บทที่585 คุณรู้ว่าหล่อนอยู่ไหนไหมครับ

มู่เฉินหย่วนถาม “หาว่าเขาได้ติดต่อใครเป็นการส่วน ตัวเจอไหม?

ลู่เหวินซูส่ายหัว”เขาไหวพริบดีมาก เอาแต่หลบไปที่ที่ ไม่มีกล้อง อะไรก็หาไม่เจอ จี้เจียจื้อก็โหดเหลือเกินพ่อ ตัวเองก็กล้าฆ่า”

“ฉันได้ยินว่าโบแนร์รักหลินเฉิงจี่มากกว่า ไม่ค่อย สนใจจี้เจียจื้อ”เย่นจิ่งเหนียนพูด“โบแนร์ทำสัญญากับ พวกเขาไว้ แต่แอบช่วยหลินเฉิงจี้ จี้เจียจื้อน่าจะรู้ก็เลย ฆ่า”

ลู่เหวินซูลูบคาง“ตระกูลแม่จี้เจียจื้อก็ไม่เบา ถึงโบแนร์ จะทำพินัยกรรม แต่มีตระกูลของแม่ช่วยเหลือ อเล็กซ์ เลียร์จะต้องเป็นของจี้เจียจื้อแน่นอน”

“คนของจี้เจียจื้อที่เป็นไส้ศึกในเมืองหนานเฉิงสุดยอด

มาก ดูการเคลื่อนไหวของที่นี่ได้อย่างชัดเจน”นิ้วมือขอ งมู่เฉินหย่วนขยับตรงกางเกง คิ้วหม่นลง“ฉันไม่ปล่อย ให้เขาได้อเล็กซ์เลียร์ไปแน่นอน”

“พี่สองจะทำไง? “ลู่เหวินซูพิงกำแพงอย่างขี้เกียจ

มู่เฉินหย่วนก้มลงคิด พูดเสียงทุ้ม : “เรื่องนี้นายไม่ ต้องยุ่ง ฉันจะให้คนหาทางเผยแพร่ข่าวการตายของโบ แนร์ โบแนร์มีพินัยกรรม ถึงตอนนั้นจะต้องเผยแพร่ออก มา”
ลู่เหวินซูเอามือค้ำคางแล้วขำ “เผยแพร่ข่าวการตาย ของโบแนร์แล้วดูว่าหลินเฉิงจี๋จะมางานศพไหม นี่คือจุด ประสงค์ของพี่สองสินะ?

“ช่วงนี้นายนับวันๆยิ่งน่ารำคาญ”มู่เฉินหย่วนเหลือบ มองเขาอย่างเย็นชา เย่นจิ่งเหนียนที่หันไปรับโทรศัพท์พอคุยเสร็จเขา

ก็หมุนตัวมาพูดอย่างตื่นเต้น”พี่สอง คนที่นั่นบอกว่าพี่

ใหญ่ฟื้นแล้ว!

“ห่า จริงเหรอ? “ลู่เหวินซูยืนตัวตรง“จะไปไหม? ฉัน จะได้ไปดูพี่ใหญ่ด้วย”

“อย่าเลย นายไปก็ช่วยไรไม่ได้”เย่นจิ่งเหนียนเข้ามา ตบบ่าเขา “ดูบริษัทนายเถอะ”

มู่เฉินหย่วนพูด“ฉันให้ผู้ช่วยจางมารับ มีอะไรก็โทร

มา”

“เค!

เย่นจิ่งเหนียนยังมีเรื่องที่โรงพยาบาล แล้วผู้ช่วยจาง จะมารับเขา ส่วนมู่เฉินหย่วนออกไปกับลู่เหวินซู

พอออกจากโรงพยาบาลมู่เฉินหย่วนก็ได้รับสายจาก คุณนายวี่”เฉินหย่วน ตอนนี้ว่างไหม ฉันมีเรื่องต้องคุย ด้วย”
“คุยทางนี้ไม่ได้เหรอครับ?

“ทางโทรศัพท์ไม่ค่อยชัดเจน”คุณนายวี่พูด แค่ขอ เวลาไม่กี่นาทีเอง”

“ที่อยู่ครับ”

มู่เฉินหย่วนคุยกับลู่เหวินซู แปปนึงรถก็ออกไป

มองรถที่ออกไปลู่เหวินซูก็ถอนหายใจออกมา รู้แบบนี้ ก็บอกทางวีแชทละ มาโรงพยาบาลเสียเวลา บ

มาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงเขาก็ต้องกลับไป

ก่อนนี้ลู่เหวินซูอยู่แต่บริษัทยุ่งจนตาจะบอดเลยยังไม่ อยากกลับบริษัทก็เลยขับรถมองทางไปเรื่อยๆ ไม่รู้ว่า จะไปไหน

ฟ้าหม่นๆ อากาศครึ้มๆเหมือนฝนจะตก

ลู่เหวินซูสูบบุหรี่ แขนวางที่หน้าต่างรถ มองคนหาบเร่ ถือร่ม เก็บของตามถนน ทุกคนต่างมีจิตวิญญาณที่ แข็งแกร่ง

จู่ๆแผงลอยร้านวาดภาพก็เข้าตาลู่เหวินซู

บนแผงลอยวางภาพวาดกี่สิบอัน ตรงกลางคือภาพ วาดน้ำมันดอกทานตะวันที่สะดุดตาอย่างผิดปกติ
ลู่เหวินซูหายใจแน่นไม่สนใจว่านี่คือถนน เบรคลง อย่างแรงแล้วถอดเข็มขัดลงจากรถ เดินไปที่หน้าร้าน แผงลอยอย่างไวพร้อมกับจ้องภาพทานตะวันไม่ละ สายตา

“เอ๋ เถ้าแก่ขายภาพไหมครับ? “จิตรกรที่กำลัง เก็บของหันมาเห็นลู่เหวินซูที่ยืนอยู่หน้าแผงก็รีบไป ทักทาย“ผมเห็นคุณจ้องดอกทานตะวันนี่ตลอดเลย ชอบเหรอ? ”

ลู่เหวินซูหยิบรูปวาดนั่นขึ้นมามองอยู่นานจากนั้นก็ ถามเถ้าแก่”คุณเอามาจากไหนครับ? ”

“หา?

“มีหญิงสาวคนนึงขายให้ใช่ไหมครับ? “มือของลู่เห วินซูถือภาพนั่น ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ได้”หล่อน เป็นคนสวยมาก ท้องอยู่ด้วย? คุณรู้ไหมครับว่าหล่อน อยู่ไหน?

“ไม่ ไม่ใช่”จิตรกรตกใจพูดสั่น“นี่ผมวาดเอง ถ้าคุณ ชอบผมจะขายถูกๆให้”

ลู่เหวินซูเหมือนโดนน้ำเย็นสาดใส่ ได้สติคืนมา”คุณ วาดเหรอ? ”

“ใช่ รูปทีนี่ผมวาดหมดเลย”จิตรกร แล้วพูด”น้ำมัน ……..อะไรผมก็วาดได้หมด ดอกทานตะวันนี่ผมก็วาด ออกมาได้อีกสิบกว่าใบ
ลู่เหวินซูมองดอกทานตะวันในมืออีกครั้ง ฝีมือการวาด กับฝีมือของผู้หญิงคนนั้นต่างกันมาก ไม่เหมือนกันเลย

นายกำลังทำอะไรเนี่ย?

ลู่เหวินซูถามตัวเอง ทันใดนั้นก็ระเบิดออกมา เอาบุหรี่ จี้ไปยังภาพวาดแล้วฉีกมัน

จิตรกรใจร้อนทันที“เห้เห้ ไม่ซื้อก็..……….

จิตรกรยังพูดไม่จบลู่เหวินซูก็เอาเงินสดทั้งหมดใน กระเป๋าออกมา ใส่ในอ้อมแขนของจิตรกรแล้วหมุนตัว ออกไป

จิตรกรถือเงินก้อนนึงไว้ก็อึ้ง

ลู่เหวินซูเข้าไปในรถแล้วขยี้ผม ไม่รู้ว่าเมื่อกี้เป็น บ้าอะไรไป ไม่กี่วินาทีถัดมาก็กำหมัดไปที่พวงมาลัย หน้าอกกระฟัดกระเฟียด

เขาจะรีบไปหาทำไม?

เขาเกือบจะโดนผู้หญิงคนนั้นฆ่า ทำไมต้องจำหล่อน

ด้วย?

พอเอนตัวแล้วสงบลงได้นิดหน่อย ลู่เหวินซูก็หลับมา เป็นปกติ ขับรถออกไป

จากกระจกมองหลังเห็นแผงลอยนั่นที่ยังเก็บไม่เสร็จในใจเขาก็คิดร้ายขึ้นมาว่าหล่อนตายก็ดีแล้ว ไม่งั้นก็คง ไม่ปล่อยหล่อน

สิบนาทีถัดมามู่เฉินหย่วนก็ไปถึงร้านอาหารที่นัดกับ คุณนายวี่

คุณนายวี่นั่งเอนตรงหน้าต่าง เขาเข้าไปก็มองเห็นและ เดินเข้าไป“คุณนายวี่”

คำทักทายที่เป็นทางการทำให้สีหน้าคุณนายวี่นิ่งไป ยิ้มให้มู่เฉินหย่วนนั่งลงแล้วยื่นเมนูให้เขา

มู่เฉินหย่วนวางไว้ข้างๆ สีหน้าเย็นชา”ผมยุ่งมาก มี อะไรก็พูดเลยครับ”

คุณนายวี่เทน้ำมะนาวให้เขาแล้วถามอย่าง

ลังเล: “เด็กนั่น ไม่เป็นไรใช่ไหม?

“นี่ไม่ใช่เรื่องที่คุณควรห่วง”น้ำเสียงมู่เฉินหย่วนหม่น ลงหน่อยๆ”ถ้าถามเรื่องนี้งั้นผมไปก่อน”

คุณนายวี่รีบห้าม“เฉินหย่วน ฉันมีเรื่องอื่น

พอมู่เฉินหย่วนนั่งลงไปอีกคุณนายวี่ก็พูด“ที่จริงฉัน ควรนัดถังซิน แต่ฉันติดต่อหล่อนไม่ได้เลยคิดถึงความ สัมพันธ์ของนายกับถังซิน ก็เลยนัดนายออกมา”
มู่เฉินหย่วนขมวดคิ้ว”คุณจะหาหล่อนทำไม?

“ตอนที่ฉันไปเยี่ยมคุณถังที่โรงพยาบาล เลยคุยกับ หล่อนเรื่องที่ฉันถูกหลอกใช้”คุณนายวี่พูดถึงเรื่องนี้ใน ใจก็เสียใจ“สามวันก่อนฉันนัดยัยนั่นออกมา…….

พูดจบคุณนายวี่ก็เปิดโทรศัพท์เอารูปให้มู่เฉินหย่วน ดู“ตอนนั้นฉันติดต่อคุณถังไม่ได้ก็เลยถือโอกาสตอนที่ หล่อนนวดแอบถ่ายไว้ แต่เป็นด้านข้างนะ”

มู่เฉินหย่วนหยิบโทรศัพท์ไป มองรูปก็จำได้ทันที”จ้าว

“หล่อนชื่อว่าจ้าวอี้ซีน เฉินหย่วนรู้จักเหรอ? “คุณนาย รี่ถาม

“ผู้บริหารบริษัทผม”มู่เฉินหย่วนวางโทรศัพท์ มองคุณ

นายวี่ด้วยสายตาหม่นลง“คนที่ชี้ให้คุณหาคนไปขับรถ

ชนส้งจิ้งเหอคือหล่อน? ”

คุณนายวี่พยักหน้า”ฉันไม่ได้ให้คนขับรถชนส้งจิ้งเหอ ตาย ก็แค่สั่งสอน ต้องเป็นยัยจ้าวอี้ซีนไปพูดอะไรกับคน ขับ อายุน้อยแต่โหดจริง”

มู่เฉินหย่วนไม่พูด ก้มลงจ้องรูปหน้าด้านข้างหญิงสาว

แม้ว่าจ้าวอี้ซีนเป็นเพื่อนร่วมชั้นกับผู้ช่วยจาง แต่ ตั้งแต่หล่อนเข้ามาบริษัท มู่เฉินหย่วนก็ไม่เชื่อ หล่อนเสมอมา ผู้หญิงคนนี้กล้าเอาข่าวเขา ความทะเยอทะยานสูง เขาทายถูกจริงๆ