บทที่561 ผมไม่เคยไม่ใส่ใจหล่อน

มู่เฉินหย่วนโทษตัวเองและก็เจ็บปวด ทำได้แค่ ปลอบโยนหล่อน”เพราะผมมาช้าเอง คุณจะว่าผมยังไง ก็ได้ คุณถูกยิงที่ขา ผมจะพาคุณไปหาจิ่งเหนียนตอน

ถังซินท้องอยู่และก็บาดเจ็บ มู่เฉินหย่วนไม่กล้าชักช้า อุ้มหล่อนแล้วรีบออกไป

ถังซินคล้องคอเขา เพราะความเจ็บปวดที่ขาแพร่ กระจายไปทั้งตัวที่หน้าผากก็มีเหงื่อออก

ท้องของหล่อนก็ปวดแต่ก็ยังไม่ลืมฉางผิง “ฉางผิง ล่ะ?

ไม่ทันรอมู่เฉินหย่วนตอบ พอถูกอุ้มออกมา ถังซินก็ เห็นเด็กหนุ่มเอนตัวลงที่พื้น ช่วงหน้าอกมีเลือดออก

หลินเฉิงจี่เอาเสื้อผ้าห่อตัวฉางผิงไว้แล้วอุ้มออกมา

ถังซินเอนหัวจากอ้อมกอดเขาแล้วถามอย่าง ใจร้อน“ฉางผิงเป็นไงบ้าง?

“คอถูกบิด ตอนนี้สลบไปชั่วคราว”

หลินเฉิงจี๋เหลือบมองขาของถังซินที่มีเลือดไหล และยังใช้เน็คไทมาห้ามเลือดอย่างเบื้องต้น สีหน้าก็ เคร่งเครียดทันที เร่งมู่เฉินหย่วนให้รีบอุ้มออกไป
รถสองคันตามติดกันออกจากบ้านพักคนชรา มุ่งหน้า ไปยังโรงพยาบาล

เพราะว่าถังซินท้องมู่เฉินหย่วนเลยไม่กล้าขับไว

พอมองผ่านกระจกมองหลังก็เห็นหล่อนเหงื่อไหลก็ อดใจไม่ไหวที่จะให้รถถึงโรงพยาบาลเลย

พอถึงโรงพยาบาล มู่เฉินหย่วนก็อุ้มถังซินลงจากรถ ก้าวเท้าเดินเข้าไปไวเหมือนลม

เย่นจิ่งเหนียนได้รับโทรศัพท์นานแล้วก็พาคนมารอที่ แผนกฉุกเฉิน

มู่เฉินหย่วนอุ้มเข้ามาไกลๆ ก้าวเท้าไว มองเห็นถังซิน หน้าขาวซีดและเลือดที่ขาก็รีบพูดกับเพื่อนที่เป็นหมอ ให้พาหล่อนเข้าห้องผ่าตัด

มู่เฉินหย่วนก็ไม่กล้าไปไหน ขมวดคิ้วเดินไปเดินมาที่ หน้าห้องผ่าตัด มองห้องผ่าตัดเรื่อยๆ มือที่อยู่ข้างๆสั่น เล็กน้อย

เขาไม่เคยกระวนกระวายอย่างนี้มาก่อน กลัวถังซินจะ เป็นอะไร

เขาควรจะห่วงถังซินก่อน ตอนนั้นใจเย็นขนาดนั้นและ ยังจัดการกับหวีซือฉูน ต่อสู้กันอีกพักนึง

เวลาผ่านไปเรื่อยๆที่ห้องผ่าตัดยังคงปิดแน่น
พอหลินเฉิงจี่พาฉางผิงไปหาหมอแล้ว ถามที่อยู่ก็รีบ ตามมา

“ยังไม่ออกมาเหรอ?

“ยัง”มู่เฉินหย่วนกังวลมาก

เขาเอามือลูบคิ้วหวังว่าจะคลายความกังวลได้”ฉางผิง เป็นไงบ้าง? ”

“หมอจัดการเขาแล้วเดี๋ยวอีกแปปจะฟื้น”ร่างสูงๆของ หลินเฉิงจี๋ยืนอีกฝั่งนึงและก็รอเงียบๆ

ทั้งสองไม่พูดอะไร ที่ทางเดินนี้เงียบสงัด

ทันใดนั้นหลินเฉิงจี๋ก็พูดเรียบๆ”แหวนที่มีจีพีเอสนั่น เมื่อก่อนหล่อนใส่ไว้ตลอด ต่อมาพอผมซื้อเพชรสีชมพู ให้หล่อน หล่อนก็ไม่ใส่ ผมดีใจเหลือเกินที่หล่อนไม่ได้ ทิ้ง ยังเก็บไว้ข้างๆ”

ถ้าไม่มีแหวนนั่น จะเกิดอะไรขึ้น ทั้งสองคนไม่กล้าคิด

มู่เฉินหย่วนพยักหน้า“ผมก็ดีใจ”

เขาพูดอย่างอารมณ์เสีย“ผมคิดว่าฉางผิงอยู่กับ หล่อนคงไม่เกิดเรื่องอะไร ตอนที่ประชุมด่วนก็เลยเอา โทรศัพท์ทิ้งไว้ที่ห้องทำงาน เป็นความผิดของผมเอง”

เขาควรจะระวังหน่อย ถ้าเห็นว่าถังซินใช้แหวนตั้งแต่แรกหล่อนก็คงไม่โดนหวีซือฉูนพาไป

หลินเฉิงจี๋เหลือบมองชายหนุ่มไปทีนึง แล้วหลับตาลง

เขาคิดไปเองว่าความรักที่มีต่อถังซินไม่แพ้ชายคนนี้ ให้หล่อนทุกอย่างที่ให้ได้

แต่เขาไม่ได้นึกถึงความปลอดภัยของหล่อน ไม่ สามารถให้ของที่ป้องกันตัวหล่อนไว้ได้

ที่แท้ตั้งแต่ต้นยันจบ เขามักคิดว่าถังซินสามารถพึ่งตัว เองได้และยังอยากที่จะเอาเธอไว้ในโลกของตัวเอง

ปากบางๆของหลินเฉิงจึงขยับ“ชุดแต่งงานกับแหวน เพชรชมพูนั่น คุณจ่ายใช่ไหม? ”

“ใช่ไม่ใช่ไม่สำคัญ”มู่เฉินหย่วนไม่ตอบตรงๆแต่หลิน เฉิงจี่กลับเข้าใจ

หลินเฉิงจื่มองไฟแดงที่ห้องผ่าตัดก็ยิ้มออกมา“ผมนึก ว่าประธานมู่ไม่ใส่ใจซะอีก คิดไม่ถึงว่าจะเล่นวิธีแบบนี้ แหวน ชุดแต่งงานเป็นคุณที่ซื้อเอง เท่ากับว่าหล่อนยัง เป็นของคุณ”

มู่เฉินหย่วนพูดเรียบๆ ผมไม่เคยไม่ใส่ใจหล่อน แต่ไม่ เคยพูดออกมา”

“ดีจังไม่พูดออกมา”หลินเฉิงจื่อดไม่ได้ที่จะปรบมือ จากนั้นเสียงก็หม่นลง“ไม่ว่ายังไง ครั้งนี้คุณชนะจริงๆวิ่งนําหน้าผม”

ตอนนี้เอง ประตูห้องผ่าตัดที่ปิดแน่นไว้นานในที่สุดก็ เปิดออก

มู่เฉินหย่วนรีบเดินเข้าไปถามเย่นจิ่งเหนียนที่เพิ่งออก มา ไม่เป็นไรใช่ไหม? ”

“ไม่เป็นไร แค่ตกใจกลัว ต้องพักผ่อน”เย่นจิ้งเหนียน ถอดหน้ากากออกท่าทางไม่เคร่งเครียดอะไร หมอสูติ

มาดูแล้วเด็กยังมีพัฒนาการดี ไม่ได้รับบาดเจ็บ

พอได้ยินคำตอบที่ดีมู่เฉินหย่วนก็โล่งอก ตบบ่าเย่นจิ่ง เหนียน ลําบากแล้ว”

“ผมลำบากจริงๆแหละ! “เย่นจิ่งเหนียนบ่น”ช่วงนี้เป็น อะไรกัน พวกพี่เกิดเรื่องทีละคนๆทำผมวุ่นวายไปหมด ผมเป็นนักวิจัยแต่โดนพวกพี่เรียกใช้จนไม่มีอะไรที่ทำ ไม่เป็นแล้ว! ”

มู่เฉินหย่วนยิ้ม“ไม่ดีหรือไง จะได้เก่งๆ”

“ให้พี่สอง เอาไหมล่ะ? “เย่นจิ่งเหนียนมองบนใส่เขา แล้วถามด้วยสีหน้าจริงจัง“โอเคโอเค ทำไมคุณถังซิน ถึงถูกยิงได้ล่ะ? ”

“หวีซือฉูนลักพาตัวหล่อนไป”มู่เฉินหย่วนพูดเรียบๆ อย่างไร้อารมณ์“หล่อนตายแล้ว”
เย่นจิ่งเหนียนนิ่งไป พอเข้าใจว่าเขาพูดอะไรก็ถอน หายใจแรงๆ

เย่นจิ่งเหนียนตะลึง”พี่สองฆ่าคน? พี่บ้าหรือเปล่า หล่อนเป็นลูกสาวของผู้หมวดหนาน!

มู่เฉินหย่วนพูดหม่นๆ หล่อนเกือบจะฆ่าผู้หญิงของฉัน กับลูก”

“พี่ทำเขาพิการก็ได้นี่ ไปฆ่าได้ไง”ที่นี่คือโรงพยาบาล เย่นจิ่งเหนียนเลยพูดเสียงทุ้มลง “ผู้หมวดหนานรัก ลูกสาวที่สุด หล่อนตายแล้ว พี่จะสู้กับพ่อหล่อนได้ไง?

“พี่สอง เมื่อก่อนพวกเราก็ทำไปตั้งเยอะเพื่อป้องกัน ตระกูลวี่กับตระกูลหนานรวมตัวกัน ถ้าผู้หมวดหนานรู้ว่า ลูกสาวตายยังไงไม่ทีทางปล่อยพี่แน่”

“หล่อนกล้าลักพาตัวถังซิน ฉันก็ฆ่าหล่อนได้”มู่เฉิน หย่วนหรี่ตาดูน่ากลัว”ฉันกลับอยากดูว่าพ่อหล่อนจะ พลิกหาเมืองหนานเฉิงได้ไหม!

“พี่สอง…”เย่นจิ่งเหนียนไม่รู้จะพูดอะไร ได้แต่ถอน หายใจ“หวีซือฉันก็สมควรตาย ไม่ควรไปยุ่งกับถังซิน แต่ว่าพี่สองมีสติก่อน….

พวกเขามีคอนเนคชั่นด้านการเมืองการทหารไม่มาก เผชิญหน้ากับคนพวกนั้นต้องระวังตัว

ในที่สุดหลินเฉิงจี่ก็พูดเสียงเบาๆ“เมื่อก่อนที่ผมอยากขยายธุรกิจที่ประเทศZก็เคยติดต่อผู้หมวดหนาน รู้จัก กับเขา หาคนไปรวบรวมของบางอย่าง หวีซือฉันตาย แล้ว ให้พ่อหล่อนพากลับไปฝัง ผู้หมวดหนานอยู่ในกำ มือผม ความแค้นนั้นเขาก็ได้แต่กลืนเข้าท้อง

“ถ้าเป็นแบบนี้ ผู้หมวดหนานไม่กล้าบุ่มบ่ามแน่”เย่นจิ่ง เหนียนพยักหน้าพูด”ที่ผมกลัวที่สุดก็คือการตายของหวี ซือฉันจะทำให้ความสงบสุขตอนนี้ถูกทำลายไป

ผู้หมวดหนานเอาใจหวีซือฉุนมาก ผู้คนในแวดวงต่าง รู้ แค่ลูกสาวชอบวี่เหวินถิง เขาก็อยู่ข้างตระกูลวี่ ให้ ลูกสาวไปซีเรีย

ลูกสาวตายในเงื้อมมือคนอื่น ผู้หมวดหนานจะเล่นงาน ฝ่ายตรงข้ามก็อาจทำได้

มู่เฉินหย่วนมองหลินเฉิงจี้พูดเสียงหม่นลง ขอบคุณ เรื่องนี้ผมจะรีบจัดการ”

“เมืองหนานเฉิงคุณไม่ต้องสนใจ มีผม คุณไปจัดการ คอนเนคชั่นของผู้หมวดหนานก็พอ”หลินเฉิงจี้ปรึกษา กับเขา“สถานะทางการทหารของผู้หมวดหนานไม่ต่ำที เดียว มีอิทธิพลอย่างมาก”

“ผมรู้”มู่เฉินหย่วนยื่นมือไปที่เขา“ต้องรบกวนคุณดูแล หล่อนด้วย”