บทที่78 คุณจําผิดแล้ว เมื่อวานคือวันพุธ

กวนซิงเฟิงก้มหน้าลงมามองเธอ “อ้อ คุณจู่ก็อยู่หรอ”

จู๋ ออกระทืบเท้าด้วยความโกรธ

“เดี๋ยวฉันถือของเข้าไปเอง” ผู้ช่วยจางนำเอาของที่ อยู่ในมือของกวนซิงเฟิงมา เขาคาดหวังเป็นอย่างมาก ที่จะให้กวนชิงเฟิงเอาตัวจู่ซือซือออกไป “นายไปส่งคุณ ไปพักผ่อนเถอะ”

เมื่อพูดจบก็เข้าประตูไป เมื่อปิดประตูไม่ถึงสิบวินาที

“ดูอะไรหน่ะ ผู้ช่วยจางเข้าไปแล้ว” จู่ซือซือเบะปาก และพูดขึ้นว่า “รีบอุ้มฉันกลับไป

กวนชิงเฟิงขมวดคิ้ว “เท้าคุณเสียหรอ?”

“เ อ คุกเข่านาน หัวเข่าเจ็บ” เมื่อจู่ซือซือพูดถึงเรื่อง นี้ก็โกรธขึ้นมาอีกครั้ง “ต้องโทษนังผู้หญิงแก่คนนั้น! เพราะอะไรแต่ละครั้งฉันถึงสู้เธอไม่ได้ แปลกจริง!”

“คุณจู่ คุณถึงอายุแก่กว่าคุณไปไม่มาก” กวนซิงเฟิง ได้ยินมาว่าสามคนที่อยู่เคียงข้างประธานมู่คน ม อายุ ยังไม่ถึงยี่สิบห้าเลย แต่กลับถูก ซือซือเรียกผู้หญิงแก่

จู๋ซือซือจ้องมองที่เขา “เธอแกล้งฉัน นายยังจะช่วย พูดแก้ต่างให้เธออีกหรอ นายเป็นสายลับที่เธอส่งมารี เปล่า”

มันคือการที่คุณ ไม่นับถือคนอื่น

ยังไงแค้นนี้ ฉันจะต้องชำระแน่นอน” จู่ซือซือกระทืบ ” เท้าด้วยความโกรธแล้วยื่นมือออกไป “รับอุ้มฉัน!”

“เดินไปเอง”

“ได้ นายอกตัญญฉันใช่มั้ย ฉันจะไปบอกพี่เฉิน” จู อซ๊อตะโกนเสียงดังเอะอะโวยวาย หันหน้าจะกลับ เข้าไปในห้อง

เมื่อกวนซิงเฟิงคิดได้ว่ายังไม่ได้รับเงินล้านจากเงิน เดือน จึงโค้งตัวลงไปอุ้มเธอขึ้นมา

แบบนี้ถูกต้องแล้ว จู่ซือชื่อเอ่ยขึ้น เธอเปลี่ยนบอดี้ การ์ดมาเป็นหลายสิบคนแล้ว ไม่ทำให้เธอประทับใจเลย ซักคน แต่เธอคิดว่าค่อนข้างถูกชะตากับกวนซิงเฟิน ถึง แม้ว่าจะชอบทําสีหน้า ใส่เธอก็ตาม จู่ซือซือแกว่งสองขาอยู่ในอ้อมอกของเขา ทำท่าทาง เย่อหยิ่งเป็นอย่างมาก กลับไปต้องช่วยฉันทายาที่มีอ เปลี่ยนตัวเครื่องบินเป็นไฟท์พรุ่งนี้เช้า วันนี้นายจะต้อง ทํากับข้าวให้ฉันกิน พรุ่งนี้ไปส่งฉันขึ้นเครื่องบิน

“คุณผู้หญิง ที่นี่ประเทศตุรกี ไม่ใช่ประเทศZ ผมจะทํา กับข้าวให้คุณกินได้ยังไง?”

ยังไงฉันก็ไม่สน” นายคิดหาวิธีเอาเอง ”

“เมื่อก่อนนายเคยคลุกคลีอยู่กับสังคมอิทธิพลมืด มี เพื่อนแนะนำมั้ย?” จู่ซือซือเอ่ยถามขึ้น “นายแนะนำให้ ฉันที ช่วยงานฉัน อยากได้เท่าไหร่ก็ว่ามา

กวนชิงเฟิงพูดออกมาอย่างใจร้อนว่า “คุณจู่ คุณคน นั้นเขามาช่วยงานประธานมู่ เธอไม่ได้คุกคามอะไรคุณ คุณอย่าคิดที่จะจัดการเธอเลย

“ใครบอกว่าไม่คุกคาม” จู่ซือ อพูดเสียงดังขึ้น “เธอ คือสุนัขจิ้งจอกที่น่ารังเกียจ เป็นคนที่มีหน้าชื่อแต่ในใจ นร้าย รู้จักยั่วยวนพี่เฉิน พูดได้หลายภาษาแล้วเจ๋งมาก หรอ?”

ขอขอพูดด้วยความโกรธ “นายคือคนของฉัน ถึง แม้ว่าฉันจะผิด นายก็ต้องปกป้องฉัน นายช่วยพูดแทน นังผู้หญิงแก่นั่นตลอด นายเป็นน้องชายของเธอหรอ?”

ฉันอยู่ร่วมโลกกับนังผู้หญิงนั่นไม่ได้หรอก! ถ้านาย เป็นน้องชายเธอจริงๆ ฉันจะเป็นคนแรกที่ฆ่านาย ทําให้ นังหญิงคนนั้นรู้ถึงความร้ายกาจของฉัน”

กวนซิงเฟิงมองบนและเลือกที่จะไม่เอ่ยปากพูดอะไร

อดทน รอให้ได้เงินล้านก่อน ไม่ต้องมาคอยปรนนิบัติ รับใช้ผู้หญิงคนนี้

เขาเคยชินกับหญิงสาวที่ถูกตามใจมาตั้งแต่เด็กคนนี้ แล้ว!

อุปกรณ์บดกาแฟด้วยมือของโรงแรมนั้นประณีต สวยงาม กล่าวกันว่าเป็นผลงานของศตวรรษที่สิบเก้า ถัง นลงมือบดกาแฟออกมาสองแก้ว จากนั้นก็ยกใหมู่ เฉินหยวน

“ลุง…ประธานมู่ ลองชิมดู” เธอรีบพูดจนเกือบจะกัดลิ้น ตัวเอง

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร อยากจะเรียกประธานมูแด ปลายลิ้นกลับเปลี่ยนไปพูด ลุง

เวลาไม่มีคนอื่น ไม่ต้องเรียกจริงจังมากก็ได้” มู่เฉิน ” หย่วนพูดขึ้น ผู้หญิงคนนี้ทําท่าทางกัดลิ้นตัวเอง เขา เห็นเป็นครั้งที่สามแล้ว ดูน่าตลกขบขัน

“ไม่เป็นไร ฉันสามารถเปลี่ยนคำพูดได้” สีหน้าของถัง ซินดูไม่เป็นธรรมชาตินัก “ประธานมู่คุณลองซิมกาแฟดู”

มู่เฉินหยวนจีบหนึ่งคำ

ถัง นรีบถามขึ้นทันทีทันใด “รสชาติใช้ได้มั้ย?”

“ก็พอได้” รสชาติแย่มาก คาดว่าน่าจะมผิดขั้นตอน แต่ เฉินหยวนไม่ได้พูดให้กระทบกระเทือนจิตใจเธอ ยังไงครั้งนี้ก็เป็นครั้งที่สองที่เธอบดกาแฟ มือใหม่ก็ ต้องมีขั้นตอนการพัฒนาไปข้างหน้า

เมื่อพูดจบ เขาพึ่งรู้ตัวว่าตนเองนั้นใจกว้างมากเกินใจ แล้ว

นอกจาก ซือซือ เขาเข้มงวดกับคนอื่นมาก รวมทั้งผู้ ช่วยจาง ถ้าหากเบามกาแฟไม่ดีก็จะหักเงินเดือน แต่ กับผู้หญิงคนนี้ในตอนนี้เขากลับลดความต้องการลง “จริงหรอคะ” เมื่อได้รับความถูกใจจาก เฉินหยวน เธอจึงยืดอกจนหลังตรง

เธอไม่เคยลืมว่าครั้งแรกที่ต้มกาแฟใหมู่เฉินหยวน เธอถูกเขารังเกียจและเมินเฉยอย่างไร

เธอยกกาแฟขึ้นดื่มหนึ่งค่า วินาทีต่อมาทั้งหน้าของ เธอนั้นก็บิดเบี้ยว

“อี ทั้งบนทั้งฝาด”

มู่เฉินหย่วนยิ้มออกมาและพูดขึ้นว่า “คุณจู่ไม่ชอบ กาแฟที่ดัม ดื่มไปแล้วต้องไม่ถูกใจแน่นอน

ถัง น…

เมื่อก่อนไปคุยธุรกิจในร้านอาหาร เธอเคยดื่มกาแฟที่ มมาแล้วมากมาย แต่ว่าไม่ได้รสชาติแย่ขนาดนี้ แถม ยังฝาดอีก แต่ เฉินหย่วนที่เป็นคนจี้จี้เรื่องมากขนาดนี้ คงเป็นไปไม่ได้ที่จะตั้งใจพูดว่าอร่อยหรอกมั้ง?

และถังซันก็ไม่ดื่มกาแฟ ต้มอีก เธอหยิบมือถือขึ้นมา “เอ๋ย วันนี้วันพฤหัสหรอ” เมื่อเห็นวันที่บนหน้าจอ โทรศัพท์ถังซีนก็ชะงัก ก่อนหน้านี้เธอเปิดดูแล้วหลาย รอบแต่ก็ไม่ได้สนใจ “เมื่อวานไม่ใช่วันอังคารหรือ?

มู่เฉินหยวนหรี่ตาและนั่งไข่วห้าง พูดเอ่ยด้วยเสียง เบาๆว่า “เธอจําผิดแล้ว เมื่อวานคือวันพุธ”

“ฉันจําได้ว่าเป็นวันอังคารนะ!”

ถังซินเกาหัว รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติไป

เธอจําได้ว่าเมื่อวานได้นอนที่ห้องของตนเอง แต่มา ตื่นอยู่ที่ห้องของลุง จําได้ว่าเป็นวันอังคาร แต่กระโดด ข้ามกลายเป็นวันพฤหัสอย่างแปลกประหลาด

ความทรงจําของเธอสับสนปนเปแล้วหรือ?

“เมื่อวานคือวันพุธ ตอนเย็นผมยังพาคุณไปทานข้าว ที่ร้านอาหาร ผมจําได้” มู่เฉินหย่วนเอ่ยขึ้น จากนั้นจึง พูดเปลี่ยนเรื่องอย่างไม่กระโตกกระดาก “มู่หยางซิว โทรศัพท์เข้ามา เขาได้พูดอะไรอีกมั้ย?”

ความคิดของถังซินถูกเปลี่ยนอย่างทันทีทันใด เธอ กําลังย้อนความทรงจํา และสายหัว “ไม่มี แต่ที่ฉัน ประหลาดใจคือ ทําไมเขาถึงค้นหาว่าฉันอยู่ไหน เขา กําลังทํางานแทนคุณหนู มู่หรอ?

“มีลูกบุญธรรมอย่างมูซาง คุณหนู ไม่ถูกใจหยาง ซิวหรอก” เฉินหยวนด้านความคิดของเธอ และใน สายตาของเธอ มู่หยางชีวเป็นคนกลัวจนหัวหด จึงทำ เรื่องใหญ่ไม่ได้หรอก”

“เขาเพียงแค่หาอำนาจบาตรใหญ่นิดหน่อย แต่ ทํางานค่อนข้างที่จะจริงจัง” ยังไงก็เป็นอดีตสามีที่เคย อยู่ด้วยกัน เมื่อพูดถึงเขาขึ้นมาใจของเธอก็รู้สึกเจ็บปวด เล็กน้อย อดไม่ได้ที่จะพูดแทนเข้า

มู่เฉินหยวนเพียงแค่าเลืองมองเธอ แต่ไม่ได้พูด อะไร

ถังชินได้พูดขึ้นอีก “ก่อนหน้านี้ฉันคิดว่าความร่วมมือนี้ จะมีเพียงคุณ หลินเฉินจี้และคุณหนูสี่มู่ที่รู้เรื่องนี้ ตอนนี้ ดูแล้ว ทั้งตระกูลมู่และคนอื่นๆคงรู้กันหมดแล้ว

คนที่เป็นหูเป็นตาให้ตระกูลมู่ มีอยู่ทั่วบริษัทมู่ซื่อ” มู่ เฉินหย่วนพูดโดยไม่เปลี่ยนสีหน้าท่าทาง “คุณหนู ม ไม่ได้งานนี้ไป จึงนำเรื่องไปบอกคนอื่นเสียเลย ตั้งใจ แสดง งที่เป็นประโยชน์ให้แก่คนอื่น ทําให้คนอื่น ซาบซึ้งในบุญคุณของตนเอง

ตั้งแต่คุณหนูสี่ส่งคนมาลอบฆ่าถังซัน เฉินหยวนรู้ ทุกย่างก้าวของเธอเป็นอย่างดี และคาดว่า

ตระกูลมู่น่าจะส่งคนอื่นมาอีก เพียงแต่หนึ่งในนั้นถูก จํากัด โดยหลินเฉิน

เฉินหยวนเอาสองมือประสานกัน ดูแล้วสุขุมหนัก แน่นเป็นผู้ใหญ่ มีเสน่ในแบบที่ไม่สามารถพูดออกมาได้ “หลังจากจัดการเรื่องทั้งหมดเสร็จเรียบร้อยแล้วเอามือ ถือให้ผู้ป่วยจางไว้ คืนนี้พวกเราจะออกเดินทาง”

“ท่าไมเร็วแบบนี้?” ถังซินพูดอย่างสงสัย ไม่ใช่ว่า มู่หยางซิวจะมาหรอ ถ้ากดเขาสะกดรอยตามจะทำยัง ไง?”

“เธออย่ากังวลให้มาก ยังมีผู้ช่วยจางอยู่ที่นี่

ถัง นพยักหน้า

ไม่กี่วันมานี้ร่างกายและจิตใจของเธอเหนื่อยล้า มาก หากสามารถแก้ไขปัญหาความร่วมมือและกลับ ประเทศได้เร็ว นั่นจะเป็นสิ่งที่เธอได้มาโดยไม่ได้คาด หวังมาก่อน

ถังซันลูบไปที่คอ คิดถึงก่อนหน้านี้ที่เฉินหยวนให้คน เอายามาให้ เธอจึงกำลังจะพูดขอบคุณ แต่โทรศัพท์มือ ถือก็ได้ น นมา มีคนโทรเข้าหาเธอ

คนที่โทรเข้ามาก็คือกวนหลิงเอ๋อน้องสาวของเธอ

” ประธานมู่ ฉันขอตัวรับโทรศัพท์ก่อน หลังจากที่ถัง นบอกกับ เฉินหยวนแล้ว เธอจึงเดินไปที่ระเบียง