บทที่ 464 เธอกลัวว่ามู่เฉินหย่วนจะมาหาตัวเอง

เขารู้ว่าถังซินกลับมาโฮมสเตย์นานแล้ว เพียงแค่ สถานการณ์ยังไม่ค่อยดี อยากขึ้นไปดูแต่ก็ไม่รู้ว่าจะ อธิบายกับเธอยังไง จึงไปโรงพยาบาลเพื่อเยี่ยมเวยเว่ย

มู่เฉินหย่วนถามทางพยาบาลถึงห้องผู้ป่วยเว่ยเว่ย ถือ กระเช้าไปเยี่ยม

จากไกลๆก็ได้ยินเสียงร้องไห้อย่างเจ็บปวดดังออกมา จากห้องผู้ป่วย นั่นทำให้เขารู้สึกผิดมาก

หลังจากถึงหน้าประตูห้องผู้ป่วย เขาเห็นเว่ยเว่ย ร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดของสามีเธอ “นี่ไม่จริงใช่ไหม ไม่….พวกเขาอยู่ในท้องฉันมานานขนาดนั้น แล้วเขาจะ ไม่อยู่แล้วได้ยังไง”

สามียิ่งปลอบ เว่ยเว่ยก็ยิ่งร้องไห้ออกมาด้วยความ เจ็บปวด “สามี ลูกของพวกเราไม่อยู่แล้ว..……

เธอรับเรื่องนี้ไม่ไหวจนเกือบจะใจสลาย

มู่เฉินหย่วนยืนอยู่ด้านนอกประตูอยู่สิบนาที จากนั้น ยื่นมือไปเคาะประตู เดินเข้าไป

เว่ยเว่ยยังร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดของสามี เหมือนกับ ว่าไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย สามีก็กอดปลอบเธอตลอด ก็ ไม่ได้สนใจมู่เฉินหย่วนที่เดินเข้ามา
มู่เฉินหย่วนนำของเยี่ยมไปวางไว้บนโต๊ะหัวเตียง ยืน มองพวกเขาอยู่ตรงนั้น

ถ้าไม่เกิดเรื่องนี้ขึ้น อีกไม่กี่เดือนเว่ยเว่ยก็คงจะคลอด ลูกแฝดออกมา ครอบครัวเล็กๆของพวกเขาก็คงจะมี ความสุขมากกว่านี้

นึกถึงแล้วมู่เฉินหย่วนก็ลดท่าทางลงไม่รู้ตัว แล้ว ขอโทษพวกเขาด้วยความจริงใจ “ซุปเป็ดนั่นเป็นผมที่ จะให้ถังซินกินเอง ผมไม่คิดว่าเธอจะเอามาให้คุณกิน และมากไปกว่านั้นข้างในก็ใส่ยาสมุนไพรขับเลือดลงไป ด้วย ซึ่งคนท้องไม่สามารถกินได้..….….…….

ผู้ชายพูดเสียงทุ้มต่ำว่า “เรื่องลูก ผมขอโทษจริงๆ ครับ”

เว่ยเว่ยเงยหน้าขึ้นมาจากอ้อมกอดของสามีด้วยความ มึนงง เบิกตากว้างมองไปทางมู่เฉินหย่วน “ซุปเป็ดคือ ของที่คุณจะให้คุณถังกินงั้นเหรอคะ”

“ครับ” มู่เฉินหย่วนลดตาลงเล็กน้อย “ผมกลัวว่าเธอ ยังไม่ได้กินข้าว จึงให้คนที่ครัวทำให้”

“คุณคืนลูกฉันมา คืนลูกของฉันมานะ” เว่ยเว่ยตวาด ใช้แรงผลักสามี ปืนลงจากเตียง ไปทุบตีมู่เฉินหย่วน อย่างบ้าคลั่ง “พวกคุณทำร้ายลูกของฉันสองคนจนแท้ง ลูกไปแล้ว”

มู่เฉินหย่วนรู้สึกละอายใจ ไม่ได้ดึงเว่ยเว่ยออกเหมือนกับตอนเช้า ปล่อยให้เธอทุบตีตัวเองไป

เวยเว่ยทั้งร้องทั้งทุบตีไปด้วย เกลียดจนอยากจะฆ่า เขา “ลูกของฉันยังไม่ทันเรียกฉันว่าแม่ก็จากฉันไปแล้ว ในใจฉันรู้สึกเจ็บปวดเหลือเกิน……

“ทำไมเธอต้องเอาซุปเปิดมาให้ฉันกิน แล้วทำร้ายลูก ของฉัน ตัวเธอเองก็ไม่เป็นอะไรเลยอย่างนั้นเหรอ

“พวกคุณคืนลูกฉันมา คืนฉันมา..……….….

เว่ยเว่ยร้องไห้เพราะใช้แรงเยอะ เริ่มหายใจติดขัด หน้าเริ่มด

สามีเวยเว่ยรีบมาปลอบเธอทันที

มู่เฉินหย่วนยืนอยู่ตรงนั้นตลอด หลังจากสีหน้า เว่ยเว่ยดีขึ้น เขาถึงเริ่มพูดเสียงเข้มว่า “เรื่องลูกผมคง ชดใช้ให้คุณไม่ได้ ผมจะหาอย่างอื่นมาชดใช้ให้พวก คุณ ผมได้คุยกับแม่สามีของคุณเรียบร้อยแล้ว

เว่ยเว่ยยิ้ม มองเขาอย่างเหยียดหยาม “คุณคิดว่าลูก คืออะไร สามารถใช้เงินมาชดใช้แทนกันได้งั้นสิ

มู่เฉินหย่วนไม่ตลกเลยสักนิด

เขารู้ว่าเด็กยังไงก็ไม่มีทางซื้อได้ด้วยเงิน แต่สิ่งที่เขา สามารถชดใช้ให้พวกเขาได้ก็มีแค่เงินเท่านั้น
เห็นเฉินคางโทรมา มู่เฉินหย่วนคิดว่ามีธุระสำคัญ อะไร จึงเอ่ยขอโทษกับเว่ยเว่ยและสามีเธอ

เขาหันหลังเดินออกไป และรับโทรศัพท์ “มีธุระอะไร”

“ประธานมู่ครับ คุณวี่เกิดเรื่องแล้วครับ” น้ำเสียงเฉิน คางจริงจัง

มู่เฉินหย่วนขมวดคิ้วขึ้น อยากจะให้เขาพูดชัดเจนกว่า

นี้

เสียงของเว่ยเว่ยที่ดังตามหลังออกมา “คุณมู่ คุณไม่รู้ ใช่ไหมว่าถังซินกำลังท้องอยู่”

ผู้ชายหันกลับมามองเว่ยเว่ยอย่างมึนงง มองด้วย สายตาไม่เชื่อ คิดว่าตัวเองฟังผิดไป

“ฉันเห็นคุณทำดีกับคุณถังขนาดนี้ เพราะอยากกลับ มาคบกับเธอใช่ไหมคะ” เว่ยเว่ยพูด น้ำเสียงเต็มไปด้วย ความเกลียดชัง

ลูกของเธอไม่อยู่แล้ว เธอทั้งเศร้าทั้งเจ็บปวด

เรื่องที่ถังซินทำร้ายจนลูกของเธอไม่อยู่แล้ว เธอจะไม่ ให้ถังซินได้มีความสุขหรอก

เว่ยเว่ยยิ้มอย่างเลือดเย็น “เธอท้องได้สี่เดือนแล้ว เด็กเป็นลูกของแฟนเก่าที่มีนามสกุลหลิน เรื่องนี้เธอ ปิดบังคุณมาตลอดใช่ไหม เธออยากกลับไปคบกับคุณเพื่อหาพ่อให้เด็กมัน”

มู่เฉินหย่วนยืนตะลึงงันอยู่ที่เดิม

ในสายเฉินคางก็ยังพูดอยู่ว่า “ประธานมู่ สถานการณ์ ร้ายแรงมากเลยครับ ต้องการให้คุณมาที่ซีเรีย…..

เขากลับไม่ได้ยินอะไรเลย ในสมองเต็มไปด้วยเรื่องที่ เว่ยเว่ยเรียกเขาไว้ก่อนหน้านี้ พูดเรื่องนั้นออกมา

ถังซินท้องอยู่งั้นเหรอ

หลังจากถังซินซื้อตั๋วเครื่องบิน โดยไม่บอกผู้กำกับเห วินให้รับรู้ นั่งรถไปสนามบิน

เรื่องที่เกิดขึ้นตอนเช้าทำให้เธอยังคงมึนงงอยู่

เพียงแค่คิดว่ามู่เฉินหย่วนไม่ต้องการเด็ก ต้องการให้ เธอแอบเอาเด็กออก เธอก็รู้สึกเจ็บปวด หลังจากไปถึง สนามบินยังแอบมาร้องไห้ในห้องน้ำอยู่นาน

เธอไม่รู้ว่าจะกลับไปเมืองหนานเฉิงยังไง ไปคอนโด ยังไง ในหัวคิดเยอะไปหมด

ฝันเห็นเว่ยเว่ยที่ไม่รู้ว่ามาจากไหนวิ่งออกมาสู้กับตัว เอง ให้ตัวเองคืนลูกให้เธอ สักพักมู่เฉินหย่วนก็ไปเยี่ยม เธอที่โรงพยาบาล โดยที่เธอถูกหมอมัดไว้บนเตียงผ่าตัด ถูกบังคับให้ผ่าตัด

หลังจากตื่นขึ้นมา ร่างกายของถังซินก็ชุ่มไปด้วย เหงื่อ หน้าอกก็ยังรู้สึกเจ็บปวดอยู่

ตอนเที่ยงของวันที่สองแล้ว

เธอไปห้องครัวปรุงก๋วยเตี๋ยวชามหนึ่ง หลังจากกิน หมดเกลี้ยง ท้องอิ่มแล้ว ในใจก็รู้สึกไม่เสียใจขนาดนั้น แล้ว

มันถึงได้เงียบสงบลงช้าๆ และเริ่มจัดการเรื่องอื่น

ถังซินโทรหาผู้กำกับเหวินเป็นอันดับแรก

เธอไม่อยากเจอมู่เฉินหย่วนอีก ฉากที่เหลือไม่มีทางที่ เธอจะไปถ่ายกับเขาแน่นอน เพียงแค่ต้องหานักแสดง นำใหม่

หลังจากโทรไป ถังซินบอกว่าบริษัทมีเรื่องด่วนที่ต้อง จัดการ คงไปถ่ายทำต่อไม่ได้แล้ว

“ฉันจะให้ผู้ช่วยรีบหานักแสดงนำผู้หญิงคนใหม่ที่ หน้าคล้ายกับฉัน อาจจะช้าหลายวัน ฉันจะชดเชยเงิน ค่าเสียเวลาให้ค่ะ

“ประธานถังไม่ต้องเป็นห่วง เรื่องนี้ประธานมู่จัดการ ให้เรียบร้อยแล้วครับ”
หมายความว่าอะไร

ผู้กำกับเหวินพูดกับเธอว่า “เมื่อวานประธานมู่มาหา ผม บอกว่าเขาต้องไปจัดการธุระด่วนที่ต่างประเทศ ให้ เบอร์โทรศัพท์ของคนที่รับผิดชอบของบริษัทพิงโอ ให้ ผมเลือกนักแสดงจากบริษัทพิงโอไปแสดงฉากที่เหลือ ได้เลย”

“ประธานถังคุณวางใจเถอะ นักแสดงหลักชายหญิง ผมจะเลือกอย่างดี ดูสถานการณ์แล้วต้องให้นักเขียน บทแก้บทใหม่ จะไม่ให้คุณผิดหวังแน่นอน เรื่องเงินไม่ ต้องครับ จริงๆแล้วผมมีชื่อเสียงไม่ดัง ราคาที่ประธาน ถังให้ก็พอแล้วครับ”

จิตใต้สำนึกถังซินอยากปฏิเสธ เพราะไม่อยากได้รับรู้ ความหวังดีของมู่เฉินหย่วน

แต่เธอทำจิตใจให้เย็นลงแล้วคิดดูอีกที

นักแสดงที่ผู้ช่วยไปหาข้างนอกไม่จำเป็นต้องเป็นนัก แสดงมืออาชีพ เป็นเพราะเธอไปเกี่ยวข้องกับมู่เฉิน หย่วน จนทำให้โฆษณาของผลิตภัณฑ์ตัวใหม่ล้มเหลว แบบนี้

คิดอยู่นานเกือบห้านาที ถังซินก็ยอมรับความช่วย เหลือ “โอเคค่ะ งั้นฉันฝากพวกคุณด้วย”

“ประธานถัง คุณไม่ต้องเกรงใจ”
ถังซินมาถึงบริษัทตรงเวลาทุกวัน จัดการงานที่ทำ ใบหน้ายังคงยิ้มนิดๆ เหมือนไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น แต่ ในใจมีเรื่องกวนใจตลอดเวลา

เธอปรารถนาอยากจะให้ภาพยนตร์สั้นของ

ผลิตภัณฑ์ตัวใหม่ออกมาเร็วๆ หลังจากจัดการเรื่อง ทั้งหมดเสร็จเรียบร้อย เธอจะไปหาหลินเฉิงจื่ ถ้าขืนอยู่ในเมืองหนานเฉิง เธอกลัวว่ามู่เฉินหย่วนจะ

มาหาตัวเอง

กลัวว่าเขาจะมาฉีกตัวเองเป็นชิ้นๆ แสดงถึงการไม่ ต้องการลูก เหมือนแบบนั้นที่เธอเห็นในความฝัน พาเธอ ไปโรงพยาบาล

โชคดีที่อยู่ที่นี่ไม่มีอันตรายอะไรในสองอาทิตย์นี้ มู่ เฉินหย่วนไม่ตามหาเธอเลยสักนิด

ผู้กำกับเหวินส่งข้อความหาถังซิน บอกว่าฉากทั้งหมด ถ่ายทำเสร็จหมดแล้ว เขากลับมาถึงบริษัทแล้ว กำลัง ตัดต่อวีดีโออยู่

ถังซินอยากไปดู แต่นักสืบเอกชนกลับโทรมาเสียก่อน

นักสืบคนนี้เป็นคนที่ถังซินได้จ้างไว้ก่อนหน้านี้

เธอคิดว่าลู่เหวินซูก้าลังโกหก ต้องซ่อนหลี่ซูเจเอาไว้ แน่ๆถึงทำให้เธอหาไม่เจอ ดังนั้นจึงต้องมีคนจับตาดูลู่ เหวินซูไว้
ถังซินรับโทรศัพท์โดยไม่ลังเลสักนิด “ ได้ข่าวอะไร ไหม ”

‘คุณถังครับ เขามือสังหาริมทรัพย์อยู่คฤหาสน์ปี้สี่ ใช่ไหมครับ ” นักสืบเอกชนถาม

ผมตามเขามานาน พบว่าเดือนนี้เขาไปคฤหาสน์ สี่สามครั้ง แต่ชอบไปตอนกลางคืน เข้าไปในวิลล่าก็ไม่ ออกมาอีกเลย จนถึงเช้าของวันที่สองถึงออกมา “