บทที่567 นายกอดฉันแน่นๆ อย่าปล่อยมือ

ลมหายใจอุ่นๆรดลงที่แก้มทำให้จู่ซือซือรู้สึกคัน ใจ เต้นแรงขึ้น

หล่อนถอยไป ขาชนโซฟาแล้วลมลงที่โซฟา

ชายหนุ่มตามหล่อนจนแนบชิดร่างหล่อนแน่น คุณ ถอยไป ถอยออก อย่าใกล้ฉันขนาดนี้………….

กวนชิงเฟิงเลื่อนนิ้วเอาผมไปทัดหูหล่อน ริมฝีปากบาง เกือบจะแนบไปที่แก้มหล่อน

“คุณเอาเปรียบฉันอีกแล้ว”จู่ซือซือเอามือดันอกเขา เบ้าตาแดง อย่ามาบังคับฉัน ฉันมีแฟนแล้ว……..ฮือฮือ ฉัน ไม่อยากเป็นหญิงเลว.………..

กวนชิงเฟิงขำออกมา”ไม่เป็นไร เขาไม่รู้คุณก็ไม่ใช่ หญิงเลว ผมปิดบังให้คุณเอง”

“นายเกินไปแล้ว……….

หล่อนพูดได้เท่านั้นก็ถูกชายหนุ่มจูบลงมา

จู่ซือซือสูดลมหายใจของเขา ทั้งสองหายใจร่วมกัน

แปปนึงหล่อนก็เอาเรื่องพวกนั้นทิ้งไว้ข้างหลัง รัดเขา ไว้เหมือนปลาหมึกยักษ์ ขายาวๆเกี่ยวรอบเอวเขา
กวนชิงเฟิงรู้สึกว่าโซฟาเล็กไปก็ยับยั้งตัวเองแล้วอุ้ม หล่อนไปที่ห้องนอน

จู่ซือซือตาปรือมองเห็นชายหนุ่มเปิดเสื้อ กล้ามเนื้อ สวยๆนั่นทำให้หล่อนละสายตาออกไปไม่ได้จนเอามือ ไปลูบอย่างอดไม่ไหว

สัมผัสที่ยอดเยี่ยมทำให้หล่อนร้องออกมา“คิดไม่ถึงว่า คุณถอดเสื้อออกมาหุ่นจะดีขนาดนี้!

กวนชิงเฟิงโน้มตัวไปที่หูหล่อนแล้วพูดเบาๆเป็นของ คุณทั้งหมด”

หน้าของหล่อนที่โดนไซ้แดงไปหมด

หล่อนเอาหัวไปแนบกับหน้าอกเขา ปรารถนาถึงความ อบอุ่นจากเขา แต่หลับตาลงก็เหมือนว่าหล่อนจะได้ยิน เสียงกรีดร้องที่สิ้นหวังของตัวเอง ตัวสั่น

“อย่า อย่า…หล่อนม้วนตัว โบกมือทั้งสองอย่าแตะ ฉัน! อย่าแตะฉัน!

หน้าของกวนชิงเฟิงถูกหล่อนข่วนจนถลอก

แต่เขาไม่สนใจ คว้ามือของจู่ซือซือไว้ ปลอบหล่อน อย่างอ่อนโยน“ซือซือลืมตา ผมเอง ไม่ต้องกลัว เด็กดี คุณมองผม”
จู่ซือซือหลับตาไปก็ร้องไห้ไป ร้องออกมาไม่ หยุด อย่าแตะฉัน……อย่าแตะต้องฉัน…..”

ในใจของกวนชิงเฟิงเหมือนถูกบดขยี้ทีละนิดๆเข้า ด้วยกัน ได้แค่ปลอบหญิงสาวไม่หยุด จึงจูบล็อคหล่อน ไว้หวังว่าหล่อนจะคิดถึงแต่ตัวเองไม่คิดอย่างอื่น

เขาจับหน้าหล่อนแล้วจูบลงไปอย่างลึกซึ้ง

จูบจนหญิงสาวเกือบสำลักก็ละปากออก กุมมือหญิง สาวไว้แล้วค่อยๆเอนลง

จู่ซือซือขมวดคิ้วค่อยๆลืมตา

“ผมเอง ไม่ต้องกลัว”กวนชิงเฟิงจูบแก้มหล่อน พูด ปลอบเบาๆ ผมอยู่นี่เสมอ”

สายตาของอู่ซือซือค่อยๆสว่างไสว

หล่อนมองชายหนุ่ม แล้วจู่ๆก็ลุกขึ้นเอามือโอบคอเขา หดร่างอยู่ในอ้อมแขนเขา ตัวยังสั่น“นายกอดฉันแน่นๆ อย่าปล่อยมือ”

กวนชิงเฟิงกอดหล่อนไว้ มือลูบผมสีดำของหล่อน”อือ ผมจะกอดไว้แน่นๆ”

มู่เฉินหย่วนกลับมาจากเกียวโต
ออกมาจากโถงสนามบินรถไมบัคจอดที่ข้างถนน ป้าย ทะเบียนรถที่คุ้นตาและร่างชายสูงๆเอนตัวที่รถ

เขาพิจารณาอย่างละเอียดแล้วจึงเดินก้าวเท้ายาว เข้าไป”คุณมาได้ไง?”

“ผมมาทำไร ประธานมู่ดูไม่ออกเหรอ? “ตอนพูดนั้น หลินเฉิงจี่ก็เหยียดตัวตรง มือดันกรอบแว่นทองอย่าง สง่างาม

มู่เฉินหย่วนมองท้องฟ้าสีคราม”อากาศแบบนี้ ดูไม่ เหมือนฝนจะตกเลย”

“อย่าถากถางได้แล้ว ขึ้นรถ”หลินเฉิงจี้ไปที่ที่นั่งคนขับ แล้วเงยหน้ามามองชายหนุ่ม”ทำไม รอผมประเปิดตูรถ ให้? ”

มู่เฉินหย่วนยิ้มแล้วดึงที่นั่งข้างคนขับ

หลินเฉิงจี่ขับรถออกไปจากสนามบินไปก็พูดไป ว่า: “ดูจากท่าทางของคุณ อยู่นั่นคงไม่เท่าไหร่ ไปตั้ง นานจัดการเรื่องเสร็จแล้วเหรอ? ”

“ที่จริงวันพุธก็กลับมาได้แต่ระหว่างนั้นโดนขัดขวางก็ เลยใช้เวลาจัดการอีกหน่อย”มู่เฉินหย่วนเอนเบาะอย่าง เหนื่อยล้า”ใช้เงินไปกว่าแปดร้อยล้าน แต่ก็ถือว่าดี”

หลินเฉิงจี่พูดอย่างไตร่ตรอง“คุณเสิ้นขึ้นชื่อว่าทำ ธุรกิจด้วยยาก ผมอยากติดต่อกับเขาก็ยังทำไม่ได้เลยคุณจ่ายไปแปดร้อยล้านก็สำเร็จ ทำไมซื้อขายได้คุ้มค่า อย่างนี้”

“สำเร็จก็ไม่มีประโยชน์อะไร เพราะต้องหาทางเอา จัดการผู้หมวดหนานให้ได้”สายตามู่เฉินหย่วนหม่น ลง“แค่เขาอยู่ตำแหน่งตรงนั้น ใจผมก็ไม่นิ่งได้

หลินเฉิงจี๋ตอบรับ”ผมด้วย แต่ว่าช่วงนี้ผู้หมวดหนาน เกรงใจผมมาก อาจเพราะท่านวี่ไม่อยู่ข้างเขาด้วยเลย ไม่กล้าใจร้อนกับคุณและผม”

“ท่านวี่หงุดหงิดเรื่องพี่ใหญ่ของผมอยู่ เลยยังไม่ไป ร่วมหัวกับผู้หมวดหนานได้”มู่เฉินหย่วนขมวดคิ้วถอน หายใจ“ไม่รู้ว่าพี่ใหญ่จะฟื้นเมื่อไหร่”

หลินเฉิงจี๋พูด“ในเมื่อไม่รู้ งั้นก็ไว้ใจไม่ได้ เราต้องคิด หาทาง อยากโค่นเขาลงง่ายๆที่ยากคือทำยังไงถึงไม่ให้ น้ำกระเด็น”

มู่เฉินหย่วนรู้ว่าเขาหมายถึงอะไร หลับตาลงคิด

สักพักนึงมู่เฉินหย่วนก็พูด: “ผมมีคนที่สามารถรับ ตำแหน่งของผู้หมวดหนานได้ แต่ว่าเร่งเอาคนเข้าไปมัน จะชัดเจนเกินไป”

“ผมจัดการเอง”หลินเฉิงจี่พูด“ผมลงมือเองง่ายกว่า ถ้าเป็นคุณแล้วเกิดอะไรขึ้นมาทุกคนต่างเพ่งไปที่คุณ งั้นก็จบแห่”
พอแน่ใจว่าไม่มีทางอื่นแล้วมู่เฉินหย่วนเลยได้แต่พยัก หน้า

“จะลําบากไหม? ”

“ถ้าหากเป็นคุณผมว่าลำบากมาก อาจจะไม่ช่วยด้วย แต่ว่าเกี่ยวกับยินยินก็ไม่ลำบากอะไร”หลินเฉิงจี้พูด เรียบๆไม่แสดงสีหน้าอะไร”ผมก็ไม่ชอบหวีซือฉัน”

เกือบจะทําร้ายคนรักของเขา

มู่เฉินหย่วนหึงแต่ไม่แสดงอะไรออกมา“เดี๋ยวถึงเขต เมืองขับรถไปร้านอาหารเหม่ยซิน”

“เดี๋ยวผมส่งคุณเสร็จค่อยไปโรงพยาบาล”หลินเฉิง จี๋มองนาฬิกาก็เที่ยงแล้ว”คุณกับผมไม่ไปโรงพยาบาล หลายวันแล้ว หล่อนต้องสงสัยแน่นอน”

“ไม่เป็นไร ทานข้าวกันก่อนคุณค่อยไป”

ได้ยินดังนั้น หลินเฉิงจี่ก็มองเขาอย่างประหลาด ใจ“คุณชวนผมกินข้าว?

“ไม่ได้เหรอ? ”

พอรถเข้าไปในเมืองแปปนึงก็ถึงร้านอาหารเหม่ย ซิน.
“ประธานมู่”พนักงานรู้จักมู่เฉินหย่วนก็ยิ้มเพื่อทักทาย เขาเล็กน้อย ประธานส้าวมาถึงครึ่งชั่วโมงแล้วรอคุณ อยู่ที่ห้องวีไอพี เดี๋ยวฉันพาไปค่ะ”

“อือ”

พนักงานพาทั้งสองไปที่ห้อง เปิดประตู มู่เฉินหย่วนก็ เห็นซ่าวซิวหรงโทรศัพท์

ซ่าวซิวหรงก็เห็นพวกเขา พูดเสียงทุ้มไปสองคำก็วาง สายลง

ข่าวซิวหรงลุกขึ้นเดินมาหามู่เฉินหย่วนยิ้มอย่างมี ต่อว่า”ประธานมู่นี่จริงๆเลย นัดผมกินข้าวสิบเอ็ดโมง ใกล้จะเที่ยงแล้วถึงมาได้ ผมนี่รอขาแข็งทีเดียว! ”

“ไฟล์ทดีเลย์ ขอโทษด้วยครับ”มู่เฉินหย่วนยิ้ม ชี้ไปที่ หลินเฉิงจี๋”คุณน่าจะรู้จัก? ”

ซ่าวซิวหรงมองหลินเฉิงจี่แล้วลูบคาง: “ประธานหลิน ของบริษัทเหอซ่งผมรู้จักแน่นอน แต่ว่าคุณมาด้วยกัน ผมไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่น่ะสิ”

หลินเฉิงจี่ถ่ายทอดสดงานแต่งกับถังซิน ซ่าวซิวหรง ก็ได้ดูและแน่นอนว่าเห็นฉากที่มู่เฉินหย่วนเข้าโบสถ์มา แล้วแย่งเจ้าสาวไป……

เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นคู่แข่งสามัคคีกัน
มู่เฉินหย่วนจับบ่าเขาออกแรงเล็กน้อยพร้อมรอยยิ้ม อบอุ่น”ไม่เข้าใจก็นั่งลง หือ?

ซ่าวซิวหรงเจ็บจนขมวดคิ้ว หมดคำพูด

MD!

เด็กพวกนี้มาหาความช่วยเหลือจากตัวเองและยังไม่ เกรงใจตัวเองขนาดนี้อีก!