บทที่491 เขาจะต้องไม่เป็นอะไร

เสียงของหล่อนสั่น พูดไม่รู้เรื่อง

ถังซินตระหนักได้ว่าท่าทางไม่ดี สนใจอะไรต่อไม่ได้ แล้ว จึงรีบไปหาหมอแล้วก็ตะโกนออกมาเสียงดัง

“หมอคะ! หมอคะ! ”

พยาบาลคนนั้นก็รู้ทันทีว่าเกิดเรื่องขึ้น ออกไปอย่าง เงียบๆ

หมอสองสามคนรีบเข้ามาในห้องแล้วก็ปฐมพยาบาล ให้ลุงบนเตียง

ถังซินกับจู่ซือซือรออยู่ด้านนอก

หล่อนสั่นไปทั้งตัว สงบลงไม่ได้

นี่คือคนในครอบครัวคนเดียวของสาวสวย ถ้าเป็น อะไรไป หล่อนจะรับผิดชอบยังไงกับสาวสวย?

หลายนาทีต่อมา หมอก็หยุดปฐมพยาบาลให้ลุง

ถังซินได้ยินว่าหมอให้พยาบาลจำเวลาเสีย หล่อนตัว อ่อนพิงไปที่จู่ซือซือ หล่อนเห็นหมอเดินเข้ามาทางนี้ ใน สมองว่างเปล่าไปหมด

หมอมองถังซินแล้วพูดอยู่สองประโยคด้วยใบหน้าสงสาร ส่ายหัวแล้วเดินออกไป

แปปนึงหมอและพยาบาลต่างออกมาจากในห้องผู้

ป่วย

เหลือแค่ถังซินกับจู่ซือซือ แล้วก็ลุงที่สิ้นลมหายใจ แล้วบนเตียง

ถังซินนิ่งอยู่นาน หล่อนจับมือของจู่ซือซือไว้แน่น ริม ฝีปากสั่น“เมื่อกี้ หมอพูดอะไร?

“พี่ถังซิน…….

“ลุงหลี่พักผ่อนอยู่หรือเปล่า? “ถังซินถามหล่อน”พรุ่ง นี้ก็จะดีขึ้นแล้ว ใช่ไหม? ”

จู่ซือซือพูดเสียงทุ้ม: “หมอบอกว่าขอโทษ พวกเขา

ทำสุดความสามารถแล้ว”

ถังซินเม้มปากแรงๆแล้วก็จับมือของจู่ซือซือไว้แน่น

ที่เบ้าตาก็มีน้ำตาไหลพรั่งพรูออกมาบนใบหน้าหล่อน

“ฉันจะบอกสาวสวยยังไง? “ถังซินร้องไห้โหยหวน อย่างใจสลาย“หล่อนช่วยฉันตั้งเยอะ ฉันกลับรักษา ครอบครัวคนเดียวของหล่อนไว้ไม่ได้…ฉันไร้ ประโยชน์เสียจริง..….…..

หล่อนรักษาน้องชายไม่ได้ ทำให้น้องเสียที่ต่างประเทศ

มันห่างมานานแค่ไหนแล้ว แม้แต่ครอบครัวของเพื่อน รักยังดูแลไม่ได้

“โทษฉัน โทษฉันทั้งหมด! “ถังซินเอนไปที่จู่ซือซือ แล้วร้องไห้อย่างเจ็บปวด“โทษฉันที่โง่ ถ้าฉันให้สาวสวย ไปต่างประเทศตั้งนานแล้วก็คงไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น”

โทษตอนที่หล่อนไปแม่น้ำหลีเจียง กลายเป็นเพื่อนกัน กับหลัวจื่อเว่ย ให้ตัวอย่างสินค้าตัวใหม่กับหล่อน

โทษหล่อนที่เอาซุปเป็ดที่มีปัญหาไปให้หลัวจื่อเว่ย ทำให้หล่อนเสียลูก ต้องแก้แค้นตัวเอง!

โทษหล่อน!

เรื่องเศร้าๆทั้งหมดนี้เป็นเพราะหล่อนทำ!

ถังซินร้องไห้จนมือไม้ของจู่ซือซือไม่หยุดปลอบ หล่อน: “พี่ถังซิน นี่ไม่ใช่ความผิดของพี่ เป็นเพราะ พยาบาลนั่นปากมาก ลุงหลี่ถูกกระตุ้นก็เลย…..

ถังซินบ่น: “ตอนที่ฉันกลับมาจากแม่น้ำหลีเจียง ควร จะรับของแล้วก็ไป ทำไมต้องอยู่ต่อ…….ไมฉันไร้ ประโยชน์ขนาดนั้นนะ..………….

“พี่ถังซิน อย่าแบบนี้สิ”ท่าทางของหล่อนที่อกสั่นขวัญ หายแบบนี้ทำให้จู่ซือซือจะร้องไห้เช่นกัน
หล่อนคลำโทรศัพท์อยากโทรหามู่เฉินหย่วน แล้วก็มี สายเข้ามาพอดี

จู่ซือซือกดรับ“ฮัลโหล”

“สวัสดีค่ะ ฉันคือผู้ช่วยไอราของบริษัทเหอซ่ง”คนใน สายพูดว่า “วันนี้ประธานถังไม่เข้าบริษัท มีอะไรให้โทร หาเบอร์นี้ ไม่ทราบว่าประธานถังอยู่ไหมคะ?

จู่ซือซือคิดว่าท่าทางของถังซินคงคุยโทรศัพท์ไม่ได้ แน่ๆก็ถาม: “คุณมีอะไรไหม?

“คือแบบนี้ค่ะ เมื่อวานประธานถังบอกว่าหาโทรศัพท์ ไม่เจอ แล้วฉันหาเจอที่ห้องน้ำค่ะ เลยอยากถามว่า ประธานถังรีบใช้ไหมคะ ถ้ารีบฉันจะเอาไปให้หล่อน เพราะมีสายที่ไม่ได้รับอยู่สิบกว่าสายค่ะ”

“คุณส่งมาที่โรงพยาบาลของเมืองละกัน”

พอวางสาย จู่ซือซือก็โทรหามู่เฉินหย่วน

แต่ยังปิดเครื่องอยู่

จู่ซือซือโกรธจนกัดฟัน ในใจคิดว่าถ้าพี่เฉินเป็นแฟน ตัวเองคงเลิกไปเป็นร้อยครั้งแล้ว

เวลาเกิดเรื่องแล้วต้องการเขาแต่กลับไม่อยู่ แล้วจะมี ไว้ทำไม !
จู่ซือซือประคองถังซินไปนั่งที่เก้าอี้ เห็นท่าทางหล่อน ที่ขวัญเสียก็ร้อนใจมาก ได้แต่ปลอบ: “พี่ถังซินอย่า โทษตัวเอง ไม่ใช่ความผิดของพี่จริงๆ พี่ก็ต้องรักษา อารมณ์ของลูกในท้องด้วยนะ”

ถังซินลูบท้องยิ้มอย่างน่าสมเพช “พี่ล่ะหวังจริงๆว่า ตัวเองไม่ได้ท้อง”

เพื่อลูก หล่อนต้องลำบากมากมาย

ถ้าตอนนั้นหลินเฉิงจี่ไม่มาห้ามหล่อนที่โรงพยาบาล จนเอาลูกออกไปได้ คงไม่มีเรื่องมากมายขนาดนี้ใช่ ไหม?

จู่ซือซือก็ไม่รู้จะปลอบยังไง ได้แต่กระวนกระวาย

หล่อนรินน้ำให้ถังซินแต่ถังซินไม่เอา เลยได้แต่นั่งอยู่ ข้างๆหวังว่าหล่อนจะดีขึ้น

แปปนึงผู้ช่วยก็มาที่ห้องคนป่วย

ผู้ช่วยเห็นท่าทางของถังซินแบบนี้ก็ตกใจ

หล่อนไม่กล้าถามอะไร ยืนโทรศัพท์ให้ถัง ซิน : “ประธานถัง ฉันเจอโทรศัพท์ของคุณที่ห้องน้ำ

“โอเค”ถังซินรับโทรศัพท์มา

ร้องไห้นานขนาดนั้น หล่อนก็เย็นขึ้นมาบ้าง ยังมีเรื่องที่หล่อนต้องทำอีก

“คุณช่วยฉันจัดการบางเรื่องหน่อย”ถังซินมองร่าง ผู้ชายบนเตียงแล้วหันไปพูดอย่างอึดอัดใจ: “ช่วยฉัน จัดการงานศพของลุงคนนี้กับภรรยาของเขา……

หล่อนร้องไห้ พูดต่อไปไม่ได้

ผู้ช่วยเข้าใจแล้วก็พูดอย่างอ่อนโยน: “ประธานถัง วางใจได้ ฉันรู้ว่าต้องทำอย่างไร คุณกลับไปพักผ่อน เถอะค่ะ”

จู่ซือซือประคองถังซิน”พี่ถังซิน เดี๋ยวฉันพาพี่กลับ”

พอส่งเรื่องเสร็จ ถังซินก็มีสติกลับคืนมาแล้วก็ออกไป กับจู่ซือซือ

ถังซินเปิดโทรศัพท์ไปก็คุยกับจู่ซือซือไป: “พี่ต้องไป จัดการเรื่องอีก ซือซือกลับไปก่อนนะ”

“พี่จะไปหาพี่สี่ของหนู? “จู่ซือซือทายความคิดของ หล่อนออก พูดอย่างหนักแน่น ไม่ได้ พี่ท้องอยู่นะ ไปคน เดียวมันอันตราย เดี๋ยวฉันไปเป็นเพื่อน

“พี่ไปเองได้”ถังซินเปิดโทรศัพท์ มองสายที่ไม่ได้รับ คือจงเซิง

หล่อนโทรหาจงเซิง
พอออกจากลิฟท์จู่ซือซือก็ตามถังซินไป ยังไงก็จะ ตามหล่อนไปด้วย

พอโทรติดถังซินก็ถามอย่างเสียงแหบๆว่า: “คุณโทร มาหาฉันหลายสายเลย มีอะไร? ”

“คุณถัง เป็นอะไรไป?”

“ฉันไม่เป็นไร”

จงเซิงเงียบไปจากนั้นก็พูด: “คุณถัง ก่อนหน้านี้ คุณชายทำพินัยกรรมไว้ ถ้าเกิดเขาเป็นอะไร ทรัพย์สิน ทั้งหมดของเขาจะตกที่ไปคุณ..….….

“หมายความว่าไง? “ถังซินพูดตัดบท เกือบจะจับ โทรศัพท์ไว้ไม่ได้”ทำไมจู่ๆถึงพูดล่ะ? หลินเฉิงจี้ล่ะ? เขาอยู่ที่ไหน? ”

“ฉันถามอยู่นะ! “จงเซิงไม่ตอบ ถังซินพูดอย่าง โกรธๆ”เขาอยู่ไหน! ”

“คุณชายไปเจรจาต่อรองกับจี้เจียจื้อ ต้องการศพ ของน้องชายคุณกลับ ให้ทั้งสองบริษัท จี้เจียจื้อให้เขา กลับประเทศไปเอาด้วยตัวเอง”จงเซิงพูดเสียงทุ้มต่อ ไป”ระหว่างทางที่คุณชายกลับ เครื่องบินส่วนตัวหายไป ครับ”
ถังซินเหมือนโดนตีหัวใส่

หล่อนเสียงสั่น: “เครื่องใหญ่ขนาดนั้นก็ต้องบินไป ตามเส้นทางไม่ใช่เหรอ? บอกว่าหายก็หายเหรอ? คุณ หาหรือยัง? ”

จงเชิงพูด; “เส้นทางบินถูกคนเล่นสกปรกใส่ บน เครื่องมีคนของจี้เจียจื้อ…..ผมหาที่ที่หาได้หาไปหมด แล้ว หาคุณชายไม่เจอคุณชายบอกแล้ว….…..

“เขาจะต้องไม่เป็นอะไร! ไม่เป็นอะไร! “ถังซิน ตะโกนใส่เขา

หล่อนหลับตาลงพยายามให้ตัวเองใจเย็นลง

ตอนที่พูดเสียงก็สั่น: “คุณพาคนไปหา ไปตามเส้น ทางที่เครื่องบินบินผ่าน ฉันก็จะหาคนช่วย เขาจะต้องไม่ เป็นไร”

“พี่ถังซิน……”

ถังซินไม่รอเขาพูดอะไรอีก ตัดสายไปอย่างรีบร้อน ก้มลงร้องไห้ ที่พื้นเต็มไปด้วยน้ำตา

เรื่องที่เกิดวันนี้ทำให้หล่อนรับไม่ไหว เหนื่อยจริงๆ!

จู่ซือซือประคองหล่อนพูดอย่างเจ็บปวด: “พี่ถังซิน…..”
“พี่ไม่เป็นไร ถังซินยืนขึ้นมาเช็ดน้ำตา”พี่ร้องไห้ไม่ ได้ ร้องไห้ไม่มีประโยชน์ ยังมีอีกหลายเรื่องที่รอพี่ไป จัดการ พี่จะเป็นไรไปไม่ได้

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ