บทที่596 เราฝังมันแล้ว ปลูกดอกไม้ที่คุณชอบในสวน

“คุณเย่นก็เป็นคนธรรมดา อย่าทำให้เขาลำบาก เลย”หลินเฉิงจี๋ยิ้มอ่อนๆ ความสว่างในตาค่อยๆหม่นลง เสียงค่อยๆแผ่วลง”ถึงไม่มีกระสุนสองนัดนี่ผมก็อยู่ได้ อีกไม่นาน”

“ขอร้องล่ะ…….น้ำตาร้อนๆของถังซินไหลลงที่หลังมือ เขา”อย่าใจร้าย…….

“เด็กดี อย่าร้องนะ”หลินเฉิงจี้พยายามเช็ดน้ำตา หล่อน“ผมไม่ไปไหน ผมจะอยู่ข้างคุณเสมอ”

หลินเฉิงจี้รู้สึกว่าทั้งตัวไม่มีแรง อยากหลับลง รู้ว่าถึง เวลาแล้ว

เขาพยายามเงยมองเย่นจิ่งเหนียนที่อยู่หลังถังซิน ใน อ้อมแขนเขาอุ้มเด็กอยู่ มุมปากยิ้มบางๆ

“หลินเสี่ยง…”หลินเฉิงจี้พูดเสียงเบา“นามสกุลหล่อน เหมือนกับผม ชื่อเสี่ยงเสี่ยง ดีไหม? ·

ถังซินพยักหน้า“โอเค ชื่อหลินเสี่ยง”

“ขอบคุณ……..ถึงจะไม่อยากแต่เขาก็ต้องไปแล้ว สุดท้ายก็มองถังซิน ค่อยๆหลับตาลง
ตอนที่เขาหลับตาลงมองเห็นความมืดมีชายคนหนึ่ง ที่วิ่งตามแสงอยู่ตลอด ชายหนุ่มยื่นมือออกไป ตอนจะ คว้าแสงนั่นจู่ๆแสงก็หายไป

เขาคว้าแสงไว้ไม่ได้ ในที่สุดโลกก็มืดมิดลง

ถังซินมองมือของเขาที่ตกลงไปในหิมะปากสั่น“เฉิง จี๋? หลินเฉิงจี๋? ”

ไม่ว่าจะเรียกกี่ครั้งเขาก็ไม่ตอบ เอนตัวในอ้อมแขน ของตัวเองเหมือนกับว่านอน

ถังซินค่อยๆก้มลงไปที่ไหล่เขาแล้วร้องไห้หนัก กอด เขาแน่นๆ

มู่เฉินหย่วนค่อยๆเข้ามามองเห็นถังซินที่คุกเข่าลงใน กองหิมะอย่างเจ็บปวดและหลินเฉิงจี้ในอ้อมกอดของ หล่อน ปากขยับ ในใจมีความรู้สึกผิด

เขานึกว่ามาทัน คิดไม่ถึงว่าจะสายเกินไป…….

เพื่อนมองเห็นเลือดที่ไหล่ขวาของมู่เฉินหย่วนก็อยาก จะพันแผลให้แต่มู่เฉินหย่วนส่ายหัวห้ามไว้ คุกเข่าลง ข้างถังซิน จับไหล่หล่อนนิ่งๆอยู่ตรงนั้น

ถังซินร้องอยู่นาน เงยหน้าขึ้นมองมู่เฉินหย่วนด้วย ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโศกเศร้า“เขาตายแล้ว เขา อยากให้ฉันเอาเถ้ากระดูกของเขาฝังไว้ในสวน ปลูก ดอกไม้ที่ฉันชอบ”
กวนชิงเฟิงกับจู่ซือซืออยู่ข้างๆถังซิน แม้แต่กวนหลิง เอ๋อที่อยู่ต่างประเทศก็กลับมา คุณแม่ถังก็ยิ่งสงสาร หล่อนทําอาหารเองให้หล่อนทุกวัน

คุณแม่ถังป้อนซุปถังซิน พูดเสียงอ่อนโยน”ยินยิน ต้องกินสักหน่อย ผอมจนแม่ปวดใจแล้ว”

ถังซินส่ายหัวยื่นมือไปกอดคุณแม่ถึง

“แม่ เขาตายแล้ว”ถังซินพูดสะอึกสะอื้น“หนูเป็นหนี้เขา ตั้งเยอะ หนูยังไม่ได้ตอบแทน……

คุณแม่ถังลูบหัวหล่อน“เด็กโง่ ถ้าตอบแทนไปก็ไม่ได้ เรียกว่ารักสิ ลูกเสียใจแม่รู้ แต่ลูกต้องใช้ชีวิตต่อไปดีๆ จะให้เขาตายไปแล้วมาห่วงลูกอีกไม่ได้”

“คนใช้ชีวิตบนโลกนี้มักจะมีอะไรที่ไม่เป็นดั่งใจหวัง เสมอ”คุณแม่ถังพูดอย่างอ่อนโยน”อย่าห่วงเขา แต่ต้อง รู้ว่ายังมีลูก มีสามี พวกเขารอลูกอยู่เสมอ”

“ป้าโมมอยกับคุณท่านมู่ห่วงลูกมาก แต่ว่าป้าโมมอย ไม่กล้ามา สุขภาพของคุณท่านมู่ลูกก็รู้ดี แย่ตลอด มา ลูกเพิ่งยี่สิบกว่า ร่างกายจะแย่เหมือนคุณท่านมู่เห รอ? ”

“เฉินหย่วนห่วงลูกมาก คอยปกป้องลูกตลอด สอง สามวันนี้พักผ่อนน้อย”คุณแม่ถังตบหลังหล่อน“เขาทำ เพื่อลูกไม่น้อยเลย ลูกจะดาวน์ลงแบบนี้อีกไม่ได้
ถังซินกอดแม่ ร้องไห้

เพราะคำพูดของคุณแม่ถังที่โน้มน้าวถังซินตอนที่ถังซิ นเผชิญหน้ากับทุกคนใบหน้าก็ค่อยๆมีรอยยิ้ม ขึ้นไปกอ ดมู่เฉินหย่วน จูบเขา”ขอโทษที่ทำให้คุณเป็นห่วง”

มู่เฉินหย่วนลูบหน้าหล่อนในที่สุดก็โล่งอก”คุณไม่ เป็นไรก็พอแล้ว”

สองอาทิตย์ถัดมามู่เฉินหย่วนก็พาไปที่คฤหาสน์หนาน

จูงมือหล่อนเข้าไปในคฤหาสน์บอกว่าต่อไปจะเป็น บ้านของพวกเขและยังเอาลูกๆ พี่เลี้ยง คนใช้มาที่นี่

กุหลาบ ทิวลิปที่ปลูกในสวนต่างถูกกำจัดออกไปเพื่อ ที่ปรับปรุงดินใหม่

มู่เฉินหย่วนเอากล่องเถ้ากระดูกเล็กๆให้ถังซิน”เขา เป็นคุณชายสองของอเล็กซ์เลียร์ ครึ่งนึงส่งไปให้อเล็ก ซ์เลียร์ นี่เป็นอีกครึ่งนึง

ถังซินถือกล่องขี้เถ้ากระดูก เบามาก แต่หนักเหมือน เป็นทองคำในมือหล่อน

หล่อนเม้มปากร้องไห้อย่างไร้เสียง น้ำตาไหลอาบ

หน้า

มู่เฉินหย่วนเช็ดน้ำตาหล่อน“เราฝังมันแล้ว ปลูกดอกไม้ที่คุณชอบ”

ถังซินพยักหน้า

หล่อนกับมู่เฉินหย่วนเอาไปฝังลึกในสวนด้วยตัวเอง ในสวนโรยเมล็ดดอกคามิเลียสีขาวกับกุหลาบสีเขียว

หลายเดือนถัดมาที่สวนก็เต็มได้ด้วยดอกคามิเลียสี ขาวกับกุหลาบสีเขียว

ยังคงไม่ได้ข่าวของหลี่ซูเจ๋ ส้งจิ้งเหอก็ยังไม่ตื่น ถังซินยังไม่อยากแต่งงานกับมู่เฉินหย่วนท่ามกลาง บรรยากาศแบบนี้ ไม่ได้ประกาศให้โลกภายนอกรู้เรื่อง ของทั้งสอง เหล้าครบเดือนของลูกก็เป็นความลับ

เหล้าครบเดือนของเด็กทั้งสามจัดที่บ้านตระกู ลมู่ เชิญมาแต่เพื่อนที่สนิทๆกับตระกูลมู่และเพื่อน ครอบครัวของมู่เฉินหย่วนกับถังซิน

ลูกสามคน พี่ชายคนโตชื่อมู่หยุนเจี่ยน ลูกสาวคนที่ สองชื่อมู่หยุนจาว ล้วนแต่นามสกุลมู่ ลูกสาวคนเล็กสุด กลับชื่อหลินเสี่ยง ทำให้ทุกคนต่างแปลกใจแต่ไม่มีใคร ไปถาม

ถังซินกำลังรับแขกอยู่พอมองเห็นร่างคุ้นๆก็ขอตัว แขกแล้วรีบเดินไป

“จงเซิง”ถังซินยืนตรงหน้าจงเซิง
จงเชิงมองถังซินเห็นท่าทางของหล่อนดี ใบหน้าเย็น ชาก็ยิ้มออกมา ได้ยินว่าก่อนหน้านี้คุณถังไม่แข็งแรง ผมก็กังวลมาตลอด พอเห็นคุณถังก็ไม่กังวลแล้ว”

ถังซินก็ยิ้ม แต่ในใจหล่อนเสียใจหน่อยๆ “ฉัน ขอโทษ……

“คุณถัง วันนี้ผมมาดูเด็ก”จงเซิงตัดบทหล่อนผมขอดู เด็กนั่นได้ไหมครับ?

ถังซินเก็บอารมณ์แล้วพยักหน้า”ได้สิ”

หล่อนไปอุ้มลูกมาเอง ลูกที่อยู่ในผ้าบางๆลืมตาสีดำ โตๆ แก้มนุ่มๆชมพูน่ารัก

จงเชิงมองเด็กสาวแล้วถาม“ชื่ออักษรหยุนเหมือนกัน

ไหม? ”

ถังซินส่ายหัว“หล่อนชื่อหลินเสี่ยง”

“หลินเสี่ยง……”จงเซิงคิด แล้วก็เข้าใจความหมายของ ชื่อนี้ แล้วก็มองเด็กสาวที่นายของตัวเองช่วยชีวิตไว้ อย่างลึกซึ้ง ไม่รู้จะพูดอะไร

นายเขารักคนผิด ผิดที่ให้ความรู้สึกลึกซึ้งเกินไป

จงเซิงเอาหยกแขวนใส่ไว้ที่แขนทารก“คุณชายต่าง เตรียมของขวัญให้เด็กทั้งสาม แต่เด็กคนนี้ผมอยากให้ ด้วยตัวเอง ขอให้ต่อไปหล่อนมีความสุข”