บทที่541 พี่สาม ขอร้องล่ะ

หลี่ซูเจ๊ก็ตื่นตกใจยิ่งขึ้นรีบอธิบายว่า : “เขา เขาไม่ได้ แตะต้องตัวฉัน แค่ครั้งนั้นตอนที่ฉันจะล้มก็เลยพยุงฉัน ฉันนอนแค่กับคุณ ตัวฉันไม่ได้สกปรก

“ผมรู้”เห็นหล่อนแบบนี้ในใจของลู่เหวินซูก็ยิ่ง เสียใจ”ผมไม่ได้รังเกียจคุณ แต่ตัวคุณมีเหงื่อไปทั้งตัว ต้องอาบน้ำ”

หลี่ซูเจ๋เลยปล่อยมือ

หล่อนเอนตัวลงในอ่างอาบน้ำ ยืดตัวออก

ลู่เหวินซูช่วยอาบน้ำให้หญิงสาวอย่างอดทน มือลูบ ผ่านหน้าท้องที่ป่องนิดๆ รู้ว่าในนี้คือลูกของตัวเองก็ ร้อนรน

พอหลี่ซูเจ๋นั่งลงหันหลังให้ตัวเอง ลู่เหวินซูก็มองเห็น รอยแผลที่หลังสองสามรอย

เหมือนโดนแส้ฟาด รักษาไม่ทันเลยทิ้งบาดแผลไว้

รอยพวกนั้นดูน่าสยดสยอง ลู่เหวินซูที่มองในใจก็รู้สึก โกรธ เขาใช้มือลูบไปมาแล้วก็ถามหลี่ซูเจ๋”แผลที่ด้าน หลังคุณ เกิดอะไรขึ้น? ใครทำ? ”

หลี่ซูเจ๋ส่ายหัวพูดเสียงทุ้ม“ไม่มีอะไร ไม่ทันระวังเลย ล้มน่ะ”
ลู่เหวินซูยิ้มอย่างเย็นชา”ล้มลงแล้วจะกลายเป็นรอย แส้แบบนี้เหรอ? หลี่ซูเจ๋ คุณคิดว่าผมตาบอดเหรอ?

เห็นหญิงสาวก้มหัวลงไม่พูดอะไร ไม่อยากพูดความ จริง ลู่เหวินซูกลัวว่าจะอารมณ์เสียแล้วทำหล่อนตกใจก็ ไม่ถามอีก

อาบเสร็จเขาก็สวมเสื้อคลุมนอนให้หลี่ซูเจ๋แล้วอุ้มออก

ไป

ร่างกายลงไปที่เตียง หลี่ซูเจ๋ก็คลำๆแล้วลุกขึ้นนั่งแกะ ที่รัดของเสื้อคลุมออก

ลู่เหวินซูขมวดคิ้วแน่นๆ

ผู้หญิงคนนี้ตั้งแต่กลับมา ทุกการกระทำล้วนแต่ทำให้ เขาอยากจะระเบิดออกมา

เขาไม่ชอบท่าทางขี้ขลาดแบบนี้ของหล่อนเสียจริง ไม่มีความมั่นใจ!

ลู่เหวินซูระงับอารมณ์ไว้ เปลี่ยนชุดนอนกระโปรงให้ หล่อนแล้วก็ยัดหล่อนเข้าไปในผ้าห่มนอน”

หลี่ซูเจ๋กะพริบตา เสียศูนย์หน่อยๆ“คุณไม่อยากเหรอ? ”
“ไม่อยาก

มือหล่อนรีบคลําไปมาตรงอากาศ จับแขนเขาไว้ แล้วถามอย่างระมัดระวัง : “งั้นคุณปล่อยพวกเขาได้ ไหม? ”

ลู่เหวินซูไม่พูด เอามือหล่อนยัดไปในผ้าห่ม

พอออกมาจากห้องนอน ลู่เหวินซูก็โทรหาเย่นจิ่งเห นียน: “ตาของสาวสวยมองไม่เห็น ผมอยากให้หมอมา ดูหล่อนหน่อย พรุ่งนี้เลย”

“บ้าหรือไง…..นี่ตีสามกว่าเนี่ยนะ! “เย่นจิ่งเหนียนที่ ถูกปลุกจนตื่นก็โมโหใส่โทรมาเพราะตาหล่อนบอด? บอดแล้วนายพาไปหาหมอไม่ได้หรือไง? ”

ลู่เหวินซูเดินไปทางริมหน้าต่างอย่างหงุดหงิด สุดๆ“หล่อนท้องอยู่ หมอที่โรงพยาบาลนั่นก็ทำไรไม่ได้”

“เพื่อนพวกนั้นของฉันก็ไม่ได้เหมือนกัน ใครจะว่าง ตลอด? ”

“พี่สาม ขอร้องล่ะ”ลู่เหวินซูขยี้หัวพูดเสียงทุ้มผม ต้องการหมอมาเมืองหนานเฉิงพรุ่งนี้ เขาต้องการอะไร ผมให้ได้หมด”

เย่นจิ่งเหนียนเงียบไปพักนึงแล้วก็ถอน หายใจ: “เดี๋ยวเอาที่อยู่ให้ แล้วนายก็ให้คนไปรับ
“ขอบคุณครับ”

“เหวินซู ถ้าเป็นคนที่ชอบจริงๆก็อย่าทิ้งๆขว้างๆก่อน วางสายเย็นจิ้งเหนียนยังพูดอีกว่า “นายไปแล้วหล่อน ก็ยังใช้ชีวิตได้ดีต่อ แต่ถ้าร่างกายหล่อนแย่ชีวิตนี้ก็จบ

ลู่เหวินซูไม่พูดอะไรวางสายลง

ไม่กี่นาทีถัดมาเขาก็ได้รับที่อยู่จากเย่นจิ่งเหนียน

ลู่เหวินซูเอาที่อยู่ส่งให้นักบินที่ก่อนหน้านี้ไปส่งเขาที่ ประเทศY เพื่อให้เขาไปรับหมอมา

พอลู่เหวินซูกลับไปที่ห้องนอนอีกครั้ง หลี่ซูเจ๋ก็นอน ขดที่เตียง หลับไปนานแล้ว ส่วนนอกหน้าต่างท้องฟ้าก็ สดใส

ลู่เหวินซูนอนกอดหล่อนแปปนึง แล้วก็ตื่นในอีกสาม ชั่วโมงถัดมา

มองหญิงสาวข้างๆที่ยังนอนหลับหน้ามุ่ยอยู่ ปลายนิ้ว ของลู่เหวินซูลูบไล้ไปมาที่ใบหน้าของหล่อน เขาลงจาก เตียงเบาๆ ไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดแล้วก็ออกจากห้องนอน

เขารีบลงไปก็เห็นคนใช้ในห้องรับแขกเลยกำชับ อย่างเยือกเย็น ดูแลหล่อนดีๆ”

คนใช้พยักหน้ารัวๆ
ลู่เหวินซูขับรถไปที่บริษัท ส่งข้อความหาจ๋องซึงให้ เขามาหาด้วยหลังจากกลับประเทศ

ตอนออกจากลิฟท์ สักพักนึงผู้ช่วยก็เข้ามา

“ประธานลู่ ข้อสัญญาก่อนหน้านี้กับบริษัทหลิน เหม่ย บริษัทเซินซ่างถูกตัดออกแล้ว”ผู้ช่วยใบหน้า เคร่งเครียด บริษัทที่เซ็นข้อตกลงกับพวกเขาก็เป็น บริษัทใหญ่เหมือนกัน มีคนมาชักใยตรงกลางช่วยพวก เขา”

ลู่เหวินซูขมวดคิ้วไม่พอใจหน่อยๆ“ใครกล้ามาแย่ง ธุรกิจของบริษัทลู่ซื่อไป?”

ผู้ช่วยมองเขาแล้วก็พูดอย่างพะอืดพะอมว่า “ไป ดูมาแล้ว คนที่ชักใยช่วยพวกเขาคือประธานถังของ บริษัทเหอซ่ง”

รองประธานบริษัทเหอซ่งที่นามสกุลถังมีแค่ถังซิน

พอได้ยินผู้ช่วยพูดชื่อนี้ ลู่เหวินซูก็ทายจุดประสงค์ ของถังซินออก

ถังซินต้องคิดว่าเขาทำร้ายหลี่ซูเจ๋แน่ๆอยากเอาคืน เขาเลยทำร้ายบริษัทเขาเงียบๆ

ผู้ช่วยถาม“ประธานลู่ ให้ผมไปคุยกับประธานถัง ไหม?
“แค่สองบริษัท เสียก็เสียไป! “ลู่เหวินซูพูดอย่างไม่ อดทน

ตอนนี้ที่เขาห่วงที่สุดก็คือตาของหลี่ซูเจ๋จะดีขึ้นหรือ ไม่ ไม่มีเวลาไปสู้กับถังซิน

ผู้ช่วยตอบว่า’ครับ’

มาที่ห้องประธานเพื่อรายงานประธานลู่เสร็จ ผู้ช่วย วางเอกสารก็จะออกไปแต่ถูกลู่เหวินซูเรียกไว้

ลู่เหวินซูกำชับด้วยใบหน้าหม่นๆ : “เรื่องที่ผมเอา เครื่องบินส่วนตัวไปต่างประเทศ ไปคนเดียว กลับมาก็ คนเดียว เรื่องนี้ไปทำให้เรียบร้อยอย่าให้ผู้หญิงคนนั้น

ถ้าถังซินรู้ว่าเขาพาหล่อนกลับมาได้แล้วต้องมาแย่ง

แน่ๆ

“รับทราบครับ”

“เรื่องที่สองสามีภรรยาหลี่จิ่งผ่านตาย มีเบาะแส ไหม? ”

“กำลังหากล้องกับตำรวจครับ”ผู้ช่วยเช็ดเหงื่อพูด ตะกุกตะกัก: “ถ้าหาเบาะแสได้ ผมจะรีบมารายงาน ท่าน”

ลู่เหวินซูมองเขาอย่างเยือกเย็น“งานก็เหมือนกัน นายดูผู้ช่วยจางของบริษัทมู่ซื่อซิ!

ผู้ช่วยเสียใจแล้วออกไปเงียบๆ

หลังจากที่บอสเขาฉลองวันเกิด อารมณ์ก็เปลี่ยนไป มาก ใจร้ายขึ้นเรื่อยๆ

เห้อ ทำงานนี่เหนื่อยจริงๆ

ลู่เหวินซูจัดการงานช่วงเช้า พอเที่ยงก็โทรถาม สถานการณ์กับคนใช้ถึงรู้ว่าหลี่ซูเจ๋ลงมาทานข้าวเช้า ตอนเก้าโมงกว่า แต่พอกินเสร็จก็อ้วก

เขาลูบคิ้วแล้วถอนหายใจ”ดูว่าคนท้องกินอะไรได้ก็ เตรียมให้หล่อน ทำให้หล่อนกิน”

“ค่ะ”

คิดถึงหญิงสาวที่บ้านที่ไม่ว่ากินอะไรไปก็แพ้ท้องไป หมด ตอนเที่ยงลู่เหวินซูก็ไม่อยากกินอะไรกินข้าวไปแค่ สองสามคำ

ตอนที่ฟุบตัวลงนอนที่โต๊ะไปได้พักนึง ที่ข้างหูก็ได้ยิน เสียงเคลื่อนไหวดังๆ

จ๋องซึงเข้ามาที่ห้องประธานด้วยโทสะ มองไปรอบๆ แล้วสายตาก็จ้องไปที่ร่างของลู่เหวินซู

“เหวินซู หล่อนล่ะ ? นายพาหล่อนไปไหน? ”
เหวินซูขมวดคิ้วพูด“ฉันส่งข้อความไปให้นายตั้งนาน แล้ว ทําไมเพิ่งมาตอนนี้? ”

“นายอุ้มหล่อนไปซะไว แต่ฉันยังต้องซื้อตั๋วเครื่อง บินบินกลับมาเองอีก! “จองซึงบ่นอย่างไม่พอใจ เขา คอแข็งแต่กลับไปหยิบน้ำที่โต๊ะชาเทให้ตัวเองแก้วนึง

พอดื่มน้ำเสร็จก็ถามลู่เหวินซู: “แต่นายบอกฉันมา ก่อน หล่อนอยู่ไหน? ”

“อย่าถามหาแต่หล่อนๆๆได้ไหม ผู้หญิงของฉันก็ต้อง อยู่กับฉันสิ! “ลู่เหวินซูพูดอย่างหม่นหมอง“มานี่ ฉันมี เรื่องต้องถามนาย

จ๋องซึงรีบเข้าไป

เขาเอามือชันแก้มพูดอย่างเซ็งๆ“บ้าเอ้ยฉันจะรู้ได้ไง หล่อนคือคนที่นายหา? อีกอย่างเมื่อคืนนายก็เกินไป หล่อนเพิ่งรู้ว่าครอบครัวตาย นายยังไปว่าหล่อนแบบนั้น อีก”

“เพิ่งรู้ว่าครอบครัวหล่อนตาย? “ลู่เหวินซูเงยหน้ามอง จ๋องซึง หมายความว่าไง?

จ๋องซึงถอนหายใจพูดว่า: “หลังจากนายกลับ ประเทศ ฉันก็ยังอยู่ที่ประเทศYอีกหลายวันใช่ไหมล่ะ ก็ เลยพาหล่อนไปผ่อนคลายบ้าง ฉันเห็นว่าหล่อนซึมเศร้า เหลือเกิน ไม่ได้ทำอะไรหล่อนจริงๆ”