บทที่562 ลูกเป็นของคุณ หล่อนไม่จําเป็นต้องเป็นของ คุณ

หลินเฉิงจี่ขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจหน่อยๆ พอหาย ลังเลก็จับมือกับเขา“ลูกเป็นของคุณ หล่อนไม่จำเป็น ต้องเป็นของคุณ ผมดูแลหล่อนน่ะสมควรแล้ว”

มู่เฉินหย่วนตอบรับ”พูดขนาดนี้ แต่ว่าคุณอย่าคิดสิ่งที่ ไม่มีประโยชน์พวกนั้นเลย”

“มีคำที่บอกว่า’คิดสิ่งใดได้สิ่งนั้นไม่ใช่เหรอ ของที่ผม อยากได้ก็ไม่เยอะนะ”หลินเฉิงจี่สู้กลับเบาๆ

“คิดสิ่งใดได้สิ่งนั้น’คำนี้ใช้ไม่ได้กับที่นี่”

เย่นจิ่งเหนียนมองพวกเขาตาต่อตาฟันต่อฟันอยู่ข้างๆ รู้สึกปัญญาอ่อนจริงๆ

แค่ผู้หญิงคนเดียวสู้กันไปมา

สุดท้ายก็เพราะผู้หญิงคนนั้นทั้งสองก็ร่วมมือกันไม่ได้

เย่นจิ่งเหนียนมองทั้งสองหนุ่มแล้วลูบคางพูดอย่างน่า สนใจว่า : “ดูดีๆแล้ว ด้านข้างพวกนายเหมือนกันจริงๆ ไม่น่าล่ะถึงได้เป็นพี่น้องแม่เดียวกัน”

ใบหน้าหลินเฉิงจื่นิ่งลงอย่างไม่พอใจ”ถ้าไม่ใช่ว่ายินยินชอบหน้านี้ของผม ผมก็จะไปศัลยกรรมแล้ว”

เย่นจิ่งเหนียนร้องออกมา“ถังซินง่ายๆแบบนี้เลย ชอบ หน้านายแบบ ? “

“ผมล่ะแปลกใจจริงๆ”เย่นจิ่งเหนียนคิดแล้วก็ทิ้ง บอมบ์ไว้ให้”คุณกับถังซินรู้จักกันนานขนาดนั้น เคยคบ กัน ทําไมต่อมาหล่อนถึงชอบพี่สองผมล่ะ?

หน้าของมู่เฉินหยวนหม่นลง

เย่นจิ่งเหนียนไม่ทันมอง ปากก็พูดต่อไม่ หยุด: “หล่อนเห็นว่าพี่สองกับคุณเหมือนกันมากหรือ เปล่า เลยเอาพี่สองเป็นตัวแทนของคุณ เลยมาชอบพี่ สองของผม?

หลินเฉิงจี๋เหลือบมองชายหนุ่มข้างๆ ยิ้มเบาๆ”ไม่เคย คิดมาก่อน น่าจะใช่นะ”

“เจ้าสาม”มือของมู่เฉินหย่วนที่วางตรงไหล่ของเย่นจิ่ง เหนียนออกแรงกดลง“ถ้าว่างมากนัก ฉันหางานให้ทำได้ นะ”

เย่นจิ่งเหนียนเจ็บจบขมวดคิ้วก็ยังไม่หุบปาก “พี่สอง หึงหรือไง? ”

มู่เฉินหย่วนไม่พูดอะไร มือออกแรงหนักขึ้น

“ล้อเล่น! ผมก็แค่ล้อเล่นน่ะ!

“เย่นจิ่งเหนียนอ้อนวอน“พี่สองคิดดีๆ คุณถังยังต้องให้ผมดูแล แขนทั้ง สองของผมมีค่านะ”

..”มู่เฉินหย่วนมองเขาแล้วปล่อยมือออก

เย่นจิ่งเหนียนรีบเถิบออกไป ลูบแขนที่เจ็บก็ถามหลิน เฉิงจี้ไปว่า”ก่อนหน้านี้พี่สองของผมเอายาไปให้หรือยัง ได้ใช้ไหม? ”

หลินเฉิงจี้พยักหน้า

เย่นจิ่งเหนียนถามต่อ”ใช้นานแค่ไหนแล้ว? เจอเจ็บ หัวใจบ้างไหม? ”

“นานแล้ว บางทีก็มีเจ็บบ้าง ตอนนี้ไม่”

สายตาของเย่นจิ่งเหนียนเป็นประกายทันที รู้ว่ายานี้ สำเร็จ

“ผมเอาเครื่องมือมาพอดี คุณไปตรวจกับผม จะได้ ช่วยดูด้วยว่าร่างกายคุณยังมีโรคอื่นอีกไหม”

หลินเฉิงจี่พูดอย่างสงสัย”คุณเป็นนักวิจัยไม่ใช่เหรอ? ”

“ผมเป็นนักวิจัย แต่ทักษะทางการแพทย์ก็ดีเหมือน กัน! “เย่นจิ่งเหนียนรอไม่ไหวที่จะดูความสำเร็จของตัว เอง พาหลินเฉิงจื่ออกไปแล้วทิ้งมู่เฉินหย่วนตรงนั้น
มู่เฉินหย่วนขำ จากนั้นก็ไปห้องพักผู้ป่วยของถังซิน

ขาที่บาดเจ็บของถังซินถูกดามไว้ เอนลงที่เตียง พอ เห็นมู่เฉินหย่วนมาก็พยายามลุกขึ้นมา

มู่เฉินหย่วนรีบไปจับหล่อน สีหน้าจริงจัง”พักผ่อน ไม่ ต้องขยับ”

“ฉันไม่เป็นไรแล้ว”ถังซินบ่นตกใจจนเอนลงนอนกลับ

ไป”ทำไมคุณมาอ่ะ เฉิงจี่ล่ะ?

“เขาไปตรวจร่างกาย”พอคิดถึงคำพูดของเย่นจิ่งเหนื ยนเมื่อกี้ ในใจมู่เฉินหย่วนก็เศร้าแปลกๆ“ขาคุณเจ็บ ยัง ต้องการคนมาดูแลอีก? ”

ถังซินพูดไม่ออก

หล่อนเพิ่งนึกได้ ไม่รู้ว่าใครหน้าบูดบอกให้ตัวเองพัก เยอะๆ!

ถังซินรู้ว่าเขาน่าจะประสาทแดกก็ไม่ต่อล้อกับเขา ต่อ”ฉางผิงเป็นไงบ้าง?

“หาหมอมาดูแลเขาแล้ว ไม่ต้องห่วง เขาไม่เป็นไร”มู่ เฉินหย่วนไม่ให้หล่อนลุกขึ้นเลยปรับเตียง เทน้ำแล้วยื่น แก้วไปที่ปากหล่อน“กินน้ำหน่อย”

ถังซินกินไปครึ่งนึง
มู่เฉินหย่วนยังเอาโจ๊กเข้ามา ถังซินกลับส่ายหน้า ขมวดคิ้ว ตอนนี้ฉันกินอะไรไม่ลง

“กินไม่ลงก็ต้องกินหน่อย”มู่เฉินหย่วนเปิดกระบอกน้ำ แล้วเทโจ๊กร้อนๆ ลูกๆก็แย่งอาหารคุณอยู่แล้ว ถ้าคุณ ไม่กินอีก ร่างกายก็จะแย่

ได้ยินดังนั้นถังซินก็ลูบหน้าท้อง ดีที่ตัวเองไม่เป็น อะไร ลูกด้วย

ชายหนุ่มป้อนโจ๊กเข้าปาก ถังซินกินไปสองสามคำก็ คุยเรื่องของวันนี้ไปด้วย”หวีซือฉันบอกทุกอย่างกับฉาง ผิงไปหมดแล้วฉันกลัวฉางผิงจะรับไม่ได้.…………..

“คุณพยายามที่สุดแล้ว อีกอย่างก็ไม่มีวิธีปิด”มู่เฉิน หย่วนเอามือไปเช็ดคราบน้ำที่มุมปากหล่อน“พี่ใหญ่ยัง ไม่ฟื้น เรื่องนี้เขาต้องรู้

เรื่องในใจของถังซินหนักหนาเลยไม่ทันสังเกตการก ระทำของชายหนุ่มที่ใกล้ชิด

หล่อนพูดกับมู่เฉินหย่วน”ฉันรู้ว่าผู้หมวดหนานรัก ลูกสาวคนนี้มาก ถ้าเขารู้ว่าหวีซือฉันตาย…….ณไม่มี เส้นสายด้านการเมืองการทหารเลยจะโดนผู้หมวด หนานเอาคืนไหม?

มู่เฉินหย่วนขำเสียงทุ้ม“ทำไม คุณห่วงผมเหรอ? ”

สีหน้าถังซินอึดอัด แกล้งทำเป็นนิ่งๆ“ฉันห่วงลูกฉัน ถ้าคุณโดนผู้หมวดหนานเอาคืน สภาพฉันก็ไปไหนมากไม่ ได้ ”

หล่อนพูดอย่างสง่าผ่าเผย มู่เฉินหย่วนกลับมองคำ โกหกของหญิงสาวออก

หล่อนห่วงตัวเอง ชัดเจนว่าในใจมีตัวเอง

ความคิดนี้ทำให้หมอกควันในใจของมู่เฉินหย่วนละ หายไป ทันใดนั้นๆก็รู้สึกมีความสุข

“นี่ไม่ใช่สิ่งที่คุณควรกังวล”มู่เฉินหย่วนยิ้มแล้วป้อน โจ๊กให้หล่อนต่อ”คุณแค่ต้องพักเยอะๆ”

สายตาเขาขยับ ให้สัญญากับหล่อนอย่างระวัง ครั้ง หน้าจะไม่เกิดเรื่องแบบนี้อีก”

ถังซินมักจะรู้สึกว่าคำพูดของเขามีอะไรแฝง

หล่อนลูบท้องด้วยใบหน้าเยือกเย็น”ยังไงถ้าคุณ เป็นไรฉันก็ไม่สน ลูกสำคัญที่สุด ถ้าจะต้องเลือกสักคน ฉันเลือกลูก”

ผู้หญิงคน……

มองหล่อนเสแสร้งแบบนี้ มู่เฉินหย่วนก็ขำออกมา ถังซินหันไปจ้องเขาอย่างโมโห“ฉันพูดจริงๆ คุณ อะไร!
“อือ ผมรู้”มู่เฉินหย่วนจับมือหล่อนแน่น

เห็นว่ามือหล่อนเล็ก ไม่มีเนื้อ ก็ยิ่งสงสารความลำบาก ที่หล่อนตั้งท้อง

เขาดึงมือของหญิงสาวเข้ามาจูบ”คุณแค่ปกป้องคุณ กับลูกดีๆก็พอ”

ถูกเขาจูบหลังมือก็ร้อนแผ่ว ทำให้ถังซินใจสั่น

หล่อนไม่ทันได้สติ ห้องก็ถูกเปิดออก ร่างๆเล็กเข้ามา

“ป้าครับ……

บนคอฉางผิงมีปอกคอหนาๆห่อไว้เหมือนกับไม่มีคอ อย่างนั้น

เปิดมาเห็นทั้งสองจับมือข้างๆเตียงอย่างใกล้ชิดก็เบิก

ตาโต

เขาถอยหลังไปสองก้าว มองพวกเขา“ผมต้องออกไป ก่อนไหม?

ถังซินหน้าร้อนผ่าว ออกแรงดึงมือออกจากฝ่ามือชาย หนุ่ม ให้ฉางผิงเข้ามา

“คอยังเจ็บไหม?

“เจ็บนิดหน่อย”ฉางผิงชี้ไปที่ปอกคอ หน้าตาอักอ่วนเสียงไร้เดียงสาแหบเล็กน้อย ต้องใส่ไอ้นี่ หันคอไปมา ไม่ได้ นี่ก็มองไม่เห็น”

ถังซินขำแล้วลูบหัวเขา”ไม่เป็นไร ใส่ไม่กี่วันก็หาย

แล้ว”

“ป้าครับ”ฉางผิงปืนขึ้นเตียง ถามถังซิน“ผู้หญิงคนนั้น พูดจริงไหม?

ถังซินพูดไม่ออก

หล่อนคิดว่าฉางผิงยังเด็ก รับไม่ได้ที่จะบอกเขาเรื่อง นั้นเลยมองที่มู่เฉินหย่วน