บทที่604 แกตั้งตาคอยว่าภรรยาจะปลอดภัยดีไม่ได้เห รอ

คนใช้พยักหน้า

“เมื่อคืนเขาพาคนมาด้วยหรือเปล่า?

“ใช่ค่ะ”คนใช้ตอบไป“แต่ว่าท่าน——”

ยังไม่รอคนใช้พูดจบ ใบหน้าของคุณแม่ลู่ก็หม่นลง เดินผ่านหล่อนเข้าไปในบ้านอย่างร้อนรนแล้วขึ้นไปชั้น สอง

คุณแม่ลู่ไม่สนภาพลักษณ์อีก เปิดหาทีละห้อง จนถึง ห้องนอนในสุด สายตาคมกริบมองเห็นคนที่หลับบน เตียงก็เดินก้าวใหญ่เข้าไป

“ลู่เหวินซูแกจะทำให้แม่โกรธใช่ไหม! “คุณแม่ลู่เปิด ผ้าห่มไปก็ด่าไปด้วย : “ไม่หาแฟนก็พอแล้ว วันๆเอาแต่ ทำบ้าอะไรกับจ๋องซึงและยังพูดกับคนอื่นว่าลูกชอบ ผู้ชายอีก? ”

ทันใดนั้นผ้าห่มก็ถูกเปิดออก ลู่เหวินซูยังไม่ได้สติคืน มา

เขาเงยหน้ามองพอเห็นว่าเป็นคุณแม่ลู่ก็รำคาญ“เช้า ขนาดนี้ แม่ทำอะไรเนี่ย? ”

“ฉันทำอะไร? ฉันกำลังคุยกับแกไง! “คุณแม่ลู่คิดถึงเรื่องที่ได้ยินเมื่อคืน แล้วมองผ้าห่มอีกฝั่งที่พองออกมา สีหน้ายิ่งรำคาญมากขึ้น“ฉันห้ามแกชอบผู้ชายไหม? หา? ที่สำคัญคือเรื่องนี้มันสมควรที่จะประกาศบอกเห รอ? จะเอาบริษัทอยู่ไหม? แกไม่ให้เวลาบัฟเฟอร์ฉัน เลยเหรอ? ”

ลู่เหวินซูอึ้ง : “ผมชอบผู้ชายอะไรล่ะ? ประกาศ อะไร?

“ยังจะแกล้ง!

คุณแม่ลู่จะเปิดผ้าห่มอีกฝั่งแต่ลู่เหวินซูพุ่ง เข้าไป“หล่อนนอนอยู่ แม่เราออกไปคุยข้างนอก”

“แกยังปกป้องเขาอีกใช่ไหม? “คุณแม่ลู่โกรธจน ควบคุมไม่อยู่ เลยตบไปที่ลู่เหวินซู

ทำจนลู่เหวินซูอึ้งไป ก็ถือโอกาสเปิดผ้าห่มออกทันที

ใต้ผ้าห่มไม่ใช่ผู้ชาย เป็นหญิงตั้งครรภ์ และยังเป็น ใบหน้าที่คุณแม่ลู่คุ้นเคยอย่างดี

“พระเจ้า! “คุณแม่ลูกรีดร้อง ตกใจจนกระเป๋าถือ ตกลงพื้น ชี้ไปที่หลี่ซูเจ๋แล้วพูดตะกุกตะกัก“ทำ ทำไม ไม่ใช่ผู้ชาย………….……

หลี่ซูเจ๋หลับลึกแต่เสียงดังจนตื่นมา

“อะไรเหรอ? “หลี่ซูเจ๋ยังสะลึมสะลือหันไปถามลู่เหวินซู เห็นหน้าเขามีรอยฝ่ามือแดงๆก็เงยหน้าไปมองคุณแม่ ลู่อย่างอึ้งๆ ทันใดนั้นก็ตื่นเต็มตา

“แม่ แม่มาได้ไงคะ? ”

“หา แม่? “คุณแม่ลู่ถูกหล่อนเรียกว่า’แม่’ก็ไม่รู้ว่าจะ พูดว่าอะไร”เมื่อคืนแม่คุยกับเพื่อนๆ ได้ยินพวกเขาพูด ว่าลู่เหวินซูไปพูดกับคนอื่นๆไปทั่วว่าเขาชอบผู้ชายและ ยังมีคนเห็นเขากับผู้ชายอีกคนอยู่ในรถอีก…….พอแม่ ได้ยินยามบอกว่าเมื่อคืนเขาพาคนมาที่นี่ด้วยก็เลยมาน่

หลี่ซูเจ๋หันไปมองลู่เหวินซู ตาโต“คุณชอบผู้ชายเห รอ? ”

“เปล่า! “ลู่เหวินซูเข้าใจที่คุณแม่ลู่เข้ามาและเหตุผล ที่โกรธแล้ว”ผมก็แค่พูดล้อเล่นไปงั้นๆ ใครจะรู้ว่าพวก เขาจะประกาศออกไป ที่รถนั่นเป็นกางเกงของแขกถูก ประตูรถหนีบผมเลยช่วยเขาเฉยๆ ถูกคนถ่ายไว้หมด เลยเหรอ? โรคประสาทหรือไง!

คุณแม่ลู่โล่งอกแล้วพูดด้วยความไม่พอใจอีก ว่า: “เรื่องนี้มันควรเอาไปล้อเล่นหรือไง! เมื่อคืนตอน กินข้าวคุณนายหลายคนต่างเยาะเย้ยฉันว่าอยากได้ ลูกชายอีกหลายคนเหรอ โมโหจะตาย!

“งั้นแม่ก็ไม่ควรเข้ามาห้องผมแล้วเปิดผ้าห่ม ผมไม่ใช่ เด็กสิบขวบนะ”ลู่เหวินซูลูบหน้า เจ็บจนกัดฟัน”แล้วยัง มาตบผมอีก”
คุณแม่ลู่ไอ”ก็ตอนนั้นแม่โกรธมาก ควบคุมอารมณ์ไม่ อยู่ ครั้งต่อไปไม่ทำอีก”

ลู่เหวินซูพูดไม่ออก

คุณแม่ลู่มองไปที่หลี่ซูเจ๋ มองท้องใหญ่ๆใต้ชุดนอน หล่อน แล้วยังอยู่กับลู่เหวินซูอีก ก็อ้าปากค้างและก็ไม่รู้ ว่าควรจะพูดอะไร”เธอเธอมาได้ไง? “}

หล่อนรู้เรื่องที่ลู่เหวินซูเข้าโรงพยาบาล เรื่องที่หลี่ซูเจ๋ ตกทะเลหล่อนก็รู้ ตอนนั้นลู่เหวินซูเกือบตาย หล่อนยัง เกลียดแค้นหลี่ซูเจ๋อยู่นาน

แต่หลี่ซูเจ๋ปรากฎตัวแบบนี้ หล่อนก็ไม่รู้ว่าควรด่ายัง

ไง

“เมื่อวานเพิ่งกลับมาที่เมืองหนานเฉิงค่ะ”เปรียบเทียบ

กับคุณแม่ลู่แล้ว หลี่ซูเจ๋ใจเย็นกว่าเยอะ“งั้นแม่ลงไป

ทานข้าวก่อนไหมคะ หนูกับเหวินซูอาบน้ำเสร็จจะลงไป”

“อ้อเค”คุณแม่ลู่เห็นว่าตัวเองยืนอยู่นี่ก็ไม่เหมาะ

หลี่ซูเจ๋ลงจากเตียงมามือก็อ่อนล้มลงที่เตียงอีกครั้ง ทันใดนั้นท่อนล่างก็ร้อนๆไหลๆออกมา กางเกงนอน เปียกไปครึ่ง

ลู่เหวินซูรีบเข้าไปประคองหล่อน สีหน้ากังวล”เป็น อะไร? ”
“เหมือนว่าน้ำคร่ำจะแตก”หลี่ซูเจ๋กลับไม่อึดอัดอะไร ก้มตัวลงมองและมองเขาอีกครั้ง“แตกจริงๆ”

ลู่เหวินซูงง”หมายถึงอะไร? ”

“เป็นอะไรกัน? “คุณแม่ลู่เห็นว่ายังไม่ออกมา ได้ยิน ลู่เหวินซูถามหลี่ซูเจ๋ก็คิดว่าหลี่ซูเจ๋ไม่สบายเลยหมุนตัว หันกัลบไปอีกครั้งก็เห็นด้านล่างของหลี่ซูเจ๋เปียกไป หมด”น้ำคร่ำแตกเหรอ? ”

หลี่ซูเจ่พยักหน้า

“เร็วเร็ว นิ่งทำบ้าอะไร! “คุณแม่ลูร้อนรน ด่าลู่เหวิน ซู”อุ้มไปโรงพยาบาลสิ! โง่ใช่ไหมเนี่ย น้ำคร่ำไหล เด็ก จะสําลักแล้วเอา! ”

ลู่เหวินซูรีบอุ้มหลี่ซูเจ๋แล้วรีบวิ่งออกไป

ทางไปโรงพยาบาลหลี่ซูเจ๋รู้สึกเจ็บปวดจนเริ่มม้วนตัว และออกแรงจับมือของลู่เหวินซู แต่คุณแม่ลู่ไม่รู้สึกเจ็บ อะไรเอาแต่เร่งลู่เหวินซู

“ถึงโรงพยาบาลหรือยัง? “คุณแม่ลู่พูดอย่าง ร้อนรน“ถ้ายังไม่ถึงเด็กก็จะคลอดที่รถนะ”

“แม่อย่าเร่งสิ”ลู่เหวินซูก็ร้อนรน แต่สถานการณ์ของ หลี่ซูเจ๋ตอนนี้เขาไม่สามารถขับไวได้ เขาไม่รู้ว่าฝ่าไฟ แดงกี่อันแล้ว อยากถึงโรงพยาบาลไวๆ
พอถึงโรงพยาบาล หลี่ซูเจ๋ก็คลายมือ เจ็บจนหน้าซีด ขาว มีเหงื่อออกที่หัว

พยาบาลรีบพาไปที่ห้องคลอด เหลือไว้แค่คุณแม่ลู่ กับลู่เหวินซูสองคน

คุณแม่ลู่กังวลจนเดินไปมาที่หน้าห้องคลอดแล้วถามลู่ เหวินซู: “เมื่อคืนนอนด้วยกัน แกได้.………….

“แม่คิดอะไรเนี่ย”ใบหน้าลู่เหวินซูหม่นลง“คิดดีๆหน่อย ได้ไหม? ”

“อ้อ ไม่ก็ดี ฉันก็ลัวว่าแกอายุเท่านี้อ่ะความต้องการจะ สูง ควบคุมอารมณ์ไม่ได้”คุณแม่ลู่พูด”ไม่งั้นแกก็โทรหา เสี่ยวซินสิ ให้หล่อนมาอยู่กับหลี่ซูเจ๋”

“พี่สองบล็อคผมแล้ว ยิ่งหล่อนอย่าไปพูดถึง

คุณแม่ลู่หันไปมองขวับ: “แกนี่จริงๆเลย ทำไมมีแต่ คนไม่ชอบขนาดนี้ เฉินหย่วนก็บล็อคแก!

คุณแม่ลู่ยังมีเบอร์ถังซินอยู่ โทรออกไปถามหล่อนว่า ว่างไหม ให้หล่อนมาช่วย จากนั้นก็รอกับลู่เหวินซูอย่าง กังวลอีก

ในห้องนั้นไม่ได้มีแค่หลี่ซูเจ๋ ยังมีหญิงท้องคนอื่นๆ ด้วย
ได้ยินเสียงกรีดร้องทรมานของคนท้องคนนั้นลู่เหวินซู ก็เหงื่อแตก มีความรู้สึกว่าไม่อยากให้หลี่ซูเจ๋ท้องอีก

รอพยาบาลผ่านมาทางนี้จะไปห้องคลอดลู่เหวินซูก็ไป คว้าหล่อนไว้”ถ้าหล่อนดูท่าไม่ดี ช่วยหล่อนเลยนะครับ ไม่ต้องช่วยลูก ไม่ไม่ ตอนนี้ผมไม่เอาลูกก็ได้

“หา? “พยาบาลมองเขาอย่างงงๆ”คุณพูดอะไรนะ คะ? ‘

คุณแม่ลู่ดันลู่เหวินซูออก ยิ้มให้พยาบาลแล้ว พูด: “เปล่าๆ ไม่มีไร ไปทำงานเถอะค่ะ ลำบากแล้ว”

พอพยาบาลออกไป คุณแม่ลู่ก็ชักสีหน้าสั่งสอนลู่ เหวินซูไป: “แกตั้งตาคอยว่าภรรยาจะปลอดภัยดีไม่ ได้เหรอ? ช่างเถอะ ออกไปทำใจให้สงบไป อยู่นี่ก็ไร้ ประโยชน์!

“ไม่ได้ ออกไปผมก็กังวล”ลู่เหวินซคิดถึงเสียงร้อง แสนจะทรมานของหญิงคนนั้นในใจก็กังวล

ตอนนี้เอง ประตูห้องคลอดก็ถูกเปิดออก

พยาบาลอุ้มเด็กออกมา มองไปรอบๆพูดเสียงดัง ใคร คือครอบครัวของหลี่ซูเจ๋คะ?

ไวขนาดนี้?

ลู่เหวินซูอึ้งไปแปป รีบก้าวเข้าไป“ผมครับ”
“เป็นผู้ชาย สามโลสอง แข็งแรงมากค่ะ พยาบาล พูด”ดูคุณกังวล จะอุ้มเด็กได้ไหมคะ? –

คุณแม่ลู่เข้ามา “ฉันเองค่ะ

แปปนึงไม่ถึงสิบวิ หลี่ซูเจที่นอนอยู่ตรงเตียงก็ถูกเข็นออกมา