บทที่496 สถานะอะไรในใจเขา

สักพักนึงก็มีเสียงฟ้าร้อง ฝนตกหนัก

ถังซินถูกฝนสาดใส่

หล่อนไม่รู้ว่าในใจกำลังคิดอะไร ยังคงคุกเข่าอยู่ตรง นั้น จ้องไปที่ด้านหน้าเหมือนว่าจะโดนเจ้าของดึง

เสียงฝีเท้าเข้ามา เงาก็ปรากฏตรงหน้าถังซิน

“คุณถัง ฝนตกหนักขนาดนี้ คุณมาคุกเข่าก็ทรมานตัว เองนะ”เสี้ยงหวั่นฉิงพูดอย่างเห็นใจ กางร่มมองถังซินที่ เปียกฝนตรงนั้น ให้ช่วยไหม?”

เสี้ยงหวั่นฉิง?

พอเห็นชัดเจนว่าคือใคร ถังซินก็ก้มหน้าต่อไป มือที่ อยู่ข้างตัวกำไว้แน่น

เหมือนมีมีดแทงไปที่หัวใจหล่อน

“ไม่ต้อง”

เห็นถังซินพูดแบบนี้ เสี้ยงหวั่นฉิงก็ออกไป ขึ้นไปที่

บันได

ถังซินอยากให้ตัวเองไม่ต้องไปสน ไม่ต้องไปคิด เรื่องพวกนั้น แต่ได้ยินเสียงรองเท้าส้นสูงเหยียบบันไดหล่อนเงยหน้าขึ้นอย่างอดไม่ได้

มองเสี้ยงหวั่นฉิงถือร่มไปที่หน้าประตู กดออด

ไม่ต้องเปิด!

เล็บแทงไปที่เนื้อ จนถังซินเกือบจะไม่รู้สึก สายตาที่ พร่ามัวเพราะน้ำฝนแต่มองเห็นคนออกมาจากประตูด้าน ใน ร่างสูงใหญ่ยืนอยู่ตรงหน้าเสี้ยงหวั่นฉิง

ตอนที่มองเสียงหวั่นฉิง เขาขมวดคิ้ว ขยับปากเหมือน พูดอะไรกับหล่อน

ไม่กี่วินาทีต่อมาก็เปิดประตูออก

ถังซินเห็นเสี้ยงหวั่นฉิงเข้าไป เขาไม่มองตัวเองเลย ปิดประตูอย่างไร้อารมณ์ ดูเหมือนทั้งตัวจะถูกห่อหุ้ม ด้วยลมเย็นที่พัดมาจนรู้สึกถึงความเย็นที่แทงเข้าไปใน กระดูก

หล่อนเม้มปากลิ้มรสน้ำฝนเค็มๆ ร่างกายสั่น

“ที่แท้คนที่โง่คือฉัน……

พอเข้าไปเลี้ยงหวั่นฉิงก็เห็นรองเท้าแตะคู่นึง สายตา เย็นชา แปปนึงสีหน้าก็ปกติ

หล่อนก้มลงถอดรองเท้าส้นสูง
“ไม่ต้องเปลี่ยนรองเท้า เข้ามา”มู่เฉินหย่วนเหลือบมอง พูดทุ้มๆเบาๆ”ผมไม่มีกฎเยอะขนาดนั้น”

มือของเสี้ยงหวั่นฉิงนิ่งไป แปปนึงก็ตอบรับอืม

หล่อนเข้ามาเท้าเปล่า เห็นมู่เฉินหย่วนกำลังต้มกาแฟ แผ่นหลังสูงกว้าง ทำให้คนใจเต้นง่ายๆ

ผู้ชายที่มีอำนาจ ความสามารถ ความมั่นคง ใครจะไม่ หลงรัก?

เลี้ยงหวั่นฉิงไม่ค่อยสบายใจ เข้ามาตรงบาร์กาแฟ และถามมู่เฉินหย่วน: “ไม่ได้บอกว่าเรื่องของคุณวี่คัน ไม้คันมือมากเหรอ ทำไมกลับมาก่อนล่ะ?

“ต้องสนใจเรื่องบริษัทด้วย”

“ฉันยินดีช่วยคุณ เฉินหย่วน”เสี้ยงหวั่นฉิงจ้องมือสะ อาดๆที่เรียวยาวของเขา ดวงตาเร่าร้อน

มู่เฉินหย่วนยิ้ม ปฏิเสธเบาๆ : “คุณมีความสามารถ อนาคตกว้างไกล ไปบริษัทอย่างผมคงไม่ได้แสดงฝีมือ เท่าไหร่”

เสี้ยงหวั่นฉิงพูดอย่างหนักแน่น : “คนมีความสามารถ ไปที่ไหนก็ได้ ไม่สนว่าบริษัทเล็กหรือใหญ่ แค่สามารถ ช่วยคนที่ชอบได้ก็พอแล้ว”

มู่เฉินหย่วนไม่ตอบ หมุนตัวยื่นกาแฟร้อนให้หล่อน
“ขอบใจ”สีหน้าของเสียงหวั่นฉิงไม่แสดงอารมณ์อะไร รับกาแฟเข้ามาดมเบาๆ ใช้ของArabicaสินะ? รสชาติ ของArabicaต้มออกมาอร่อยมาก”

เขาก้มลงมองกาแฟในมือ

ก่อนหน้านี้ถังซินซื้อเมล็ดกาแฟหลายยี่ห้อมาที่เครื่อง ชงกาแฟนี้

ได้ยินเสียงฝนตกก็นึกถึงผู้หญิงที่ยังคุกเข่าตากฝน มู่ เฉินหย่วนกระวนกระวาย : “อือ อร่อยก็ดื่มไปเยอะๆ ใน เมื่อมาแล้วผมก็มีเรื่องจะคุยกับคุณ”

เสี้ยงหวั่นฉิงมองเขาที่ขมวดคิ้วอย่างเย็นชา ใจเต้น แรง

ทั้งสองไปนั่งที่ห้องรับแขก

มู่เฉินหย่วนหยิบเอกสารส่งให้หล่อน“เอานี่ให้พ่อคุณ

“มู่เฉินหย่วน คุณหมายความว่าไง? “เลี้ยงหวั่นฉิง น่าจะรู้เนื้อหาในเอกสารนั้น รอยยิ้มบางๆปรากฏบน ใบหน้า “เรื่องก็เคลียร์แล้ว ใช้ฉันเสร็จก็อยากโยนทิ้ง? ”

ได้ยินดังนั้นสายตาของมู่เฉินหย่วนก็มีรอยยิ้มเย็น ชา: “คุณเลี้ยงอย่าทำเหมือนเศร้าขนาดนั้นสิ ในหัวมี ความคิดมากมาย พวกเราต่างทำเพื่อผลประโยชน์ตัว เองทั้งนั้น”
“คุณทำอะไรถึงโดนไล่ออก คุณรู้ตัวเองดี แต่ไม่ใช่ ตามที่ข่าวบอกว่าแต่งงานกลับประเทศ ผมยอมให้คุณ ใช้และดูที่ความร่วมมือที่ผมกับพ่อคุณมี”

ฝ่ายชายพูดอย่างไร้ปราณี ไม่ไว้หน้า

เลี้ยงหวั่นฉิงไม่ยินดี

ที่แท้ผู้ชายคนนี้รู้ทุกอย่างแต่แค่ไม่เผยออกมา ดีกับ หล่อนก็เพื่อผลประโยชน์

ผู้หญิงที่ตากฝนอยู่ด้านนอกล่ะเป็นสถานะอะไรในใจ เขา?

น่าตลกเสียจริง!

หล่อนไม่สามารถเทียบกับผู้หญิงประเภทนั้นได้!

เลี้ยงหวั่นฉิงสูดหายใจลึกๆ วางกาแฟที่โต๊ะด้วย ท่าทางสง่างาม ปากแดงๆยกขึ้นมา: “ฉันรู้อยู่แล้วและ ก็อยากเอาเรื่องโกหกหลอกลวงเป็นเรื่องจริง”

หล่อนจ้องมู่เฉินหย่วน ยิ้มบางๆ“มู่เฉินหย่วน ฉันอยาก ให้คุณแต่งงานกับฉัน”

มู่เฉินหย่วนขมวดคิ้ว

เลี้ยงหวั่นฉิงรู้ว่าเขาจะพูดอะไรก็เลยพูดดักเขา ไว้: “วี่ หวีและหนานสามตระกูลร่วมมือกัน คนที่คุณรู้จักในกองทัพก็มีไม่เยอะ อยากจะพังทลายตระกูล ไม่มีทางหรอก”

“คุณแต่งกับฉันไม่เสียเปรียบ พ่อฉันก็คือพ่อคุณ”เสี้ ยงหวั่นฉิงเดินเข้าไป อ้าขาเรียวยาวนั่นแล้วนั่งลงบนขา ของฝ่ายชาย พ่อฉันรักฉันมาก ฉันอยากได้อะไรเขาให้ ได้หมด”

ฝ่ายชายปล่อยให้หล่อนดันตัวเองไปที่โซฟา ใบหน้า เย็นชาเหมือนเดิม

“เหรอ? ”

“แน่นอน”เสี้ยงหวั่นฉิงเลื่อนนิ้วมือไปรอบๆหน้าเขาและ เลื่อนลงไปตรงกระดุมเสื้อเชิ้ตของเขา “คุณก็รู้คนที่พ่อ ฉันรู้จักน่ะเยอะ พอถึงตอนนั้นคนพวกนี้ก็จะกลายเป็น ของคุณตลอดไป”

หล่อนทำช้าๆและยั่วยวนเขา ปลดกระดุมเขาออก

ไม่ว่าจะรูปลักษณ์ ประวัติการศึกษา นิสัยและทุก อย่างของชายคนนี้ต่างทำให้หล่อนหลงใหล

ถ้าแต่งงานกับคนแบบเขาและพื้นหลังที่ดี หล่อนจะ ต้องกลายเป็นคนที่ทั้งประเทศต่างอิจฉา!

“เฉินหย่วน แต่งงานกับฉันเถอะ”เสี้ยงหวั่นฉิงเข้าไป ใกล้เขา ลมหายใจหอมๆรดบนใบหน้าเขา “แต่งกับฉัน แล้วคุณอยากจะทำอะไรก็ไม่มีใครมาขวาง ทุกคนต่างเกรงกลัวคุณ”

มู่เฉินหย่วนมองหล่อนที่กำลังบิดตัวไปมาบนตัวเขา สีหน้าไร้ความรู้สึก มุมปากยังปรากฎรอยยิ้มเย็นชาออก มา

“คุณเลี้ยง พอได้ยัง?

เสี้ยงหวั่นฉิงนิ่งไป แปปนึงก็รู้สึกเจ็บที่แขน

หล่อนถูกโยนลงไปที่พรม

มู่เฉินหย่วนลุกขึ้นจากโซฟา ใช้มือเดียวติดกระดุม มองหล่อนจากด้านบน: “ผมไม่ต้องการคนสวยแบบ คุณเสี้ยง คุณเสี้ยงไปหาคนอื่นเถอะ”

“มู่เฉินหย่วน! “เสี้ยงหวั่นฉิงคิดไม่ถึงว่าชายคนนี้จะ ดูถูกตัวเอง ก็รู้สึกตกใจหน่อยๆ

เมื่อไหร่กันที่หล่อนได้รับการปฏิบัติแบบนี้?

เลี้ยงหวั่นฉิงเงยมองชายตรงหน้าแล้วขู่อย่างเยือก เย็น: “ถ้าคุณไม่แต่งกับฉัน ฉันจะรีบกลับไปให้พ่อฉัน ยกเลิกความร่วมมือกับคุณ คุณก็รอดูวี่เหวินถึงตายได้ เลย!

“คุณก็ลองสิ ผมก็อยากเห็นว่าพ่อคุณจะเลือกอนาคต หรือว่าคุณ”มู่เฉินหย่วนพูดอย่างเยือกเย็น“ถ้าพ่อคุณ กล้าผิดสัญญา ก็ดูผลลัพธ์ของตระกูลเสี้ยงเอาว่าพวกคุณจะรับได้ไหม”

เลี้ยงหวั่นฉิงยิ้ม”ถ้าคุณเจ๋งขนาดนี้ ทำไมยังถูกเรื่อง ของวี่เหวินถึงทำให้ตกอยู่ในสภาพอึดอัดได้ล่ะ?”

“ถึงผมจะไม่ใหญ่อะไรแต่เงินเยอะมาก”มู่เฉินหย่วน หยิบกระเป๋าตรงโซฟาโยนใส่หล่อน“ไม่มีใครไม่ชอบ เงิน ก็แค่ปัญหาว่าเงินน้อยหรือมากก็เท่านั้น”

เลี้ยงหวั่นฉิงไม่โง่ แค่ฟังก็เข้าใจ

ที่แท้ผู้ชายคนนี้ไม่ได้เอาเดิมพันทั้งหมดไว้ที่พ่อหล่อน แต่ทำอย่างอื่นๆลับๆไว้แล้ว

ไม่แปลกใจทำไมเขาไม่สนคำขู่ของหล่อน!

เวลานี้เองหมาพันธุ์เยอรมันเชเพิร์ดก็วิ่งมาแล้วก็ สะบัดหางและเห่าไปที่มู่เฉินหย่วนสองที แล้วจึงออกไป