บทที่597 ก็เหมือนกับติดตามคุณชาย

พอพี่เลี้ยงอุ้มลูกไป ทั้งสองก็เดินไปตรงมุม จงเซ็งยื่น เอกสารให้ถังซิน”วันนี้ที่ผมมานอกจากของขวัญของ เด็กๆแล้วก็ต้องเอาสิ่งนี้ให้คุณถังด้วย”

ถังซินรับเอกสารดึงด้ายออก หยิบกระดาษสองสาม แผ่นออกมาจากด้านใน มองแล้วก็นิ่งไป

จงเชิงพูด”ตอนนั้นคุณชายติดอยู่ในประเทศYตอนที่ รอทำวีซ่าใหม่คุณท่านมาหาเขาบอกว่าเซ็นพินัยกรรม ไว้หมดแล้ว ปูทางให้เขาไว้แล้ว

“หลังจากที่คุณชายพาคุณย้ายไปที่ปารีสก็โทรหาผม ว่าให้ผมไปหา เขาเอาพินัยกรรมที่เขียนดีแล้วให้ผมมา ให้ผมรอเขาตายแล้วค่อยเอานี่ให้คุณ ทนายความก็มี อีกชุด”

มือถังซินสั่นไม่พูดอะไร

“คุณถัง คุณชายใหญ่ไซเลส์ก็ตายแล้ว ถ้าอเล็กซ์ เลียร์ตกไปอยู่ในมือของคนอื่นไม่ถึงครึ่งเดือนก็จะถูก ทำลาย อเล็กซ์เลียร์ก็เป็นของขวัญที่คุณชายมอบให้ คุณครับ”

นิ่งไปนานถังซินถึงเก็บความเจ็บปวดไว้แล้วเก็บ เอกสารดีๆ“ของของเขาฉันจะรักษาไว้อย่างดี ต่อไป คุณจะไปอยู่ไหนเหรอ? ”
“ผมคือคนของคุณชาย เขาตายแล้ว ผมไปไหนได้ก็ ไปที่นั่น”

“งั้นก็อยู่นี่สิ”ถังซินยิ้มแล้วมองลูกที่มีพี่เลี้ยงเอาใจ อยู่“ฉันให้เจ้านายตัวน้อยกับนายกับจงอี้ ตอนนี้ต้องรอ หน่อย รอหล่อนโต นายเต็มใจไหม? ”

ปากจงเชิงขยับ สีหน้ามีรอยยิ้ม”หล่อนก็นามสกุลหลิน ติดตามหล่อนผมเต็มใจอยู่แล้ว”

ก็เหมือนกับติดตามคุณชาย

พอจัดงานเลี้ยงครบเดือนของเด็กๆ ถังซินก็ไม่มีเวลา พักต้องตามจงเซิงไปที่ประเทศYเลย

หล่อนกับหลินเฉิงจีไม่ได้แต่งงาน คนอื่นในอเล็กซ์เลีย ร์พอรู้เรื่องพินัยกรรมต่างก็ไม่ยินดี แม้แต่วุ้นส่วนของ บริษัทยังไม่พอใจ จนอยากซื้อหุ้นอเล็กซ์เลียร์ในมือ หล่อน

ไม่มีหลินเฉิงจี้ จี้เจียจื้อ ถังซินก็เล่นสงครามกับคนอื่น ในอเล็กซ์เลียร์มาสองเดือนแล้ว มู่เฉินหย่วนจะมาก็โดน ถังซินห้ามไว้ เขาเลยให้กวนชิงเฟิงไป

หลังจากถังซินผ่านประสบการณ์แอบฆ่ามาหลายสิบ ที ตอนเช้าวันที่หกสิบแปด ในที่สุดก็สามารถข่มขู่ให้คน อื่นในอเล็กซ์เลียร์เซ็นเห็นด้วยได้และรับพินัยกรรมของ หลินเฉิงจี้ได้อย่างราบรื่น ได้อเล็กซ์เลียร์มา
พอถังซุนจัดแจงเสร็จก็ให้จงเชิงอยู่ที่อเล็กซ์เลียร์ กรุ๊ปและพากวนชิงเฟิงกลับ

มู่เฉินหย่วนไปรับที่สนามบิน

พอออกมาจากสนามบิน ถังซินที่อยู่ไหลๆก็มองเห็น ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างรถ

สวมเสื้อนอกสีดำบางๆ ตัวสูง ท่าทางดูดี สวมแว่น กันแดดยังทำให้ผู้หญิงที่เดินผ่านหันมามอง

ถังซินรีบเดินไปดอกเขา เอาผ้าพันคอพันรอบคอเขา พูดอย่างไม่พอใจ“ลูกนายก็ไม่ต้องคลอด สิบกว่าปีนี้ก็ ยังเป็นเหมือนเดิม ไปที่ไหนก็ดึงดูดผู้คน!

มู่เฉินหย่วนไม่ยิ้ม ก้มลงจูบหล่อน มองเห็นหน้าอิดโรย ของหล่อนก็สงสาร”ลําบากแล้ว”

“ถ้าคุณสงสารฉันจริงก็ขอร้องพระเจ้าให้ฉันแก่ช้าลง สิ”ถังซินเข้าไปในรถที่เขาเปิดประตูปากก็พูดไปด้วย ว่า“หน้าเหมือนลูกสาวดีที่สุด”

พอมู่เฉินหย่วนเข้ามาก็จับหน้าหล่อน”ไม่กลัวว่า ลูกสาวสองคนของคุณได้ยินจะไม่พอใจเหรอ?

“ฉันเป็นพี่สาวพวกเขาได้ ฉันก็ดีใจไม่ทันแล้ว! “ถัง ซินสะบัดส้นสูงแล้วเอาขาวางไว้ที่ตัวเขา “เพื่อความสง่า งามสองเดือนนี้ใส่แต่ส้นสูง รู้สึกปวดเอวเลย นวดให้ฉัน หน่อยสิ”
“โอเค”มู่เฉินหย่วนนวดขาให้หล่อนพร้อมกับให้กวน ชิงเฟิงขับช้าๆ

กวนชิงเฟิงมองถังซินจากกระจกมองหลังแล้ว พูด: “หล่อนเสแสร้งอยู่ พี่เขยมองไม่ออกเหรอ? พี่ไม่ เคยเห็นตอนหล่อนทะเลาะกับคนที่บริษัทเหรอ สวมส้น สูงวิ่งไปอย่างไวไม่เจ็บขาสักนิด”

ถังซินปาหมอนใส่กวนชิงเฟิงเต็มไปด้วยความ โกรธ”ฉันอ้อนสามีฉัน นายเดือดร้อนหรือไง? นายไป ถามจิ่งเหนียนว่ายาออกมายังฉันว่านายแบบนี้น่ะน่า รําคาญจริง! ”

กวนชิงเฟิงปิดปากเงียบๆไม่พูด

ระหว่างทางที่กลับ ถังซินถามว่าลูกเป็นไงบ้าง ไป ทำงานสองเดือน พอกลับไปพวกเขาจะจำหล่อนได้ไหม นะ

“จำไม่ได้แน่นอน แต่ว่าคุณกลับไปอยู่กับพวกเขา บ่อยๆพวกเขาก็ไม่แปลกหน้าแล้ว “มู่เฉินหย่วนเอา หมอนวางที่หลังหล่อน”รอพรุ่งนี้พักผ่อนดีๆแล้วจะพาไป โรงพยาบาล”

“ไปทำไรโรงพยาบาล? ”

มู่เฉินหย่วนพูด: “พอคุณไปประเทศYเดือนนึง พี่ สะใภ้ก็ตื่นแล้ว ถูกส่งมารักษาที่โรงพยาบาลในเมือง หนานเฉิงแล้ว”
“จริงเหรอ? “ถังซินไม่อยากเชื่อ”ทําไมคุณไม่รีบบอก ฉันล่ะ? ”

“คุณยุ่งอยู่ที่ประเทศY อีกอย่างโรงพยาบาลก็มีจิ่ง เหนียนกับพี่ใหญ่ ผมก็ไม่ต้องกังวลอะไร คุณยิ่งเข้าไป ใหญ่”

ถังซินทุบเขาแล้วเร่งกวนชิงเฟิง ไม่ต้องกลับ ไปดูที่ โรงพยาบาลก่อน ไม่งั้นฉันก็ไม่วางใจ”

แปปนึงรถก็ถึงโรงพยาบาล

วี่เหวินถึงงานเยอะอยู่โรงพยาบาลทุกวันไม่ได้ แต่มี ฉางผิงอยู่ พอถังซินเข้าไปก็ได้ยินเสียงฉางผิงกำลังฝึก ภาษาอังกฤษให้สั่งจิ้งเหอฟังอยู่พอดี

ส้งจิ้งเหอสวมชุดคนไข้นอนที่เตียง ใบหน้าแดงอวบ อิ่มดูดีมาก

เห็นหล่อนแข็งแรงถังซินก็โล่งอกยิ้มออกมา“พี่สะใภ้

“เสี่ยวซิน”ส้งจิ้งเหอเห็นถังซินแล้วดีใจอย่างมาก พอ หล่อนเข้ามาก็จับมือของหล่อนแน่นๆ”ก่อนนี้เธอก็ยุ่งยัง ต้องลำบากมาดูแลฉางผิงอีก ลำบากเธอแล้ว”

“ไม่เลย ฉางผิงเป็นเด็กดีมาก”
ฉางผิงย้ายเก้าอี้มาให้ถังซิน”แม่ภรรยา นั่งสิ”

ส้งจิ้งเหอกับถังซินนิ่งไป

ส้งจิ้งเหอได้สติก่อนก็เขกหัวลูกชายไปที ขายหน้า สุดๆ“เรียกแม่ภรรยาอะไรเล่า น้าสองยอมยกลูกสาวให้ ลูกแล้วหรือไง?

“ใช่ครับ ตอนที่ภรรยาผมยังไม่คลอดผมคุยกับน้า สองเรียบร้อยแล้ว”ถึงฉางผิงจะเป็นเด็กแต่ไม่อาย ยัง ถามถังซิน”น้าสองพูดใช่ไหม?

ถังซินทำตัวไม่ถูกเลยลูบหัวเขา : “ใช่ แต่ว่าจาวจาว ยังเด็กเกินไป เดี๋ยวต่อไปค่อยคุยเรื่องนี้ได้ไหมล่ะ? มา พูดตอนนี้ทำให้น้ารู้สึกว่าหนูมั่วซั่ว”

“น้าสองคำพูดของน้าทำให้ผมกังวลจัง! “ฉางผิงรีบ ไปพูดกับส้งจิ้งเหอ“แม่มีของมีค่าอะไรไหม? สร้อย ข้อ มืออะไรพวกนั้น ผมจะเอาไปให้จาวจาว หมั้นเอาไว้ก่อน น้าสองจะได้ไม่ไปเจอลูกเขยที่ดีกว่าแล้วตัดผมออกทำ ไง?

ส้งจิ้งเหอกับถังซินมองหน้ากัน

ถังซินพูดอย่างทนไม่ได้”เธอคลอดลูกมีทำผิด ป๊ะเนี่ย? ดูพี่ใหญ่แล้วมาดูฉางผิง…นิสัยไม่เหมือน เธอ”

“น่าจะไม่นะ? “ส้งจิ้งเหอตอบอย่างลังเลหน่อยๆฉางผิงกับตอนท่านวี่ยังเด็กเหมือนกันมาก

“โลกใบนี้ มีลูกหน้าเหมือนคนมีชื่อเสียงตอนเด็กเยอะ มาก”

ฉางผิงฟังออกว่าพวกแม่กำลังหยอกตัวเองก็ออกไป เงียบๆ ไปหาเย่นจิ่งเหนียน

น้าสามคนของเขามักจะมีคนที่มีของดีในมือสินะ?

เห็นเด็กหนุ่มวิ่งออกไปจากห้องคนไข้ทั้งสองคนก็ขำ

ถังซินหยิบแอปเปิ้ลมาปอก“ฉันได้ยินว่าพอพี่ใหญ่ กลับมาก็ส่งท่านวี่กับคุณนายวี่ไปบ้านนอกเลยแล้วก็ ดูแลงานในมือของท่านวี่”

“ฉันไม่อยากให้เขารับ มันเหนื่อยไป”ส้งจิ้งเหอถอน หายใจ”เขารับมาอย่างเป็นทางการต่อไปปีนึงก็เจอเขา ไม่บ่อยแล้ว แต่เส้นทางนั้นจะขยายออกไปไม่ได้”

พอหล่อนตื่นวี่เหวินถิงก็บอกหล่อนทุกอย่าง

ถังซินปอกแอปเปิ้ลให้หล่อนแล้วเม้มปาก“คุณนาย วี่บอกว่ามีคนจูงจมูกเลยลงมือกับเธอ หล่อนไม่ได้ ต้องการให้เธอตาย ฉันยังถามหล่อนว่าคนนั้นคือใคร สุดท้าย..………