บทที่603 ผมต้องเรียกรถให้คุณไหม

พอกินปิ้งย่างไปถาดนึง หลี่ซูเจ๋ก็ดันมือเขาออกแล้ว ขมวดคิ้ว อิ่มแล้ว กินไม่ลง”

ลู่เหวินซูเลยเรียกพนักงานเอาผลไม้มาให้

ทั้งสองอยู่ที่ห้องอาหารอยู่นาน พอหลี่ซูเจ่พักเสร็จ และจะลุก ในห้องนั้นก็ไม่มีแขกแล้ว

หลี่ซูเจ๋หยิบกระเป๋าเห็นลู่เหวินซูยืนอยู่ไม่ขยับก็มอง เขา: “คุณไม่ประคองฉันเหรอ? พื้นลื่นขนาดนี้ ถ้าฉัน ล้มจะทำไง? คุณก็จะยืนดูอยู่นั่นเหรอ? ”

ลู่เหวินซูเลยได้สติมา เดินเข้าไป มือไว้ที่เอวหล่อน อย่างระวัง พาหล่อนออกไปจากห้องอาหาร

พอออกมาจากคลับ ลู่เหวินซูก็พูด : “ผมต้องเรียกรถ

ให้คุณไหม?

หลี่ซูเจ๋”..

พูดจบไปแปปเดียว ลู่เหวินซูก็รู้สึกผิดปกติ ประคอง หล่อนไปที่หน้ารถตัวเอง เปิดประตูหลังให้หล่อนเข้าไป

เขาเข้าไปนั่งที่ที่นั่งคนขับ คาดเข็มขัด แต่ลืมไปทันที ว่าขับยังไง

หลี่ซูเจ๋รออยู่พักนึงเห็นเขาไม่สตาร์ทรถสักทีก็มองเขา“คุณรอให้ฉันขับรถให้คุณเหรอ?

มือไม้ลู่เหวินซูทำอะไรไม่ถูกแล้วจึงค่อยสตาร์ทรถ จับพวงมาลัยแน่นๆ แปปนึงก็มองที่กระจกมองหลัง

ปกติเวลาขับรถเขาจะเหยียบแปดสิบแต่ครั้งนี้แค่สื่ สิบยังไม่กล้า

เขาขับไปตามถนนพักนึงและก็ไม่รู้ว่าต้องไปไหนเลย ถามหลี่ซูเจ๋”คุณพักที่ไหน? ”

“เรือนหอไง”หลี่ซูเจคิดว่าเขาถามแปลกๆ”เราแต่งงาน กันแล้วไม่ใช่เหรอ? กลับไปด้วยกันไม่กลับไปเรือนหอ แล้วจะไปพักไหน? หรือว่าคุณยังไม่ซื้อเรือนหอไว้? ”

ลู่เหวินซูไม่รู้ว่าจะตอบยังไง

เขาขับรถไปที่คฤหาสน์สี่

คฤหาสน์ปี้สี่มีแค่คนใช้คนเดียว เพราะว่าปกติลู่เหวิน ซูจะไม่อยู่ คนใช้ก็มาแค่สามวันครั้ง

วันนี้คนใช้แต่งสวน ดึกแล้วเลยพักนี่

“คุณชาย”คนใช้มาอยู่นานแล้ว เห็นลู่เหวินซูมา ไม่บ่อย นี่เป็นครั้งแรกที่พาหญิงสาวกลับมาและยัง ท้องด้วยก็เลยคิดไปตามปกติว่าเขาเป็นสามีภรรยา กัน“คุณนายสวัสดีค่ะ”
หลี่ซูเจ๋ยิ้มให้หล่อน”พรุ่งนี้ฉันอยากกินโจ๊กลูกเดือยได้ ไหม?

“ได้แค่นอนค่ะ”

ลู่เหวินซูประคองหล่อนไปชั้นสอง พอไปห้องนอน ทันใดนั้นก็ไม่รู้ว่ามือไม้จะวางตรงไหน”คุณไปอาบน้ำ เองได้ใช่ไหม? เดี๋ยวผมให้คนเอาชุดไปให้

“คุณตื่นเต้นเหรอ? “หลี่ซูเจ๋จับมือเขาแล้วพูดขำๆ”ฉัน เห็นว่าตั้งแต่ที่คุณเห็นฉันที่ห้องอาหารก็เหมือนว่านอก จากตัวเองชื่ออะไร อะไรก็ทำไม่เป็น”

ลู่เหวินซูจ้องหล่อนอยู่นาน ลูกกระเดือกขยับ“คุณยังมี ชีวิตเหรอ?

แปปนึงหลี่ซูเจ๋ก็ดันเขาออกไปจากห้องนอนอย่างไม่ พอใจ

ลู่เหวินซูยืนอยู่พักนึง ที่จริงอยากโทรเรียกคนให้เอา ชุดมาให้ ก็ไม่รู้ว่าต้องพูดยังไง ขับรถออกไปหาร้านที่ เปิด

คนขายนั้นเห็นเขาซื้อชุดคนท้องก็ถือโอกาส พูด: “ร้านเสื้อผ้าเด็กตรงข้ามก็เป็นร้านของเราค่ะ คุณ ผู้ชายลองไปดูได้นะคะ ชื้อเสื้อผ้าให้ลูกยังคะ? ”
เขาบ้าเหรอ ซื้อชุดให้ลูก?

ในใจลู่เหวินซูคิดแบบนี้ พอถึงคฤหาสน์ปี้สี่ ในมือก็ถือ ถุงสิบกว่าใบ ห้าถุงคือชุดเด็ก ไม่รู้ว่าเป็นกลจากไหน

เขาถือถุงขึ้นไปก็ผ่านกับหลี่ซูเจ๋ที่ออกมาพอดี เหมือน จะหาเขา ผมเปียกๆมองไปที่มือเขา“ฉันจะคลอดแล้ว คุณซื้อมาเยอะแบบนั้นใครจะใส่หมด? ”

“วันนึงสวมสองชุด ไม่งั้นก็ชั่วโมงนึงเปลี่ยน”ลู่เหวิน ซูเอาเสื้อผ้าไปให้หล่อนไว้ในห้อง ที่จริงจะออกไปเลย แต่พอเห็นผมหล่อนที่เปียกก็ไปเอาไดร์มาช่วยเป่าให้ หล่อน

หลี่ซูเจ๋ดูถุงช้อปปิ้งตรงนั้น

ลู่เหวินซูเห็นเสื้อผ้าที่ถูกใจก็ซื้อมาเลย ซื้อมาได้ไม่เลว ทีเดียว ไม่น่าเกลียดอะไร

พอดูเสร็จ แล้วเห็นว่าเป็นแต่ชุดเด็กสีชมพูๆ หลี่ซูเจ๊ก็ ขำ : “เป็นผู้ชาย คุณซื้อแต่ของผู้หญิงมาให้ใครใส่ ให้ เขาอายเหรอเนี่ย?

ก็ตอนที่คนขายถามลู่เหวินซูก็ตอบๆไปว่าเด็กผู้หญิง คิดไม่ถึงว่าจะซื้อมาผิดหมด อายจริงๆ“อ้อไม่เป็นไร เดี๋ยวค่อยซื้อมาอีกก็ได้
พอช่วยหล่อนเป่าผมเสร็จ ลู่เหวินซูก็กลับไปที่ห้อง นอนข้างๆ

ลู่เหวินซูไม่รีบไปอาบน้ำ ไปสูบบุหรี่ที่ระเบียง มอง แสงไฟห้องข้างๆที่ออกมา คิดตลอดว่าคืนนี้เขาไปที่ คลับจริงๆเหรอ? แล้วเขาเจอหญิงสาวคนนี้จริงๆเห รอ?

ที่จริงในใจเขาอึดอัดมาก

สูบบุหรี่เสร็จลู่เหวินซูก็ยืนอยู่ที่ระเบียงอีกพักนึงถึงไป อาบน้ำ

พอออกไปมาก็รีบไปที่ระเบียง เห็นไฟในห้องยังเปิด อยู่ แสดงว่าหล่อนอยู่ เขาเลยค่อยๆโล่งอก

หล่อนหลับแล้ว?

ท้องหล่อนใหญ่ขนาดนั้นจะนอนท่าไหนนะ?

ลู่เหวินซูเดินไปมาที่ระเบียงไม่รู้ว่าคิดมั่วซั่วอะไรอยู่ จู่ๆเขาก็เห็นไฟห้องข้างๆดับลง ยังคิดว่าเป็นเพราปัญหา สายไฟก็จะออกไปดู

พอเปิดประตูไปก็เห็นหลี่ซูเจ๋สวมชุดนอนยืนอยู่นอก

ประตู

มือข้างนึงของหลี่ซูเจ๋จับเอวไว้ เงยหน้ามองแล้วขมวด คิ้วไปที่เขา“ฉันที่จะคลอดแล้วคุณจะให้ฉันนอนเองเหรอ? “

พอลู่เหวินซูได้สติก็เปิดประตูให้หล่อนเข้ามา

เขาไปเอาหมอนในตู้เก็บของ กลัวผ้าห่มบางเลย เปลี่ยนเป็นผืนหนาๆปูไปที่เตียง

พอเขาทำเสร็จหลี่ซูเจ๋ก็ถอดรองเท้าขึ้นเตียงนอนตรง นั้นและยังตบไปที่ข้างๆตัว”คุณมานี่”

ลู่เหวินซูเอนไป

หลี่ซูเจ๋เปิดเสื้อให้เห็นท้องกลมๆขาวๆ ดึงมือเขามาไว้ ที่ท้อง”ตอนหกเจ็ดเดือนเขาถีบแรงมาก ตอนนี้เชื่อฟัง มาก คุณลูบเขาสิ

ฝ่ามือรู้สึกอุ่นๆนุ่มๆ ลู่เหวินซูจ้องท้องหล่อน มองท้อง หล่อนที่เหมือนจะขยับไปมา ตามด้วยมีอะไรที่กำลังถีบ มือเขา

ลู่เหวินซูไม่เคยเจอแบบนี้ก็งงหน่อยๆ

เขาถาม“ลูกเตะผมอยู่เหรอ?”

“เปล่า เขากำลังเล่นกับคุณ”มุมปากของหลี่ซูเจ๋ยิ้ม รู้ ว่าคุณเป็นพ่อเลยอยากสนิทกับคุณ ครั้งแรกเลยที่พวก คุณเจอกัน”

ความรู้สึกแบบนี้เยี่ยมจริงๆ
ลู่เหวินซูเอามือวางตรงนั้นอย่างระมัดระวัง ลูกเหมือน จะรู้สึกได้ ก็วิ่งตามแล้วเตะมือเขาเล่น

เตะจนมือลู่เหวินซูคันและยิ้มออกมา

เขาแหย่ลูกอย่างไม่เบื่อ มือเขาไปไหนลูกก็ตามไป เตะตรงนั้น

เล่นอยู่พักนึงลู่เหวินซูก็เห็นเหมือนว่าลูกไม่ขยับจึงรีบ ถามหลี่ซูเจ๋”ทำไมลูกไม่ขยับ?

“คุณยังต้องการนอนเลยแล้วเขาจะไม่นอนได้ไง ล่ะ? “หลี่ซูเจ๋ขำาแล้วก็หาว“ฉันก็ง่วงแล้ว นอนกันเถอะ นี้ฉันต้องไปแล้ว”

หล่อนแตะมือชายหนุ่ม ดึงหมอนมาหนุนลงไป

พอลู่เหวินซูได้สติก็เอื้อมไปถาม : “พรุ่งนี้จะไป? คุณ ะไปไหน? ”

“พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน”หล่อนพยายามขยับตัวหาที่นอน ไม่ สนเขาอีก

ประโยคที่ไม่ได้อะไรนั้นทำให้ลู่เหวินซูกังวลขึ้นมา จ้องหญิงสาวข้างๆเหมือนว่าแค่แวบเดียวหล่อนก็จะหนี ไปได้ จ้องจนตาร้อนแผ่ว

ลู่เหวินซูเอาตัวหล่อนเข้ามาในอ้อมกอด ดมกลิ่นหอม บางๆของร่างหญิงสาว ทำให้เขาค่อยๆโล่งอก ดึงผ่าห่มสูงขึ้นห่มหล่อน กอดหล่อนหลับไป

คืนนี้ลู่เหวินซูไม่นอนไม่หลับอีก

วันถัดมาคนใช้กำลังทำโจ๊กข้าวเดือย พอทำเสร็จก็ไป เรียกทั้งสองลงมาทานข้าว

พอได้ยินเสียงออดคนใช้ก็เช็ดมือแล้วเปิดประตู

ด้านนอกประตูมีคุณนายท่าทางสง่ายืนอยู่ท่าทาง โกรธๆ”เมื่อคืนเหวินซูนอนนี่ไหม? “