บทที่492 ทำไมหล่อนต้องโชคดีขนาดนั้นด้วย

จู่ซือซือตอบรับไป: “พี่ถังซิน ฉันไปกับพี่เอง”

ทั้งสองออกจากโรงพยาบาลด้วยกัน

พวกหล่อนเดินออกไป ด้านหลังเสาของห้องโถงก็มีผู้ หญิงสองคน

ผู้หญิงแต่งหน้าเข้มหนึ่งในนั้น กลับปกปิดรอยแผล เป็นกากบาทที่สามารถมองเห็นได้ภายใต้ใบหน้านั้น ที่ ขามีปัญหาจึงนั่งอยู่บนรถเข็นสีดำ

“เหมือนว่ามิตรภาพของถังซินกับหลี่ซูเจ๋จะดี”จ้าวอี้ ซีนยิ้มเบาๆ มองถังซินออกไป“ร้องไห้ไม่หยุดตั้งแต่ที่ ห้อง ตาบวมไปหมด”

เจียน่าพูดดูถูก: “ไม่มีหรอกที่เป็นพี่น้องจริงๆ ต่างก็ เพื่อผลประโยชน์ของตัวเองทั้งนั้น!

จ้าวอี้ซีนโน้มตัว มือวางบนบ่าของเจียน่า“พี่เจียน่า ใจร้ายจัง ตอนนั้นลงมือก็ได้ ทำไมต้องทำให้คู่รักเก่า ของเขาเดือดร้อนล่ะ”

“หลี่ซูเจ๋ไม่ได้โง่ ฟังแค่สองประโยคไม่มีทาง เชื่อ”เจียน่ายิ้มอย่างเยือกเย็น“ข่าวที่ลู่เหวินซูฆ่าคนใน ครอบครัวหล่อน ต้องให้พี่น้องที่ดีของหล่อนบอก หล่อน ถึงจะเชื่อ!
มือของเจียน่าจับต้นขาแน่นๆ

แต่ต้นขาไร้ความรู้สึกไปนานแล้ว ส่วนขาท่อนล่างก็ ถูกตัดไปแล้ว ไม่รู้สึกเจ็บ!

ตอนนั้นหล่อนถูกลู่เหวินซูตัดแขนทิ้งลงกองขยะ ผ่าน ความอัยศอดสูพวกนั้น ขาทั้งสองก็หัก

วันเวลาเหล่านั้นเป็นฝันร้ายที่หล่อนไม่มีทางลืม!

สายตาของเจียน่าเต็มไปด้วยความเกลียดชังพูด อย่างโกรธๆว่า: “แค่เกลียดที่ฉันทำอะไรหลี่ซูเจ๋ไม่ได้ ยังไงก็ให้หล่อนได้ลิ้มรสความอัปยศเหล่านั้นที่ฉันได้รับ ไปบ้าง เอาไปโยนใส่หน้าลู่เหวินซู! ”

“แค่นี้ก็พอแล้ว”จ้าวอี้ซีนพูด”ลู่เหวินซูไม่ใช่คนที่ควร จะไปสู้ด้วยได้ ทำเยอะไปก็จะทิ้งหลักฐานเยอะ ถ้าเขา เห็นเบาะแสก็จบทันที”

เจียน่าถามหล่อน“ทำไมเธอต้องช่วยฉันด้วย? เธอ ต้องการอะไร? ”

จ้าวอี้ซีนยิ้มออกมาด้วยสายตาโศกเศร้า : “เพราะ ว่าคุณเจียน่าที่น่าสงสารไม่มีขาแล้วเลยอยากช่วย ฉัน ไม่ต้องการคำขอบคุณอะไร แค่เห็นถังซินทุกข์ใจก็ พอแล้ว”

“งั้นทำไมเธอไม่ไปจัดการกับหล่อน?
“จัดการกับหล่อนมากไปก็ไม่มีสนุก”จ้าวอี้ซีนสวมแว่น นําเข็นหล่อนออกไปจากโรงพยาบาล: “ฉันชอบที่จะ ได้เห็นเพื่อนของหล่อนคนในครอบครัวของหล่อนจาก ไป ด้วยท่าทางโดดเดี่ยวและลำบาก”

“ฉันรำคาญหล่อนจริงๆ ทำไมโชคดีขนาดนี้? ได้เห็น คนที่สามารถสั่งสอนหล่อนได้ จากล่ามก็ไต่เต้าจนสูง และยังมีเพื่อนที่ดีขนาดนั้น”

หล่อนรู้ว่ามู่เฉินหย่วนไปทำอะไรที่ต่างประเทศ กลับ มาไม่ทันแน่ๆ เลยลงมือกับถังซินตอนนี้ ตราบใดที่ถัง ซินแพ้เรื่องคดี ภาพลักษณ์กับชื่อของบริษัทก็พัง

หล่อนคำนวณมาดีแล้ว ไม่มีใครในประเทศที่ช่วยถึง ซินได้

คิดไม่ถึงว่าหลี่ซูเจ๋จะไปหาหลัวจื่อเว่ย พูดคุยกับหลว

จื่อเว่ย ทำให้หลัวจื่อเว่ยถอนข้อกล่าวหาอย่างสำเร็จ!

หมากของตัวเองถูกหลี่ซูเจ๋ทำพังหมด

ดังนั้นตอนที่รู้ว่าเจียน่าจะจัดการกับลุงของหลี่ซูเจ๋ หล่อนเลยติดต่อเจียน่าเพื่อช่วย

ในขณะที่พูดรอยยิ้มที่มุมปากของจ้าวอี้ซีนก็ค่อยๆ หายไป: “หล่อนโชคดีขนาดนี้ คนธรรมดาไม่มีทาง เจอแบบนี้หรอก เธอว่า ทำไมหล่อนต้องโชคดีขนาดนั้น ด้วย? ”
“แผนอยู่ที่คน ผลอยู่ที่ฟ้า”เจียน่าพูด”คนโชคดีขนาด ไหนก็ต้องมีวันที่ใช้หมด”

จ้าวอี้ซีนพยักหน้าเห็นด้วย”ใช่ โชคดีแค่ไหนก็ต้องมี วันที่ใช้หมด”

เหมือนว่าความโชคดีของถังซินจะหมดแล้วสิ

พอออกจากโรงพยาบาล จ้าวอี้ซีนก็พาเจียน่าขึ้นรถ บอกว่าต่อไปก็เลิกติดต่อกัน ไปตามทางของแต่ละคน

หล่อนเงยหน้าขึ้นมองตึกสูงรอบๆ ผู้คนรถราวิ่งกัน ขวักไขว่

ในหัวปรากฎปรากฎภาพบริษัทมู่ซื่อตรงกลุ่มเมฆ และรายงานประจำปีตัวเลขอันยิ่งใหญ่ของบริษัทมู่ซื่อ สายตาเต็มไปด้วยความพยายามที่พรั่งพรูออกมา

แย่งชิงผู้ชายสนุกยังไง?

รอหล่อนไต่เต้าไปได้ เข้าถึงความร่ำรวยมหาศาล ระดับโลก ต้องการชายแบบไหนก็ได้?

ตอนนี้เองโทรศัพท์ในกระเป๋าก็ดังขึ้น จ้าว ซีนมองดูโทรศัพท์ ยกมุมปากขึ้น กดรับไปที่หู

“ว่าไง? ”
“กลับมาพรุ่งนี้? ให้ฉันไปรับไหม? “จ้าวอี้ซีนถาม อย่างยิ้มๆ ดวงตาสวยงามหรี่ลง

จางเฉิงกลับมาแล้ว

งั้นแสดงว่ามู่เฉินหย่วนจะกลับมา

ถังซินพาจู่ซือซือไปหาลู่เหวินซูที่บริษัทลู่ซื่อ

ผู้ช่วยของลู่เหวินซูบอกว่าเขาไปทำงานที่ต่างประเทศ ไม่แน่ใจว่ากลับมาวันไหน

พอจู่ซือซือถอดหน้ากากออกแล้วพูดโหดๆกับเขาสอง ประโยคถึงบอกว่าลู่เหวินซูไม่ได้ไปต่างประเทศ แต่ไม่รู้ ว่าไปที่ไหน

ทั้งสองเลยไปหาที่คฤหาสน์ปี้สี่ แต่ที่นั่นก็ไม่มีใครสัก

คน

“ซือซือ รู้ไหมว่าเขายังมีบ้านที่ไหนอีก? “หลังจากที่ วิ่งมานาน ที่หัวของถังซินเต็มไปด้วยเหงื่อลงมายันแก้ม หล่อนจึงเช็ดออกไป สายตามีความกังวล”หา”

ตอนอยู่บนรถ จู่ซือซือก็ใช้คอนเนคชั่นทั้งหมดตรวจสอบ
“พี่ถังซินใจเย็น ยังไม่ตอบฉันกันเลย”จู่ซือซือหยิบทิช ชู่ให้ถังซินแล้วก็ปลอบ“พี่ซูเจ๋ไม่เป็นไรหรอก เที่ยงแล้ว เดี๋ยวพาพี่ไปทานข้าวนะ”

ถังซินส่ายหัว”พี่ไม่หิว”

ตอนนี้หล่อนแค่อยากหาผู้ชายโหดร้ายแบบลู่เหวินซู ไม่หิวอะไรทั้งนั้น

จู่ซือซือหยิบขนมในกระเป๋ามาแกะออกแล้วยัดใส่ปาก หล่อน: “พี่ไม่หิวแต่เด็กๆหิวนะ ฉันรู้ว่าพี่ห่วงพี่ซูเจ๋ แต่ จะเป็นแบบนี้ไม่ได้นะ”

ถังซินเลยพยายามกลืนคุกกี้แล้วก็ดื่มน้ำไปไม่กี่คำ

แปปนึง โทรศัพท์ของจู่ซือซือก็ได้รับข้อความ : “หา เจอแล้ว พี่สี่ยังมีบ้านอยู่ที่วัง!

ถังซินรีบขับรถไปวัง

การจัดการของวังค่อนข้างเข้มงวด โชคดีที่คือบ้านขอ งบริษัทมู่ซื่อ จู่ซือซือมีเบอร์ของคนติดต่อ โทรไปก็จะ ให้คนรับผิดชอบเข้ามาพาพวกหล่อนเข้าไปด้วยตัวเอง

พอหาเลขบ้านเจอ ถังซินก็กดออดอย่างสุดชีวิต

แปปนึงก็มีคนรับใช้มาเปิดประตู
“พวก พวกคุณคือใคร! “คนรับใช้ผู้หญิงตกใจพวก ถังซินที่อยู่ด้านนอก

ยังไม่ทันปิดประตู ถังซินก็ผลักหล่อนออกอย่างหยาบ คายแล้วเดินเข้าไป

“เฮ้เฮ้! “คนรับใช้ผู้หญิงไปขวางถังซินแต่ถูกจู่ซือซือ จับแขนไว้

ถังซินมองไปรอบๆพร้อมตะโกนเสียงดัง: “สาว สวย?

ที่ลู่เหวินซูซื้อไว้นี้มีมากกว่าสองร้อยตารางเมตร โครงสร้างของบ้านวกไปวนมา ถังซินเห็นประตูเปิดก็ ลองดู แต่หาคนไม่เจอ

จู่ๆท้องก็จุกเสียด ทำให้ถังซินเดินไม่ไหว ก้มลงหน้า เต็มไปด้วยเหงื่อ

“ซินซิน?

เหมือนว่าถังซินก็ได้ยินเสียงร้องของหลี่ซูเจ๋ ก็ พยายามเดินไปด้านหน้าไปห้องนอนตรงฝั่งขวา

แต่เปิดไม่ออก เหมือนถูกล็อคไว้

เสียงของหลี่ซูเจ๋มาจากด้านใน“ใช่ซินซินหรือเปล่า? เธอมาที่นี่ทำไม?
“ฉันเอง”

ได้ยินเสียงของหลี่ซูเจ่เป็นปกติ เหมือนไม่เป็นอะไร ถังซินเลยโล่งใจ

หล่อนเห็นว่าตัวล็อคเป็นแบบธรรมดา พอมองไป รอบๆก็เห็นเก้าอี้ยาวที่อยู่ถัดจากกำแพงจึงหยิบมันออก มา หลี่ซูเจ่ที่อยู่ด้านในก็พูดว่า “เธอเถิบไปไกลๆ เดี่ยว ฉันจะทุบประตู”

“โอเค”

เก้าอี้ยาวค่อนข้างหนัก ถังซินก็ไม่รู้ว่าเอาแรงมาจาก ไหน เอาเก้าอี้ชนลงไปที่ตัวล็อคแรงๆ

ทุบไปเรื่อยๆ

ชนไปแรงๆสี่รอบจนตัวล็อคแตกกระจาย

ประตูถูกเปิดออกจากด้านใน หลี่ซูเจ๋วิ่งออกมา หน้า ซีดขาว แต่ร่างกายยังดูดีมาก

“ซินซิน! “หลี่ซูเจ๋เข้าไปกอดถังซินแน่นๆ ทั้งอึ้งทั้ง ดีใจจนเกือบจะร้องให้: “เธอไม่เป็นไรก็ดีมากแล้ว ฉัน กลัวว่าหลัวจื่อเว่ยจะรับเงินแล้วทำผิดสัญญา

“เธอต่างหากที่ลำบาก”พอนึกถึงศพเย็นๆ 2 ศพนั่นที่ โรงพยาบาล ถังซินก็ไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับหลี่ซูเจี่ยัง ไง พูดด้วยน้าเสียงติดๆขัดๆว่า “ที่นี่อยู่ต่อไม่ได้แล้ว รีบไปเถอะ”