บทที่579 คุณชาย เดินทางปลอดภัยกันนะครับ

“เขามาส่งไม่ได้เหรอ? “มู่เฉินหย่วนขมวดคิ้วมองไป

รอบๆ

ที่นี่คนเยอะ พื้นก็ลื่น เขาไม่วางใจปล่อยให้ถังซินอยู่นี่ คนเดียว ถ้าเป็นอะไรไปจะทำไง?

“ด้านหน้าถนนตรงนั้น แค่ร้อยกว่าเมตรเอง คุณไป ซื้อก็เหมือนกันแหละ”ถังซินโบกมือให้เขาไป ตายังจ้อง เมนู“ฉันรอคุณที่นี่ ตัวใหญ่ขนาดนี้ไม่หายไปไหนหรอก”

“เถ้าแก่! “ถังซินไม่สนเขา เรียกเถ้าแก่มาสั่ง อาหาร“กุ้งมังกรผัดกระเทียมโลครึ่งค่ะ แล้วก็..……….

สั่งเสร็จก็เงยหน้าเห็นว่าชายหนุ่มยังยืนอยู่ข้างโต๊ะ ถังซินก็ขำ“นายไปเถอะ ฉันไม่หายไปจริงๆ ไม่งั้นฉันไป ซื้อเอง นายรอตรงนี้ แกะกุ้งให้ฉัน? ”

พูดไปก็ลุกจากเก้าอี้

“ผมเอง”มู่เฉินหย่วนห้ามหล่อน ยกมือขึ้นมาจับแก้ม หล่อน“อย่าวิ่งไปไหน พื้นก็ลื่น จะเอาอะไรรอผมกลับมา ค่อยบอกนะ เข้าใจไหม? ”

รอบๆล้วนแต่เป็นคน เขาไม่อาย ถังซินกลับอายจึงรีบ ปัดมือเขา

“รีบไปรีบไป!”
พอถังซินมองชายหนุ่มออกไปก็รีบเรียกเถ้าแก่เนี้ยที่ ผ่านมาข้างๆบอกว่าเอาสไปร์ทเย็นๆกระป๋องนึง

พอได้สไปร์ทมา หล่อนดื่มไปสองที

ว้าว อร่อยจริงๆ!

แต่ถังซินก็ไม่กล้าดื่มเยอะเพราะกลัวชายหนุ่มว่า ดื่ม กระป๋องเล็กไปก็พอแล้ว แล้วก็ส่งวีแชทหาเขา

ถังซิน: [ถึงยัง?

มู่เฉินหย่วน: [ถึงแล้ว คนเยอะมาก ต้องรอสิบกว่า นาที)

และยังส่งรูปให้หล่อน

ด้านหน้ายังต่อคิวอีกแปดเก้าคน ถังซินคิดออกเลยว่า หน้าชายหนุ่มต้องแย่แน่ๆก็ยิ้มออกมา

ถังซิน: [ไม่กี่คนเอง รอเดี๋ยวก็ถึงคุณแล้ว คุณบอก แล้วว่าจะซื้อเป็ดย่างให้ฉันกิน

มู่เฉินหย่วน: [ไม่ได้สั่งเครื่องดื่มเย็นๆดื่มใช่ไหม? 1

ถังซินมองสไปร์ทที่โต๊ะ ในใจก็รู้สึกว่างเปล่า ถังซิน: [เปล่า ไม่พูดละ รอคุณซื้อเป็ดย่างกลับมา
ถังซินออกจากวีแชทไปอ่านอีเมล พอเห็นกล่อง จดหมายว่างก็ขมวดคิ้ว

ตอนที่อยู่โรงพยาบาลหล่อนยังได้เมลบริษัทตั้งเยอะ สองวันนี้ไม่รู้ทำไมเมลที่ได้รับก็น้อยขึ้นเรื่อยๆ

ไม่รู้เป็นเพราะว่าหลินเฉิงจี่กังวลว่าหล่อนจะพักผ่อน น้อยเลยกำชับให้คนอื่นอย่ารบกวนหล่อนหรือเปล่า

จู่ๆแสงไฟตรงหน้าก็โดนร่างสูงๆมาบัง

“เอ๋ คุณซื้อไวขนาดนี้เลยเหรอ? “ถังซินนึกว่ามู่เฉิน หย่วนซื้อเป็ดกลับมา เงยหน้าขึ้น พอมองเห็นชายหนุ่ม ตรงหน้าก็อึ้ง เฉิง..………….

หลินเฉิงจี๋ดันแว่น สายตาอ่อนโยน ประธานมู่บอกว่า พวกคุณกินข้าวกันที่นี่ ให้ผมมา”

เห็นหลินเฉิงจี๋พูดแบบนี้ ถังซินแปลกใจมากตอนที่ หล่อนพักอยู่โรงพยาบาลมู่เฉินหย่วนกับหลินเฉิงจี่คุย อะไรกัน

ทำไมจู่ๆทั้งสองก็ดีขึ้น

ตอนประจันหน้ากับเขาถังซินก็รู้สึกผิด

หล่อนบอกกับหลินเฉิงจี่ว่าจะไม่มีอะไรกับมู่เฉินหย่วนแต่ยังให้มู่เฉินหย่วนมาอยู่ข้างๆหล่อน

“นายนั่งสิ”ถังซินพยายามแก้เขิน ยิ้มแล้วเทน้ำให้ เขา”นายอยากกินอะไร? ”

หลินเฉิงจี๋ส่ายหัว”ผมตั้งใจมาหาคุณ บอกคุณเรื่อง นึง”

“เรื่องอะไร? ”

“หาหลี่ซูเจ๋เจอแล้ว”

“จริง จริงเหรอ? “ถังซินมองเขาอย่างแปลกใจ ตื่น เต้นจนพูดติดขัด“หล่อนกับลูกไม่เป็นไรใช่ไหม”

“อือ”หลินเฉิงจี๋ยิ้ม”ปลอดภัยดี ผมจะพาไปเจอหล่อน

ถังซินไม่สงสัยเขา เอากระเป๋าขึ้นมาจะไปกับเขาไป ตอนนี้ ฉันอยากเจอหล่อน”

หลินเฉิงจี่มาประคองหล่อน

พอเห็นร่างสูงท้องป่องๆของหล่อน สายตาก็หม่นลง ยังคงกำชับด้วยน้ำเสียงนุ่มๆ“พื้นลื่น ระวังด้วย

ถังซินไปที่ลานจอดรถกับหลินเฉิงจี๋ ขึ้นรถ

คนขับหันมายิ้มให้ถังซิน“ไม่เจอคุณถังนานเลย ร่างกายแข็งแรงใช่ไหมคะ?
“จงอี้”ถังซินรู้จักผู้หญิงคนนี้ ก่อนหน้านี้เคยช่วยหล่อน ที่สถานีตำรวจก็ยิ้มให้”ทำไมเธอมาขับรถ จงเชิงไม่อยู่ เมืองหนานเฉิงเหรอ?

“เขาอยู่ประเทศR ฉันเลยมาช่วยคุณชายที่นี่

ถังซินพยักหน้าคิดอะไรออกก็หยิบโทรศัพท์ใน กระเป๋า“ฉันส่งวีแชทให้เขาก่อน”

มู่เฉินหย่วนซื้อเป็ดย่างมาไม่เห็นหล่อนจะได้ไม่คิดว่า หล่อนวิ่งไปไหน

“ไม่เป็นไร ผมคุยกับประธานมู่แล้ว”หลินเฉิงเอา โทรศัพท์จากมือหล่อนแล้วพูดว่า”ที่อยู่ประธานมู่ก็รู้ เดี๋ยวเขาก็คงไปหาเรา”

“โอเค”ในใจถังซินคิดถึงแต่หลี่ซูเจ๋เลยไม่คิดมากกับ คำพูดของหลินเฉิงจี๋

แปปนึงรถก็ออกจากลานจอดรถ

ความเย็นในรถพอดี ได้กลิ่นของดอกสต๊อคบางๆ ถัง ซินหาวรู้สึกง่วงหน่อยๆ

หลินเฉิงจี้เอาผ้าห่มมาห่มให้หล่อน“ง่วงก็นอน ถึงละ เดี๋ยวผมเรียก”

ถังซินพยักหน้า เอนหัวลงแปปนึงก็หลับ
หนึ่งนาทีผ่านไป หลินเฉิงจี่ก็ยื่นมือเอาหญิงสาวมาก อด ฝ่ามือจับแก้มหล่อนเบาๆ

“ยินยิน?

เขาเรียกอยู่สองสามที พอแน่ใจว่าถังซินหลับสนิท ภายใต้เลนส์ก็ค่อยๆปรากฏความเย็นชา

หลินเฉิงจี๋ก็ถามจงอี้”รถถึงหรือยัง? ”

“ถึงนานแล้ว รออยู่ตรงนั้นค่ะ”

รถขับไปไม่กี่นาทีก็ค่อยๆช้าลงจอดตรงข้างถนน

ข้างถนนยังมีรถเบนท์ลีย์สีดำจอดอยู่

คนขับของรถเบนท์ลีย์พอเห็นรถของหลินเฉิงจี๋ก็รีบ ลงมา อ้อมรถมาเปิดประตูด้านหลัง

ส่วนด้านหลังรถ หลินเฉิงจี่ก็อุ้มถังซินลงมาจากรถ

หลินเฉิงจี้อุ้มถังซินที่ท้องใหญ่ๆได้อย่างง่ายดาย เดิน อย่างมั่นคง

พอถึงหน้ารถเบนท์ลีย์เขาก็ยัดเข้าไปในรถ เอาหญิง สาวนั่งหลังอย่างระวัง

หลินเฉิงจี๋มองแหวนที่นิ้วของหญิงสาวก็ดึงออกอย่าง

ไม่ลังเล แล้วนั่งข้างๆ
แหวนส่งให้จงอี้แล้วพูดเรียบๆ”ส่งกลับไป”

“ค่ะ”จงอี้รับแหวนมา มองถังซินที่หลับในรถอยาก พูดอะไร สุดท้ายก็พูดแค่“คุณชาย พวกคุณเดินทาง ปลอดภัยนะคะ”

“อือ”

รถเบนท์ลีย์ที่มีหลินเฉิงจี๋กับถังซินแปปนึงก็ขับออกไป ส่วนจงอี้ขับกลับไปวางแหวน

ทั้งหมดนี้ มู่เฉินหย่วนที่ยังต่อแถวซื้อเป็ดย่างไม่รู้เรื่อง เขามองนาฬิกา แล้วก็มองคนข้างหน้า

ต่อแถวมาเจ็ดแปดนาทีแล้ว ข้างหน้ายันตรงนี้ก็ยังมี เจ็ดคน ไม่รู้ว่าซื้อเยอะหรือว่าคนในร้านชักช้า

มู่เฉินหย่วนรอจนหงุดหงิด กังวลถังซินที่ร้านนั่นเลย ส่งข้อความไป

รออยู่นาทีกว่าก็ยังไม่มีคนตอบ

มู่เฉินหย่วนขมวดคิ้วจู่ๆในใจก็เป็นห่วงเลยโทรหาถัง

ซิน

เขาเอาโทรศัพท์แนบหูรอถังซินรับ ด้านหน้ามีความ ร้อนรน เงยหน้าไปมองเหมือนมีคนแซง
เป็นชายวัยรุ่นท่าทางเย่อหยิ่ง ลูกค้าคนด้านหลัง ทะเลาะกับเขา

ชายวัยรุ่นที่แซงคิวเอาแต่ใจมาก บอกว่าตัวเองหิวจะ ตาย คนอื่นยอมแต่ลูกค้าด้านหลังไม่ยอม ทั้งสองมีปาก เสียงแรงขึ้น สุดท้ายก็ตีกัน

คนที่ต่อหลังกลัวโดนลูกหลงก็ถอยหลังไป มู่เฉิน หย่วนก็โดนชน

แปปนึง ตรงนั้นก็วุ่นวาย

ทั้งสองตีกันแรงขึ้น ร้านเป็ดย่างโดนทุบ เป็ดย่างเจ็ด แปดตัวที่แขวนอยู่ก็หล่นลงพื้น

เถ้าแก่เนี้ยกับลูกน้องก็กลัวจนหมดสติ เข้าไปข้างใน

โทรศัพท์ก็ไม่รับสาย ในใจที่หงุดหงิดอยู่แล้วและยัง เห็นสองคนนั้นตีกันจนร้านเป็ดเสียหายก็วางสายลงด้วย ใบหน้าบูดบึ้ง ดึงชายวัยรุ่นมาแรงๆ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ