้าใจว่าทำไมถึงมาอยู่ที่สถานีตำรวจ

“เธอฆ่าคนยังแกล้งทำเป็นไม่รู้อีก!” ตำรวจโยนภาพกอง หนึ่งมาตรงหน้าเธอ ในภาพคือเฉียวมั่นหลัว ภาพบนสุด ใบหน้าคว่ำพื้น มีเลือดเต็มร่างกาย ตายอย่างสยดสยอง

ถังซินตกใจสะดุ้ง ร่างกายเอนกลับไปที่โต๊ะ “เธอตายได้ ยังไง?”

“ถูกเธอฆ่าไง!” ตำรวจตบโต๊ะอย่างแรง ไม่พอใจกับถังซิน “เธอเกลียดที่เธอแย่งสามีเธอไป เลยฆ่าเธอ! อาวุธที่กระทำ ความผิดอยู่ที่ไหน?”

“ฉันไม่มี” ถังซินอธิบาย “เธอหลอกฉันให้ขึ้นรถ อยากฆ่า ฉัน ฉันโดนเธอวางยาสลบ ตื่นมาก็มาอยู่ที่นี่”

“เธอกำลังแสดงละครอยู่ใช่ไหม!” ตำรวจพูดอย่างเย็นชา “เราเอาเลือดเธอไปตรวจแล้ว ไม่มีปฏิกิริยาของยา และตอน ที่เรามาที่เกิดเหตุ…….
เขายื่นรายงานการตรวจเลือดให้ถังซินดู แล้วหยิบภาพใบ สุดท้ายออกมา

“เธอมีเลือดเต็มมือ แต่หาอาวุธที่กระทำผิดไม่เจอ”

ถังซินเห็นตัวเองที่เป็นลมอยู่ในรูป แต่ในมือเต็มไปด้วย เลือด ยกมือขึ้นมาดู ที่หลังมือดูเหมือนยังมีเลือดอยู่ ไม่ อยากจะเชื่อสายตา “นี่มันเกิดอะไรขึ้น?!

ทั้งๆ ที่เธอถูกวางยาสลบ ทำไมตรวจไม่เจอปฏิกิริยาของ ยาเลย?

และด้านนอก ก็ไม่เงียบสงบด้วย

ตอนที่รอกวนชิงเฟิงตามรอยมา เห็นบนถนนเละ รถสอง สามคันชนกันไม่เหลือเค้าเดิม เต็มไปด้วยสื่อและตำรวจ ที่มาเคลียร์สถานที่ล้อมรอบ

เขาส่งแหวนพิเศษซึ่งนอนอยู่ท่ามกลางเลือดที่แห้งกรัง ให้กับถังซิน

กวนชิงเฟิงรู้สึกกระสับกระส่ายในใจ ถามตำรวจที่อยู่ใกล้ ตัวเองมากที่สุด “นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

“ประธานบริษัท ชื่อฆ่าคนแล้ว” ตำรวจคาดว่าสื่อโพสต์ ข่าวออนไลน์แล้ว และไม่ได้ปิดบังเขา “ได้ข่าวว่าถูกแย่ง สามี เต็มไปด้วยความเกลียดชัง”
“ชื่อถังซินใช่ไหมนะ?”

“อ่าใช่” ตารวจถอนหายใจ “ฆ่าคนก็คือฆ่าคน แถมยังชน รถคนอื่นอย่างบ้าคลั่ง เธอว่าเป็นโรคอะไรล่ะ?”

กวนชิงเฟิงเลี้ยวไปสถานีตำรวจ ก็เจอเฉินหย่วนที่กำลัง ไปพอดี

“มีคนจัดแก อยากฆ่าพี่สาวผม กวนชิงเฟิงเห็นสายตาที่ ขุ่นมัวเย็นชาของเขา “เธอเป็นประธานบริษัทมู่ชื่อ ถ้าแบก ข้อหานี้ไว้จริงๆ จะสร้างความเสียหายให้กับบริษัทมู่ซื่อ อย่างใหญ่หลวง นายบอกฉันทีสิว่าใครเป็นคนลงมือ?”

มู่เฉินหย่วนเดาได้ว่าใครเป็นคนลงมือ เขาพูด “ไม่มีใคร กล้าทำอะไรพี่สาวผม เรื่องนี้ผมแก้ปัญหาได้

กวนชิงเฟิงขยับมือ สุดท้ายก็อดทนไว้ “ตอนแรกผมก็ สงสัยนิดหน่อย ตอนนี้ยืนยันได้แล้ว คุณลากพี่ผมเข้าไปอยู่ ในความขัดแย้งของตระกูลมู่

“ฉันมีการเตรียมการของฉัน”

“คุณหลอกใช้พี่ผม!” กวนชิงเฟิงดึงคอเสื้อเขาทันที พูด ลอดไรฟันออกมา “พี่ผมพยายามทุกอย่างเพื่อบริษัทมู่ซื่อ คุณกลับเห็นเธอเป็นแค่หมากตัวหนึ่ง!

มู่เฉินหย่วนขมวดคิ้ว เขาไม่ชอบอย่างมากที่ถูกคนดึงแบบ นี้ จากนั้นก็สะบัดมือกวนชิงเฟิงออก
“เธอเป็นคนของบริษัท ชื่อ ควรช่วยงานฉัน ฉันไม่เคย เห็นเธอเป็นหมาก

“ประธานมู่ คุณกำลังพูดคลุมเครือกับผมเหรอ?” กวนชิง เฟิงแสยะยิ้ม “ทางที่ดีคุณพาตัวพี่สาวผมออกมาจากที่นั่น อย่างปลอดภัย ถ้าเธอได้รับบาดเจ็บแม้แต่นิดเดียว ผมไม่ ปล่อยตระกูลมู่ไปแน่ รวมถึงคุณด้วย!”

“พี่เฉิน พวกคุณเกิดอะไรขึ้น?”

พอจซือซือมาถึงก็เห็นบรรยากาศแห่งความบาดหมาง กวนชิงเฟิงส่งแรงอาฆาตออกมา

“เกิดอะไรขึ้นน่ะ?” จ่ซือซือไปดึงมือกวนชิงเฟิง “พี่สาวไป ไหนแล้ว?”

“ถามพี่สองคุณสิ!” กวนชิงเฟิงสะบัดมือเธอออกอย่าง หยาบคาย ดึงเชือกข้อมือที่เธอให้เพื่อความปลอดภัยออก อย่างแรง ขว้างลงพื้น หันร่างก้าวเท้ายาวเดินออกไป

“ชิงเฟิง! กวนชิงเฟิง!” จ่ซือซือโกรธจนกระทืบเท้า ตอนที่ ตามไป กวนชิงเฟิงก็เข้าไปในรถแล้ว

เห็นเขาเย็นชาแบบนี้ เธอก็น้อยใจจนจะร้องไห้

จ่ซือซือกลับไปเก็บเชือกข้อมือ สะอึกสะอื้นถามมู่เฉิน หย่วน “เกิดอะไรขึ้นกันแน่พี่เฉิน ทำไมชิงเฟิงถึงโกรธขนาด นั้น แถมยังทํากับฉันแบบนี้?”
มู่เฉินหย่วนเอ่ยเสียงทุ้ม “เธอกลับไปก่อน

“เกิดอะไรขึ้นน่ะ…….” จ่ซือซืออยากถามให้แน่ใจ

“จางเฉิง”

พอมู่เฉินหย่วนเปล่งเสียงออกมา ผู้ช่วยจางที่หายไป หลายเดือนก็ปรากฏตัวขึ้น

จางเฉิงบังคับให้จู่ซือซือขึ้นรถ “คุณหญิงจู่ผมจะพาคุณไป ส่งก่อน ประธานมู่จะจัดการทั้งหมดเอง”

ไม่นาน รถก็ออกไป

มู่เฉินหย่วนมองดูสภาพรถชนเต็มไปด้วยเลือด นิ้วถูบนรถ เข็น นัยน์ตาขุ่นมัว

ละครไคลแมกซ์ในที่สุดก็ถึงแล้วเหรอ?

เรื่องที่ตัวแทนประธานบริษัทมู่ซื่อฆ่าคน เกิดความปั่นป่วน ไปทั่วอินเทอร์เน็ต ตอนแรกเพื่อสั่นคลอนบริษัทมู่ชื่อ เพราะ ข่าวนี้ยิ่งร้ายแรงขึ้น จะถูกธนาคารจีนจับตามอง

บริษัทมู่ซื่อเป็นแบบนี้ จะถูกประกาศล้มละลายได้ทุกเมื่อ

มู่เฉินหย่วนกลับไปที่บ้านตระกูลมู่ โทรศัพท์ไปหามู่เจิ้งย่า เรียกเธอกลับมา
สองชั่วโมงผ่านไป มู่เจิ้งย่าก็มาถึงแล้ว สวมชุดกี่เพ้า สีน้ำเงิน ดูแล้วสง่างามมาก

มู่เจิ้งย่าและมู่เฉินหย่วนเจอกันที่สวนดอกไม้ เธอยิ้มพูด อย่างเป็นมิตร “เฉินหย่วน ตอนนี้นายควรจะเป็นห่วงบริษัทมู่ ชื่อนะ ทำไมยังมีเวลามาชวนน้าดื่มชาล่ะ?”

“ผมเป็นคนพิการคนหนึ่ง ช่วยอะไรไม่ได้หรอก” มู่เฉิน หย่วนพูด รินชาให้กับมู่เจิ้งย่า “ผมมันใช้ไม่ได้ ทำให้บริษัท มู่ชื่อเป็นแบบนี้ ขอโทษตระกูลมู่ด้วย”

มู่เจิ้งย่าจิบชาหนึ่งอึก ตอบอย่างอ่อนโยน “จะเป็นอย่างนั้น ได้ยังไง ความสามารถของนายช่วงที่ผ่านมาพวกเราก็เห็น อยู่ น้าเชื่อว่าครั้งนี้นายจะต้องช่วยให้บริษัทมู่ซื่อผ่านความ ยากลำบากไปได้

“น้าไม่เป็นห่วงบริษัทมู่ซื่อเหรอ?”

“เป็นห่วงสิ แต่ช่วยอะไรไม่ได้” มู่เจิ้งย่าพูด “บริษัทมู่ชื่อ มีกฎ ไม่ให้คนในตระกูลมู่เกินสองคนมาช่วยทำงานได้ น้า เห็นใจแต่ไม่มีอำนาจน่ะ”