บทที่565 คุณจําว่าหล่อนหน้าตาแบบไหนได้ไหม

คุณนายวี่เองก็รู้ว่าทำผิดมหันต์ ก็ไม่มีท่าทียโสโอหัง แบบเมื่อก่อนอีกและก็ไม่กล้าปิดบัง เอาเรื่องที่รู้จักกัน ที่ไหน เรื่องที่คุยบอกถังซินหมด

พอคุณนายวี่พูดจบ หน้าถังซินก็หม่นลง

หล่อนหลับตาถามอย่างใจเย็น“คุณถูกหลอกใช้แล้ว หล่อนรู้ว่าคุณไม่ชอบส้งจิ้งเหอก็เลยจงใจกรอกหูใส่ คุณเรื่องที่จิ้งเหอแอบแต่งงานและมีลูก ปกติฉางผิงออก ไปไหนก็จะใส่หน้ากาก คุณเลยไม่เห็นหน้าเขาก็เลยคิด ว่าจิ้งเหอจับปลาสองมือ”

เสียงของถังซินก็เริ่มเย็นลง กัดฟันพูด หล่อนยืมมือ คุณไปฆ่าจิ้งเหอด้วยวิธีที่เจ๋งมาก!

ตอนนี้เองคุณนายวี่ก็เข้าใจก็ยิ่งเสียใจ”ฉันสับสนจริงๆ ถูกคนพวกนี้หลอกใช้ ยัง ยังเกือบจะฆ่าหลานชายตัว เองแท้ๆ……”

“คุณจำหน้าตาหล่อนได้ไหม?

คุณนายวี่คิดแต่คิดยังไงก็คิดหน้าตาหล่อนไม่ ออก”ทุกครั้งจะแต่งหน้าแต่งตัวไม่เหมือนเดิม ฉันจู่ๆก็ คิดไม่ออก แต่หน้าตาสวยมาก……..

หล่อนพูดไปก็นึกถึงเรื่องที่สำคัญได้”ก่อนหน้านี้ฉัน เคยเห็นหล่อนออกมาจากบริษัทชู่ซื่อ น่าจะทำงานที่บริษัทมู่ชื่อ”

บริษัท ซื่อ……..

ถังซินเลิกคิ้วออกมา

บริษัทมู่ซื่อใหญ่ขนาดนั้น ผู้หญิงที่นั่นก็ไม่น้อยทีเดียว ที่สวยๆ

คุณนายวี่บอกว่าทำงานที่บริษัทมู่ซื่อ เหมือนกับงม เข็มในมหาสมุทรเสียจริง

ถังซินถามต่อ“หล่อนหาคุณบ่อยๆไหม? ”

“หาฉันไม่บ่อย เป็นฉันเองที่ไปหาหล่อน”คุณนายวี่พูด ไปก็หยิบโทรศัพท์”เดี๋ยวฉันโทรหาหล่อน

แต่พอเปิดดูรายชื่อ คุณนายวี่ก็หาเบอร์นั่นไม่เจอ

“ฉันโทรหาหล่อนสองสามครั้งจริงๆแต่หาเบอร์ไม่ เจอ”หน้าของคุณนายวี่ตะลึง จากนั้นก็ยื่นให้ถังซิน”น่า จะเริ่มด้วย136″

ถังซินมอง เลขที่ขึ้นต้นด้วย136ไม่มี ประวัติการโทร หาเพื่อนคนอื่นๆก็ยังมีอยู่

ถ้าอีกฝ่ายไม่มีเพื่อนที่ทำงานด้านการโทรงั้นก็แสดง ว่าเจ๋งมาก
อีกฝ่ายปิดบังได้แนบเนียนขนาดนั้น ทำให้ถังซิน สงสัยว่าน่าจะเป็นคนเดียวกับที่ช่วยเจียน่า

ถังซินอยากเอาเรื่องนี้บอกมู่เฉินหย่วน พอคิดว่าเขา ยุ่งมากก็เลยเปิดวีแชทของผู้ช่วยจางให้เขาหาเบอร์ พนักงานที่ขึ้นต้นด้วย136 ที่เคยไปสถาบันเสริมความ งาม

ถังซินพูดกับคุณนาย : “ต่อไปหล่อนติดต่อคุณคุณ ก็นัดเจอหล่อนแล้วแอบบอกฉัน ฉันอยากรู้ว่าใครที่เจ๋ง ขนาดนี้!

คุณนายวี่พยักหน้า“น่าจะอายุพอๆกับเธอ จิตใจแย่ มาก โน้มน้าวให้ฉันไปฆ่าส้งจิ้งเหอ ฉันคิดว่าคนขับรถ นั่นที่ฉันไปหาก็เป็นคนของหล่อน”

หล่อนสับสนแปปนึง เกือบจะทำร้ายครอบครัวของ ลูกชาย

“ความผิดมหันต์ของคุณไม่ใช่ที่คุณหาคนไปชน สั่งจิ้งเหอแต่เป็นคุณ เอาผู้หญิงคนอื่นไปให้คุณ ถึง เตียง”ถังซินไม่เห็นใจหล่อนสักนิด ยิ้มอย่างเย็นยะ เยือก“คุณกำลังบังคับให้คุณวี่เป็นศัตรูของคุณ”

คุณนายวี่พูดไม่ออก

เป็นความผิดหล่อน

หล่อนไม่ชอบส้งจิ้งเหอ ดูถูกพื้นเพส้งจิ้งเหอ ดีที่หวีซือฉันชอบวี่เหวินถิง สถานะครอบครัวก็ดี หล่อนถูกจูง จมูกก็เลยทำเรื่องแย่ๆ

คุณนายวี่มองไปที่ฉางผิงอยากคุยกับเขา

ฉางผิงกลับมีใบหน้าเย็นชาอยู่อย่างนั้นและอยู่ห่าง จากหล่อน“ถึงคุณจะไม่ตั้งใจ แต่พ่อกับแม่ก็ถูกคุณ ทำร้ายโคม่ายังไม่ฟื้น ผมไม่ลืม ออกไป”

“ฉางผิง…”คุณนายที่รู้ว่าเขาชื่อฉางผิง อยากพูด อะไรแต่กลับพูดไม่ออก

ต่อมาจู่ซือซือก็ถืออาหารสองถุงกลับมา พอรู้เรื่องนั้น จากถังซินและก็เห็นว่าคุณนายวี่ดูแย่ ก็เลยไล่ออกไป

จู่ซือซือกลัวฉางผิงเสียใจก็เลยเอาขนมให้เขา เอาใจ เด็กน้อย“อย่าเสียใจนะ น้ารักหนู ต่อไปน้าจะไม่ทะเลาะ กับหนูอีกแล้ว ไม่ตีด้วย”

“พูดดี”ฉางผิงไม่เชื่อหล่อน”ถ้าพรุ่งนี้น้าโกรธก็ยังตีผม แรงเหมือนเดิม”

จู่ซือซือจ้องเขา“น้าเป็นคนแบบนั้นเหรอ?

“ครับ”ฉางผิงพยักหน้าอย่างไม่ลังเล จู่ซือซือหยิกแก้ม เขาบอกว่าเขาใจร้าย

เห็นสองคนเล่นกันถังซินก็ขำออกมา ในใจก็ร้อนรนอีกครั้ง
นานแล้วหล่อนก็ยังไม่ได้ข่าวคราวของสาวสวย

นักวิจัยและหมอรอบๆตัวเย่นจิ่งเหนียนต่างสุดยอด ยาที่ให้ถังซินใช้ต่างเป็นยาดีๆที่กำลังวิจัย

ไม่กี่วัน แผลที่ถูกยิงของถังซินก็สมาน

ฉางผิงที่ใส่ปลอกคอไม่กี่วันก็ถอดออก ที่คอมีขี้ไคล จนจู่ซือซือขำเขา

อาหารสามมื้อทุกวันของถังซินก็ได้จู่ซือซือเอามาให้ ส่วนลู่เหวินซูก็มีเย่นจิ่งเหนียนคอยดู หล่อนมาหาถังซิ นบ่อยๆส่วนมู่เฉินหย่วนกับหลินเฉิงจี่ไม่เคยมาเลย

ถังซินเข้าใจเขา ถ้าเขาไม่มาจะต้องมีเรื่องสำคัญต้อง จัดการแน่ๆ

คิดถึงการตายของหวีซือฉูน ถังซินก็กังวลขึ้นมา

ถึงหล่อนไม่พูด แต่ว่าเพราะการตายของลูกสาวก็กลัว ว่าผู้หนวดหนานจะลงมือกับมู่เฉินหย่วนและบริษัทมู่ซื่อ มาก

“พี่ถังซิน”ตอนเที่ยงจู่ซือซือเก็เอาข้าวมาให้“ฉางผิงอยู่ กับพี่สาม เรากินกันเถอะ!

ถังซินตอบรับไป
ตอนกินข้าวก็ถามหล่อน”ช่วงนี้พี่เฉินได้หาเธอบ้าง ไหม?

“ไม่นะ พี่เฉินน่าจะยุ่งมาก”จู่ซือซือเอาข้าวออกมาจาก กล่องเก็บความร้อน ลังเลนิดหน่อยแล้วก็บอกถังซินไป ว่า“มีเรื่องที่ต้องบอกพี่ พี่สี่ฟื้นแล้ว”

“ลู่เหวินซูพื้นแล้ว? “ถังซินคิดว่าเขาต้องใช้เวลาอีก นานถึงจะตื่นซะอีก”เขาเป็นไงบ้าง? ”

“มีพี่สามกับเพื่อนๆดูแลอยู่ต้องดีแน่นอน แต่ว่า…”จู่ ซือซือพูดอย่างกระอักกระอ่วน“เขากลับไปเป็นคนง่ายๆ เหมือนเมื่อก่อนแล้วและยังเอาแต่ล้อเล่นกับฉันอีก”

ถังซินที่ถือข้าวนิ่งไป ถามหล่อน”เขาไม่ถามเรื่องของ สาวสวยเหรอ?

“ไม่เลย”

นิ่งไปพักนึงถังซินก็ถอนหายใจอีก“ไม่ถามก็ช่าง ยังไง ตอนนี้ก็ยังไม่มีข่าวสาวสวย

จู่ซือซืออยากพูดอะไร เห็นถังซินก้มลงกินข้าวก็เลย ไม่พูด

ถังซินรู้สึกว่าขาดีขึ้นมากเลยเรียกหมอมา พอได้รับ อนุญาตก็ลงจากเตียงออกไป

อย่าขยับอะไรมาก แต่ก็ดีที่ไม่ต้องเอาแต่นอนบนเตียง

หล่อนอยากติดต่อมู่เฉินหย่วน ถามว่าเขาเป็นไงบ้าง ก็คิดอีกว่าส่งข้อความไปจะชัดเจนเกินก็เลยไม่ส่งไป เลยทักไปหาหลินเฉิงจื่

หลินเฉิงจี๋บอกว่าบริษัทยุ่งมาก พรุ่งนี้จะมาดูหล่อนแต่ ไม่ได้บอกว่าได้ติดต่อมู่เฉินหย่วนหรือไม่

ตอนดึกกวนชิงเฟิงก็มา

ถังซินรู้สึกอึดอัดกับท่าทางเหมือนคนแก่ของเขาแบบ นี้ ตอนที่เขามายังคิดว่านี่คือใคร แปปนึงก็คิดได้ ในใจก็ รู้สึกไม่ชอบจริงๆ

น้องชายตัวเองแท้ๆแต่กลายเป็นดูแก่กว่าตัวเองอีก ไม่คุ้นจริงๆ

กวนชิงเฟิงทำกับข้าวมาให้แล้วก็ไปเรียกฉางผิงมากิน ข้าว

กลับมาเห็นจู่ซือซือยังเล่นเกมอยู่ก็เอามือไปดึงหู หล่อน“ยังเล่นอีก ไม่กินข้าวเหรอ?

จู่ซือซือรีบหนีเหมือนเจองู เถิบออกห่างจากเขา”กินก็ กิน อย่ามาแตะฉันสิ! ”

เห็นหล่อนแบบนี้ สายตาของกวนชิงเฟิงก็หม่นลง
เหมือนว่าตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว จู่ซือซือก็ไม่ติดเขาแล้ว อยู่ห่างๆ พอแตะหล่อนหล่อนก็หนี

“อาครับ อาเกลียดลุงอาสุ่ยเหรอ? “ฉางผิงตาโตถาม อย่างแปลกใจ”ปกติอาติดลุงอายุ่ยไม่ใช่เหรอ ยังให้ลุง นอนเป็นเพื่อนด้วย

“เพล้ง! “ถังซินตกใจจนชามตกลงที่โต๊ะ