บทที่602 ใช้หน้าของหล่อนน่ะ เธอคู่ควรหรือไง

หล่อนสั่นไปทั้งตัว เจ็บจนกรีดร้อง

ไม่ว่าหญิงสาวจะเคลื่อนไหวมือทั้งสองข้างยังไง ลู่เห วินซูก็จับกรามของหล่อนแน่น หยิบมีดปอกผลไม้ลาก จากหัวคิ้วขวาลงไปที่แก้มขวาอีกครั้ง จนเลือดไหลที่ ใบหน้าหล่อน

มุมปากของลู่เหวินซูยังคงยิ้มอยู่ จ้องเลือดสดที่แก้ม หญิงสาว มองมือของหล่อนที่สั่นอยู่ พูดอ่อนโยนไป ว่า“ใช้หน้าของหล่อนน่ะ เธอคู่ควรหรือไง? หือ? ”

ลูกคนรวยก็ดูอย่างโง่ๆ เย็นไปทั่วเท้า

เขารู้ว่าลู่เหวินซูกับหลี่ซูเจ่เคยคบกัน เหมือนจะรัก หญิงสาวนั่นมากก็เลยมองหาหญิงสาวที่สูงพอกับหลี่ซู เจ๋แล้วก็ให้หล่อนไปศัลยกรรมให้เหมือนกับหลี่ซูเจ๋

ที่จริงอยากเสนอหล่อนให้ลู่เหวินซูเพื่อแลกกับผล ประโยชน์ คิดไม่ถึง……..

ความเจ็บปวดมหาศาลกับความกลัวนั่นทำให้หญิงสาว สั่นไม่เท่าไหร่ก็น็อคตายตาขาวลง

ลู่เหวินซูเขว้ยงร่างไปที่พรม หยิบทิชชู่จากกล่องมา เช็ดเลือดบนมือแล้วพูดไปว่า: “เอาหล่อนกลับไปแล้วก็ เอาหมอที่ศัลย์นั่นออกไปจากเมืองหนานเฉิงด้วย”
ลูกคนรวยรู้ว่าเขาพูดให้ตัวเองฟังเลยไม่กล้าอยู่ต่อ เข้าไปอุ้มร่างหญิงสาวแล้วคลานออกไปอย่างอึดอัดใจ

คนในห้องต่างละสายตา บรรยากาศเมื่อกี้หายไป เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ลู่เหวินซูเทเหล้าให้ตัวเองกินไปเรื่อยๆ

สายตาที่ซับซ้อนของจ๋องซึงจ้องเขา รู้ว่าลู่เหวินซูไม่ ปล่อยลูกคนรวยนี่แน่แต่คิดไม่ถึงว่าจะโหดขนาดนั้น

“ฉันไปตากลมก่อน”จ๋องซึงหยิบบุหรี่ที่โต๊ะแล้วลุก ออกไป

จ๋องซึงออกไปสูบบุหรี่อยากไปทานอะไรที่ห้องอาหาร สักหน่อย เงยหน้ามาเจอหญิงตั้งครรภ์แบบไม่ทันตั้งตัว

ลักษณะของหล่อนทำให้เขาอึ้ง หยิบบุหรี่ในปาก

“หลี่ หลี่ซูเจ๋? “เขาไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่

หลี่ซูเจ๋ยิ้มให้เขามือข้างนึงประคองเอวค่อยๆเข้า มา”ไม่เจอกันนานเลย”

“คุณจริงๆเหรอ? “ถึงจ๋องซึงจะรู้จักกับหลี่ซูเจ๋ไม่นาน แต่หล่อนใช่ตัวจริงไหมก็สามารถแยกได้ แล้วจึงก้มลง มองท้องหล่อนอีกครั้ง“คุณยังไม่ตาย เด็กก็ยัง……

ตอนนั้นที่หลี่ซูเจ๋ตกทะเลไปหาตั้งนานก็หาไม่เจอ ทุกคนต่างคิดว่าหล่อนตายแล้ว

“ตอนนั้นโชคดีที่มีคนช่วย”หลี่ซูเจ๋พูดถึงเรื่องนั้นไป คร่าวๆอย่างไม่ใส่ใจมาก หันหัวไปมองห้องด้านหลัง เขา”ลู่เหวินซูอยู่ด้านในไหม? ”

และยังเดินไปทางห้องนั้น

พอจองซึงได้สติก็รีบห้ามหล่อน ไอออกมา คุณหิว ไหม เดี๋ยวผมพาคุณไปทานข้าวที่ห้องอาหาร? เขา กำลังคุยธุรกิจอยู่ข้างใน ค่อนข้างยุ่งน่ะ”

ที่สำคัญคือในห้องมีกลิ่นเลือด เพิ่งเอาตัวปลอมออก ไป เขาไม่รู้ว่าถ้าลู่เหวินซูเห็นหลี่ซูเจ่แล้วจะรู้สึกยังไง

หลี่ซูเจ๋ท้องใหญ่ขนาดนี้ เขาคิดว่าระวังไว้ก่อนดีกว่า

“ฉันมานี่ตอนหกโมงกว่า แต่ว่าพวกคุณไม่อยู่ฉันก็เลย เปิดห้องไปนอนแล้ว”หลี่ซูเจ๋พูด”พอคุณพูดแบบนี้ฉันก็ เลยหิวขึ้นมาจริงๆไปกันเถอะ”

จ๋องซึงเลียนแบบท่าทาง จ้องหลี่ซูเจ๋ กลัวว่าหล่อนจะ ล้ม“ให้ผมประคองไหม? ”

“ไม่ต้อง ฉันไม่ได้บอบบางขนาดนั้น”

ผู้จัดการล๊อบบี้ไปจัดการที่ห้องนึงเลยเดินสวนกับทั้งสอง
“คุณจอง”ผู้จัดการทักทายเขา

จ่อง งพยักหน้า

พอเดินสวนกันไป ผู้จัดการก็คิดออกว่าหญิงท้องคน นั้นไม่ได้มาหาบอสเหรอ ทำไมออกไปกับคุณจ๋องล่ะ?

ผู้จัดการไปบริการแขกที่ห้อง พอออกมาพนักงานก็ รีบวิ่งตามไป

“ผู้จัดการ เอกสารนี้ต้องให้บอสเซ็น ผู้จัดการไปได้ ไหม? ”

“นายไม่มีขาเองหรือไง ต้องให้ฉันไปน่ะ?

พนักงานลูบหัวพูดเบาๆ “ได้ยินว่าบอสเพิ่งโมโห ไป อารมณ์น่าจะไม่ดีเท่าไหร่ ผู้จัดการสนิทกับบอส ก็ เลย……….”

ผู้จัดการรับเอกสารมาแล้วตบหลังพนักงานไปที“โอเค ฉันไปเอง”

“ขอบคุณผู้จัดการ

พอถึงห้องที่ลู่เหวินซูอยู่ ผู้จัดการก็เคาะห้องแล้วค่อย เข้าไป

พอเขาเข้าไปก็ได้กลิ่นเลือดแต่ไม่ใส่ใจอะไร พอเห็นลู่ เหวินซูก็เข้าไปแล้วเอาเอกสารให้ ตามด้วยปากกา”บอสเอกสารสองอย่างนี้ต้องให้บอสเซ็นครับ”

ลู่เหวินซูอ่านดูพอแน่ใจแล้วก็เซ็นลงไปแล้วถามไป ว่า“เห็นจ๋องซึงไหม? ”

“สิบนาทีก่อนตอนผมไปช่วยดูแลแขกที่ห้องนึงมา ก็สวนกับคุณจองครับ”ผู้จัดการอึกอักแต่ก็พูดออก มา”เขาพาสาวท้องไปห้องอาหาร เหมือนจะไปทานข้าว ครับ”

ลู่เหวินซูขมวดคิ้ว”สาวท้อง? เพื่อนเขาเหรอ? ”

“ผมไม่ได้ถาม แต่ดูไม่เหมือนเพื่อนครับ”ผู้จัดการมอง ลู่เหวินซู”หล่อนมาตอนหกโมงกว่าจะมาหาบอส ไม่รู้ว่า ทำไม..…….

“มีบอกไหมว่าหล่อนชื่ออะไร คนของบริษัทไหน เปล่า? ”

ที่คลับมีสาวท้องคนเดียว ผู้จัดการเลยจำที่หล่อน พูดและท่าทางได้ดี“หล่อนนามสกุลหลี่ครับ ไม่ได้บอก บริษัท ไม่สูงแต่ว่าสวยมาก”

ที่จริงลู่เหวินซูยังไม่ลืม แต่พอผู้จัดการบอกว่านาม สกุลหลี่และยังอธิบายรูปร่างของหล่อน สายตาเขาก็ หดลงลุกขึ้นจากโซฟา รีบวิ่งออกไปจากห้อง

ผู้จัดการยืนโง่อยู่ตรงนั้น
ลู่เหวินซูเดินไปอย่างไวพอถึง พอถึงห้องอาหาร หน้าอกก็กระเพื่อม

เวลานี้ไม่มีแขกที่ไหนมาทานข้าว แขกต่าง กระจัดกระจายไป

สายตาที่กวาไปทั่วมองหาจ่องซึงเจอ เห็นหญิงสาวที่ นั่งข้างจองซึง ทั้งสองเหมือนกำลังคุยกัน

สายตาลู่เหวินซูหยุดไปที่ด้านหลังที่คุ้นเคยของหญิง สาว เดินเข้าไปทีละก้าว

จ๋องซึงมองเห็นลู่เหวินซูเข้ามาก่อนก็รู้ว่าตัวเองไม่ควร อยู่ตรงนี้เลยดันเก้าอี้ออก“คุณค่อยค่อยทาน

หลี่ซูเจ๋รู้สึกผิดปกติ พอหันไปก็เห็นลู่เหวินซู

ทั้งสองพบกันอีกครั้งในที่แบบนี้ หลี่ซูเจ๋ไม่รู้สึกว่าไม่ คุ้นเคยอะไรจึงยิ้มให้เขา”จ๋องซึงบอกว่าคุณกำลังยุ่ง ฉันหิวพอดี เขาก็เลยพาฉันมากินอะไรที่ห้องอาหาร”

ลู่เหวินซูมองหล่อนตั้งแต่หัวจรดเท้า ไม่รู้ว่าตัวเอง กำลังคิดอะไร เหมือนว่าเห็นหล่อนยังมีชีวิตอยู่ตรงหน้า เขา ในใจก็โล่งอกขึ้นมา ตอนกลางคืนน่าจะนอนหลับได้ อย่างสบายใจแล้ว

สุดท้ายสายตาเลยหยุดไปที่ท้องป่องๆของหล่อนและ จ้องอยู่นาน
หลี่ซูเจ๋หิวมาก พอทักทายเขาเสร็จก็ก้มหน้าลงกินข้าว

พักนึงลู่เหวินซูก็เข้ามา ดึงเก้าอี้ที่ข้างขวาหล่อนแล้ว นั่งลงไป

“ครัวเปลี่ยนเชฟเหรอ? “หลี่ซูเจ๋ดื่มซุปหอยไปก็พูด ไปด้วยว่า“ซุปนี้อร่อยมากเลย หน่อไม้แห้งก็นุ่มมาก เลย”

หล่อนอยากเอาผักกาดหอมมาห่อเนื้อที่ปิ้ง แต่เห็นว่า มือตัวเองเพิ่งถือถ้วยซุปไป มือสกปรกมาก ก็เลยพูดกับ ลู่เหวินซู: “ฉันอยากกินปิ้งย่าง แต่ไม่ถนัด คุณทำให้ฉัน หน่อยสิ”

ลู่เหวินซูจะช่วย หลี่ซูเจ๋กลับจับมือเขาไว้”ทำไมมือ คุณมีเลือดล่ะ? บาดเจ็บเหรอ?

“อ้อไม่มีอะไร ผมไปล้างก่อน”ชายหนุ่มชักมือออกแล้ว รีบออกไป

ตอนล้างมือที่ห้อง ลู่เหวินซูก็ไม่รู้ว่าก๋าลังคิดอะไร อยู่ พอได้สติกลับไปนั่งที่โต๊ะก็เอาผักมาห่อเนื้อแล้วให้ หญิงสาวกิน

เขายังโกรธแค้นอยู่และยังคิดว่าถ้าเจอหล่อนอีกจะ ไม่ปล่อย แต่ตอนที่เจอหล่อนเมื่อกี้ เห็นหล่อนกับลูก ปลอดภัย ความโกรธในใจก็หายไป

ลู่เหวินซูป้อนหลี่ซูเจ๊กินเงียบๆ อยากกินอะไรก็ชี้และป้อน แต่ไม่พูด ส่วนหลี่ซูเจเอาแต่พูด ถามว่าเขาเป็นไง บ้าง คุณแม่ลู่เป็นยังไงบ้าง