บทที่578 คุณนายมู่ว่ายังไงก็ตามนั้น

“ไม่ค่อยเผ็ด”ถังซินตีปากไม่สองที พอได้สติก็พูดไม่ ออก“ฉันพูดเรื่องผู้หมวดหนานกับคุณ คุณมาถามฉัน เรื่องอาหารอร่อยไหม? ”

มู่เฉินหย่วนก็คีบมาชิม พอกินเสร็จก็พูด: “ได้แล้ว เผ็ดเกินไปกระเพาะจะไม่ดีนะ”

“มู่เฉินหย่วน”ถังซินตบเขา”คุณทำใช่ไหม? ”

“พี่ใหญ่ยังโคม่าอยู่ คุณจะให้ผมไปหาใครมาสู้กับผู้ หมวดหนาน? “มู่เฉินหย่วนขำ ใบหน้าดูนิ่ง“ฟ้าดินมอง เห็น เขาทำผิดก็ต้องรับผิดเอง”

ถังซินก็คิดแบบนี้

วี่เหวินถิงยังโคม่าที่ซีเรีย มู่เฉินหย่วนไม่มีเส้นสายยัง ไงก็สู้ผู้หมวดหนานไม่ได้

แต่ช่วงนี้มู่เฉินหย่วนยุ่งจนไม่ตอบวีแชทหล่อน หลิน เฉิงจี่ก็ด้วย ทำให้หล่อนอดสงสัยไม่ได้ว่าพวกเขาทำ อะไรกัน

ถังซินที่กำลังเหม่อ จู่ๆมู่เฉินหย่วนก็ตีแขนหล่อน

“ไปเอาชามตะเกียบมา กินข้าว”

“นาย….”ถังซินตกใจอึ้งไป รู้สึกว่าก้นร้อนๆ”เชื่อไม่เชื่อฉันจะฟ้องว่าคุณล่วงละเมิด!

ชายหนุ่มขำ “ฟ้องว่าผมล่วงเกินแม่ของลูก? ”

ถังซินบ่น เปิดลิ้นชักหยิบถ้วยชามตะเกียบอย่างเซ็งๆ

นอกจากแกงเผ็ดเนื้อวัวมู่เฉินหย่วนก็ทำผัดผักบุ้ง แล้ว ก็ซุปซี่โครงหมูรากบัวของร้านจิ๋นซือ ถือว่าหลากหลาย มาก

ในแกงเผ็ดมีถั่วงอกนุ่มๆ จนถังซินเกือบเลือกออกมา จนหมด

เห็นหล่อนกินดีแบบนี้ มู่เฉินหย่วนก็ยิ้ม“ฝีมือผมดีขึ้น ใช่ไหม? ”

แน่นอน ถังซินกินแกงเผ็ดแล้วก็คิดว่างั้น

แต่หล่อนไม่อยากชมไม่งั้นเขาจะภูมิใจ เลยพูดไป ว่า: “วัตถุดิบก็เตรียมมาหมดแล้ว คุณแค่ใส่ตามขั้น ตอน พริกแกงก็มีมาให้ หมามาทำก็อร่อย!

“เนื้อวัวผมเป็นคนหั่น ผมหมักเองและก็ไม่มีพริกแกง มาให้”มู่เฉินหย่วนพูดต่อ”ถั่วงอกก็เป็นผมที่เด็ดทีละอัน และล้าง”

“อะไร? “ถังซินเงยหน้ามองเขาแล้วช็อค”นายเด็ดหางถั่วงอก? บ้า ไม่น่าทำไมทำเป็นชั่วโมง! ”

มู่เฉินหย่วนคีบเนื้อวัวใส่จานหล่อน“ผมชิมแล้วมันสุก หางก็ไม่อร่อยก็เลยเด็ด กินไปไม่อร่อยเหรอ? ”

ถังซินกินเนื้อวัวก็พูดคลุมเครือๆ”ฉันก็ว่าทำไมถั่วงอก มันนุ่ม……แค่กแค่ก! ”

หล่อนพูดไวไปเลยสำลัก

มู่เฉินหย่วนไม่ทันส่งน้ำให้ ถังซินก็คว้าน้ำมะนาวข้างๆ มาดื่มไปครึ่งขวด ความเผ็ดก็หายไปด้วย

มู่เฉินหย่วนตบหลังให้หล่อน”เป็นไงบ้าง? ”

“ไม่เป็นไร”ถังซินรู้สึกว่าใกล้กันเกินไปเลยห่างออก จากเขา นายกลับไปนั่งกินข้าว”

พอแน่ใจว่าหล่อนดีขึ้นมู่เฉินหย่วนเลยกลับไปนั่งที่ เดิม ยกแก้วน้ำที่หล่อนดื่มมาแล้วเทไปใหม่ ส่วนถังซิน นั่งเงียบ

จู่ๆหล่อนก็หน้าแดง พูดอย่างไม่มั่นใจไปว่า: “นาย ไม่มีน้ำเหรอ ดื่มของฉันสิ”

พอมู่เฉินหย่วนนั่งกลับไป ยื่นมือมาเอาน้ำแตงโม”ของ คุณคือน้ำแตงโม นั่นของผม”
ชายหนุ่มพูดอย่างชิลๆ “ช่างเถอะ ไม่ใช่ครั้งแรกที่คุณ นายมู่เป็นแบบนี้ ผมชินแล้ว”

ถังซินนึกถึงตอนที่เจอกันครั้งที่สอง ตอนคุยธุรกิจที่ คลับดันไปดื่มไวน์แดงของเขา หน้าก็แดงขึ้น มือลูบท้อง แล้วรีบยืนขึ้น

“ลูกก็เป็นของคุณ กินของคุณไปครึ่งนึงจะเป็นไร ไป!”

มู่เฉินหย่วนมองท่าทางของหล่อนที่ทำเป็นนิ่งๆก็ขำ เสียงทุ้ม“คุณนายมู่ว่ายังไงก็ตามนั้น”

เขาชอบถังซินแบบนี้ กวนๆโกรธๆ ปิดบังอารมณ์ต่อ หน้าเขายังไงก็ได้ แสดงว่าในใจหล่อนยังมีเขา เขาก็ สบายใจแล้ว

มู่เฉินหย่วนทำแกงเผ็ดเนื้อวัวค่อนข้างช้า กินข้าวไปก็ สองโมงกว่าแล้ว

ถังซินกินอิ่มก็ง่วงอยากเข้าไปนอนสักแปปก็เลยไล่ เฉินหย่วนไป มู่เฉินหย่วนกลับบอกว่าส่งข้อความหาฉาง ผิงแล้วว่ารอฉางผิงกลับมาก่อนเขาถึงจะไป

ถังซินก็ไม่สงสัยอะไรมาก หาวเดินเข้าไปที่ห้องนอน ส่วนมู่เฉินหย่วนทำความสะอาดอยู่ข้างนอก
พอถังซินตื่นก็หกโมงกว่าแล้ว ด้านนอกก็มืดหน่อยๆ

หล่อนอาบน้ำเสร็จก็เปลี่ยนชุด คิดว่าเดี๋ยวพาฉางผิง ไปกินพิซซ่า หล่อนไม่กินนานแล้วแล้วก็จะสั่งไอศครีม กิน

ออกมาจากห้องนอนก็เห็นมู่เฉินหย่วนที่ห้องรับแขก หล่อนงง “ทำไมคุณยังไม่ไปอีก? ”

มู่เฉินหย่วนที่ยุ่งอยู่กับงานก็เหลือบมองหล่อนแล้ว ก็ตอบมาเรียบๆ“ฉางผิงโทรมาบอกว่าจะนอนกับจิ่งเห นียน ให้คุณอยู่คนเดียวผมไม่วางใจ”

“ไม่ได้มีหมากับแมวด้วยเหรอไง? “ถังซินชี้ไปที่สอง ตัวนั้นที่เกาะขามู่เฉินหย่วน

“พวกมันไม่ใช่คน ดูแลคุณไม่ได้

ถังซินมองชายหนุ่มอย่างไม่รู้ว่าจะไล่ไปยังไงดี ได้แต่ กลืนน้ำลายแล้วนั่งห่างจากเขา หยิบส้มจากถาดผลไม้

ห้องรับแขกเงียบมาก มีแค่เสียงกดเมาส์ในคอมจาก นิ้วมือของชายหนุ่ม

ครึ่งชั่วโมงถัดมามู่เฉินหย่วนทำงานเสร็จสักที ปิด คอมแล้วลูบคิ้วที่ปวด เงยหน้ามาเห็นหญิงสาวนั่งที่ โซฟาอีกตัวอย่างขี้เกียจ
ภาพนี้ดูปรองดองอย่างมากเหมือนกับเป็นภาพ ครอบครัว

มู่เฉินหย่วนไปล้างมือแล้วกลับมานั่งข้างๆหล่อน แล้ว ก็หยิบส้มที่หล่อนยังแกะไม่หมด“วันนี้คุณกินผลไม้ไป เยอะมาก กินไปครึ่งนึงก็พอแล้ว”

“ฉันหิวก็ไม่ให้ฉันกินเหรอ? “ถังซินรำคาญเขา”นายก ลับไปไม่ได้หรือไง ฉันอยากอยู่คนเดียว”

มู่เฉินหย่วนเอาส้มครึ่งนึงให้เขา อีกครึ่งนึงเขากินเอง

“ตอนดึกกินไร? “ชายหนุ่มไม่สนที่หล่อนพูด ถาม“ส ปาเก็ตตี้ หรือว่าก๋วยเตี๋ยว? ”

ถังซินเอามือวางไว้ใต้คางแล้วคายกากส้มจาก ปาก”ไม่อยากกินทั้งนั้น”

“งั้นคุณอยากกินอะไร?

“โอ้ย ไม่อยากกิน”ถังซินมองท้องใหญ่ๆของตัวเอง ใบหน้าดูเศร้า”กินกินกินทั้งวัน กินจนอ้วนไวขนาดนี้ น่า เกลียดจะตายอยู่แล้ว! ”

“เด็กดี ผมจะอ้วนกับคุณเองแล้วก็จะลดน้ำหนัก กับคุณด้วย”มู่เฉินหย่วนยื่นมือเช็ดคราบน้ำที่มุมปาก หล่อน”ไปกินเป็ดย่างละกัน เดี๋ยวพาไปเดินเล่นด้วย”

จู่ๆถังซินก็มีชีวิตชีวาแล้วมองเขาอย่างสงสัย“กินเป็ดย่างจริงๆเหรอ? กุ้งมังกรล่ะ?

มู่เฉินหย่วนคิด สุดท้ายก็พยักหน้า“กินน้อยๆหน่อยก็ โอเค”

“งั้นก็รีบไป! “ถังซินลุกมาจากโซฟาและเร่งมู่เฉิน หย่วน“ร้านที่ตลาดกลางคืนดังมาก สองสามทุ่มจะกินกุ้ง มังกรต้องรอนาน

“โอเค”มู่เฉินหย่วนตั้งเงียบ พอออกไปก็แวะหยิบผ้า คลุมไหล่มาด้วย

จะได้ไม่มีเรื่องงานมารบกวน

ตอนขับรถถึงตลาดกลางคืนก็สองทุ่มกว่าแล้ว แล้ววัน นี้วันศุกร์คนก็เยอะสุดๆ ด้านหน้าตรอกล้วนแต่เป็นคน

มู่เฉินหย่วนหาที่จอดรถแล้วจูงถังซินเข้าตลาดกลาง คืนไป

ปกติเขาจะยุ่ง กินข้าวถ้าไม่ใช่ผู้ช่วยจางเตรียมให้ก็ จะเป็นร้านอาหารแพงๆ น้อยมากที่จะมาที่แบบนี้ มากับ ถังซินก็ไม่ทำตัวพิเศษ ไม่วางมาดอะไร

แม้ว่าชายหนุ่มจะสวมชุดอยู่บ้านสบายๆ แต่ท่าทาง สูงส่งนั่นกลับทำให้คนหันกลับมามองได้อีกครั้งอย่าง ง่ายดาย

ถังซินหิวอยากกิน ไม่ได้สนใจผู้ชายข้างๆที่ดึงดูดสายตาคนอื่นมากมาย

มองเห็นร้านไหนมีที่ว่างก็จะลากมู่เฉินหย่วนเข้าไป

“คุณไปซื้อเป็ดย่าง เดี๋ยวฉันรอคุณที่นี่”พอถังซินนั่งก็ อดไม่ได้ที่จะเอาเมนูมาดู