บทที่540 ตัวคุณสกปรก เดี๋ยวผมช่วยทำความสะอาด ให้

พอได้ยินคำตอบลู่เหวินซูก็ปล่อยเขาออกอย่างหยาบ คาย ใบหน้าหม่นๆเข้าไปอุ้มหลี่ซูเจ๋แล้วเดินก้าวเท้า ใหญ่ออกไป

คนใช้ตกใจถามอย่างสั่นๆ : “คุณ คุณชาย เกิดอะไร ขึ้นคะ? ”

จ๋องซึงตะเกียกตะกายขึ้นมารีบตามไป จับลู่เหวินซู ที่จะเดินออกไป“เหวินซู ถึงหล่อนคือคนที่นายต้องการ แต่นายดูตอนนี้สิหล่อนกลายเป็นแบบนี้ไปแล้ว”

“ปล่อย! “ลู่เหวินซูเหลือบมองเขา

“นายปล่อยหล่อนลงมาก่อน เราคุยกันดีๆ”จ๋องซึงรู้จัก ผู้หญิงคนนี้มานานแล้ว มองใบหน้าที่มีรอยยิ้มนิดๆของ หล่อนที่ค่อยๆมีมากขึ้นก็มีความรู้สึกกับหล่อนขึ้นมาบ้าง

ท่าทางของลู่เหวินซูที่ไร้เหตุผลแบบนี้ จ๋องซึงกลัวว่า หลี่ซูเจ๋กลับไปกับเขาจะทุกข์ทรมานได้

เขาสงสาร

“ฉันบอกให้นายปล่อย! “ลู่เหวินซูโกรธ สายตาไม่ พอใจ“อย่าให้ฉันต้องทำนาย”

จ๋องซึงจับลู่เหวินซูไม่ปล่อย ยังไงก็จะให้เขาปล่อยหล่อนลงมาให้ได้”เหวินซู ฟังฉันก่อน ตอนนี้หล่อนไม่ เหมาะที่จะไปกับนายจริงๆหรือไม่งั้นนายก็ให้หล่อน เลือกเองสิ”

ลู่เหวินซูเห็นเขาจะเข้ามายุ่งกับตัวเองก็โกรธเลยเตะ ไปที่จองซึง

แล้วพาออกไปไกล

ร่างของจองซึงชนไปที่กำแพง กระแอมออกมาสองที อย่างนํามาก

ลู่เหวินซูไม่สนเขา อุ้มหญิงสาวพร้อมก้าวเท้ายาวออก ไป แปปนึงด้านนอกก็มีเสียงดังเข้ามา

เฮลิคอปเตอร์เริ่มบินขึ้นอีกครั้ง

จ๋องซึงลุกไม่ขึ้น ลูบส่วนที่โดนเตะก็ถอนหายใจออก มา“ไอ้บ้านี่ ใจดำเสียจริง……

ห่าเอ้ย เขาควรจะไปเรียนป้องกันตัว!

ระหว่างทางที่กลับไปเมืองหนานเฉิง หลี่ซูเจ๋หดตัว อยู่ที่เก้าอี้ตลอดเวลาโดยไม่พูดอะไร ก้มหัวลงอย่างไม่ ขัดขืน ส่วนใบหน้าหม่นๆของลู่เหวินซูก็จ้องหล่อน

เครื่องบินส่วนตัวถึงคฤหาสน์ปี้สี่ จอดตรงที่จอดที่ราบ ด้านหลังทะเลสาบ
คนใช้ของคฤหาสน์ปี้สี่ก็ยังไม่ไปไหน มีคนใช้ที่ได้ยิน เสียงออดก็รีบมาเปิดประตู มองเห็นลู่เหวินซูอุ้มผู้หญิง คนนึงกลับมาก็ตกใจ

“คุณ คุณลู่”

ลู่เหวินซูไม่สนหล่อน อุ้มหญิงสาวขึ้นไป

คนใช้ที่ตามๆมาก็ถามเพื่อน”คุณลู่มาแล้ว ดูท่า อารมณ์ไม่ค่อยดี อุ้มใครมาน่ะ?

คนใช้คนนั้นก็พูดอย่างสงสัย เหมือนคุณหลี่เลย”

ทั้งสองมองหน้ากัน ในใจก็คิดว่าตั้งแต่คืนนี้เป็นต้นไป วันเวลาที่สงบสุขจะไม่มีอีกแล้ว

พอเข้าห้องไป ลู่เหวินซูก็วางหล่อนลงที่โซฟา ปลด กระดุมเสื้อเชิ้ตออกก็ถามหล่อนไปด้วย“ทำไมต้องหนี ด้วย? หือ? พูดมาสิ? ”

หลี่ซูเจ๋ก้มลงเหมือนไม่ได้ยิน

“หลี่ซูเจ๋ ผมถามคุณอยู่นะ! “ลู่เหวินซูก้มลงหน้า หล่อนแล้วเชยคางหล่อนขึ้นให้มองมาที่ตัวเอง

ดวงตามีดำขาวของหญิงสาวสวยงามแต่ดูไร้ชีวิตชีวา ใบหน้ายังมีน้ำตาที่เปียกโชน
ในสายตาหล่อนไม่มีลู่เหวินซู เพราะว่ามองไม่เห็น

ลู่เหวินซูดูความผิดปกติของหล่อนออก ถึงคิดได้ว่า จ๋องซึงพูดว่าตาของหล่อนมองไม่เห็น เหมือนว่าจะโดน ของแข็งทำร้ายแล้วก็เกิดความว้าวุ่นขึ้นมาในใจ

“ขอโทษ ผมใจร้อนไป”เสียงของลู่เหวินซูนุ่มนวล จับ มือของหล่อน

เย็นมาก ทำให้เขาสงสาร

ตอนไปหาหล่อนเขาก็บอกตัวเองไว้ว่าจะต้องใจเย็น ไม่โวยวายใส่ สุดท้ายพอเห็นหล่อนก็ไร้เหตุผลทันที

ลู่เหวินซูดึงมือหล่อนเข้ามาจูบ พูดอย่างอ่อน โยน: “เราเลิกทะเลาะกันนะ ใช้ชีวิตกันอย่างมีความสุข เถอะนะ? ผมไม่ดุคุณอีกแล้ว ผมสัญญา”

เห็นหญิงสาวยังคงไม่สนเขา ลู่เหวินซูก็เข้าไปกอด หล่อนไว้: “สาวสวยตอบผมมาสิ ผมรู้ว่าเมื่อก่อนผมไม่ ดี คุณจะตีจะด่าผมยังไงก็ได้”

กอดหล่อนแล้วผอมมาก ทั้งตัวเหมือนไม่มีเนื้อเลย ทำให้ลู่เหวินซูสงสาร

“ผมให้อภัยคุณ เรื่องเมื่อก่อนก็ช่างมันแล้ว”ลู่เหวิน ซูไปที่ซอกคอหล่อน ดมกลิ่นหอมๆของหล่อน หัวใจที่ เร่ร่อนมานานในที่สุดก็หาปลายทางเจอ ไม่สับสนอีกต่อ ไป
ไม่ว่าลู่เหวินซูพูดยังไง หลี่ซูเจ๋ก็ไม่ยังนิ่ง

ลู่เหวินซูก็ใจเย็น จับใบหน้าของหล่อนเข้ามาจูบสาว สวย สนใจผมหน่อยนะ? ”

เขาไม่ชอบท่าทางที่เย็นชา ไม่สนใจของหล่อน

“ขอโทษ…หลี่ซูเจ๋อ้าปาก พูดออกมาสองสามคำ ว่า“ฉันจะเชื่อฟัง”

รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของลู่เหวินซู

หลี่ซูเจ๋จับเสื้อเขา น้ำตาไหลออกมาอย่างควบคุมไม่ อยู่ อ้อนวอนเขา : “ฉัน ต่อไปฉันจะไม่หนีอีกแล้ว จะเชื่อ ฟังคุณดีๆ คุณจะให้ฉันทำอะไรฉันก็ทำ”

น้ำตาไหลลงเข้าปาก หล่อนเสียงแหบแห้ง“ขอร้องล่ะ ปล่อยลุงกับป้าฉันไป

“ลุงกับป้าของคุณตายไปแล้ว”

“ไม่! พวกเขายังไม่ตาย! “หลี่ซูเจ๋กรีดร้องออกมา ตัดบทเขา ไม่หยุดอ้อนวอนเขา“ฉันรู้ว่านายเอาพวกเขา ไปซ่อน ฉันขอร้องล่ะ ปล่อยพวกเขา”

มือหล่อนคลำไปที่กลางอากาศ ค่อยๆออกมาจากอ้อม แขนเขา

ตอนที่ลู่เหวินซูยังไม่ได้สติคืนมา หล่อนก็คุกเข่าก้มลงต่อหน้าเขา”ฉันไม่หนีอีกแล้ว จะอยู่ข้างๆนายไม่ไปไหน ขอร้องล่ะ…….ปล่อยพวกเขาไปนะ…….

หล่อนร้องไห้โฮจนตาบวมแดง ในดวงตาเต็มไปด้วย น้ำตาปกคลุม

หล่อนมองไม่เห็นว่าลู่เหวินซูอยู่ไหน ยังอยากก้มลง

มือของลู่เหวินซูรีบห้ามหล่อน เต็มไปด้วยความไม่ พอใจ”หลี่ซูเจ๋ คุณคิดว่าผมไร้มนุษยธรรมขนาดนี้เลย เหรอ สามารถลงมือกับครอบครัวคุณได้? ”

“ขอร้องล่ะ…..”หลี่ซูเจ๋อ้อนวอน“แค่คุณปล่อยพวกเขา ให้ฉันทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น”

มุมปากของลู่เหวินซูก็แสยะยิ้มออกมา

ลุงของหล่อนตายแล้ว จู่ๆหล่อนก็คิดว่าตัวเองเป็นคน ลงมือ ไม่เชื่อใจตัวเขาเลย!

ความดีของเขา หล่อนไม่เคยรับรู้บ้างเลย

เห็นว่าลู่เหวินซูไม่พูด แขนของหลี่ซูเจ๋ที่คลํอากาศก็ คลำเสื้อเชิ้ตของเขาได้ มือสั่นไปหมด ปลดกระดุมเสื้อ อย่างช้าๆ

ลู่เหวินซูจับมือหล่อน
หลี่ซูเจ๋ตกใจจนตัวสั่นไปหมด“ฉันไม่หนีไปจริงๆ คุณ ต้องการอะไรฉันให้ได้หมด”

“เลิกร้องไห้ได้แล้ว! “ดูท่าทางของหล่อนที่ขี้ขลาด ไร้ศักดิ์ศรี ในใจของลู่เหวินซูก็ว้าวุ่น”ร้องอีกผมจะโยน คุณไป!

หลี่ซูเจ๋กัดปาก ไม่กล้าร้องไห้อีก

ลู่เหวินซูเห็นหล่อนตื่นตระหนก ด้านหลังเต็มไปด้วย เหงื่อ เสื้อผ้าก็เปียกไปหมดก็อุ้มไปที่ห้องน้ำ

เขากดปุ่มไปน้ำก็ไหลออกมาแล้วก็พูดกับหลี่ซูเจ๋ไป ด้วย: “เปลี่ยนชุด!

หลี่ซูเจ๋ไม่ลังเลสักนิด พอคลำซิปของกระโปรงที่เอว ได้ก็รูดลง

แปปนึงก็ถอดเสื้อผ้าออกหมด

ลู่เหวินซูหันไปก็เห็นหญิงสาวกอดแขนไว้ ยืนโป๊ตรง นั้น

ผิวขาวละเอียดอ่อน ร่างกายกลับเพรียวบาง ช่วงท้อง ป่องหน่อยๆ ชัดเจนว่าหล่อนยังตั้งครรภ์

“ให้ถอดก็ถอดหมดเลยหรือไง ไม่เอาผ้าคลุมเห รอ? “ลู่เหวินซูด่า
ด่าเสร็จก็อารมณ์เสียอีก

หล่อนมองไม่เห็นจะหยิบผ้าเช็ดตัวยังไง?

ลู่เหวินซูหยิบผ้าขนหนูมาพันรอบหล่อนแล้วก็เปิดฮีท เตอร์

พออ่างอาบน้ำเต็มไปด้วยน้ำ เขาลองน้ำอุ่นดูแล้วก็ให้ หลี่ซูเจ๋เข้าไป

หลี่ซูเจ๋กลับจับแขนเขาไว้ ตัวสั่น เสียงเล็กๆ อ้อนวอน“เปลี่ยนที่ได้ไหม? ”

ลู่เหวินซูเข้าใจความหมายของหล่อน แปปนึงก็เริ่ม โมโห

แต่พอคิดขึ้นมาว่าก่อนหน้านี้ด่าหล่อนไป ไม่สนว่า หล่อนจะคิดยังไง เอาแต่จะระบายความโกรธของ หล่อน

เขากระแอมนิดหน่อย แปปนึงก็พูดว่า: “ตัวคุณ สกปรก เดี๋ยวผมช่วยทำความสะอาดให้