บทที่570 แพลนว่าจะเป็นสองผัวหนึ่งเมีย

ข่าวซิวหรงถามอย่างแปลกใจ: “หล่อนมีเรื่องแย่ๆ อะไร บอกสิ!

หลินเฉิงจี๋ไม่สนเขาดันเก้าอี้ออกแลวลุกขึ้น“ผมต้อง ไปดูยินยินที่โรงพยาบาล ไม่มีอะไรผมไปก่อนละ

มู่เฉินหย่วนพูดตอบรับ“ดูขาหล่อนว่าเป็นไงบ้าง แล้ว

ส่งวีแชทให้ด้วย

หลินเฉิงจี๋เหลือบมองเขา จากนั้นก็ก้าวเท้าออกไป

ซ่าวซิวหรงฟังสองคนคุยกันแล้วก็มองหลินเฉิงจื่ ออกไป ได้แต่คิดโลกนี้ช่างพิศดาล“ผมไม่ได้ฟังผิดใช่ ไหม? คุณให้ศัตรูความรักไปดูแลเมียคุณ? ”

ซ่าวซิวหรงคิดแล้วถามอย่างไตร่ตรองดูพวกคุณ

กลมเกลียวแบบนี้ ทําไม สองผัวหนึ่งเมียเหรอ? ”

สีหน้ามู่เฉินหย่วนหม่นลง ยกถ้วยชาขึ้นไปทางชาย หนุ่มแล้วเขวี้ยงออกไป

พอซาวซิวหรงมองเห็นก็รีบเอาหัวหลบ แก้วชาพร้อม กับลมเย็นๆบินผ่านหูเขาไปกระแทกที่กำแพงด้านหลัง

เขาที่ฟังก็เย็นไปทั้งหลัง

มู่เฉินหย่วนพูดอย่างเยือกเย็น“พูดไม่เป็นก็หุบปากไม่มีใครคิดว่าคุณเป็นใบ้! ซ่าวซิวหรง .…….. ”

พอทานข้าวเที่ยงเสร็จถังซินก็ง่วงเลยให้จู่ซือซือกับ ฉางผิงออกไปเล่นกันเอง ขอพักแปปนึง

พอตื่นมาก็เห็นหลินเฉิงจี่นั่งที่ข้างๆเตียง

“คุณมานานแค่ไหนแล้ว? “ถังซินลุกขึ้นนั่งกลัวว่านอน ไปจะไม่สวย จากนั้นก็จับผม”ช่วงนี้อยู่โรงพยาบาลไม่ ได้แต่งตัวแต่งหน้าอะไรเลย ฉันน่าเกลียดใช่ไหม? ”

หลินเฉิงจี๋ส่ายหัวยื่นมือไปทัดผมที่หูหล่อน ในสายตา มีแต่หล่อน”ไม่ว่าตอนไหนคุณสวยที่สุดในใจผม

ไม่ว่าจริงหรือโกหก ถังซินก็หน้าแดงแล้ว

หล่อนรับน้ำอุ่นที่หลินเฉิงจี๋เทให้ จิบไปครึ่งนึงจากนั้น ก็ถามเขา: “ที่บริษัทยุ่งมากเลยเหรอ? ช่วงนี้ฉันส่งวี แชทไป คุณตอบช้าจังและยังไม่มาหาที่โรงพยาบาล อีก”

“อือ พอคุณลา เรื่องอื่นๆก็ตกมาที่ผม”หลินเฉิงจี้พูด แล้วก็ปอกเปลือกส้ม“ถ้าคุณเบื่อ ต่อไปเลิกงานแล้วผม จะมาอยู่กับคุณที่โรงพยาบาล”
“ไม่ต้อง”ถังซินรีบพูด”มีซือซือกับฉางผิงอยู่กับฉัน ฉัน ไม่เบื่อ คุณจัดการบริษัทดีๆก็พอแล้ว”

หลินเฉิงจีเอาส้มที่ปอกเปลือกออกแล้วส่งให้ หล่อน“ขาเป็นไงบ้าง?

“ฉันว่าดีขึ้นมาก ถังซินเอาส้มเข้าปาก เปิดผ้าห่ม แล้วโชว์ขาออกมา ขยับไปมาให้เขาดู”ไม่กี่วันนี้ฉันลง จากเตียงเดินเอาด้วย รู้สึกดีมาก แต่ว่าคุณเย่นบอก ว่าเป็นแผลจากกระสุน ถึงจะดีแล้วแต่ก็ต้องอยู่ดูที่โรง พยาบาลซักพักนึง

“อือก็เชื่อเขา เรื่องบริษัทคุณไม่ต้องกังวล”หลินเฉิงจื่ ยิ้มบางๆ

สายตาก็มองไปที่ท้องป่องๆของถังซินอย่างไม่ตั้งใจ สายตาหม่นลง

เขาไม่มาโรงพยาบาลหลายวัน คิดไม่ถึงว่าท้องหล่อน จะใหญ่ขึ้นมาก

ถังซินเห็นว่าเขามองท้องตัวเองก็ยกมือลูบท้อง อด พูดไม่ได้ว่า“ใหญ่มากใช่ไหม? หมอบอกว่าแฝดสาม ท้องใหญ่ขนาดนี้ปกติดี ทุกครั้งที่เดินก็รู้สึกว่าท้องหนัก ยืนนานก็ปวดเอว พอเดือนกรกฎาคมน่าจะเดินไม่ไหว”

หลินเฉิงจื่ถอนหายใจเบาๆ สายตาเจ็บปวด ปอก เปลือกส้มให้หล่อนอีก“ลำบากมากใช่ไหม? ”
ถังซินพยักหน้า”ลำบาก แต่ฉันทนได้

แค่พอลูกๆออกมา ตัวแดงๆนุ่มๆนั่นเรียกตัวเองว่าแม่ หล่อนคิดว่าความลำบากนี้ก็คุ้มค่าแล้ว

หลินเฉิงจี๋มองท้องหล่อนอีกครั้ง ก็ปอกเปลือกส้มไม่ พูดอะไร

เขารักหล่อนและก็จะรักลูกหล่อน

ถึงแม้ลูกจะไม่ใช่ของเขา เขาก็รักลูกของหล่อนได้ แค่หล่อนมีความสุขก็พอแล้ว

เห็นหลินเฉิงจี่ก้มลงไม่พูดอะไร ถังซินก็คิดได้ว่าตัว เองพูดอะไรผิดไป ในใจก็เสียใจ

“รอฉันคลอดลูกออกมา ร่างกายแข็งแรงดี เราไป เที่ยวที่นอร์เวย์กันดีไหม? “ถังซินเอามือเขามาจับไว้ แน่น“ฉันอยากไปตลอดมาแต่ไม่มีเวลา ถึงตอนนั้นคุณ ไปกับฉันนะ”

หลินเฉิงจี้รู้ว่าถ้าตอนนั้นหล่อนคลอดลูกจริงๆแล้ว น่า จะแยกจากลูกไม่ได้

แต่คำพูดเหลวไหลที่หล่อนพูด เขาก็ยังอยากเชื่อ

หลินเฉิงจี๋ยิ้มอย่างอ่อนโยนแล้วจูบหลังมือ หล่อน“โอเค งั้นผมจะซื้อเกาะเล็กๆ แต่งห้องและสวนที่ คุณชอบ อยู่ตากแดดกับคุณทุกวัน”
ถังซินยิ้ม“อย่าเลย ซื้อเกาะเล็กๆฟุ่มเฟือยไป เราอยู่ กันไม่นาน”

“ไม่กี่สิบล้านเอง ไม่แพง

ตอนที่ทั้งสองคุยกันประตูห้องก็ถูกเคาะแล้วก็มีคนเข้า

คนที่มาคือโมมอยอี้ ในมือถือกระติกเก็บความร้อน

ไกลๆนั้น โมมอยอี้มองเห็นหลินเฉิงจี่จับมือถังซินอยู่ก็ หยุดเดินไปแปปนึง สายตายังคงอ่อนโยนและใจดี

“เสี่ยวซิน ขาเป็นไงบ้าง? ”

“ป้าคะ”ถังซินคิดไม่ถึงว่าโมมอยอี้จะมา หล่อนดึงมือ กลับอยากลงจากเตียง“มาได้ไง? ”

โมมอยอี้รีบห้าม“จะเกรงใจอะไรกัน? ไม่สบายก็พัก

ถังซินกลับไปพักอย่างเชื่อฟังพร้อมตอบหล่อนไม่ เป็นไรแล้วค่ะ แต่ว่าคุณเย่นบอกว่าหนูยังต้องอยู่โรง พยาบาลต่อสองสามวัน”

“ก็ดี”โมมอยอิ้ยิ้ม เข้าไปเอากระติกวางลงที่โต๊ะแล้วเปิด
“คุณท่านคิดถึงตลอดเลย แต่ว่าร่างกายท่านไม่ดี หมอไม่ให้ไปไหน ท่านก็เลยต้มซุปให้ฉันเอามาให้แล้วก็ จะได้มาดูอาการด้วย

“ขอบคุณความห่วงใยของท่านมู่ค่ะ”คุณท่านจำตัวเอง ได้ ถังซินก็ละอายมาก

ความสัมพันธ์ของหล่อนกับมู่เฉินหย่วนไม่ได้กลับมา เหมือนเดิมแต่ท่านมู่ดีกับหล่อนจริงๆ

หล่อนจําไว้เสมอ

ถังซินรับซุปมาแล้วพูดกับโมมอยอิ้: “ถ้าขาหนูดีแล้ว จะไปเยี่ยมท่านมู่นะคะ”

“จ้ะ จ้ะ”โมมอยอิ๊พยักหน้า รอยยิ้มที่ใบหน้าพอใจ อย่างมาก“ชิมซุปดูว่าชอบไหม? ”

ถังซินกินไปสองคำก็ชมอย่างจริงใจ”อร่อยมาก มีกุ๊ก ดีๆดูแลอาหารการกินของท่านมู่ คุณก็วางใจใช่ไหม คะ? ”

“เห้อ เขาน่ะ ยิ่งแก่ยิ่งเลือกมากเหมือนกับเฉินหย่วน เลย”โมมอยอิ้ถอนหายใจ”พ่อครัวที่บ้านบริการเขาไม่ดี ฉันลงมือทำก็ไม่ได้ เอาแต่พูดว่าหนูทำอาหารอร่อย”

“ฉันไม่เคยทำให้ท่านมู่ทานนะคะ”ถังซินอึ้ง“เขาพูดว่า ฉันทำอร่อยได้ไง? ”
โมมอยอิ้ยิ้ม: “เฉินหย่วนเคยกิน เขากินรสเดียวกับ เฉินหย่วน เฉินหย่วนบอกว่าหนูทําอร่อย เขาก็กังวลมา ตลอดแล้วก็เลือกนั่นเลือกนี่”

“เหรอคะ? “ถังซินยิ้ม

หล่อนสังเกตว่าพอโมมอยอิ้เข้ามา หลินเฉิงจี่ก็ไม่ พูดอะไร พอโมมอยอิ้เดินมาก็ออกไปเงียบๆเหมือนกับ มนุษย์ล่องหน ทำให้ถังซินเจ็บปวด

“เฉิงจี๋”ถังซินเรียกเขาเอาส้มให้คุณป้าสิ

หลินเฉิงจี่ลังเลไปนิดหน่อย แต่ก็หยิบส้มมาแล้วส่งให้ โมมอยอิ้

“ขอบใจจ้ะ”โมมอยอิ้รับไปแล้วยิ้มบางๆ

เห็นโมมอย ไม่อะไร ดีกับหลินเฉิงจี๋ ถังซินก็โล่ง ใจ”เดี๋ยวฉันออกจากโรงพยาบาลพาเฉิงจีไปหาท่านมู่ ป้าคะ ป้าคิดว่าไงคะ?

“ได้แน่นอน”น้ำเสียงของโมมอยอิ้อ่อนโยน ใบหน้ายัง คงยิ้ม”เขาจะต้องพอใจมาก”

ถังซินยิ้ม“แค่ท่านมู่ชอบทาน เดี๋ยวฉันทำอาหารให้ทุก วันเลยก็ได้นะคะ!

โมมอยอิ้ส่ายหัว“ไม่ได้หรอก หนูจะเอาใจเขาผิดๆ หนู น่ะ ท้องอยู่ก็ต้องพักเยอะๆนะ”
“ทราบค่ะ”

หลินเฉิง ไม่รบกวนทั้งสอง ร่างยาวๆยืนอยู่ข้างเตียง