บทที่457ฉันสงสัยสิ่งที่ประธานมู่มอบให้

“คุณเห็นนักแสดงชายมาหาพวกคุณที่บ้านคิดว่าเป็น แขกของบ้านแปลกใจมากกับร่างกายของเขาเห็นเขา อ่อนโยนและดูสง่างามจึงคิดอีกทีว่าตัวละครผู้ชายไม่ ดีที่คุณต้องแต่งงานด้วยมีความรู้สึกดีต่อเขามากในใจ อยากจะแต่งงานกับผู้ชายตรงหน้านี้มากแค่ไหนนี่เรียก ว่าสาวน้อยวัยแรกแย้มเข้าใจไหมครับ”สิ่งที่เขาอธิบาย นั้นทำให้เข้าใจง่ายในที่สุดถังซินก็เข้าใจแล้ว

เฮ้อ

บังเอิญว่าตลอดทางที่เธอมาพลิกอ่านบทมาครึ่งวัน ไม่มีบทสนทนาอะไรการแสดงนี้ก็ง่ายคิดไม่ถึงว่าบทที่มี บทสนทนาน้อยๆนี้จะกลับยากกว่าอีก

ผู้กำกับก็พูดตำแหน่งให้ทั้งสองคนฟังว่าเวลาไหนต้อง เปลี่ยนตำแหน่ง

หลังจากพูดเสร็จถังซินที่จับเป็ดรีบขึ้นไปเขาวิ่งมาไป ด้านหลังกล้อง

ผู้กำกับเหวินที่มองอยู่หน้ากล้องเห็นรูปร่างของถังซิน

เอากล้องไปใกล้ๆเห็นแก้มกลมๆของถังซินผู้กำกับเห วินขมวดคิ้ว“ประธานถังจากนี้สองสามวันคุณต้องทาน น้อยๆหน่อยนะครับหน้าดูอ้วนขึ้นถ่ายออกมาแล้วดูไม่ สวย”
ถังขินที่ถูกพูดถึงรู้สึกอายมาก

เร็วๆนี้เธออ้วนขึ้นเยอะแต่สารอาหารก็ถูกทารกดูดซึม ไปอ้วนก็น่าจะลงขาไม่น่าจะออกแก้ม”

ถังซินถามเสียงเบาว่า”หน้าฉันในกล้องดูอ้วนมากเลย เหรอคะ”

“อ้วนมาก”ผู้กำกับเหวินพยักหน้าพูดอย่างตรงไปตรง มาเหมือนขนมปังที่เพิ่งอบเสร็จใหม่ๆ”

“ถังซินนอดไม่ไหวที่จะว่าตัวเองแทน”ฉันอ้วนแต่ น้ำหนักแค่52กิโลกรัมเท่านั้น”

“นั่นก็อ้วนมากเหมือนกันพวกนักแสดงหญิงสูงเท่าคุณ แต่น้ำหนักไม่เกิน42.5กิโลกรัม”

ตอนที่เบลอแล้วถังซินถูกพูดถึงอยู่นั้นมู่เฉินหย่วน พูดขึ้นเสียงเบาว่า“ก็ให้กล้องถ่ายแค่หน้านักแสดงที่น้ำ หนัก42.5กิโลกรัมถ่ายแล้วก็ดูอ้วนเหมือนกันประธาน ถังไม่ใช่นักแสดงมืออาชีพไม่จำเป็นต้องเข้มงวดขนาด นั้นถ่ายภาพยนตร์สั้นก็เพื่อจะโฆษณาน้ำหอมตัวละครก็ เป็นแค่ตัวรองถ่ายแค่หน้าและดวงตาของเธอก็พอแล้ว”

ถังซินก็รีบพูดว่า“ก็โฟกัสแค่หน้าเผชิญต่อหน้ากล้อง ฉันก็กลัวมากเหมือนกัน”
ผู้กํากับเหวินคิดเล็กน้อยก็พยักหน้าอย่างจํายอม โอ เคครับลองโฟกัสแค่ใบหน้าก่อนถ้าไม่ได้จริงๆประธาน ถังคุณต้องทานน้อยกว่านี้ไม่งั้นคงจะใส่ชุดกี่เพ้าไม่ได้”

ชุดกี่เพ้าเหรอ

ถังซินนึกขึ้นได้หลังจากถ่ายตรงนี้เสร็จพวกเขายัง ต้องไปในเมืองหลีเจียงเพื่อถ่ายทำต่ออีกคือถ่ายแบบ สาธารณรัฐจีน

เธอต้องใส่ชุดกี่เพ้าสองชุด

เธอต้องใส่ชุดกี่เพ้าทุกคนก็จะเห็นท้องนูนออกมาของ

เธอ

ทำยังไงดี

ถังซินคิดไม่ตกอยู่นั้นผู้กำกับเหวินก็พูดข้างๆเธอ ว่า“ประธานถังคุณเดินไปยืนตรงนั้นนะครับ”

ถังซินที่ยังจัดการกับความรู้สึกได้ไม่ดีก็รีบก้าวเดินไป

ยืน

เพราะถังซินและมู่เฉินหย่วนต่างก็เป็นมือใหม่ ร่างกายของทั้งสองคนก็ยืนอยู่ตรงนั้นผู้กำกับเหวิน ไม่กล้าตะโกนบอกกับพวกเขาเหมือนกับที่ทำกับนัก แสดง18คนนั้นรายละเอียดต่างๆจึงต้องพูดด้วยความ อดทนอย่างมาก
เป็นครั้งแรกที่ถังซินมาแสดงบทบาทถึงแม้มีคนช่วย ชี้แนะแต่ยังไงก็แสดงไม่ถึงบทบาท

หลังจากคัทหลายครั้งเธอค่อยๆเรียนรู้

ถ่ายตั้งแต่ฟ้าสว่างยันฟ้ามืด

ในวิดีโอที่ถ่ายนับไม่ถ้วนผู้กำกับเหวินบอกว่าสามารถ ตัดให้เหลือแค่10วินาทีได้ให้ทุกคนเก็บของกลับไปทาน ข้าวพรุ่งนี้เช้ามาให้ตรงเวลาเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วถ่ายทำ ต่อ

ทั้งวันถังซินต้องฟังผู้กำกับเหวินพูดบทบาทการแสดง โดยไม่หยุดพักเลนเหนื่อยมาก

ตลอดทางที่กลับไปนอนพิงไหล่ของนักเขียนบท

หลังจากถึงโฮมสเตย์นักเขียนบทก็ตบไปที่ไหล่ถัง ซินตะโกนเรียกอยู่นานก็ไม่ตื่นดูยาก”ทำยังไงดีปลุก ประธานถังแล้วก็ไม่ตื่นให้เธอนอนอยู่ในต่อไปดีไหม”

“ในรถอากาศไม่ถ่ายเท”มู่เฉินหย่วนเดินมาส่งสายตา เข้ม“ผมไปส่งเธอเอง”

นักเขียนบทรีบลงรถ

เธอกับสไตล์ลิสเห็นมู่เฉินหย่วนอุ้มถังซินลงมาจากรถ เดินเข้าโฮมสเตย์ไป
ทั้งสองคนมองฉันฉันมองคุณ

หลังจากตะลึงงันไปสักพักนักเขียนบทต่างก็ซุบซิบ กัน”คุณรู้สึกไหมว่าประธานมู่ดีกับประธานถังมากเกิน ไปหรือจะพูดอีกอย่างคือประธานมู่ไม่เข้าใกล้ผู้หญิง เห็นแบบนี้แล้วก็ไม่ใช่

“ฉันรู้สึกว่าพวกเขาเคยมีความสัมพันธ์กันมา ก่อน”สไตล์ลิสคิดเดาไปต่างๆนาๆ”คุณจะบอกว่าที่ ประธานมู่มาถ่ายทำที่นี่ถึงพันไมล์เป็นเพราะว่าประธาน ถังงั้นเหรอ”เป็นไปได้”นักเขียนบทเห็นด้วย คุณจำ ได้ไหมที่คุณตอนเช้าถามประธานถังต่างหูนั่นเป็นของ เพื่อนผู้ชายหรือเพื่อนผู้หญิงที่ให้เธอเธอปิดบังใช่ไหม ฉันสงสัยว่าเป็นของประธานมู่”

ได้ฟังเธอพูดแบบนี้สไตล์ลิสกลับตกใจ“ไม่น่าใช่นะ ของล้ำค่าบนโลกนี้ทำไมประธานมู่จะหาซื้อไม่ได้จะ ทำต่างหูขี้เหร่แบบนั้นให้ประธานถังเหรอ”นักเขียนบท หัวเราะขึ้นมา“คุณจะไปเข้าใจอะไรของที่ทำด้วยมือ ล้วนมีความหมายคุณไม่เห็นประธานถังใส่ต่างหูล้ำค่า เยอะตอนเปลี่ยนต่างหูก็เก็บมันอย่างระวังกลัวว่าจะ หล่นหายไป”

สไตล์ลิสต่างก็อิจฉา”ประธานถังดีจริงๆผู้ชายทั้งหล่อ ทั้งรวยคงมีความสุขไปตลอดชีวิต”

“คุณห้ามพูดแบบนี้คุณสมบัติประธานถังก็ไม่เลว

ทั้งสองคนเดินตรงไปที่ห้องอาหารเดินไปคุยไป
สไตล์ลิสก็คิดอะไรได้ขึ้นมาพูดด้วยความแปลกใจ ว่า”ก่อนหน้านี้เปลี่ยนเสื้อผ้าให้ประธานถังฉันเห็นว่าท้อง เธอนูนออกมาเหมือนว่า….ท้องอยู่”

“จะเป็นไปได้ยังไง”นักเขียนบทก็หยุดความคิดเธอ ทันที แน่นอนว่าเป็นเพราะประธานถังกินเยอะเกิน ไป….ถ้าเธอท้องจริงๆเด็กเป็นลูกใครถ้าเป็นลูกของ ประธานมู่ประธานมู่รู้อยู่แล้วแล้วทำไมยังให้เธอมาถ่าย ถาพยนตร์?สั้นนี้อีก”สไตล์ลิสก็คิดตามคิดว่าตัวเอง คิดมากไป

คนทานอาหารแล้วอาหารมันไม่ย่อยท้องจะป่องก็ไม่ เห็นแปลก

หลายวันต่อมาทุกคนตอนเช้าก็เดินทางไปถ่ายทำที่ เขตชมวิวAAAถ่ายตั้งแต่ฟ้าสว่างยันฟ้ามืดตลอด

ถังซินไม่ได้ปรับตัวตั้งแต่แรกจนในที่สุดก็ลงทุนอย่าง สมบูรณ์

นักแสดงนำชายและหญิงช่างมีพลังอะไรขนาดนี้ผู้ กำกับเหวินถ่ายทำได้ง่ายขึ้นมากและยังพูดหยอกล้อ ว่า“ประธานถึงการแสดงทางสายตาของคุณนั้นดีมาก ถ้าไม่รู้นี่คิดว่าคุณชอบประธานมู่จริงๆเสียอีก”

ถังซินตื่นตกใจแล้วรีบพูดพร้อมกับยิ้มว่า”ไม่ใช่เพราะ ผู้กำกับบอกตอนมองนักแสดงชายให้ฉันใช้สายตาแสดงถึงความรู้สึกเหรอแน่นอนว่าฉันต้องใช้ใจรู้สึกด้วย เพราะถ้าถ่ายใหม่คงจะเสียเวลาไปเยอะเลย”

ผู้กำกับเหวินหัวเราะออกมาดีแล้วล่ะครับแบบนี้ ประธานถังช่างมีความเข้าใจที่ดีเยี่ยมมาก

เธอรับแก้วน้ำเก็บอุณหภูมิมาจากมือนักเขียนบทเปิด ฝาดื่มน้ำรู้สึกว่ามีสายตาร้อนแรงมองอยู่ด้านหลังพอหัน ไปมองกลับไม่พบอะไร

ไกลออกไปมีเงาของร่างสูงยาวโดยมีสไตล์ลิสช่วย ลบเครื่องสำอางค์อยู่ราวกับว่าไม่เคยสนใจเธอทางด้าน นี้เลย

หลังจากพักผ่อนไปหนึ่งวันทุกคนก็เตรียมไปในเมือง หลีเจียงเพื่อถ่ายทำฉากในยุคสาธารณรัฐจีน

ถังซินกลัวว่าใส่ชุดกี่เพ้าจะถูกทุกคนจับได้ว่าท้องอยู่ จึงไปปรึกษากับผู้กำกับเหวินบอกว่าชุดแต่งงานในยุค สาธารณรัฐจีนพิเศษมากหากใส่ชุดแต่งงานสีขาวจะดู ไม่มีสีสัน

ผู้กำกับเหวินจึงตะโกนเรียกนักเขียนบทกับสไตล์ลิ สมาประชุม

ประชุมไปครึ่งวันทุกคนก็คิดว่าความคิดเห็นของถังซิ นนั้นเข้าท่าจึงตัดสินใจเปลี่ยนบท

ถังซินจึงใช้โอกาสนี้พูดว่าเสื้อผ้าที่ปรับแต่งในช่วงเวลานั้นก็สวยงามมากไม่จำเป็นต้องใส่ชุดกี่เพ้าก็ได้ สไตล์ลิสพยักหน้าเห็นด้วยหลังจากบอกจะไปหาชุดสัก พักแล้วให้คนรีบนำมาส่งเธอก็รู้สึกโล่งใจ

ในที่สุดไม่ต้องใส่ชุดกี่เพ้าแล้ว

ตั้งแต่รู้ว่าถังซินท้องเพียงต้องการให้เธออยู่ที่โฮม สเตย์เว่ยเว่ยก็อยากมาหาเธอไม่ใช่นำผลไม้มาให้แต่ให้ พวกของบำรุงและรังนก

ถังซินปฏิเสธไม่ได้จึงรับมาแล้วตอบแทนด้วยเครื่อง สำอางค์แพงๆหนึ่งชุดให้แก่เธอ

ทั้งสองคนคุยเล่นกัน

เว่ยเว่ยก็ไม่ถามถึงพ่อแม่ของเด็กอีกแต่ถามเธอ ว่า“คุณถังคะคุณท้องกี่คนคะ”

“สามคนค่ะ”

“โอ้ท้องแฝดสามพบเจอได้น้อยมากเลยนะคะ เว่ยเว่ย พูดด้วยความตกใจ“ยีนของพ่อเด็กดีมากเลยนะคะเนี่ย ครอบครัวเขาคงมีพี่น้องเยอะเลยใช่ไหมคะ”