บทที่74 ประธานมู่รอยลิปสติกสีแดงบนหน้าเป็นของ ใครหรือ

ในอีกที่หนึ่ง กวนซิงเฟิงก็ได้มัดจู่ซือซือไว้กับรถเพื่อ พาเธอกลับมาโรงแรม

ซือซือไม่มีความสวยสดงดงามเหมือนแต่ก่อน ตอน นี้มีแต่ความน่าเวทนาสงสาร กระโปรงลายตารางที่อยู่ บนตัวนั้นขาดลุ่ย บนข้อมือและข้อเท้ามีแต่รอยมัดของ เชือก

ก่อนหน้านี้อยู่ในสภาวะสลบไสลตลอดเวลา ไม่ได้รับ ความรู้สึกถึงสิ่งใดเลย หลังจากที่กวนชิงเฟิงป้อนน้ำให้ เธอดื่มก็ค่อยๆลืมตาตื่นขึ้น มือรวบดึงที่แขนเสื้อของ กวนชิงเฟิง

“หมาป่า ในรถไม่ได้เปิดแอร์หรอ ฉันร้อนมากเลย

เธอพูดไปพลาง ขยับตัวไปพลาง เสื้อคลุมที่ห่มอยู่บน ตัวก็หลุดร่วงลงไป ทำให้เห็นกระโปรงลายตารางที่สวม อยู่ข้างใน หน้าอกอันอวบใหญ่ปรากฏให้เห็นออกมา

“คุณจู่ นั่งให้เรียบร้อย” กวนซิงเฟิงเก็บเสื้อคลุมขึ้นมา และคลุมไปที่ตัวเธอ สีหน้ากลัดกลุ้ม “ต่อจากนี้รบกวน คุณอย่าก่อเรื่องอะไรอีกได้ไหม? มันจะก่อความวุ่นวาย ให้กับประธานมู

ริมฝีปากอันแดงก่าของอู่ อ อพูดออกมาด้วยความ น้อยใจ “ทําไมถึงว่าฉันก่อความวุ่นวายหล่ะ เชอะ มัน เป็นเพราะ ถัง ถัง นังหมาจิ้งจอกคนนั้นที่มายั่วยวน เฉิน”

เธอรู้สึกร้อนมากจริงๆ เวลาพูดต้องพ่นลมออกมา ยิ่ง มองไปที่ใบหน้าของกวนซึ่งเพิ่งในคอของเธอก็ยิ่งแห้ง จึงอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายลงไป

จ่อซือใช้แรงดึงไปที่แขนเสื้อของเขาและปีนไปนั่งที่ บนก

บนตัวนายเย็นดี ฉันชอบ จู๋ซือซือใช้แก้มถบนตัวเขา อ่อนอ้วนคล้ายกับแมวตัวเล็กๆ “นายกอดฉัน กอด” บน ปลายจมูกเต็มไปด้วยกลิ่นหอมหวานของหญิงสาว สีหน้าของกวนซิงเฟิงเริ่มไม่ดี จับมือของจู่ซือซือออก และอยากที่จะลากเธอลงไป แต่จู่ซือซือก็พยายามที่จะ โอบกอดเขาให้ได้

“คุณจู่ ถ้าคุณไม่ปล่อยมือผมจะเอาจริงแล้วนะ” นายทําไม่ได้หรอก”

ที่จริงแล้วกวนชิงเฟิงก็ไม่กล้า เขาไม่ได้พูดอะไร ทําได้แค่เพียงปิดมือเธอออก ยังไงเธอก็คือหัวใจอัน เป็นที่รักของประธาน

แม่งเอ๊ย วุ่นวายมาก

“หมาป่า หมาป่า…” ริมฝีปากอันแดงก่ำของคู่ซือซือ นั่นเบะออก ทั้งตัวแทบจะแนบชิดไปกับหน้าอกของเค้า หน้าแดงก่า

ในตอนนี้กวนชิงเฟิงถึงได้เอะใจ เมื่อมองที่ดวงตา ของเธอ จึงรู้ว่าเกิดปัญหาขึ้นแล้วจริงๆ ดูจากลักษณะ ท่าทางแล้ว น่าจะไม่ใช่ยาธรรมดาทั่วไป สีหน้าของเขา อืมครีม

จู่ซือซือไม่ใช่เพียงแค่ลักพาตัวผู้หญิงคนนั้นหรอ ทําไมถึงกลายมาเป็นเช่นนี้

ร่างกายของจู๋ซือซือยี่งออกแรงมากขึ้น ยังไม่หยุดดึง เสื้อผ้าของเขา และยื่นปากออกมาจูบไปที่บนคอของ เขา ทำให้กวนซึ่งเพิ่งตกอยู่ในสภาพเก้ๆกังๆเป็นอย่าง มาก จากนั้นจึงเอาเสื้อคลุมมัดที่มือเธอไว้ เมื่อรถถึงหน้าประตูโรงแรม กวนชิงเฟิงอุ้มตัว ซือซือ ตรงไปยังที่ที่มู่เฉินหยวนอยู่ กดกริ่งประตูสองครั้ง

จ่ซือซือที่ถูกมัดมือไว้นั้นไม่พอใจเป็นอย่างมาก ขยับ ตัวไปมาในอ้อมอกของเขา ทำหน้ามุ่ยเอะอะโวยวาย ว่าร้อนอยู่ตลอดเวลา เส้นเลือดบนหน้าผากของกวนชิง เพิ่งเต้นจึงเต้นไม่หยุด

เมื่อประตูเปิดออก มู่เฉินหย่วนก็ยืนอยู่โดยสวมชุด คลุมอาบนํา

ประธานมู่ เกิดเรื่องกับคุณจู่นิดหน่อย เกรงว่าจะมีแค่ คุณเท่านั้นที่สามารถแก้ไขได้ ในขณะที่พูด กวนซิงเพี งก็คิดอยากจะเอาสิ่งที่จัดการยากนี้ออกไป

“ผมยังมีธุระ งั้นผม

และเขาเหมือนกับมองเห็นอะไรบางอย่าง เขาจึงหยุด พูดในทันที

เขาคิดว่าเฉินหยวนฟังอาบน้ำเสร็จเลยเปลี่ยนเป็น ชุดคลุมอาบน้ำ แต่เหมือนกับว่าจะไม่เป็นเช่นนั้น เพราะ ว่าเขาเห็นบนแก้มของมู่เฉินหย่วนมีรอยจูบจางๆ คาดว่า ในห้องคงจะมีผู้หญิงอยู่ มู่เฉินหย่วนมองมาที่ซือซือซักครู่หนึ่ง สีหน้าแดงก่ำ คาดว่าสถานการณ์คงเป็นเหมือนกับถังซินในตอนนี้

แค่คิดก็สามารถคาดเดาได้ว่าจู่ซือซืออยากจะทำให้ ถัง นอายขายขี้หน้า แต่สุดท้ายเป็นเพราะว่าความ ชื่อบื้อของเธอจึงถูกถังซินเอาคืน และตนเองก็เลยถูก ฉีดยา

เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า ซือซือจะโง่ขนาดนี

เมื่อคิดว่าข้างในห้องนอนยังมีหญิงสาวคนนั้นอยู่ และ ตรงหน้าก็ยังมีอีกหนึ่งคน เฉินหยวนก็รู้สึกปวดหัว “นายเอามาลงให้ฉันที่นี่จะมีประโยชน์อะไร?

“ประธานมู่ ถ้าอย่างนั้นคุณจะให้ผมไปส่งเธอที่ไหน?” กวนชิงเฟิงก็รู้สึกเก้อเขินเช่นกัน ใครจะไปรู้ว่าประธาน มู่จะมีผู้หญิงอื่น “ไม่เช่นนั้นเอาเธอไว้กับประธานมู่ที่นี่ ก่อน เดี๋ยวผมจะไปตามหมอมา

มู่เฉินหย่วนสีหน้าเย็นชา “เอาหมอมาก็ไม่มีประโยชน์ ให้ยาถอนพิษยังไงก็ไม่ทันการ

ไม่เช่นนั้น เขาก็คงไม่ทําถึงขนาดนี้ กวนชิงเฟิงไม่ทันได้สังเกตว่าบนใบหน้าของมู่เฉิน หยวนนั้นไม่ได้เป็นไปอย่างธรรมชาติ เขาคิดแต่ว่า อยากจะรีบเอา ซือซือที่กำลังเขิลอายอยู่ในอ้อมอก ของเขาออกไป “ประธานมู่ คุณรับตัวเธอไปเถอะ?”

“ผมรู้ว่ากำลังของร่างกายคุณนั้นมีเยอะ สามารถ รับมือกับทั้งสองคนได้ ถ้าคุณต้องการอะไรก็บอกผม ผมจะรีบ อมาให้คุณ

“พอแล้ว” อีกนิดเดียวเฉินหยวนเกือบจะทนไม่ไหว กับคําพูดของเขา

กวนชิงเฟิงไม่ได้พูดอะไรต่อ ส่งตัวจู่ซือซือให้ไป “ถ้า อย่างนั้นประธานมู่ คุณจูก….”

ทันใดนั้นก็มีเสียงผู้หญิงดังออกมาเบาๆจากข้างใน ห้อง เสียงนั้นออดอ้อนน่ารัก กวนชิงเฟิงฟังแล้วรู้สึก เสียวซ่าที่หู

ในใจคิดว่านี่ขนาดมีห้องรับแขกกั้นเสียงของผู้หญิง คนนั้นยังดังไม่เบาเลย

“ฉันรู้ว่านายฉลาด น่าจะมีวิธีจัดการ ฉันให้นายเป็นคน ดูเธอ” เฉิงหยวนเกรงว่าถังซันจะวิ่งออกมาแล้วถูกคน อื่นเห็นเข้า เมื่อพูดจบจึงรีบปิดประตู

กวนชิงเฟิงถูกปฏิเสธและได้รับการปฏิบัติอย่างเย็นชา

กวนชิงเฟิงอ้าปาก ตะลึงงัน ทําอะไรไม่ถูก

ประธานมู่ผู้หญิงของตัวเองก็ไม่รับผิดชอบ มาให้ตน รับผิดชอบ เรื่องนี้ต้องจัดการให้เร็วที่สุด แล้วเขาจะ แก้ไขยังไง?

ประธานมู่ คุณมีผู้หญิงอื่นก็ไม่ควรที่จะทำเช่นนี้ ไม่ไว้ หน้าคนเก่าเอาเสียเลย

“หมาป่า ฉันร้อนมากเลย” จู่ซือซืออยู่ในอ้อมอกของ เขาดันไปด้นมา แล้วพูดด้วยเสียงออดอ้อน “นายไม่ ต้องมัดฉันหรอก กอดฉัน”

กวนชิงเฟิงอยากที่จะเอ่ยคำด่าหยาบคายออกมา งาน ใหญ่ขนาดนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นจู่ซือซือก่อความ วุ่นวายเช่นนี

เขากลัวว่าจะมีคนจากห้องอื่นออกมาเห็น กวนซิงเฟิง ทำได้เพียงแค่อุ้มเธอไปที่ห้องของตัวเอง คนที่เปิดประตูคือเฉินคาง ท่อนบนของเขาเปลือยและ ท่อนล่างใส่แค่กางเกงขาสั้นตัวเดียว

“อะไรวะเนี่ย” เฉิงคางเห็นกวนชิงเฟิงอุ้มผู้หญิงเข้ามา ก็เอามือแนบไปที่หน้าอก สีหน้าเต็มไปด้วยความตกใจ กลัว “พี่ใหญ่ พี่ไปเปิดอีกห้องไม่ได้หรอ ฉันก็อายเป็น

“เปิดอะไรหล่ะ เธอเป็นใครนายจําไม่ได้หรอ?” กวน ง เพิ่งเอาขาข้างหนึ่งเตะเขาออกไป อุ้มตัวจู่ซือซือไปทิ้ง ไว้ที่ห้อง ข้างหลัง และควานหาของในกระเป๋า

หลังจากที่เฉินทางเข้าใจในสถานการณ์แล้ว จึงรีบ หยิบเสื้อแขนสั้นมาใส่ เดินเข้าไปใกล้กวนชิงเฟิง “เธอ คือคุณ หรอ? เกิดเรื่องอะไรขึ้น พี่ถึงอุ้มเธอกลับมา?”

“เกิดเรื่องใหญ่แล้ว”

“ห้ะ?”

เฉินคางเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำ จู่ซือซือที่อยู่ใน อ่างอาบน้ำนั้นบิดตัวเขินอาย แก้มนั้นแดงก่ำ รูปร่าง หน้าตาสวยยั่วยวน ผู้ชายเห็นก็คงต้องเกร็งหน้าท้อง “จริง เรื่องใหญ่จริงๆ” เฉินคางตกใจเป็นอย่างมาก และพูดอย่างอึกอัก นว่า “คุณจู่อยากที่จะเซอร์ไพรส์ เรื่องบนเตียงให้กับประธานใช่มั้ย แต่ประธานมไม่อยู่

ไม่ใช่ เธอโดนคนอื่นฉีดยามา” กวนชิงเฟิงตอบไป ด้วยหาของไปด้วย “คาดว่าน่าจะเป็นฝีมือของผู้หญิงที่ ถูกลักพาตัวไป ฉันพึ่งจะอุ้มไปให้ประธานมู่แต่ประธาน กำลังอยู่กับผู้หญิงคนอื่น”

เฉินทางมึนงงนิดหน่อย แต่หลังจากที่เข้าใจแล้วก็ อุทานขึ้นมา “อะไรนะ!

กวนชิงเฟิงผลักเฉินกางออกอย่างแรง และถือขวด ยาจํานวนหนึ่งเข้าไปที่ห้องอาบน้ำ จู่ซือซือที่อยู่ใน อ่างอาบน้ำนั้นถูกมัดมือมัดเท้า น้ำกระเด็นไปทั่วหน้าอก เส้นผมยุ่งเหยิง

หมาป่า ฉันรู้สึกไม่สบายตัว” จู่ซือซือถูกมัดมือไว้แต่ ก็ต่อสู้ดิ้นรนอย่างไม่กลัวเป็นกลัวตาย ในตาที่มองมาที่ กวนชิงเฟิงนั้นเต็มไปด้วยน้ำตา “นายกอดฉันหน่อย

กวน งเฟืนไม่สนใจ เอายาเทลงบนมือ “เอาน้ำมา หนึ่งขวด” เฉินทางรีบไปเอาน้ำแร่มาขวดหนึ่ง

กวนชิงเฟิงบีบปากของจู่ซือซือ บังคับให้เธออ้าปาก แล้วเอายาใส่เข้าไป เฉินคางที่อยู่ข้างๆรีบเทน้ำตามด้วย ความระมัดระวังเป็นพิเศษ เกรงว่า ซือซือจะสําลักออก มา