บทที่499 อย่าบอก

เงียบไปแป๊ปนึงเย่นจิ่งเหนียนก็พูดช้าๆ”รอนายมีแฟน เมื่อไหร่ นายก็จะเข้าใจ แต่ฉันว่า คนถือศีลแบบนาย ถ้า ฉันแต่งงานแล้วก็ไม่แน่ว่านายจะหาได้

ฉีดยาเสร็จถังซินก็เก็บของ เตรียมตัวออกไป

หล่อนพูดกับหลินเฉิงจี่: “ขาของคุณยังไม่กลับมาดี เลย พักต่ออีกเถอะ สินค้าใหม่ของบริษัทก็เข้ามาแล้ว เรื่องก็เป็นกอง ฉันต้องกลับไปจับตาดู”

ช่วงนี้หล่อนพักอยู่โรงพยาบาลตลอดเวลา เรื่องที่ บริษัทก็ให้ผู้ช่วยจัดการหมดแล้ว

หล่อนรู้ว่าผู้ช่วยดูแลได้ดีแต่ในใจก็ยังไม่วางใจอยู่

“รอจงเซิงกลับมาให้เขาไปส่งคุณ”หลินเฉิงจี่รู้ว่าโน้ม น้าวหล่อนไม่ได้เลยพูดเสียงอ่อนโยน ไม่ต้องทำงานทั้ง วันนะ พักผ่อนเยอะๆ

ถังชินยิ้ม”รู้แล้ว”

เมื่อก่อนเวลาทำงานหล่อนพักผ่อนเสมอ แต่ว่าช่วงนี้ เรื่องเยอะมากทำให้เครียดตลอดเวลา พักก็พักไม่เต็มที่

ท้องถูกเตะไปสองสามที ถึงขนขมวดคิ้วนิดๆ
พอหลินเฉิงจี่เห็นก็ขมวดคิ้ว: “เป็นไรยินยิน ไม่สบาย ตรงไหน? ”

“ฉันไม่เป็นไร”ถังซินชี้ไปที่ท้องด้วยสีหน้าทำไรไม่ ถูก: “พอฉีดยาไปไม่กี่วัน พวกเขาก็มีชีวิตชีวาเหมือน เตะบอลในท้องฉันเลย”

สายตาหลินเฉิงจี๋ผ่อนคลายลง

เขายื่นมือไปลูบเสื้อบนท้องของถังซิน รู้สึกถึงท้องที่ ป่องหน่อยๆ

ให้กำเนิดสิ่งมีชีวิตเล็กๆนี่

หลินเฉิงจี่ถามถังซิน: “ผมดูได้ไหม? คุณท้องนาน ขนาดนี้แล้ว ผมไม่เคยลูบพวกเขาเลย”

ถังซินนิ่งไปแป๊ปนึง พอมองเห็นสายตาที่ดูมีความหวัง ของเขาก็ใจอ่อน

“ได้”หล่อนถอดเสื้อออก

ก่อนนี้ที่หมอมาฉีดยา หลินเฉิงจี๋กลัวถังซินอายก็เลย หลบสายตา

วันนี้เป็นครั้งแรกที่เขาดูท้องของถังซิน

ไม่มีเสื้อมาคลุมแล้วท้องดูใหญ่มาก
ในใจเขามีบางอย่างไม่เต็มใจอย่างไม่ชัดเจน ยื่นมือ ไปลูบท้องขาวๆของถังซินอย่างอดไม่ไหว

มองท้องหล่อนที่มีรอยแตกลายบางๆก็เจ็บปวด

ผู้หญิงคนนึงตั้งแต่ตั้งท้องยันคลอดออกมา น่าจะ เหนื่อยและเจ็บสุดๆและยังทรมานร่างกายอีก

ที่นิ้วจู่ๆก็มีอะไรเตะทำให้หลินเฉิงจี่ตกใจ

เขามองท้องของถังซินที่ขยับไปมาเหมือนด้านในมี อะไรที่เบียดๆกัน จากด้านซ้ายไปด้านขวา ด้านบนไป ล่าง เล่นกันอย่างสนุกสนาน

หลินเฉิงจี้รู้สึกยากที่จะเชื่อ ถามถังซิน”พวกเขาเล่น กันอยู่เหรอ? ”

“อือ”ถังซินยิ้มบางๆ“รู้สึกว่าพวกเขากำลังตีกันอยู่ด้าน ในไหมและยังตีกันแรงด้วย? ”

หลินเฉิงจี่พยักหน้าและยังจ้องท้องของหล่อน

ใครจะไปคิดว่าภายใต้ท้องบางๆของผู้หญิงจะท้องได้ ถึงสามคน!

เขาจับมือถังซินไปจูบที่ปากด้วยสายตาอบอุ่น: “ยิน ยิน ลำบากคุณแล้ว ผมจะต้องให้ของที่ดีที่สุดแก่พวก คุณ ให้พวกคุณปลอดภัย”
เด็กที่เขาอุ้มในฝ่ามือจะต้องไม่ร้องไห้เพราะชายอื่น อีก คอยอยู่ข้างๆเขาอย่างดี ปกป้องเขาก็พอแล้ว

ขอบตาของถังซินร้อนชื้น ยิ้มตอบรับไปหนึ่งคำ

ทันใดนั้นจงเซิงก็ดันประตูเข้ามา

พอเห็นแบบนี้ จงเซิงก็ละอายหน่อยๆ ไอออก มา”คุณชาย ไม่งั้นเดี๋ยวผมค่อยมาไหมครับ?

“ไม่ต้อง คุณมาพอดี”ถังซินรีบเอาเสื้อผ้าลง แก้มแดง นิดๆ“คุณไปส่งฉันกลับเถอะ”

“คุณถังรอผมที่ด้านนอกแป๊ปนึง ผมมีเรื่องต้องคุยกับ คุณชาย”

“โอเค”

พอถังซินออกไป จงเซิงก็รีบเข้ามาตรงหน้าหลินเฉิงจื่ พูดเสียงทุ้ม: “คุณชาย คุณหลี่หายไป

“นายไม่ได้จัดที่พักให้หล่อนดีแล้วเหรอ? “หลินเฉิงจื่ ขมวดคิ้ว“คนจะหายไปได้ไง? ”

จงเซิงพูด: “คนของผมจัดการเรียบร้อยแล้วจริงๆ ครับและยังส่งคนรับใช้ไปดูแลหล่อนด้วย แต่เมื่อกี้ ทางนั้นโทรมาบอกว่าคนรับใช้ถูกฆ่าตาย ส่วนคุณหลี่ก็ หาไม่เจอครับ”
ได้ยินจงเซิงพูดแบบนี้ หลินเฉิงจี๋ก็เดาออกทันที ใบหน้าหม่นลง“จี้เจียจื้อมีคนสอดแนมอยู่กี่คนในเมือง หนานเฉิง ถึงได้รู้เรื่องเพื่อนของยินยินไปชัดเจนซะทุก เรื่อง!

สีหน้าของจงเซิงก็แย่เช่นกัน: “ผมได้ข่าวว่าเขามีคน ที่ไว้ใจได้อยู่ในเหล่าผู้บริหารของบริษัทมู่ชื่อ พอโมโมย เหม่ยซีตายเขาก็ส่งข้อความไปให้ สุดยอดมากๆ”

“อยากจะทำอะไรบริษัทมู่ซื่อก็เรื่องของเขา จะมีไส้ศึก กี่คนที่บริษัทมู่ซื่อผมไม่สน”หลินเฉิงจี้พูดอย่างเยือก เย็นแค่กลัวว่าพวกเขาจะจับตามองยินยิน

ถึงจะพูดว่าไม่สนแต่ก้นบึ้งในใจเขาหวังว่าบริษัทมู่ซื่อ จะล้มลง มู่เฉินหย่วนสูญเสียทุกอย่าง

ยังไงเขาก็ไม่แพ้มู่เฉินหย่วน

สุดท้ายครอบครัว อาชีพ แม้กระทั่งผู้หญิงต่างทำให้ ชายคนนั้น!

จงเซิงเข้าใจว่าควรทำยังไงจึงถามอีกรอบ: “งั้นเรื่อง ที่คุณหลี่หายไป ต้องบอกคุณถังไหมครับ?

“เราจะแต่งงานกันแล้ว นายต้องเรียกหล่อนอย่างอื่นแล้ว”

คุณชายจะแต่งงานกับคุณถัง?
จงเซิงได้สติก็พูดว่า: “งั้นต้องบอกคุณนายไหม ครับ? ”

คิ้วของเขาคลายลงแล้วจึงพูด: “อย่าบอก อารมณ์ ของหล่อนจะผันผวนไม่ได้อีก นายส่งคนไปหา ประเทศYใหญ่ขนาดนั้น จี้เจียจื้อจะซ่อนคนไม่ได้”

“โอเค ส่งคุณนายเสร็จผมจะไปจัดการ”

เมืองที่ห่างกันครึ่งซีกโลกและก็ห่างกันถึงสิบชั่วโมง กว่า

ตอนนี้ประเทศYเที่ยงคืนแล้ว

ย่านแหล่งบันเทิงยังมีไฟสว่างสดใส ยังคงคึกครื้น

ชายหนุ่มสองสามคนออกมาจากBlacksพูดไปขำไป คล้ายว่าพอรื่นเริงเสร็จก็ใบหน้าแดงระเรื่อ

“เพิ่งมา พรุ่งนี้ก็กลับแล้ว? ”

“มาเพื่อคุยธุรกิจ คุยจบก็กลับ”ตอนที่จ่องซึงตอบไปก็ รับบุหรี่มา“ฉันจะเหมือนพวกนายที่ไหน มีเงินและยังเก๋”

“อ้าว ล้อเล่นกันหรือไง!

“ใครไม่รู้บ้างว่านายกับลู่เหวินซูเล่นกันอย่างสนุก ตาม ตูดเขาไปวันๆ!
“ก็ใช่ไง นายกำลังพูดถึงสัญญา500ล้าน แล้วยังมา ร้องห่มร้องไห้กับพวกเราอีก! ”

“เป็นคนต้องไว้หน้าหน่อยเคไหม?

เผชิญหน้ากับการเยาะเย้ยของเพื่อนๆ จ๋องซึงหัวเราะ พยักหน้า: “ใช่ๆและก็เป็นหนี้พวกนายเยอะมาก สัญญานี้กว่าจะได้มา รอพวกนายกลับประเทศ อยาก เที่ยวเล่นอะไรฉันเลี้ยงเอง!

“โอเค คำนี้พวกฉันจะไม่ลืม!”

จ๋องซึงส่ายมือ”พอละๆ ไปกันเถอะ ฉันยังต้องกลับไป นอน พรุ่งนี้บินเช้า! ”

พอต่อล้อต่อเถียงกันเสร็จเขาก็ไปส่งเพื่อนๆ

จ๋องซึงยืนสูบบุหรี่ตรงมุม รอคนขับรถมารับ แล้วก็ได้ ยินเสียงร้องแหลมของผู้หญิงก็ตกใจ

เขาหันไปมองก็เห็นผู้ชายต่างชาติสองสามคนกำลัง ลากหญิงสาวผมดำ

“พวกนายปล่อยฉัน! ช่วยด้วย! ช่วยด้วยค่ะ!

หญิงสาวตัวผอมบางอยู่แล้ว พออยู่ต่อหน้าชายสอง สามคนก็ยิ่งดูตัวเล็กไม่มีแรงสู้ พยายามต่อสู้อย่างสุด แรง ไม่ให้พวกเขาพาตัวเองไป เสียบแหบไปหมด
ถนนแถบนี้ในประเทศYค่อนข้างอันตรายอยู่แล้ว

จ๋องซึงไม่อยากหาเรื่องใส่ตัวเอง พอเห็นก็หันกลับไป สูบบุหรี่ต่อ

“พวกนายอย่าแตะฉัน! ‘

“ช่วยด้วย!

จ๋องซึงได้ยินเสียงกรีดร้องของหญิงสาว จากนั้นก็ไม่ ได้ยินอีก เหมือนจะถูกตีไป

เขาหันกลับไปมองอีกรอบก็เห็นหญิงสาวเป็นลมล้มลง ที่มุมปากมีเลือดไหล

ผู้ชายผมทองเข้ามาอุ้มแล้วหันไปหัวเราะพูดคุยกับ พวกเพื่อนๆ

บางทีผู้หญิงผมดำตาดำที่เจอเมื่อกี้อาจจะเป็นคนชาติ เดียวกัน ในใจของจ๋องซึงด่าออกไป ทิ้งบุหรี่ลงแล้วก้าว เท้าใหญ่เดินไปทางพวกเขา