บทที่535 คุณท้องก็ลำบากมากแล้ว

ครึ่งชั่วโมงถัดมาจ๋องซึงก็พากลับมาถึงที่พัก

เขาพาหลี่ซูเจ๋เข้าไปในห้องแล้วก็พูดกับหล่อนว่า: “ที่ เมืองหนานเฉิงก็ยุ่งมาก ผมมาบ่อยไม่ได้ คุณมีอะไรก็ โทรหาผมนะ ถ้าอยากไปเที่ยวไหนก็บอกคนใช้ ผมจ้าง มาแพงก็เพื่อให้มาดูแลคุณ คุณไม่ต้องคิดว่าจะลำบาก คนอื่น เข้าใจไหม? ”

“รู้แล้ว”หลี่ซูเจ๋ตามเขาเข้าไปในห้อง

หล่อนคลำตู้รองเท้าด้านข้าง ตอนที่จะเปลี่ยนจ๋องซึง ก็ขัดขึ้นมา”คุณไม่ค่อยสะดวก เดี๋ยวผมช่วยเอง”

จ๋องซึงถอดรองเท้าพื้นเรียบที่เท้าหล่อนออกแล้ว เปลี่ยนเป็นสวมรองเท้าอยู่บ้านให้แทน

หลี่ซูเจ๋รู้สึกเก้ๆกังๆอยากพูดขอบคุณแต่ก็กลัวว่าเขา จะว่าอีกเลยได้แต่เม้มปากถามเขาไปว่า”บริษัทของคุณ อยู่ที่เมืองหนานเฉิง งั้นคุณรู้จักบริษัทเหอซ่งไหม?

ตั้งแต่ถึงประเทศYหล่อนก็ยังไม่ได้ติดต่อถังซินเลย

“รู้จักสิ บริษัทขายเครื่องสำอาง”หลังจากที่จองซึง เปลี่ยนรองเท้าให้หล่อนเสร็จ ตัวเองก็เปลี่ยนด้วย“ช่วงนี้ บริษัทเหอซ่งก็เกิดเรื่องใหญ่ด้วย คุณน่าจะไม่รู้

“เรื่องใหญ่อะไร? ”
“บริษัทเหอ งที่เมืองหนานเฉิง เมื่อหลายเดือนก่อน พวกเขาเปลี่ยนCEOกับรองประธานคนใหม่ใช่ไหมล่ะ? CEOคนใหม่เป็นลูกครึ่งจะแต่งงานกับรองประธานถัง ซิน ตอนที่ทั้งสองเข้าโบสถ์ด้วยกันทายดูสิว่าเกิดอะไร ขึ้น? ”

จ๋องซึงทำเสียงออกมาและพูดอย่างพอใจว่า : “จู่ๆ ประธานมู่ก็ไปแย่งมา! โห ตอนนั้นผมตกใจสุดๆ ผมรู้ ว่าถังซินกับประธานมู่เคยมีข่าวซุบซิบกัน แต่คิดไม่ถึง ว่าประธานมู่จะกล้าไปแย่งเจ้าสาวที่งานแต่ง”

หลี่ซูเจ๋ร้องออกมา สีหน้าแสดงความตกใจ

หลังจากที่หล่อนมองไม่เห็นก็ไม่ได้ตามข่าวอะไรเลย แม้กระทั่งเรื่องใหญ่นี้ก็ไม่รู้

ที่แท้ถังซินกับหลินเฉิงจี่เกือบจะแต่งงานกันแล้ว

สักพักนึงหล่อนก็ถามจ๋องซึงว่า: “แล้วยังไงต่อ? ถัง ซินกับCEOของบริษัทเหอซ่งแต่งงานกันไหม? ”

“ประธานมู่ไปแย่งแบบนั้น พวกเขาจะแต่งกันได้ ไง? “จ๋องซึงพูดไปก็อดถอนหายใจออกมาไม่ได้ ว่า”ประชาสัมพันธ์ของบริษัทมู่ซื่อก็สุดยอดมาก ไม่กี่ ชั่วโมงก็ปิดข่าวได้ ไม่ทิ้งร่องรอยอะไรเลย”

เขาถามหลี่ซูเจ๋อย่างแปลกใจว่า “คุณถามเรื่อง บริษัทเหอซ่งทำไมเหรอ? คุณมีเพื่อนทำงานที่บริษัท เหอซ่ง? ”
“อือ”หลี่ซูเจ๋ตอบไปอย่างคลุมเครือ หล่อนเสียสติไป หน่อยๆ บวกกับที่มองไม่เห็น จึงมองไม่เห็นบันได เท้า เลยเตะไปด้านบนอย่างไม่ทันตั้งตัว ทำให้ตัวเอนไปด้าน หน้า

จ่องซึงที่อยู่ข้างๆเห็นหล่อนล้มลงก็รีบยื่นมือไปจับเอว หล่อนเอาเข้ามาไว้ในอ้อมกอด

ศีรษะของหล่อนชนไปที่อกเขา เขาเจ็บจนร้องออกมา

“ขอ ขอโทษ”หลี่ซูเจรีบขอโทษอย่างตระหนก

หล่อนไม่รู้ว่าชนอะไรไป มองก็ไม่เห็น มือโบกไปมา ตรงอากาศ”ชนคุณตรงไหนเหรอ? เจ็บไหม? ”

จองซึงจับมือหล่อนไว้

พอรู้สึกถึงมือที่อ่อนนุ่มของหญิงสาว ใจเขาก็เต้น แล้วก็รีบปล่อย พูดพร้อมกระแอมไอออกมาว่า “ผม ไม่เป็นไร ตรงนี้มีขั้นบันได เมื่อกี้คุณไม่ทันระวัง จะล้ม เดี๋ยวจะลําบากเอา”

ตอนนี้เอง คนใช้ก็ลงมาจากข้างบน เห็นจ๋องซึงกับหลี่ ซูเจ่ที่ทางเข้า

“คุณชาย คุณนาย พวกคุณกลับมาแล้วเหรอ คะ? “คนใช้เห็นถุงช้อปปิ้งในมือของจ๋องซึงก็พูดด้วย รอยยิ้มว่า : “ใช่สิ คุณชายต้องพาคุณนายออกไปเดิน บ้าง คุณนายจะได้ไม่อุดอู่ที่บ้านเกินไป”
จ่องซึงฟังคนใช้พูดมาเยอะแล้ว ชินแล้วที่หล่อนเรียก หลี่ซูเจ่ว่าคุณนายเลยตอบรับไป แต่ว่างานผมยุ่ง ต่อ ไปคุณต้องดูแลหล่อนเยอะๆ พาหล่อนออกไปบ้าง”

“รับทราบค่ะ”คนใช้พยักหน้าแล้วพูดกับหลี่ซู เจ๋”คุณนายคะ เตรียมชุดนอนไว้ให้แล้วนะคะ”

“โอเค ขอบใจจ้ะ”

หลี่ซูเจ๋พูดกับจ๋องซึงว่าขอขึ้นบนไปก่อน สองมือคลํ ตรงอากาศไปทั่ว พอหาทางเจอก็ค่อยๆขึ้นบันไดไป

จองซึงอยากประคองหล่อน แต่ก็กลัวว่าจะทําร้าย ความเชื่อมั่นของหล่อน

มองเห็นหล่อนจับบันไดค่อยๆขึ้นไปก็เกิดความสงสาร ในใจก็คิดว่าผู้หญิงสวยขนาดนี้ทำไมมองไม่เห็น ฟ้าดิน ช่างไม่ยุติธรรม

คนใช้เห็นจ๋องซึงไม่ไปก็ถามว่า: “คุณชาย ไม่ขึ้นไป ช่วยคุณนายเหรอ?

“หล่อนก็ขึ้นไปแล้วนี่?”

“เห้อ! “คนใช้ใช้สายตาเหยียดหยามมองใส่เขาแล้ว ก็เตือนนิ่งๆว่า“นี่คุณนายของคุณนะ ตาของหล่อนไม่ดี คุณก็ไม่ได้มาหาบ่อยๆ ไม่ได้อยู่กับหล่อนเยอะ ไม่ช่วย หล่อนอาบน้ำเหรอ? ”
จ่องซึงเกือบจะสำลัก

ถ้าเป็นเมียเขาจริงๆไม่ต้องให้คนใช้พูดเขาก็ไป แต่นี่ ไม่ใช่เมียเขาไง!

“ไม่เป็นไร ฉันเห็นท่าทางหล่อนก็โอเค จัดการตัวเอง ได้”จองซึงกระแอมออกมาอย่างผิดปกติ อ้อใช่ คุณไป ปูที่นอนห้องข้างๆด้วยนะ ตอนดึกผมจะนอนที่นั่น”

คนใช้สายตา’ห่วงใย’มองจ๋องซึง จากนั้นจึงขึ้นไป

จ๋องซึง“……….”

เขาคิดว่าตัวเองคือผู้ชายเลวในสายตาของคนใช้ใช่ หรือเปล่า?

กลัวว่าคุณนายจ๋องจะสงสัย จ๋องซึงเลยเอาเสื้อผ้าที่ วันนี้ซื้อให้หลี่ซูเจ๋ไปถ่ายรูปแล้วอัพลงวีแชทพร้อมกับ เขียนว่ามาหาภรรยา ตั้งให้เพื่อนไม่กี่คนกับคุณนาย จ๋องดูได้

ข้อตกลงของเขากับหลี่ซูเจ๋ไม่รู้ว่าจบลงเมื่อไหร่ ให้ เพื่อนไม่กี่คนรู้ดีกว่า

พอคนใช้ปูที่นอนเสร็จก็ลงมาบอกจ่องซึง

จ่องซึงเก็บโทรศัพท์แล้วถือถุงช้อปปิ้งไป เขาอยู่หน้า ห้องนอนของหลี่ซูเจ๋แล้วเคาะประตู
จ่องซึงเกือบจะสำลัก

ถ้าเป็นเมียเขาจริงๆไม่ต้องให้คนใช้พูดเขาก็ไป แต่นี่ ไม่ใช่เมียเขาไง!

“ไม่เป็นไร ฉันเห็นท่าทางหล่อนก็โอเค จัดการตัวเอง ได้”จองซึงกระแอมออกมาอย่างผิดปกติ อ้อใช่ คุณไป ปูที่นอนห้องข้างๆด้วยนะ ตอนดึกผมจะนอนที่นั่น”

คนใช้สายตา’ห่วงใย’มองจ๋องซึง จากนั้นจึงขึ้นไป

จ๋องซึง“……….”

เขาคิดว่าตัวเองคือผู้ชายเลวในสายตาของคนใช้ใช่ หรือเปล่า?

กลัวว่าคุณนายจ๋องจะสงสัย จ๋องซึงเลยเอาเสื้อผ้าที่ วันนี้ซื้อให้หลี่ซูเจ๋ไปถ่ายรูปแล้วอัพลงวีแชทพร้อมกับ เขียนว่ามาหาภรรยา ตั้งให้เพื่อนไม่กี่คนกับคุณนาย จ๋องดูได้

ข้อตกลงของเขากับหลี่ซูเจ๋ไม่รู้ว่าจบลงเมื่อไหร่ ให้ เพื่อนไม่กี่คนรู้ดีกว่า

พอคนใช้ปูที่นอนเสร็จก็ลงมาบอกจ่องซึง

จ่องซึงเก็บโทรศัพท์แล้วถือถุงช้อปปิ้งไป เขาอยู่หน้า ห้องนอนของหลี่ซูเจ๋แล้วเคาะประตูเพลงก็ช่วยกล่อมลูกด้วย”

จ๋องซึงได้ยินก็สงสาร“คุณท้องก็ลำบากมากแล้ว”

เขาปิดตู้ลง เดินไปที่เตียงแล้วพูดกับหลี่ซูเจ๋อย่างทน ไม่ไหวว่า : “งั้น หรือว่าคุณจะโทรหาแฟนคุณ ให้เขามา รับคุณเอาไหม”

สายตาของหลี่ซูเจ่มองไปที่เขา น้ำเสียงงุนงง ตื่น เต้น”คุณไม่ต้องการฉันแล้วเหรอ? ”

“ไม่ใช่ไม่ใช่”หล่อนพูดแบบนี้ จ่องซึงก็รู้สึกว่าเป็นคน ขี้แพ้”ผมยุ่งมาก เดือนสองเดือนน่าจะมาได้แค่สองสาม ครั้งเอง อยู่กับคุณบ่อยๆไม่ได้

“ผมได้ยินว่าผู้หญิงกำลังตั้งครรภ์จะคิดมากง่ายมากๆ ผมกลัวว่าคุณอยู่บ้านไม่มีใครอยู่ด้วยทั้งวันแล้วจะคิด เพ้อเจ้อ ถ้าคุณเกิดเรื่องอะไรขึ้นจริงๆ ผมจะไม่ผิดหรือ ไง? ”

“ที่แท้คุณก็กังวลเรื่องนี้”หลี่ซูเจ๋รู้ว่าเขาเป็นเพราะ หล่อนเลยยิ้มไปให้เขาเพื่อความสบายใจ“ฉันอยู่คน เดียวก็วาดภาพ ฟังหรืออ่านหนังสือ คุณไม่ต้องกังวล ฉันไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น”

“จริงเหรอ?

“จริงๆ”หลี่ซูเจ๋พยักหน้า “คุณดูสิฉันเกือบจะถูกคน…… แต่ฉันก็ผ่านมาได้ด้วยดีใช่ไหมล่ะ?”
มือหล่อนอยู่ที่หน้าท้อง พูดเสียงทุ้ม : “ฉันไม่ได้อยู่ บ้านเกิดเมืองนอน มีแค่คุณที่พึ่งพาได้ คุณ…ช่วยฉัน รอเพื่อนฉันว่างแล้วฉันจะโทรหาเพื่อน ไม่ต้องลำบาก คุณ ก