บทที่569 ประธานมู่ คุณไม่มีมารยาทจริงๆ

เลี้ยงหวั่นฉิงจับกระเป๋าถือแน่นๆ

หล่อนรู้จักข่าวซิวหรง แต่ว่าที่นั่งอยู่ตรงนั้นไม่ใช่หลิน เฉิง แห่งบริษัทเหอซึ่งเหรอ?

มู่เฉินหย่วนไปงานแต่งของหลินเฉิงจี๋กับถังซินเพื่อ แย่งเจ้าสาวมา เรื่องนี้ต่างเห็นกันทั้งประเทศไม่น้อยเลย ทีเดียว แล้วทำไมหลินเฉิงจี๋ถึงมากินข้าวโต๊ะเดียวกับมู่ เฉินหย่วนได้?

เสียงหวั่นฉิงเข้าใจว่าเขาสองคนเล่นอะไรกันอยู่

หล่อนก็รู้ว่าตัวเองพูดยังไง มู่เฉินหย่วนก็ไม่ออกไปคุย เป็นการส่วนตัวกับหล่อน

เลี้ยงหวั่นฉิงไปข้างๆเขาแล้วพูด“ฉันรู้ว่าหวีซือฉันตาย แล้ว ตำรวจ สื่อต่างพูดว่าประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต แต่ ว่าความจริงการตายของหวีซือฉูน คนในแวดวงนี้ต่างรู้”

มู่เฉินหย่วนตอบรับไปน้ำเสียงยังคงราบเรียบ แล้วไง ล่ะ? ”

เห็นท่าทางสบายๆของเขา เสี้ยงหวั่นฉิงก็ขมวดคิ้ว พูดอย่างไม่พอใจหน่อยๆ : “คุณก็รู้ ผู้หมวดหนานรัก ลูกสาวคนนี้มากเขาไม่ปล่อยคุณกับบริษัทมู่ซื่อแน่นอน”

“เฉินหย่วน ตระกูลวี่ไม่อยู่ข้างตระกูลหนาน แต่ว่าเหวิงถิงโคม่าอยู่จะมีใครช่วยคุณได้? “แค่คิดว่ามู่เฉิน หย่วนไร้อิทธิพล เสี้ยงหวั่นฉิงก็กล้ามากขึ้น

บริษัทมู่ซื่อมีเงินมากแค่ไหน ความโกรธของผู้หมวด หนานก็ไม่สามารถเอาเงินมาแทนได้

พอหล่อนรู้ข่าวเสี้ยงหวั่นฉิงก็รอให้มู่เฉินหย่วนติดต่อ ตัวเองมาตลอด ขอให้ตัวเองช่วย แต่ไม่สามารถรอ เฉินหย่วนได้ตลอดมา แต่ว่าเรื่องก็ไม่เปลี่ยน หล่อนรู้ว่า มู่เฉินหย่วนไม่กังวลเพราะเรื่องนี้

มาหาครั้งนี้ หล่อนเดิมพันไว้แล้ว

เดิมพันว่ามู่เฉินหย่วนไม่มีเส้นสาย ต้องการเส้นสาย ของพ่อหล่อนมาช่วยเรื่องผู้หมวดหนาน!

เห็นมู่เฉินหย่วนได้แต่คีบอาหารกิน ไม่สนตัวเอง เลี้ยง หวั่นฉิงก็พูดส่งเดชว่า: “เฉินหย่วน ตำแหน่งของพ่อฉัน กับเส้นสายคุณก็รู้นี่ ผู้หมวดหนานไม่กล้าเล่นด้วย แค่ คำพูดของพ่อฉัน ไม่ใช่แค่ว่าเขาไม่กล้าเอาคืนคุณแต่ เขาจะมาขอโทษคุณด้วยซ้ำ

มู่เฉินหย่วนยังไม่พูด ข่าวซิวหรงที่อยู่ตรงข้ามก็ ยิ้ม“คือ พวกเราก็รู้ว่ารัฐมนตรีเสี้ยงก็หลงลูกสาว อีก อย่างคุณเสี้ยงก็สวย ครอบครัวก็ดี คนทั่วไปต่างไม่ กล้า”

เลี้ยงหวั่นฉิงต่างมั่นใจหน้าตาและครอบครัวหล่อนเอง ถูกชมแบบนี้ก็พอใจอย่างมาก
แต่คนที่หล่อนแคร์ที่สุดกลับไม่แยแส!

ชายหนุ่มไปพูดอะไร เสี้ยงหวั่นฉิงก็เริ่มทนไม่ ไหว”เฉินหย่วน ฉันให้พ่อฉันช่วยคุณได้ แต่ฉันมีค่าขอ อย่างนึง ฉันต้องการให้คุณแต่งงานกับฉัน”

หลินเฉิงจี่ที่อยู่ข้างๆกินข้าวและนิ่งเงียบตลอดก็ยิ้ม ออกมา

หลินเฉิงจี๋เอาทิชชู่มาเช็ดปากยิ้มเบาๆต่อไป“ประธาน มู่ เสี้ยงหวั่นฉิงสวยมาก พื้นเพครอบครวก็ดีและยัง สนใจคุณอีก ทิ้งความสงวนตัวของหญิงสาวเพื่อมาบอก รักประธานมู่ ประธานมู่ไม่ว่าไรหน่อยเหรอ? ”

“ประธานส้าว”หลินเฉิงจื่มองไปที่ซ่าวซิวหรงคุณว่า ประธานมู่แต่งกับคุณเสี้ยงเป็นไงบ้าง?

“หา? ดีมาก……ซ่าวซิวหรงจะพูดอะไร ก็รู้สึกเหมือน ถูกงูพิษจ้อง สั่นไปทั้งตัว ตกใจจนเกือบจะจับตะเกียบ ไม่อยู่

เขารีบจับตะเกียบแน่น ไอ“แล้วแต่ประธานมู่ละกัน”

มู่เฉินหย่วนวางตะเกียบ มองหลินเฉิงจื้อย่างขำๆ เห็น ประธานหลินใส่ใจคุณเลี้ยงแบบนี้ ถ้าสนใจคุณเสี้ยงก็ บอก คนกันเองทั้งนั้น”

“ผมไม่สนใจคุณเสี้ยง”หลินเฉิงจี๋ตอบเรียบๆ”คุณเสื้ ยงสนใจประธานมู่ต่างหาก”
มู่เฉินหย่วนยกถ้วยชามมาจิบด้วยสีหน้าเรียบๆ”ผมคน ธรรมดาๆไม่เหมาะกับคุณเสี้ยงหรอก ประธานหลินต่าง หากที่คู่ควรมากกว่าผม คุณกับเจ้าหญิงต้องคู่กันสิคำนี้ เหมาะที่สุด”

สายตาหลินเฉิงจี๋ค่อยๆหม่นลง เสียงก็เย็น ลง : “ประธานมู่ คุณเลี้ยงเป็นผู้หญิง ผู้ชายควรอ่อน โยนต่อผู้หญิง’คำนี้คุณน่าจะเข้าใจดีกว่าผม อีกอย่าง คุณเสี้ยงก็สวยเหมือนฟ้าดินสร้างขึ้นมาให้คู่กับประธาน มู่ ลูกในอนาคตของพวกคุณจะต้องเป็นคนรุ่นใหม่แน่ๆ”

“ขอบคุณประธานหลินที่ใส่ใจ แต่ว่าผมมีลูกแล้ว”มู่ เฉินหย่วนยิ้ม”แค่เมียผมคลอดออกมา ไม่ว่ายังไงผมก็ รัก”

หลินเฉิงจี๋”.…….…….

มู่เฉินหย่วนวางแก้วชาที่โต๊ะ เหลืองมองหลินเฉิงจื่ เบาๆแล้วพูดโกรธๆ“ขอโทษ ผมลืมไปประธานหลินไม่มี เมียกับลูก คงไม่เข้าใจความรู้สึกผม”

แม่เอ้ย!

หลินเฉิงจี่โกรธจนอารมณ์หม่นลง อยากเอาน้ำชามา ลาดใส่หน้ามู่เฉินหย่วน

ซ่าวซิวหรงก็กินเงียบๆ

ณ จุดนี้เขาดูอย่างเดียวดีกว่า ส่งเสียงไปมีหวังจบเห่
สีหน้าของเสียงหวั่นฉิงดูแย่ คิดไม่ถึงว่าตัวเองมาหามู่ เฉินหยวนเอาโอกาสมาให้เขา เขากลับเย็นชากับตัวเอง และยังเอาหล่อนมาล้อเล่นกับชายอื่นอีก!

“เฉินหย่วน เกินไปแล้วนะ! “เสียงหวั่นฉิงหน้าหม่น ลง โกรธจนเสียงสั่น”ตอนนี้มีแค่พ่อฉันที่ช่วยคุณได้ ดูสิ คุณทำกับฉันยังไง! ”

มู่เฉินหย่วนหัวเราะ สายตาเย็นชา”คุณเสี้ยง ในใจคุณ คิดอะไร คุณรู้ผมรู้ ผมไม่พูด จำได้ว่าเคยร่วมมือกับ พ่อคุณ ก็แค่ไว้หน้าคุณ

“ฉันสวย พื้นเพครอบครัวดี ไม่เหมาะกับคุณตรง ไหน! “ถูกแทงใจแบบนี้เสี้ยงหวั่นฉิงก็โกรธ แต่งกับฉัน คุณมีแต่ได้ พ่อฉันก็ช่วยคุณด้วย

มู่เฉินหย่วนคีบอาหารพูดอย่างไม่รีบร้อนว่า“ผมพูดไป ชัดเจนแล้วนะ ผมมีเมียแล้ว”

.………..เสี้ยงหวั่นฉิงจิกกระเป๋าแน่นจนเล็บซีด

“คุณเลี้ยงได้รับอิทธิพลการศึกษาจากตะวันตก ยอม มีบ้านเล็กบ้านน้อย แต่ผมไม่ยอมรับ”มู่เฉินหย่วนเสริม มองหล่อนด้วยสายตาเย็นชา“คุณเสี้ยง เราเคยมีข้อ ตกลงกัน แต่ไม่ใช่คนที่คุณเอาแต่จูงจมูก ต่อไปเจอผม เรียกว่าประธานมู่ อย่าให้คนนอกคิดว่าเสี้ยงหวั่นฉิง ผู้ หญิงคนนี้ไม่รู้จักมารยาท”

เสี้ยงหวั่นฉิงที่เย่อหยิ่ง คิดไม่ถึงว่าต่อหน้าคนอื่นชายคนนี้จะพูดไม่รักษาน้ำใจ สีหน้าซีดมากขึ้น

หล่อนโมโหมาก ยกถ้วยชาขึ้นมาสาดไปทางชายหนุ่ม

มู่เฉินหย่วนตอบสนองไวเลยคว้าข้อมือหล่อนบิด น้ำ ชาร้อนๆนั่นเลยสาดใส่หน้าเลี้ยงหวั่นฉิงแทน

น้ำชาสาดเข้ามาในตาเสี้ยงหวั่นฉิงเลยหลับตา พอ ลืมตา สายตาก็อึ้งไป

ผู้ชายคนนี้ ทำกับหล่อนได้ขนาดนี้?

หลินเฉิงจี่ที่ใจเย็นอยู่ข้างๆ”ประธานมู่ คุณไม่มี มารยาทเสียจริง ทำกับคุณเสี้ยงได้ เมื่อก่อนที่ยินยิน สาดน้ำใส่คุณ ทำไมไม่ทำแบบนี้ล่ะ? ”

“มีหรือไม่มีมารายาทต้องดูว่าเป็นคนของเราหรือ คนนอก”มู่เฉินหย่วนปล่อยมือหยิบทิชชู่มาเช็ดอย่าง รังเกียจ“คนกันเองทำไรก็ทำไป แต่ถ้าเป็นคนอื่น…..…..

เขาขำในลำคอแล้วยิ้ม”ผมมีเหตุผลอะไรอีกไหม?

หลินเฉิงจี๋กินอาหารเงียบๆไม่พูดอะไร

ยั่วมู่เฉินหย่วนไม่สำเร็จสักทีกลับโกรธเองซะนี่ จะ แหย่เขาอีกก็ไม่สนุก

เสี้ยงหวั่นฉิงหยิบทิชชู่มาเช็ดน้ำชาและใบชาที่หน้าโกรธจนตัวสั่น
“มู่เฉินหย่วน ผู้หมวดหนานไม่ควรไปยุ่งด้วย คุณคิด ว่าสองคนนี้ช่วยได้เหรอ? “หล่อนพูดด้วยสายตาเย็น ชา“ฉันอยากช่วยคุณ คุณยังทำแบบนี้กับฉันอีก! ”

“มู่เฉินหย่วน คุณจะต้องเสียใจ ถึงตอนนั้นถ้ามา ขอร้องฉัน ฉันจะรอ!

พูดไป เสี้ยงหวั่นฉิงก็ถือกระเป๋าออกไป

ข่าวซิวหรงมองประตูที่ถูกปิดอย่างแรง มือลูบคาง แล้วก็ขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ”ลูกสาวคนนี้ของรัฐมนตรี เลี้ยงสวยมาก สมอง…..กลับโง่!

“โง่! ก็มีพ่อที่ดีที่คอยตามเก็บให้หล่อน”หลินเฉิงจี้เอา มือดันแว่น ใบหน้าหล่อเหลายิ้มอย่างยือกเย็น หล่อน คิดว่าเรื่องแย่ๆพวกนั้นไม่มีคนรู้เหรอ? “