บทที่610 อือ ฉันแต่งงานแล้ว

ถังซินจูบไปที่หน้าหล่อน”งั้นพรุ่งนี้ทานข้าวเช้าด้วยกัน กับแม่และปู่นะคะ? ”

“แม่ไม่ว่าไรหรอก แต่คนที่ลูกควรเอาใจคือสามี”โมมอ ยอี้พูดยิ้มๆ”เธอไปทำงานมาเดือนนึง กลับมาก็ยุ่งตลอด เขาต้องโกรธแน่ๆ!

ถังซินพูดยิ้มๆ : “ไม่เป็นไรค่ะ พรุ่งนี้หนูจะขอลาแล้ว ค่อยชดเชยให้เขา!

พาโมมอยอี้กับลูกๆไปบ้านตระกูลมู่แล้วก็คุยกับคุณ ท่านมู่แปปนึงถังซินก็รีบไปโรงแรมเหม่ยซิน ส่งข้อ ความหามู่เฉินหย่วนบนรถว่าจะไปร่วมงานฉลอง

พอหล่อนส่งไปประโยคที่สามก็โดนมู่เฉินหย่วนบล็อค

“ปัญญาอ่อนจริงๆเลย! “ถังซินมองเครื่องหมาย คำถามสีแดงข้างๆข้อความก็ไม่รู้จะทำไงดี คิดว่าตัวเอง ไปทำงานนานหน่อย ตัดสายเขาทั้งสองสามรอบก็ไม่ ควรทำแบบนี้?

พอถึงโรงแรมเหม่ยซินถังซินก็คุยกับพนักงานแปปนึ งก็ถูกพามาที่ห้องที่พวกเขาจัด

เปิดประตูออกหล่อนก็เห็นโต๊ะจีนขนาดใหญ่ตั้งตรง หน้าคนที่นั่งล้อม กำลังคุยไปขำไป ส่วนสวีหลายมอง เห็นถังซินที่เข้ามาก่อนก็รีบลุกขึ้น
“ประธานถัง”สวีหลายจับมือถังซินพูดเสียงแผ่วเบา”ที่ จริงคุณเพิ่งมาเมืองหนานเฉิงผมควรจะให้พักผ่อน เยอะๆ แต่ว่าวันนี้เป็นงานเลี้ยงของดวงจันทร์สว่างใน ทะเล”

ถังซินยิ้มนิดๆพูดเสียงแหบ”ฉันเข้าใจแต่ว่าช่วยดูเรื่อง ทัพยากรของศิลปินคือคุณนะ”

มีบอสที่มีเหตุผลแบบนี้ในใจของสวีหลายก็รู้สึกดี พา ถังซินไปนั่งตรงข้างๆวัยรุ่น“นี่คือเลี้ยงเฉินครับ ประธาน ถังน่าจะไม่เคยเจอ

บริษัทหวนสี่หยูเลื่อถูกรับซื้อมาก็เปลี่ยนผู้บริหารถังซิ นก็ส่งต่อให้CEOคนใหม่แล้ว ส่วนตัวเองไปจัดการงาน อื่น

อย่าพูดถึงเสี้ยงเฉิน ศิลปินในบริษัทหล่อนยังไม่รู้จัก เลย

แต่ว่าช่วงนี้เสี้ยงเฉินฮอตมากถังซินเลยมองเห็นเขา ทางเวยป๋อบ้าง

ได้ยินสวีหลายพูด วัยรุ่นคนนั้นถอดหมวกออกเผย ให้เห็นใบหน้าอันหล่อเหลา ดวงตาสีน้ำตาลเต็มไปด้วย ความนับถือ“ประธานถัง ผมชื่อเลี้ยงเฉินครับ ขอบคุณ ที่ท่านดูแล”

“ที่ไหนล่ะ สวีหลายต่างหากที่ดูแลนาย”วัยรุ่ยชาย คนนี้ยังเด็กแต่นิสัยดี ไม่มีความเย่อหยิ่งจองหองในชื่อเสียงสักนิด ถังซินประทับใจเขาครั้งแรกไม่เลวทีเดียว

ถังซินยิ้มบางๆให้เลี้ยงเฉิน ถือน้ำส้มแก้วนึงส่งให้ เขา“เชื่อฟังเขาดีๆ คอยตามเขา ภาพยนตร์ทองคำก็ไม่ ไกลเกินเอื้อม”

“ครับ”เลี้ยงเฉินรีบรับน้ำส้มไว้แล้วยิ้ม“ผมจะเชื่อฟังพี่

ถังซินส่งน้ำส้มให้สวีหลายอีก

สวีหลายรับมาก็พูดด้วยรอยยิ้ม”ประธานถังอย่า เอาแต่ชมผมเลย ภาพยนตร์ทองคำเป็นภูเขาสามลูกแห นะ เสี้ยงเฉินต้องไต่เต้าไปพักไปเรื่อยๆ ต้องใช้เวลา!

“ฉันรู้ว่าคุณเป็นคนมีความสามารถ”ถังซินถือแก้ว มาชนกับเขา“ศิลปินที่ถูกคุณสั่งสอน มีใครบ้างที่มา ฮอต?

คำนี้ทำให้สวีหลายสบายใจก็เลยเต็มใจดูแลหวนสี่ห ยูเลื่อ แล้วก็รีบถ่อมตัวตอบรับไปนิดหน่อย ถือโอกาสที่ นักลงทุนยังไม่มากันก็แนะนำศิลปินคนอื่นที่พามาด้วย ให้ถังซิน

ประมาณสิบนาทีถัดมาในที่สุดนักลงทุนก็มากันแล้ว

พวกนี้คือนักลงทุนที่มีชื่อเสียงมักจะทำงานใน อุตสาหกรรมบันเทิง โดยผู้ผลิตของไดวงจันทร์สว่างใน ทะเลไปดึงคนมา เดิมทีพวกเขาไม่สนใจภาพยนตร์ที่หวนสี่หยูเลื่อถ่ายแต่ดีที่เลี้ยงเฉินฮอตไปถึงจุดสูงสุด

บวกกับสวีหลายคือคนที่พาเสี้ยงเฉินมา ผู้กำกับที่ถ่าย ก็ต้องการคนที่มีคุณภาพ มีชื่อเสียง ตอนแรกลงทุนไป พอเห็นนักลงทุนคนอื่นๆจ่ายบ้างก็คิดว่าไม่เลวก็ตามกัน มาเพิ่มอีกคนละหลายล้าน

พอถังซินรับหวนสี่หยูเลื่อมาก็ไม่เคยเสนอหน้า คนนอกต่างรู้แค่ว่าหวนสี่หยูเลื่ออยู่ภายใต้ของบริษัท เหอซ่งแต่ไม่รู้ว่าถังซินคือคนรับซื้อ นักลงทุนพวกนี้ก็ ไม่รู้

บริษัทเหอซ่งก็แค่บริษัทเครื่องสำอาง แม้จะเข้าตลาด แล้ว ราคาหุ้นก็ไม่เลว ตอนนี้คุณภาพก็ดี แต่ว่ายังสู้ยี่ห้อ สกินแคร์ใหญ่ๆของประเทศไม่ค่อยได้ นักลงทุนหลาย คนเลยดูถูกหน่อยๆ

ถังซินรู้สึกว่าตอนที่เหล่านักทุนทักทายตัวเอง ไม่มีคำ พูดที่ทัศนคติแย่ๆแบบนั้น ไม่น่ารำคาญ มีรอยยิ้มบางๆ พูดอย่างสุภาพ

นักลงทุนถูกใจศิลปินของหวนสี่หยูเลื่อก็พอแล้ว

พวกเขาสนใจเลี้ยงเฉินเพราะเขามีอิทธิพลซึ่ง หมายความว่ามีแฟนคลับเยอะ เพราะความรักของแฟน คลับก็จะซื้อสินค้าที่เลี้ยงเฉินเป็นพรีเซ็นเตอร์ ดูละคร และหนังของเขา
ไม่ว่านักลงทุนคนไหนได้เจอต้นศุภโชคที่ยิ่งเขย่าก็จะ มีเงินตกมาไม่น้อยก็จะไม่ยอมปล่อยไป

คุยไปได้ครึ่งชั่วโมง สวีหลายได้นามบัตรนักลงทุนไป หลายสิบใบ ไม่ใช่แนะนำผู้กำกับก็เป็นผู้ดูแลสินค้าของ แต่ละบริษัท สวีหลายก็รับมาด้วยรอยยิ้ม

“ประธานถัง”ทันใดนั้นนักลงทุนที่นามสกุลต่องก็มอง มาที่ถังซินแล้วถามยิ้มๆ: “คนอายุน้อยแบบคุณมา เป็นผู้อำนวยการนี่น้อยมาก ถามได้ไหมว่าพ่อคุณคือ ใคร?

ถังซินเขย่าแก้วไวน์แล้วยิ้มออกมา“ฉันอยากบอกคุณ ต่องนะคะ แต่ว่าต้องขออภัยนะคะ พ่อแม่ฉันหย่าตั้งแต่ ฉันยังเด็กแล้วค่ะ ฉันอยู่กับแม่มาตลอด

คุณต่องตอบไปจากนั้นก็ดูสนใจ”งั้นตอนนี้ก็ทำทุก อย่างด้วยตัวเองน่ะสิ? เก่งมากเลย งั้นประธานถัง แต่งงานยังครับ?

ถังซินขมวดคิ้วหน่อยๆแต่ไม่ได้แสดงความไม่พอใจ อะไร”อือ ฉันแต่งงานแล้วค่ะ”

“ถามได้ไหมว่าสามีทำอะไรครับ? “คุณต่องถาม เค้น“เป็นคนในแวดวงไหมครับ? ลองพูดชื่อมาไม่แน่เรา อาจจะรู้จักกัน!
สวีหลายมองออกว่าคุณต่องกำลังเสียดสีนายตัวเอง ตั้งนานแล้ว

ในสถานการณ์แบบนี้บอสไม่สามารถโกรธได้ แต่เขา ไม่มีสิทธิ์ทําแบบนี้

สวีหลายรีบเข้าไปเทไวน์คุณต่อง“คุณต่อง เมื่อกี้คุณ ไม่ได้บอกว่ามีสินค้าจะมาแนะนำให้เสียงเฉินของเราเห รอครับ? ”

“อ้อม ใช่ บริษัทเขาจะหาตัวแทนคนเอเชีย ผมเห็นว่า เลี้ยงเฉินเหมาะสม……

มองสวีหลายที่เปลี่ยนเรื่องไปถังซินก็แอบถอนหายใจ

ถ้าสวีหลายไม่มาพูดอะไร หล่อนอาจจะควบคุมตัวเอง ไม่ได้ ราดน้ำส้มใส่คุณต่องไปแล้ว

“ประธานถังไม่เป็นไรใช่ไหมครับ? “เสี้ยงเฉินที่นั่ง ข้างๆก็เอื้อมตัวมาถามอย่างกังวล

ถังซินส่ายหัวจะตอบกลับ น้ำส้มแก้วในมือของเลี้ยง เฉินที่ไม่ได้จับแน่นๆก็หกไปที่กระโปรงถังซิน

เสี้ยงเฉินรีบเอาแก้ววางบนโต๊ะ มือไม้อยู่ไม่ เป็นสุข ประธานถังขอโทษ ผม……….

“ไม่เป็นไร”คิดว่าเด็กนี่สำคัญกับบริษัท ถังซินก็ระงับ อารมณ์ไว้ ยิ้มนิดๆแล้วลุกขึ้น“เดี๋ยวฉันไปล้างที่ห้องน้ำก็ได้”

ถังซินออกจากห้องไปเดินผ่านทางเดินไปที่ห้องน้ำ

น้ำส้มครึ่งแก้วนั้นสาดไปที่ช่วงเอว กระโปรงที่ถังซิน สวมค่อนข้างบางจนเห็นเอวแนบร่าง

ถังซินขมวดคิ้วพยายามเอาทิชชู่มาซับ หยิบโทรศัพท์ มาเห็นมู่เฉินหย่วนยังไม่รับตัวเองก็ขำเลยโทรหาเขา

ชายหนุ่มน่าจะโมโหเลยไม่รับสายหล่อน

“จริงๆเลย สามีโกรธแล้วง้อยากกว่าลูกอีก”ถังซินบ่น เอาทิชชู่ทิ้งถังขยะ จะเปิดประตูออกไปก็เห็นเสี้ยงเฉิน ยืนพิงกำแพง

“เอ๋ ทำไมเธอมาอยู่นี่? ”

“ประธานถังเมื่อกี้ผมขอโทษจริงๆครับ”เสี้ยงเฉินเข้า มา เอาถุงช้อปปิ้งในมือให้ถังซิน“ดีที่ในรถ***มีชุด ใหม่พอดี ผมเลยซื้อกับหล่อนไป หุ่นท่านพอๆกับหล่อน น่าจะสวมได้”

ถังซินก้มลงมอง ช่วงเอวยังแนบผิวที่ลำตัว บาง หน่อยๆ

หล่อนเลยไม่ปฏิเสธ พอบอกขอบคุณก็เอาชุดไป เปลี่ยน
ศิลปินหญิงค่อนข้างผอมเพราะจะให้ขึ้นกล้อง ดีที่ กระโปรงนี้เป็นแบบรัดเอวถังซินเลยสวมได้ เอาเสื้อ ชีฟองใส่ในกระโปรง แต่งเสร็จก็ออกมาจากห้องน้ำ

พอเลี้ยงเฉินมองหล่อน สายตาก็เร่าร้อนแต่ถังซินมอง ไม่เห็น