บทที่563 เรียกสามี เรียกพี่สอง เลือกมาอย่างนึง

มู่เฉินหย่วนกลับไม่อ้อมค้อมกับฉางผิง พูดตรงๆไป ว่า: “ฉางผิง ลุงสองรู้ว่าหนูยังเด็ก แต่ว่ามีบางเรื่องไม่ดี บางอย่างที่หนูต้องรู้และต้องใจเย็น ได้ไหม? ”

ใบหน้าเล็กๆของฉางผิงเคร่งเครียดและกังวล”พ่อแม่ ผมเกิดเรื่องจริงเหรอ? ”

มู่เฉินหย่วนพยักหน้า“เกิดเรื่องจริง”

มู่เฉินหย่วนเอาเรื่องที่วี่เหวินถึงไปซีเรียแล้วเกิดเรื่อง ขึ้นพร้อมกับสถานการณ์ของพวกเขาตอนนี้บอกกับฉาง ผิงหมด

ถังซินฟังก็ทนไม่ไหว หันหน้าหนี

พอฟังจบ เด็กน้อยก็นิ่งไป ไม่ตอบสนอง

“ลุงรู้ว่าเรื่องมันจะกระทบกับหนูมาก ขอโทษนะ”มู่เฉิน หย่วนลูบหัวเด็กหนุ่มพูดอย่างสบายใจ”ลุงสามบอกแล้ว ว่าพวกเขาไม่เป็นไร ไม่ช้าก็เร็วจะต้องฟื้นมา”

ฉางผิงก้มหัวลง แปปนึงน้ำตาก็ท่วมปลอกคอเปียกไป หมด

“รู้แบบนี้ผมจะไม่ให้พ่อไป”ฉางผิงบ่น เขาถามมู่เฉินหย่วน ลุงสอง พ่อผมถูกพวกเขาเก็บมาเหรอ? ทำไม……

เขาสูดจมูกเล็กๆนั่น น้ำเสียงมีความโกรธ”พ่อแม่ต่าง รักลูก ทำไมย่าต้องทำกับพ่อแบบนี้ ตำแหน่งสำคัญ ขนาดนั้นเลยเหรอ?

ไม่แปลกที่แม่ถึงได้เข้มงวดกับตัวเองขนาดนั้น ต้อง ให้ตัวเองเก่งมากๆ สามารถทำอะไรได้ด้วยตัวเอง อยู่ กับผู้หญิงที่ชอบได้ ที่แท้เมื่อก่อนแม่ลำบากขนาดนั้น

มู่เฉินหย่วนเช็ดน้ำตาเขา พูดเสียงนุ่มนวล : “แค่ หล่อนชอบหนู เพื่อให้หนูเติบโตมา ตำแหน่งก็ไม่สำคัญ ที่สำคัญคือพ่อแม่สอนลูกยังไง”

“พ่อหนูคือลูกแท้ๆของคุณนายวี่ ลูกคนเดียว คุณนาย วี่เกิดจากครอบครัวที่มีหน้ามีตา ค่อนข้างมีอำนาจก็เลย ดูถูกแม่หนู แต่นี่ไม่สำคัญ”

“สำหรับหนูแล้วคุณนายวี่คือย่าหนู คือแม่แท้ๆของพ่อ หนู หนูควรเคารพ เชื่อฟัง แต่ถ้าหล่อนไม่ดีกับหนู ทำใส่ หนูแย่ๆ หนูก็ไม่จำเป็นต้องสนหล่อน”

ฉางผิงพูดอย่างโกรธๆ“หล่อนทำพ่อกับแม่ผมเป็น แบบนี้ ผมกลับไม่รู้จักหล่อน!”

มู่เฉินหย่วนยิ้ม”พ่อกับแม่หนูโคม่า แต่หนูไม่ใช่ตัวคน เดียว หนูยังมีลุง มีลุงสาม ลุงสี่กับป้าอยู่ มีเรารักหนู ห่วงใย”
“อือ”ฉางผิงไม่เสียใจอีกต่อไป“ผมต้องรอพ่อกับแม่ กลับมา! ต้องโตตัวสูง ต่อไปจะได้ปกป้องแม่ได้ ไม่ให้ หล่อนถูกยายแก่นั่นรังแกอีก! ”

เห็นฉางผิงเข้าใจแล้ว มู่เฉินหย่วนก็โล่งอก

ถังซินมองบนใส่ชายหนุ่ม“พูดแต่พวกคุณ ฉันไม่ใช่ คน ไม่รักฉางผิงหรือไง? เกินไปจริงๆ!

หล่อนพูดกับฉางผิง”ดีที่หนูไม่อยู่กับลุงสอง ไม่งั้นคง สอนหนูแย่ๆ”

มู่เฉินหย่วนขำออกมา อดไม่ได้ที่จะกุมหน้าผาก

“อยู่กับป้ามีความสุข ป้าทำอาหารอร่อย! “ฉางผิงพูด ไปก็มองท้องถังซินไป“ภรรยาผมไม่เป็นไรใช่ไหม? หล่อนเด็กดีไหม? ”

“ยังดี อย่ากังวลเลย”ถังซินยิ้ม”หิวไหม มีโจ๊กอยู่

“จริงเหรอ ผมอยากกิน! “ฉางผิงยื่นหน้าไปดู กระบอกน้ำที่โต๊ะ เห็นเป็นโจ๊กหมูก็พอใจ

แล้วก็บ่น“ลุงสองบอกรักผม แต่เอานี่ให้ป้า! ” เขาชี้ไปที่มู่เฉินหย่วน“ลุงสองรีบป้อนผม!

มู่เฉินหย่วนเอาโจ๊กออกมาแล้วเอาถ้วยยัดใส่มือฉาง ผิงด้วยท่าทางเย็นชา“กินเอง”
ฉางผิงตะโกน “คอผมเป็นงี้ กินไงล่ะ? ”

“คอนายเจ็บแล้วเกี่ยวไรกับมือ? “มู่เฉินหย่วนเหลือบ มองอย่างเยือกเย็น”มือไม่ได้หรือไง? ”

ถังซินมองมู่เฉินหย่วนทันที”เขายังเด็กอยู่ นายทำบ้า อะไร? มาฉางผิง เดี๋ยวป้าป้อนเอง”

หล่อนอยากถือชามมาจากมือฉางผิง มู่เฉินหย่วนเลย จับข้อมูลหล่อนอย่างระวังแล้วมองไปที่ฉางผิง

ฉางผิงรีบถือชามกระโดดลงจากเตียง วิ่งไปกิน

มู่เฉินหย่วนพูดช้าๆ”คุณดู เขาก็กินเองได้ไหมล่ะ ให้ ผมห่วงอะไร”

ถังซิน”..….…..

มู่เฉินหย่วนบอกว่าหลินเฉิงจี่ใช้Ixora แล้ว เย่นจิ่งเหนี ยนพาเขาไปตรวจร่างกาย ดูว่าเขาฟื้นฟูได้ยังไง

ถังซินนิ่ง“ห้องทดลองของจิ่งเหนียนระเบิดแล้วนี่?

“เขาเอามาเองอันนึงแล้วทำการทดลองเครื่องมือใหม่ สุดท้ายก็สำเร็จ ผมก็เลยให้เขาส่งมาให้

“ฉันรู้ว่าเขาเก่ง คิดไม่ถึง….จะเก่งขนาดนี้”หลินเฉิงจื่ใช้ยาแล้วเท่ากับว่ามีชีวิตใหม่ ทำให้หินในใจของถังซิน ตกลงมาเช่นกัน ประธานมู่ ขอบคุณนะ”

ปากบางๆของมู่เฉินหย่วนเบะออก“เรียกเขาสนิท ขนาดนั้น ทีเรียกผมล่ะแบ่งแยกชัดเจน ถังซิน ลูกผม อยู่ในท้องคุณนะ ไม่หวังว่าคุณจะเรียกว่าสามี ไม่ต้อง เกรงใจขนาดนี้”

ถังซินตกใจ สำลักคำพูดของเขา

หล่อนเหลือบมองฉางผิงแล้วก็กดเสียงไว้”บ้าหรือไง มีเด็กอยู่”

“คุณทำผิดยังกลัวคนอื่นได้ยิน? “มู่เฉินหย่วนไม่โอเค อย่างมาก

ถังซินโกรธจนกัดฟัน เห็นฉางผิงอยู่นี่เลยไม่อยาก

ทะเลาะกับเขา“ต่อไปเรียกคุณมู่ โอเคไหม? ”

“ห่างเกินไป ไม่ได้

มู่เฉินหย่วนพูดเรียบๆ“ต้องเรียกสามี พี่สอง เลือกมา อันนึง”

“นายมันบ้า! “ถังซินมองบนใส่อยากด่า“คุณเรียกชื่อ ฉัน ฉันถือไหม? ”
“ต่อไปผมจะเปลี่ยนเป็นเรียก”มู่เฉินหย่วนมองหล่อน ตรงๆ สายตาลึกซึ้ง“เรียกภรรยา”

..ฉางผิงทำเสียงรังเกียจออกมา”ลุงสองหน้าไม่ อายจริงๆ ยังไม่แต่งยังจะหลงตัวเองเรียกป้าว่าภรรยา อีก จะมีของๆดีมาให้ได้ไง! ‘

ถังซินเสริม”เขาหน้าไม่อายตลอดมา! ”

“กินโจ๊กเฉยๆไม่ได้หรือไง? “หลานคนนี้ไม่เข้าข้างตัว เองเลย ทำให้มู่เฉินหย่วนทำไรไม่ถูก

โทรศัพท์ก็ดังขึ้น

มู่เฉินหย่วนมองสายที่โทรมาก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้”ฉางผิง อยู่นี่กับคุณก่อน เดี๋ยวผมออกไปรับสาย

ถังซินคว้าแขนเสื้อเขา”ได้ข่าวสาวสวยคุณต้องบอก

ฉัน”

“รู้แล้ว”

มู่เฉินหย่วนรีบออกไป

ออกไปนานมากจนดึกก็ยังไม่กลับมา ฉางผิงอยู่กับ หล่อนตลอด
เช้าวันถัดมา จู่ซือซือก็เข้ามานิ่วปากพูดกับถัง ซิน: “ฉันอยากมาตั้งแต่เมื่อคืน พี่เฉินออกไปก็บอกว่าพี่ ต้องพักผ่อนไม่ให้ฉันมา พี่ถังซินไม่เป็นไรใช่ไหม? ”

“ไม่เป็นไร”ถังซินยิ้ม ชี้ไปที่ขาที่ถูกแขวนไว้”ขาก็เป็น แบบนี้ นอนไม่ถนัด ลู่เหวินซูเป็นไงบ้าง? ” “เพื่อนหมอของพี่สามกำลังดูแล ยังไม่ตื่นเลย! “จู่

ซือซือถอนหายใจออกมาก็แกะอาหารเช้าไป“มีข่าวพี่ซู

เจ๋ยัง? ”

สีหน้าถังซินแย่หน่อยๆ ส่ายหัว พี่สองไม่ได้โทรหาพี่ ไม่รู้สิ”

“พี่สอง? “จู่ซือซืองง จากนั้นเข้าใจก็ขำออกมา

พอถังซินเห็นว่าหล่อนขำอะไรก็นิ่งไป ไอออกมา ให้ หล่อนเอาข้าวเช้าให้ตัวเอง

ถังซินกลัวฉางผิงอยู่แต่ในห้องจะเบื่อ พอกินข้าวเช้า เสร็จก็ให้หล่อนพาฉางผิงไปเดินเล่น

คิดไม่ถึงว่าไม่กี่ชั่วโมงถัดมา โมมอยอี้กับคุณแม่ถึงก็มา

คุณแม่ถังเข้ามาพอเห็นถังซินถูกแขวนขาไว้ก็ตกใจ จนสีหน้าเปลี่ยน น้ำตาเกือบไหล”โอ้ย เฉินหย่วนบอกแม่ ว่าหนูไม่สบายนอนอยู่ที่โรงพยาบาล ทำไมเป็นแบบนี้ ได้ล่ะ?
“ขาบาดเจ็บน่ะ ไม่เป็นไร แม่อย่ากระต่ายตื่นตูมสี ถัง ช่นทําไรไม่ถูก