บทที่455ไม่ใช่ของคุณมู่เหรอคะ

ในใจถังซินมีความรู้สึกบางอย่าง

ทุกคนต่างก็ขอบคุณมู่เฉินหย่วนเธอยังสามารถสัมผัส ออร่าของผู้ชายได้เดินตามไปกินข้าวเย็นด้วยสักมื้อ หนึ่ง

แม่สามีของเว่ยเว่ยกำลังเตรียมข้าวเย็นอยู่เห็น เว่ยเว่ยพาแบกกลับมาด้วยก็ทักทายอย่างอบอุ่น

เธอเป็นคนท้องถิ่นไม่ชอบออกไปข้างนอกนานๆภาษา จีนกลางเลยพูดได้ไม่ค่อยคล่องเท่าไหร่

แม่สามีกับสามีของเวยเว่ยเป็นฝ่ายจัดการกระ ต่ายเว่ยเว่ยจึงมาคุยเล่นกับสองคนบอกพวกเขาว่าหลี เจียงมีที่เที่ยวตรงไหนน่าไปมีของกินอันไหนที่ต้องลอง กิน

ไปๆมาๆถังซินกับเว่ยเว่ยต่างก็เป็นคนที่คุยกันค่อน ข้างเก่ง

ถังซินถามเว่ยเว่ย“ฉันได้กลิ่นน้ำหอมมาจากตัวคุณ ปกติคุณก็ชอบใช้น้ำหอมเหรอคะ”

“ใช่ค่ะฉันชอบน้ำหอมซื้อยี่ห้อดังๆมาสองสามชิ้น

เว่ยเว่ยพูด แต่สามีฉันเขาบอกเขาชอบตัวนี้ตัวอื่นก็ไม่ เคยใช้
ถังซินหยิบขวดน้ำหอมทดลองออกมาจากกระเป๋าฉีด ลงบนข้อมือเธอเล็กน้อย

“คุณลองกลิ่นนี้”

เว่ยเว่ยยกขึ้นมาถูหลังหูสูดดมเข้าไปพูดด้วยความ ตกใจเล็กน้อยว่า“กลิ่นดีมากเลยเป็นยี่ห้อของอะไรคะ”

“นี่คือผลิตภัณฑ์ใหม่ของบริษัทเรายังไม่มีขายใน ตลาดพวกเรามาที่นี่ก็จะถ่ายวิดีโอโฆษณาให้กับน้ำหอม ตัวนี้”ถังซินตอบยิ้มๆนำน้ำหอมยื่นให้เธอ”ถ้าคุณชอบ ฉันให้คุณค่ะ”

“ขอบคุณมากค่ะกลิ่นดีมากจริงๆค่ะ”เว่ยเว่ยรับ น้ำหอมมาพูดอย่างมั่นใจว่า“น้ำหอมกลิ่นนี้จะต้องขาย ดีมากแน่นอนค่ะรอมันมีขายในตลาดฉันจะไปอุดหนุน พวกคุณนะคะ”

“ได้ค่ะขอบคุณนะคะ”ถังซินยิ้มและพยักหน้า

เธอยกชาดำมาดื่มสองอึกเหลือบมองมู่เฉินหย่วนที่ กำลังใช้โทรศัพท์ทำงานคิดว่าเขาคงยุ่งจริงๆฉันรู้ว่าฉัน เพิ่งจะหาข้ออ้างไม่ออกไปข้างนอกทำให้เขากลับห้อง มาจัดการงานของเขา

ไม่นานอาหารเย็นก็เสร็จเรียบร้อย

เห็นเนื้อกระต่ายตุ๋นหม้อใหญ่ถังซินรู้สึกกินไม่ลงเล็กน้อย
ต่อมาหลังจากลองทานไปคำหนึ่งพบว่าแม่สามีเว่ยเว่ ยมีทักษะในการทำอาหารดีมาก

ถังขินทานข้าวไปสองชามยังไม่หายอยากอยากทาน อีกหน่อย

มู่เฉินหย่วนห้ามเธอสีหน้าเข้ม ข้าวสองชามใหญ่คุณ ไม่อิ่มเหรอ”

“ไม่พอฉันยังทานได้อีก

มู่เฉินหย่วนกลัวว่าเธอจะท้องแตกพูดอย่างไม่ชัด ว่า”พรุ่งนี้ต้องถ่ายทำแล้วคนที่อยู่ในกล้องจะดูอ้วนกว่า คุณละเลยแบบนี้พอถึงตอนนั้นก็จะยุ่งยากน่ะสิครับ”

วิธีนี้ประสบความสำเร็จในการหยุดยั้งถังซินเอาไว้ได้

เธอมองเนื้อกระต่ายตุ๋นหม้อนั้นห้ามใจดึงออกให้ห่าง จากสายตาวางถ้วยข้าวลง“ช่างเถอะฉันอิ่มแล้ว

เวยเวยมองอยู่ข้างๆอย่างมีความสุข “คุณมู่คะคุณดู เป็นห่วงคุณถังมากเลยนะคะพวกคุณดีกันขนาดนี้ทำไม ถึงได้เลิกกันคะไม่อยากกลับมาลองคบกันใหม่อีกครั้ง เหรอคะ”

มู่เฉินหย่วนสีหน้านิ่งตอบกลับว่า “ผมแค่กลัวว่าเธอจะ ถ่ายทำได้เพียงเท่านั้นน่ะครับ”

ถังซินก้มหน้าลงหยิบแอปเปิ้ลเข้าปากเงียบๆ
หลังจากที่ทานข้าวเสร็จมู่เฉินหย่วนบอกให้ใส่รองเท้า แตะที่ทางโฮมสเตย์แนะนำไว้ต้องออกไปซื้อหนึ่งคู่

เว่ยเว่ยจึงพาถังซินเดินดูรอบๆโฮมสเตย์เดินไปด้วย พูดคุยไปด้วยเธอยังตัดดอกไม้อันเหมียนหัวที่มีแค่หลี เจียงให้ถังซินให้เธอเอาไปวางไว้บนหัวเตียงช่วยให้ หลับสบายขึ้น

ถังซินที่เย็นชาก็ถูกเด็กในท้องเตะสองขาขมวดคิ้วขึ้น

“เป็นอะไรคะ”เว่ยเว่ยถามเธอ

ทั้งสองคนยืนอยู่ภายใต้แสงไฟบนถนนพอดีถังซินเอา มือออกอย่างรวดเร็วแต่เว่ยเว่ยยังคงจ้องอยู่พบว่าตอน ที่มือของเธอลูบท้องท้องเว่ยเว่ยก็นูนขึ้นมา

มองถังซินที่แสดงอารมณ์นี้อีกทีเว่ยเว่ยเหมือนจะเดา ได้ว่าคืออะไรเบิกตากว้าง“คุณคุณ…….

“ไม่มีอะไรเพียงแค่ทานเยอะเท่านั้น”ถังซินยิ้มเจื่อน

“ทานไปเยอะในท้องจะมีของที่ทานไปเตะคุณงั้นซิ เป็นทารกที่เตะคุณเถอะ”

เว่ยเว่ยไม่ใช่คนที่หลอกง่ายเธอรู้ได้ทันทีเลย”ก็แปลก ใจว่าก่อนหน้านี้ที่อยู่บนรถคุณถามฉันว่าท้องได้กี่เดือน แล้วและยังดูตกใจมากด้วยแท้จริงแล้วคุณก็ท้องอยู่ เหมือนกัน”
มองอย่างไม่ลดละถังซินจำเป็นต้องพยักหน้าตอบ รับ“ฉันท้องแต่คุณห้ามไปบอกใครนะฉันกลัวว่าพวกเขา จะรู้ว่าฉันท้องแล้วทำเรื่องทุกอย่างด้วยความระมัดระวัง จนทําให้การถ่ายทําล่าช้า”

เว่ยเว่ยพูดอย่างแปลกใจว่า”แม้แต่คุณมู่ก็บอกไม่ได้ เหรอคะเด็กในท้องไม่ใช่ลูกของเขาเหรอคะ”

ถังซินพูดจริงจัง

เว่ยเว่ยคิดกับตัวเองแล้วถามเธอเสียงเบา“เด็กที่อยู่ใน ท้องคุณเป็นลูกของคนอื่นใช่ไหมคะแต่อยากกลับมาคบ กับคุณมู่ก็กลัวว่าเขาจะรู้เรื่องเด็กในท้องถึงไม่บอกเขา ใช่ไหมคะ”

.……….”ถังซินไม่กล้าชมเชยถึงความคิดของเธอว่าสิ่งที่ เธอคิดนั้นถูก

กลัวว่าหลังจากนี้เว่ยเว่ยจะหลุดปากพูดออกไปถังซิน จำเป็นต้องให้เข้าใจผิดแบบนั้นไปตอบรับว่า“ไม่ใช่ลูก ของเขาแต่ฉันก็ไม่อยากกลับไปคบกับเขาเด็กในท้อง ฉันสามารถเลี้ยงเองได้”

“ฉันเห็นทุกอย่างคุณมู่เขาก็ดูเป็นห่วงคุณมากนี่ นา”เว่ยเว่ยพึมพำและถามอย่างซอกแซกอีกว่า”ทำไม คุณถึงเลิกกับพ่อแม่ของเด็กล่ะคะไม่ได้รักกันเหรอคะ”

“ช่างเถอะค่ะ”
“เงื่อนไขของเขาเป็นอย่างไรบ้างเรื่องของเด็กทำไม คุณถึงไม่บอกเขา”

ถังซินถูกเธอไล่ถามก็รู้สึกเลี่ยงไม่ได้ตอบอย่างไม่ ใส่ใจว่า เงื่อนไขของเขาดีมากกลัวว่าเขาจะแย่งลูกฉัน ไปดังนั้นเรื่องที่ท้องถึงบอกเขาไม่ได้”

เวยเวยส่งเสียงตอบรับอย่างเข้าใจ

กลัวเธอจะถามซอกแซกอีกถังซินก็เอ่ยปากว่าง่วง นอนแล้วรีบดึงเธอกลับไปยังกำชับเว่ยเว่ยอีกครั้งว่า เรื่องนี้ห้ามบอกใครเด็ดขาด

ถังซินขึ้นบ้านไปเห็นห้องที่มู่เฉินหย่วนพักไม่มีแสงไฟ ลอดออกมาเหมือนว่าไม่อยู่

เธอดูเวลาในโทรศัพท์ตอนนี้ก็สี่ทุ่มกว่าแล้ว

รอบๆโฮมสเตย์ไม่มีตลาดเหรอแต่ข้างในก็มีตลาดนะ หรือว่าเขาไปซื้อรองเท้าแตะในเมือง

ถังซินเปิดประตูเดินเข้าห้องไปผู้ชายคนนี้ช่างมากวน ในใจเขาเสียจริงรองเท้าแตะของโฮมสเตย์ก็ดีอยู่แล้ว เขายังจะวิ่งออกไปซื้อรองเท้าแตะตอนกลางดึกอีก

ตอนเช้าเวลาแปดโมงถังซินไปทานอาหารเช้าที่ห้อง อาหารก็บังเอิญเจอผู้กำกับเหวินและทีมงานเข้าพอดี
ผู้กํากับเหวินบอกว่าเขาได้ยืมรถของทางโฮมสเตย์ สองคันเพื่อขนอุปกรณ์เก้าโมงเดินทางไปสถานที่ถ่าย

ถังขินตอบรับอยากจะส่งข้อความบอกมู่เฉินหย่วน หน่อยข้างหูก็มีคนตะโกนว่า”คุณมู่”เงยหน้าไปก็พบกับมู่ เฉินหย่วนมาห้องอาหารเหมือนกัน

ผู้ชายใส่ชุดลำลองสีเทาขายาวหล่อเหลาเพียงแค่ ขอบตาคล้ำดูเหมือนว่ายังไม่ได้นอน

ถังซินคิดเมื่อคืนเขาทำงานจนถึงดึกเลยเหรอ

ตอนที่มู่เฉินหย่วนเดินเข้ามาทานอาหารเช้าถังซินพูด ว่า“ผู้กำกับเหวินได้ยืมรถกับเว่ยเว่ยเอาไว้สองคันเก้ง โมงพวกเราจะนั่งไปสถานที่ถ่ายทำกัน

“ครับ”

ถังซินมองเขาอดไม่ได้ที่จะถามว่า“เมื่อคืนคุณทำงาน จนถึงดึกใช่ไหมฉันเห็นสีหน้าคุณดูไม่ดีหรือจะพูดกับผู้ กำกับเหวินว่าค่อยไปตอนบ่ายได้ไหม”

“ไม่ต้อง”มู่เฉินหย่วนปฏิเสธ“ผมไม่เป็นอะไรรีบถ่ายให้ เสร็จก็ได้พักแล้ว”

เห็นผู้ชายพูดแบบนี้ถังซินก็ไม่ส่งเสียงอะไรอีก

ไม่นานพนักงานบริการก็เสิร์ฟก๋วยเตี๋ยวเนื้อให้มู่เฉินหย่วน

ถังซินนำเครื่องปรุงส่งให้มู่เฉินหย่วนตอนที่เขายื่น มือมารับพบว่าบนมีของเขามีบาดแผลสองสามรอยดู เหมือนว่าจะเจ็บมาก

เธอลังเลอยู่นานมากแต่ก็ไม่เอ่ยถามอะไรออกมาทาน อาหารเช้าเสร็จขึ้นบ้านไปเปลี่ยนเสื้อผ้า

บังเอิญที่ป้าทำความสะอาดเข็นรถเล็กๆออกมาจาก ห้องของถังซิน

“คุณถัง”ป้าแม่บ้านกล่าวทักทายถังซิน”ของวางอยู่บน หัวเตียงนะคะ”

ถังซินคิดว่าเป็นผลไม้หลังทานข้าวก็พูดขอบคุณตอบ กลับไป

หลังจากกลับถึงห้องเธอเดินเข้าไปห้องนอนพบว่าบน หัวเตียงไม่ใช่ผลไม้แต่กลับพบกล่องเล็กๆวางอยู่

เธอจึงหยิบมาเปิดดู

ต่างหูดอกเดซี่เล็กๆคู่นั้นอยู่ในผ้ากำมะหยี่สีดำเหมือน กับเมื่อคืนที่เธอเห็นในร้านแต่กลับถูกเจ้าของร้านขาย ในราคาสูงให้กับคู่รักหนุ่มสาวคู่นั้น

หลังจากที่ดูอย่างละเอียดถังซินพบว่าที่ดอกเดซี่เล็กๆ ด้านนอกมีรอยขรุขระอยู่เหมือนงานของคนที่เริ่มทำไม่ใช่คู่ที่ดูเมื่อคืน