บทที่574 หล่อนพาลูกนายตายไปด้วย นายเศร้าไหม

เห็นเขามา ในแววตาของเจียน่าก็เต็มไปด้วยความ เกลียดชัง หล่อนจงใจพูดเสียงเบา“ลู่เหวินซู โดนผู้หญิง ของตัวเองเอามีดมาแทงเป็นไงบ้าง? ”

“เจ็บมากๆ”ลู่เหวินซูยักไหล่”แต่ว่าน่าเสียดายที่ไม่เป็น ไปตามที่คุณหวัง ผมยังอยู่ดี”

เจียน่าจ้องเขาไปพักนึงก็หัวเราะในลําคอออกมา”ใช่ ฉันผิดหวังจริงๆ! ถ้าฉันเดินได้ ตอนนั้นคงเข้าไปแทง นายอีกที! ”

“ความสามารถดีนี่และยังซื้อใจคนใช้ของผมไปอีก? หือ? “นิ้วมือของลู่เหวินซูไล้ไปมาที่หน้าบวมๆของ หล่อน“ทำไมโดนตีซะเป็นแบบนี้ เจ็บมากสินะ?

เขาเงยหน้ามาพูดกับผู้ช่วยจาง”เอาน้ำแข็งมาหน่อย จะช่วยเจียน่า รักประคบ”

ผู้ช่วยจาง..…….…..

นิ่งไปแปปนึง ผู้ช่วยจางก็ไปเอาน้ำแข็งมา

เห็นลู่เหวินซูแบบนี้ถังซินก็โมโหหน่อยๆ ถามมู่เฉิน หย่วนเสียงทุ้ม”เขาจะทำอะไร ให้ผู้ช่วยจางเอาน้ำแข็ง มาประคบหน้าหล่อนอีก บ้าหรือไง!

มู่เฉินหย่วนปอกเปลือกส้มให้หล่อนแล้วพูดเรียบๆดูก็พอแล้ว”

ผู้ช่วยจางเอาถังน้ำแข็งออกมาแล้วเอาผ้ามาห่อด้วย น้ำแข็งสองสามชิ้นส่งให้ลู่เหวินซู

ลู่เหวินซูช่วยเจียน่าประคบเย็นที่ใบหน้าบวมๆนั่นด้วย ท่าทางอ่อนโยน

ถ้าดูฉากนี้แบบไม่รู้อะไรก็คงคิดว่าเขากำลังดูแลผู้ หญิงของตัวเองที่บาดเจ็บ

น้ำแข็งกับแก้มประจบกัน เจ็บจนเจียน่าสะดุ้ง

เจียน่ายิ้มอย่างเยือกเย็น“ฉันเป็นแบบนี้แล้ว ลู่เหวิน ซูนายอยากฆ่าก็ฆ่า อย่าทำเรื่องที่ไม่มีประโยชน์แบบ นี้!

“ชู่ว อย่าพูดแบบนี้สิ”นิ้วมือของลู่เหวินซูไปที่ปากของ หล่อน ขำเสียงทุ้ม“ที่รัก ผมสงสารคุณไม่ทันอยู่แล้ว จะ ฆ่าคุณได้ไง? ไม่มีทาง”

ผู้ช่วยจางดูต่อไม่ไหวจึงละสายตาออก

ลู่เหวินซูโน้มตัวเอาน้ำแข็งมาช่วยหญิงสาวประคบ หน้า พูดเสียงเบาๆ”ลูกของผม คุณฆ่าไปเหรอ?

เจียน่าเกือบจะเคลิ้มไปกับความอ่อนโยนของชายหนุ่ม ฟังเขาพูดแบบนี้จู่ๆก็ยิ้มเย็นชาออกมา

“ใช่ฉันทำเอง อีกอย่างนะ……”หล่อนหันไปประชันหน้า กับเขาแล้วพูดว่า”ฉันจงใจไม่เรียกรถพยาบาลให้หล่อน มองกระโปรงหล่อนที่มีเลือดไหล โอ๋ น่าจะเจ็บมากนะ”

เจียน่าส่ายหน้าพูดอย่างเสียใจ: “ฝาแฝดน่ะมียาก เหลือเกิน น่าเสียดายจริงๆ แต่ว่านายโง่เองไม่ใช่เห รอ? ฉันพูดไปไม่กี่ประโยคก็เชื่อแล้ว คิดว่าหล่อนอยาก เอาลูกออก ฮ่าฮ่าฮ่า……..

ลู่เหวินซูไม่โกรธ มุมปากยังคงยิ้ม ท่าทางยังอ่อนโยน

“โกรธเหรอ? งั้นก็ฆ่าฉันสิ! “เห็นสีหน้าชายหนุ่มยัง ไม่เปลี่ยน เจียน่าก็กระตุ้นเขาต่อ“ลู่เหวินซูนายมันน่า รำคาญ ลูกโดนฉันฆ่าตายไปหมด ยังไม่ฆ่าฉันอีก!

มองลู่เหวินซูแปปนึง เจียน่าก็ยิ้มแปลกๆเข้าไปใกล้ เขา“ฉันลืมไปนายยังมีลูกอีก น่าเสียดายที่ไร้วาสนากับ นายอีกแล้ว เพราะว่าหลี่ซูเจ๋ถูกฉันผลักลงไป

ถังซินอึ้ง ตาค่อยๆเบิกโตขึ้น

เจียน่าพูดกับลู่เหวินซูเบาๆ: “ฉันเห็นหล่อนวิ่งกลับมา ก็เลยผลักลงไปแรงๆ เห็นหล่อนตกลงไปในทะเล หล่อน พาลูกนายตายไปด้วย นายเศร้าไหม? ”

“แก! “ถังซินกรีดร้อง ตาแดง อยากพุ่งเข้าไปตบเจียน่า
มู่เฉินหย่วนจับหล่อนไว้และปลอบ

“ที่รักเก่งมาก นั่งอยู่ที่รถเข็นยังทำเรื่องแบบนี้ได้”ลู่เห วินซูยิ้ม นิ้วมือลูบไล้ไปมาที่แก้มหล่อน

จับกรามของหล่อนแล้วจับแรงๆ

เสียง’กศึก’ กรามของเจียน่าเคล็ด เจ็บจนหล่อนจะ ร้องไห้

ลู่เหวินซูหยิบน้ำแข็งมากำนึงจากถังน้ำแข็งแล้วรีบยัด เข้าปากหล่อน

น้ำแข็งเป็นของแข็ง เจียน่าเลยคายไม่ออก ได้แต่ให้ มันค่อยๆลงคอไป

น้ำแข็งไหลลงในคอ ความเย็นเฉียบทำให้หล่อนสั่น

ไปทั้งตัว

ลู่เหวินซูเหมือนจะไม่สนว่าปากของเจียน่าเต็มไป ด้วยน้ำแข็ง เขาหยิบน้ำแข็งมาอีกกำนึงแล้วยัดเข้าปาก หล่อน

ปากเจียน่าพองออก เย็นจนสั่น

ลู่เหวินซูจับกำที่สามแล้วยัดเข้าไป จบทำให้ปากเจียน่ าแน่นไปหมด

เพราะว่าน้ำแข็งเยอะมาก เจียน่ากลืนลงไม่ได้และก็ทะลักออกจากปากหล่อนออกมาไม่น้อย

พอลู่เหวินซูเห็นก็เอากำที่สี่ยัดเข้าไปอีก ฝ่ามือ ออกแรงอุดปากหล่อนไว้ให้น้ำแข็งจำนวนมากเหล่านั้น เบียดกันอยู่ด้านใน

ชายหนุ่มฉีกเสื้อเชิ้ต เนคไทลายทางสีน้ำเงินที่ราคา แพงแล้วมัดปากหล่อนไว้

เจียน่าถูกยกหัวขึ้น เย็นจนสั่นไม่หยุด

น้ำแข็งจำนวนมากในปากกลืนลงไม่ได้ มีที่กลืนลงไป แต่ลื่นไปติดอยู่ที่คอ หล่อนหายใจไม่ออกจบเกือบจะ ตาเหลือก

บรรยากาศในห้องมีแค่เสียงหายใจของคนที่ดู

เจียน่าดูแย่มาก กลืนน้ำแข็งลงหมด เหงื่อออกไปทั้ง ตัวเหมือนปลาแหวกออกมาจากน้ำ

สีหน้าหล่อนซีดขาว เบิกตามองลู่เหวินซูด้วยความ โกรธแค้น

พอลู่เหวินซูแกะเนคไทออกเพื่อเปิดปากหล่อน เจียน าก็หายใจแรงๆ พูดออกมาด้วยเสียงที่ไม่ชัดเจน“ให้ฉัน ตาย……ฆ่าฉัน…”

ลู่เหวินซูก้มลงยิ้ม การกระทำที่ทำไปมาเมื่อกี้ จับน้ำ แข็งแล้วยัดใส่ปากหล่อนจนหายใจไม่ออก รัดด้วยเนคไทอย่างไม่รีบร้อน

มองหญิงสาวสั่นไปทั้งตัวอย่างลำบาก ลู่เหวินซูก็เอา นิ้วลูบไปมาที่แก้มหล่อน

นิ้วมืออุ่นๆเหมือนคู่รักที่กอดรักกันอย่างอ่อนโยน

“ที่รัก คุณสวยขนาดนี้ ตายก็เสียดายแย่สิ”ลู่เหวินซู โน้มตัวเข้าใกล้หญิงสาวพูดเสียงเบา“ผมรับไม่ได้ที่จะ ให้คุณตายผมชอบที่คุณมีชีวิตอยู่”

สายตาที่มีรอยยิ้มอยู่นั้นทำให้ตาของเจียน่าเบิกโต กลัวจนตัวสั่น

ลู่เหวินซูไม่ได้ทรมานเจียน่าอีก พูดจบก็ลุกขึ้นให้ผู้ ช่วยจางทิ้งหล่อนไว้นี่

ถังซินถูกมู่เฉินหย่วนลากออกไปจากห้องอย่างไม่ เต็มใจ

แค่นึกถึงที่เจียน่าพูด หล่อนก็เกลียดจนอยากฆ่าเจียน่ า ตาแดงถามลู่เหวินซู”นายจะจัดการไง? ไม่ถามเหรอ ว่าใครช่วยหล่อน?

“จัดการยังไงก็ได้”ลู่เหวินซูยักไหล่ พูดอย่างขึ้ เกียจ”ผมรับไม่ได้ที่หล่อนจะตาย”

เรื่องเมื่อกี้ ถังซินดูทุกกระบวนการ
ทายออกว่าลู่เหวินซูจะใช้วิธีไหนลงมือกับเจียน่าก็ตัว สั่นเม้มปากพูด”ยังหาสาวสวยไม่เจอ”

ลู่เหวินซูได้แต่ร้องตอบไป เลิกคิ้วพูด“ตกลงทะเล น่า จะตายไปนานแล้ว? ”

“นายพูดอะไร? “ถังซินเงยหน้าจ้องท่าทางขี้เกียจๆ ของเขาแล้วกัดฟันพูด“พูดอีกรอบสิ!

ลู่เหวินซูขยี้หัวแล้วหัวเราะอย่างขี้เกียจ“ผมก็แค่พูด ความจริง แต่ว่าผมเลิกกับหล่อนไปนานแล้ว หล่อนจะ อยู่หรือตายไม่เกี่ยวกับผม”

ถังซินพูดอย่างไม่พอใจ : “เลิกห่าไร นายหาทาง แต่งงานกับหล่อน คิดว่าฉันไม่รู้หรือไง?

“คิดว่าแปลกก็เลยลองเล่นดู”ลู่เหวินซูยังพูดอย่างขึ้

เกียจๆ“ถ้าหล่อนยังมีชีวิตอยู่ก็รอกลับมาแล้วหย่า ตาย

ชายหนุ่มยักไหล่ แล้วยิ้มออกมา“คู่รักหายไปสามปี การแต่งงานก็เป็นโมฆะแล้ว”

ถังซินได้ยินก็สั่นไปทั้งตัว

หล่อนไม่เข้าใจว่าลู่เหวินซูกำลังทำอะไร ถ้าไม่รักหลี่ ซูเจ๋ ทำไมถึงกล่อมหล่อนไปแต่งงานล่ะ ตอนนี้ยังใช้วิธี โหดร้ายลงมือกับเจียน่าที่เพิ่งกลับมาอีกด้วย
ถ้าหากรักหลี่ซูเจ๋ทําไมถึงพูดคำพวกนี้ออกมาด้วย ท่าทางเย็นชาเหมือนกลับหวังว่าหล่อนจะตาย?

ลู่เหวินซูไม่สนถังซิน หาวออกมาอย่างง่วงนอน วัน ก่อนเพิ่งกลับบริษัท เรื่องที่ต้องจัดการยังมีอีกเยอะ ไม่ ได้นอนเลย พี่สอง ผมไปนอนก่อน ไม่ไปส่งนะ”

มู่เฉินหย่วนมองเขาจากนั้นก็ตอบรับไปเบาๆ